Japonya için planladığım tüm destinasyonları tamamlama görevimi iptal ettim. Çünkü çoğu yer sadece bir fotoğraf karesi edinme amacına dönmüştü. Eh, onu da Google Görseller aracılığıyla sanırım halledebilirim... Bu yüzden bu bölümde gerçekten seyahat edip görmemize gerek var mı, Google'dan baksak olmuyor mu, eksik kalan nedir sorularını tartışıyorum. 


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Bu Kadar Seyahat Etmeme Gerek Var Mıydı?(!)

Dünyaya fırlatıldığın bu serisinde felsefenin izinde yolculuğumuza devam ediyoruz. Bu bölümdeki durağımız Japonya. Bu bölümün başlığı sizi yanıltmasın. Çünkü bu içerikte seyahat iyidir, ufku genişletir şeklinde herkesin bildiği şeyleri bir kez daha söylemeye zahmet eden bir içerik yapmayacağım. Hatta biraz zihin felsefesi tartışacağız. Japonya'dayken seyahat etmekten gerçekten bunaldığım bir an oldu. Instagram'da sürekli görebileceğiniz bambu ormanları var ya, devasa bambuların arasında insanlar fotoğraf çekiliyor. Epey meşhur. Oraya geldim çünkü Zen Tapınağı, bu işte birkaç gün kaldığım yer çok yakındı. Ve hani orman gibi bir alan düşündüğüm için gerçekten çok büyük bir alan gibi düşünmüştüm. Tam olarak hayal ettiğim gibi olmadı. Japonya çok kalabalık. Ben daha böyle Japonya'ya gelmeden önce buranın planlarını yaparken Akkaka'da iki arkadaşımla YouTube'dan videoları izlerdik. İşte 4K çözünürlüğünde bir insanın yürürken çektiği şehrin görünümleri olur ya. Milyonlarca insan izlemiştir. Onlardan bir tanesi Kyoto'daydı ve böyle akşam bütün sokaklar bomboş, ışıklar var, yağmur yağıyor. Hep onu izliyorduk. Arka planda o dönüyordu ve şey diyordum işte bir gün ben de burada yürüyeceğim gibi bir şey söylüyordum. Oraya gitmek istedim. Şey gibi oldu. Expectation, beklentiler ve reality gibi oldu. Yürüyemiyorsunuz. O kadar kalabalık ki bir sürü ses. Fotoğraf çekmek için insanlar birbirinin üzerine atlamak üzere falan gibi böyle korkunç bir durumda. Hemen orada bir restoran vardı. Restorana oturdum ve restoranın içinden bir şeyler kaydetmeye çalıştım. Çünkü bir yandan da YouTube videosu çekmem gerekecek bunlarla. O yüzden biraz üzgünüm. Yani Japonya kesinlikle fotoğraflarda göründüğü gibi, o fotoğraf spotları en azından göründüğü kadar güzel ama o spotlar o kadar kalabalık ki yani orada keyifli bir deneyim yaşamanıza imkan yok. Ormanda dolanırken gelecek destinasyonum olan Osaka şehrini düşünüyordum. Osaka ile ilgili de şöyle bir şey var, yani özellikle böyle bir zen araştırmasına gitmek gibi bir niyetim yok ama her yerde şeyi görmüştüm. Japonya'da yapılacak şeyler, işte Tokyo'dan sonra Osaka'ya git, ikinci büyük şehir ve neon ışıkları gör. Neon ışıkları görmek için niye kalkıp 2-3 saat trene biniyorum, Osaka'ya kadar gidiyorum, büyük şehir görüyorum, sonrasında da fotoğraf çekip geri dönüyorum ki diye düşündüğüm bir an oldu. Ve podcast'imi beni uzun zamandır takip edenler bilecekler, ben bayağı böyle 18 Ocak'tan beri seyahat ediyorum takriben. Yani bu senenin 5-6 ay kadarında seyahat ettim ve bir seyahatim daha var Yunanistan'da. Bu listelerde hep görülmesi gereken her yeri böyle tiklemeye çalışıyordum. Bunu da yap, şunu da yap, burayı da çizelim şeklinde devam eden bir listeydi. Ama artık Japonya'da bir yerde bunalmaya başladım. Çünkü gittiğim diğer yerlere göre Japonya çok daha kalabalık, çok daha modern, çok daha turistik bir bölge. Ciddi derecede turistik bir kalabalık var. Sizin hiçbir şeyi tam olarak böyle keyifle yapmanız pek mümkün olmuyor. Bunu en son Bali'de cennet kapılarında yaşamıştım. Cennet kapıları da şu Bali'de hani şey var ya insanların ortasında durduğu ve fotoğraf çekildiği bir yer. Oraya gittiğimde insanların böyle bankadaki gibi numara aldığını ve 2 saat, 3 saat hatta 4 saat kadar sırada bekleyerek orada fotoğraf çekildiklerini görmüştüm. Ve dehşete uğradım. Nasıl yani? Cennet kapılarında fotoğrafım olsun diye 4 saat burada bekleyecek miyim diye düşündüm. Ve tabii ki de çektirmeden döndüm. O yüzden Kyoto'da ormanda yürüyemediğim zamanda bir an şunu düşünmeye başladım. Turistik yerleri görmeye, turistik eserleri, bir sanat eserini görmeye gerçekten gerek var mı? Pascal'ın bir sözü vardır ya, insanın mutsuzluğunun tek sebebi odasında sessizce oturmayı bilmemesi diye. Seyahat etmek neye yarar ki diye düşündüm. Ve o noktada bu tura çıkmadan önce katılmış olduğum Ankara'daki Bilkent Felsefe Şenliği'ndeki soruyu da hatırladım. Bana şey diye sorulmuştu yani sen Budizm, Hinduizm veya Zen üzerine çalışmak istiyorsun ama bunun için oraya gitmene, bu kadar zaman ve efor harcamana, maddi kaynaklarını kullanmana gerek var mıydı? Kitaplardan da okuyabilirsin. O yüzden bu bölümde tartışmak istediğim şey şu. Gerçekten seyahat etmeye gerek var mı bir kolu bunun? Ama ana sorumuzu şöyle formülize edelim. Bir şeyi görmek, o şey hakkındaki bilgimizi genişletir mi? Bu böyle tam tıkır bir zihin felsefesi sorusu. Tekrar ediyorum soruyu. Bir şeyi görmek ya da fiziksel olarak ona maruz kalmak, onu deneyimlemek, o şey hakkındaki bilgimizi genişletir mi? Şimdi bunu şöyle düşünebilirsiniz. İki tane örnek vereceğim. Bir tanesi zihin felsefesinde, literatürde de kullanılan bir örnek. Mary'nin odası diye geçiyor bu argüman. Mary diye bir sinir bilimcimiz var, bilişsel bilimcimiz var... ...ve doğduğundan beri bir odada yaşıyor. Bu bir düşünce deneyi, gerçek değil. Mary'nin yaşadığı odadaki her şey siyah-beyaz ama. Yani hiçbir şekilde renkli bir şey daha deneyimlememiş. Ama Mary o kadar iyi bir sinir bilimci ki... Kırmızı, sarı, pembe diğer renkleri gördüğünde beyninde nasıl bir mekanizmanın çalışacağını biliyor. Ya da kırmızılık deneyimi dediğimiz şeyin ne şekilde geliştiğini biliyor. İşte gözümden şöyle oluyor, sarı leke de ters düşüyor, beynime böyle gidiyor ve kırmızı algısı bende oluşuyor gibi. O arkadaki fiziksel sürece hakim. Sonrasında düşünce deneyini kuran Frank Jackson isimli filozof bize şunu soruyor. Diyelim ki Mary bir gün bilgisayarını açıyor, hiç beklemediği bir anda ekranda birdenbire kırmızı bir elmayla karşılaşıyor. İlk kez kırmızıyı gören Mary'nin kırmızılığa dair bilgisi değişti mi, genişledi mi? Yani bendeki o informasyon ile o şeyi görmem arasında bir farklılık var mı? Tabi buradan Frank Jackson'ın ve genel olarak zihin felsefesinin gitmeye çalıştığı yer şurası. Eğer ki ben bir şeyi gördüğümde benim deneyimim genişliyorsa, deneyimimde bir farklılık oluyorsa... ...demek ki benim beynimdeki fiziksel süreçleri indirgenemez öznel deneyim dediğim bir şey var. Yani bilinçlilik hallederiz ya, ben özne olarak bir şeyler deneyimliyorum. Ve benim deneyimimin içeriği aslında beynimdeki fiziksel süreçlerden, nörel hareketlerden nitelik olarak farklıdır demeye giden bir süreç. Yani bazen beni dinlerken şey dediğinizi duyar gibiyim. Ya Dilara ne kafa ütüledin şimdi durup dururken ben seyahat diye bir içerik açtım. Hani biz şey tartışacağız zannettiniz muhtemelen. Çok gezen mi bilir, çok okuyan mı bilir diye. Aslında onu da tartışacağız da önce işin felsefesini yapıyorum. Arkadaşlar beni işin felsefesini yapmam için dinliyorsunuzdur diyerek de affınıza sığınmak istiyorum. Çok gezen mi bilir, çok okuyan mı bilir şeklindeki o klişe soruyu... ...zihin felsefesi aracılığıyla düşünmeye davet ediyorum sizi. Şimdi bu Mary'nin odasındaki argümanı çok daha basit bir hale çevirelim. Hiç bal yemediğinizi düşünün. Bala dair her şeyi biliyorsunuz. Balın tadına dair bazı sıfatlar biliyorsunuz. Bal yediğiniz an farklı bir deneyim yaşar mısınız? Yani sizdeki mevcut bal bilgisine yeni bir şey eklenir mi? Soru bu. Çünkü bu soru bize şunu verecek, eğer ki ben Google'dan veya kitaplardan açıp işte Osaka şehri hakkında her şeyi okusam, oradaki insanların nasıl insanlar oldukları, nasıl davrandıkları, neon ışıkların neye benzediği her şeyi böyle incelesem internetten, oraya gitmeme gerek kalır mı? Bunu anlamaya çalışıyoruz. Bu noktada bölümü ufak bir ara verelim, sonrasında kaldığımız yerden devam edelim. Bu konunun böyle acayip kıvrıldığı yerler var. Bilmiyorum farkında mısınız? Hani Black Mirror bölümlerinde olur ya... ...işte kişiler zihinlerini bir aygıta bağlıyorlardır ve... ...iş odalarından bile çıkmadan zihinsel saraylarında... ...gerekli böyle sinirsel dokunuşlarla birlikte bir yere giderler. Yani zihinsel bir deneyim yaşarlar ama beden olarak orada değillerdir. Bu tarz bir şeyden bahsediyoruz. Yani beden olarak orada olmam o şeyi değiştirir mi? Çünkü eğer burada anlamlı bir sonuca varamayacaksak gerçekten böyle euro da almış başını gitmişken bütün kaynaklarımızı, zamanımızı ona buna harcamaya gerek yok. Ben de normal şartlarda felsefenin izinde yolculukla birlikte aslında bundan sonra önce Kudüs'e sonra İran'a sonrasını Mısır'a ve Fas'a gidecektim. Orta Doğu'nun da hali zaten çok iç açıcı gözükmüyor şu aralar. Evde devam edelim o zaman projeye desem ne derdiniz mesela? Hayır, gidip görmek kadar olmaz derdiniz muhtemelen. İşte tam da neden gidip görmek kadar olmaz dediğiniz argümanın altını felsefi bir şekilde dolduralım istiyorum. Bu noktada bir grubun şey diyeceğine eminim, mesela aranızda Paris'teki Louvre Müzesi'ne gidenler vardır mutlaka, Mona Lisa resmini gördüğünde hayal kırıklığına uğrayanlar. Bunu çok sık duyuyorum. Çünkü Mona Lisa'yı çok daha büyük, heybetli bekleyenler vardır. İşte çok küçük olduğunu görünce şaşırırlar. Veya o kadar kalabalıktır ki ortam. Zaten resimle karşı karşıya gelemezsin. Onun üstünde koruyucu bir tabaka vardır. Ve senin saatlerce sıra bekleyip orada izdaham yaşamana gerek yoktur diyenler olur. Walter Benjamin isimli 20. yüzyılda yaşamış bir filozof var. Walter Benjamin, sanat eseriyle karşı karşıya gelmenin, sanat eseri hakkında okumak veya onun fotoğrafını görmekten farklı olduğunu söyler. Buradan belki yola çıkabiliriz diye düşünüyorum. Onun kullandığı bir kelime var. Aura. Kitabının ismi Tekniğin Olanaklarıyla Yeniden Üretilebildiği Çağda Sanat Yapıtı. Yani reproduksiyon meselesi üzerine bir tartışma yaratıyor tabii. Hani sanatta biriciklik, özgünlük ne demek? Ve Benjamin'e göre sanat eserinin biricikliği var. Yani bir aurası var. Ve o ne yeniden üretilebilir, ne fotoğrafı aracılığıyla taşınabilir... ...ne Google görsellerde çok yüksek boyutlarda bir görselde taşınabilir. Siz ancak onu doğrudan deneyimlediğinizde yaşayabilirsiniz. Benjamin'in ne demek istediğini anlıyorum ama tam olarak katılmıyorum sanırım. Neden? Ben birinci yüksek lisans tezimi Mondrian üzerine yapmıştım, Piet Mondrian. Hani bu kareler var ya, çizgiler içinde işte kırmızı mavi tonlar var. Burada nasıl anlatacaksan bunu Google'a girin, Mondrian yazın karşınıza çıkacaktır. Mondrian'ı bence, şimdi bunu söylediğim için tepki de alacağım biliyorum ama, görmeseniz de olur. Bakın önemsiz demiyorum. Ben Master Thesis'i yazdığıma göre üzerine önemli olduğunu düşünüyorum sanat yapıtlarının ama Mondrian'ın Mondrian'ı yapan şey benim için fikri. Yani oradaki felsefem. Çünkü incelikli bir teknik uygulamıyor veya üç boyutlu böyle mekana yayılan bir eser yok. O yüzden bedensel olarak sizi içine çeken bir şey olmadığına göre hani iki boyutlu bir şeyi iki boyutlu ekranda da görebilirsiniz. Hatta belki iki boyutlu ekranda daha iyi de görebilirsiniz eğer sanat mekanı size konforlu bir deneyim sunmuyorsa. O yüzden şöyle bir ayrım yapabiliriz diye düşünüyorum. Resimlerin birçoğu sınıfta kalabilir mesela deneyim konusunda. Çünkü resim dediğimiz şey zaten iki boyutlu. Ama bir heykelin resmini görmekle bir heykeli gerçekten karşısına geçip deneyimlemek arasında ciddi manada fark var. Neden? Heykel üç boyutlu. Buradan bir ipucuna ulaşabiliriz. Bize o şeyin bilgisine sahip olmak, onu online bir şekilde incelemek, ona dair metinleri okumakla... ...o şeyi gerçekten fiziksel bir mekanda deneyimlemek, yani onunla karşılaşmayı gerektiren şey ayrımını veren mekansallık olmalı değil mi? Çünkü bu resim ve heykel arasında yaptığım örneği genişletebiliriz. Aynı şeyi dans için de söyleyebiliriz değil mi? Sonuçta dans dediğimizde kişinin mekanda yapmış olduğu bir performans var. Üç boyutluluk söz konusu. Ve benim dans hakkında ne online bir şekilde gördüğüm videolar, görseller gerçekte yaşadığım deneyimi yansıtıyor, ne de dansın nasıl olduğuna dair herhangi bir kitabı okumam, onun aynı mekânı paylaşmamı sağlayabiliyor. O yüzden ben şöyle bir şeye karar verdim. Bundan sonra herhangi bir seyahat veya deneyim tasarlarken, planlarken insanların mutlaka bunu da yapmalısın diyerek bana verdikleri to-do listleri göz ardı etmek ve gerçekten onu deneyimlemek benim onun hakkındaki bilgimi genişletir mi diye sormak. Yani ben bunu internetten baktığımda veya ben oraya kadar gidip bunu gördüğümde arada bir fark olacak mı diye sormak ve bu bağlamda hem zamanımı hem enerjimi hem de ekonomik kaynaklarımı kullanmaya karar verdim. Bu seyahatin felsefesi dediğim şey de benim için birinci öncelik oldu. Bu seyahat kavramını lütfen sadece yurt dışına yaptığınız geziler olarak düşünmeyin. Kendi şehrinizde turist olarak dolanacağınız bir sergi, bir konser, bir kültürel bir etkinlik de olabilir. O noktada kendime yine de şunu söyledim. Mesela Kyoto'daki ormanda dolaşma deneyimi, o bambu ormanlarında dolaşma deneyimi... ...benim ne okuyarak ne de fotoğraflarda görerek yaşayabileceğim bir şeydi değil mi? Çünkü beden olarak o atmosferi, o oksijeni soluyarak ormanda yürümekle... ...ona dair Instagram'daki fotoğrafları görmek arasında ciddi manada fark var. Her ne kadar kalabalık olduğu için hiç tat alamasam da, Osaka planını iptal edip Kyoto'da kalmak istememin sebebi böyle bir gerekçelendirmeydi. Evet, Osaka'ya gitmeden Japonya'dan dönüyorum. Seyahatin sanatındaki ikinci kural ise benim için şu. Aynı şeylere bakıyoruz ama aynı şeyleri görmüyoruz. Çünkü görmek ve bakmak arasında bir farklılık var. Bakmak fizyolojik bir olayken, görmek aynı zamanda sizin arka planda sosyal kültürel birikiminizi, ideolojinizi değil mi, kimliğinizi de içerisine alan bir bakış hali. Bunun en güzel örneklerinden bir tanesi genelde çağdaş sanat eserleri söz konusu olduğunda olur. İki insan çağdaş sanat eserine bakar ve bir tarafta mesela Kenan Evren der ki bunu ben de yaparım. Ama bir başkası oraya baktığında sanatın tarihini veya o sanatçının özellikle o şekilde betimlemek, çizmek istemesinin gerekçelerini görmeye başlar ve oradan mesaj alır. Seyahatin sanatındaki ikinci adım bu yüzden görmeyi geliştirmek üzerine ki ben Japonya seyahatimi tasarlarken öncesinde bir okuma kaynakçı listesi çıkarmıştım ve işte Japon kültüründen, tutunda, tarihine, sonrasında zen felsefesine bir kültür dünyasına aşina olmaya çalıştım. Tüm seyahatim boyunca da zen odaklı okumalar yaptım. Dolayısıyla herhangi turistik bir mekana gittiğinizde yemek servis ettiğinizde karşınıza gelen tepsideki o küçük küçük bir sürü yemeğin bile bir felsefesi olduğunu anlayarak onu yiyorsunuz. Bu noktada deneyimin kendisi de zenginleşiyor. Yani çok okuyan mı bilir, çok gezen mi bilir sorusunda çok okuyan bilir değil. Çünkü bazı şeylerin hakikaten gezip görerek o şeyin deneyimine katılarak ancak geliştirilebileceğini söyledik kural bir de. Ama argümanı tam tersine çevirip okumanın önemsiz olduğunu da söyleyemeyeceğimiz bir yerdeyiz. Çünkü o deneyimi o deneyimi yapan ve benim onu görmemi geliştiren şey ise ona ilişkin edinmiş olduğum bilgi yani kültür dünyası. Bu ikisinin birbirinin içerisine geçmiş ve bir diğerini indirgenemeyecek bir kurallar silsilesi olduğunu düşünüyorum. Önce okumak ve belirli bir kültür edinmek ve akabinde o şeyi gerekliyse eğer, Instagram tuzaklarına düşmeden hakikaten gerekliyse, bilgiyi genişletecekse, deneyimlemek ve böylesi kendi içerisine dönüşlü bir şekilde seyahatin tasarlanması bence bunun en ideal yolu olur. Bu iki maddeye dikkat ettiğimiz sürece seyahatin felsefesinin de hakkını verebileceğimizi düşünüyorum. Bazı şeyleri görmeye gerek yok demiş bulundum. Biraz böyle iddialı şeyler söylemiş olayım. Üzerine tartışmak isterseniz memnuniyetle sizin de fikirlerinizi dinlerim. Dinlediğiniz için teşekkür ederim. Gelecek bölümde görüşmek üzere. Meraklı kalın, yolda olun.

Dünyaya fırlatıldığın bu serisinde felsefenin izinde yolculuğumuza devam ediyoruz. Bu

Bu bölümün başlığı sizi yanıltmasın. Çünkü bu içerikte seyahat iyidir, ufku genişletir şeklinde herkesin bildiği şeyleri bir kez daha söylemeye zahmet eden bir içerik yapmayacağım. Hatta biraz zihin felsefesi tartışacağız. Japonya'dayken seyahat etmekten gerçekten bunaldığım bir an oldu.

Instagram'da sürekli görebileceğiniz bambu ormanları var ya, devasa bambuların arasında insanlar fotoğraf çekiliyor. Epey meşhur. Oraya geldim çünkü Zen Tapınağı, bu işte birkaç gün kaldığım yer çok yakındı. Ve hani orman gibi bir alan düşündüğüm için gerçekten çok büyük bir alan gibi düşünmüştüm. Tam olarak hayal ettiğim gibi olmadı. Japonya çok kalabalık. Ben daha böyle Japonya'ya gelmeden önce buranın planlarını yaparken Akkaka'da iki arkadaşımla YouTube'dan videoları izlerdik. İşte 4K çözünürlüğünde bir insanın yürürken çektiği şehrin görünümleri olur ya. Milyonlarca insan izlemiştir. Onlardan bir tanesi Kyoto'daydı ve böyle akşam bütün sokaklar bomboş, ışıklar var, yağmur yağıyor. Hep onu izliyorduk. Arka planda o dönüyordu ve şey diyordum işte bir gün ben de burada yürüyeceğim gibi bir şey söylüyordum. Oraya gitmek istedim. Şey gibi oldu. Expectation, beklentiler ve reality gibi oldu. Yürüyemiyorsunuz. O kadar kalabalık ki bir sürü ses. Fotoğraf çekmek için insanlar birbirinin üzerine atlamak üzere falan gibi böyle korkunç bir durumda. Hemen orada bir restoran vardı. Restorana oturdum ve restoranın içinden bir şeyler kaydetmeye çalıştım. Çünkü bir yandan da YouTube videosu çekmem gerekecek bunlarla.

O yüzden biraz üzgünüm. Yani Japonya kesinlikle fotoğraflarda göründüğü gibi, o fotoğraf spotları en azından göründüğü kadar güzel ama o spotlar o kadar kalabalık ki yani orada keyifli bir deneyim yaşamanıza imkan yok.

Ormanda dolanırken gelecek destinasyonum olan Osaka şehrini düşünüyordum. Osaka ile ilgili de şöyle bir şey var, yani özellikle böyle bir zen araştırmasına gitmek gibi bir niyetim yok ama her yerde şeyi görmüştüm. Japonya'da yapılacak şeyler, işte Tokyo'dan sonra Osaka'ya git, ikinci büyük şehir ve neon ışıkları gör. Neon ışıkları görmek için niye kalkıp 2-3 saat trene biniyorum, Osaka'ya kadar gidiyorum, büyük şehir görüyorum, sonrasında da fotoğraf çekip geri dönüyorum ki diye düşündüğüm bir an oldu. Ve podcast'imi beni uzun zamandır takip edenler bilecekler, ben bayağı böyle 18 Ocak'tan beri seyahat ediyorum takriben. Yani bu senenin 5-6 ay kadarında seyahat ettim ve bir seyahatim daha var Yunanistan'da.

Bu listelerde hep görülmesi gereken her yeri böyle tiklemeye çalışıyordum. Bunu da yap, şunu da yap, burayı da çizelim şeklinde devam eden bir listeydi. Ama artık Japonya'da bir yerde bunalmaya başladım. Çünkü gittiğim diğer yerlere göre Japonya çok daha kalabalık, çok daha modern, çok daha turistik bir bölge. Ciddi derecede turistik bir kalabalık var. Sizin hiçbir şeyi tam olarak böyle keyifle yapmanız pek mümkün olmuyor.

Bunu en son Bali'de cennet kapılarında yaşamıştım. Cennet kapıları da şu Bali'de hani şey var ya insanların ortasında durduğu ve fotoğraf çekildiği bir yer. Oraya gittiğimde insanların böyle bankadaki gibi numara aldığını ve 2 saat, 3 saat hatta 4 saat kadar sırada bekleyerek orada fotoğraf çekildiklerini görmüştüm. Ve dehşete uğradım. Nasıl yani? Cennet kapılarında fotoğrafım olsun diye 4 saat burada bekleyecek miyim diye düşündüm. Ve tabii ki de çektirmeden döndüm.

O yüzden Kyoto'da ormanda yürüyemediğim zamanda bir an şunu düşünmeye başladım. Turistik yerleri görmeye, turistik eserleri, bir sanat eserini görmeye gerçekten gerek var mı? Pascal'ın bir sözü vardır ya, insanın mutsuzluğunun tek sebebi odasında sessizce oturmayı bilmemesi diye. Seyahat etmek neye yarar ki diye düşündüm.

Ve o noktada bu tura çıkmadan önce katılmış olduğum Ankara'daki Bilkent Felsefe Şenliği'ndeki soruyu da hatırladım. Bana şey diye sorulmuştu yani sen Budizm, Hinduizm veya Zen üzerine çalışmak istiyorsun ama bunun için oraya gitmene, bu kadar zaman ve efor harcamana, maddi kaynaklarını kullanmana gerek var mıydı? Kitaplardan da okuyabilirsin.

O yüzden bu bölümde tartışmak istediğim şey şu. Gerçekten seyahat etmeye gerek var mı bir kolu bunun? Ama ana sorumuzu şöyle formülize edelim. Bir şeyi görmek, o şey hakkındaki bilgimizi genişletir mi? Bu böyle tam tıkır bir zihin felsefesi sorusu. Tekrar ediyorum soruyu. Bir şeyi görmek ya da fiziksel olarak ona maruz kalmak, onu deneyimlemek, o şey hakkındaki bilgimizi genişletir mi?

Şimdi bunu şöyle düşünebilirsiniz. İki tane örnek vereceğim. Bir tanesi zihin felsefesinde, literatürde de kullanılan bir örnek. Mary'nin odası diye geçiyor bu argüman. Mary diye bir sinir bilimcimiz var, bilişsel bilimcimiz var... ...ve doğduğundan beri bir odada yaşıyor. Bu bir düşünce deneyi, gerçek değil. Mary'nin yaşadığı odadaki her şey siyah-beyaz ama. Yani hiçbir şekilde renkli bir şey daha deneyimlememiş. Ama Mary o kadar iyi bir sinir bilimci ki...

Kırmızı, sarı, pembe diğer renkleri gördüğünde beyninde nasıl bir mekanizmanın çalışacağını biliyor. Ya da kırmızılık deneyimi dediğimiz şeyin ne şekilde geliştiğini biliyor. İşte gözümden şöyle oluyor, sarı leke de ters düşüyor, beynime böyle gidiyor ve kırmızı algısı bende oluşuyor gibi. O arkadaki fiziksel sürece hakim. Sonrasında düşünce deneyini kuran Frank Jackson isimli filozof bize şunu soruyor.

Diyelim ki Mary bir gün bilgisayarını açıyor, hiç beklemediği bir anda ekranda birdenbire kırmızı bir elmayla karşılaşıyor. İlk kez kırmızıyı gören Mary'nin kırmızılığa dair bilgisi değişti mi, genişledi mi? Yani bendeki o informasyon ile o şeyi görmem arasında bir farklılık var mı?

Tabi buradan Frank Jackson'ın ve genel olarak zihin felsefesinin gitmeye çalıştığı yer şurası. Eğer ki ben bir şeyi gördüğümde benim deneyimim genişliyorsa, deneyimimde bir farklılık oluyorsa... ...demek ki benim beynimdeki fiziksel süreçleri indirgenemez öznel deneyim dediğim bir şey var. Yani bilinçlilik hallederiz ya, ben özne olarak bir şeyler deneyimliyorum. Ve benim deneyimimin içeriği aslında beynimdeki fiziksel süreçlerden, nörel hareketlerden nitelik olarak farklıdır demeye giden bir süreç.

Yani bazen beni dinlerken şey dediğinizi duyar gibiyim. Ya Dilara ne kafa ütüledin şimdi durup dururken ben seyahat diye bir içerik açtım. Hani biz şey tartışacağız zannettiniz muhtemelen. Çok gezen mi bilir, çok okuyan mı bilir diye. Aslında onu da tartışacağız da önce işin felsefesini yapıyorum.

Arkadaşlar beni işin felsefesini yapmam için dinliyorsunuzdur diyerek de affınıza sığınmak istiyorum. Çok gezen mi bilir, çok okuyan mı bilir şeklindeki o klişe soruyu... ...zihin felsefesi aracılığıyla düşünmeye davet ediyorum sizi.

Şimdi bu Mary'nin odasındaki argümanı çok daha basit bir hale çevirelim. Hiç bal yemediğinizi düşünün. Bala dair her şeyi biliyorsunuz. Balın tadına dair bazı sıfatlar biliyorsunuz. Bal yediğiniz an farklı bir deneyim yaşar mısınız? Yani sizdeki mevcut bal bilgisine yeni bir şey eklenir mi? Soru bu.

Çünkü bu soru bize şunu verecek, eğer ki ben Google'dan veya kitaplardan açıp işte Osaka şehri hakkında her şeyi okusam, oradaki insanların nasıl insanlar oldukları, nasıl davrandıkları, neon ışıkların neye benzediği her şeyi böyle incelesem internetten, oraya gitmeme gerek kalır mı? Bunu anlamaya çalışıyoruz. Bu noktada bölümü ufak bir ara verelim, sonrasında kaldığımız yerden devam edelim.

Bu konunun böyle acayip kıvrıldığı yerler var. Bilmiyorum farkında mısınız? Hani Black Mirror bölümlerinde olur ya... ...işte kişiler zihinlerini bir aygıta bağlıyorlardır ve... ...iş odalarından bile çıkmadan zihinsel saraylarında... ...gerekli böyle sinirsel dokunuşlarla birlikte bir yere giderler. Yani zihinsel bir deneyim yaşarlar ama beden olarak orada değillerdir. Bu tarz bir şeyden bahsediyoruz. Yani beden olarak orada olmam o şeyi değiştirir mi?

Çünkü eğer burada anlamlı bir sonuca varamayacaksak gerçekten böyle euro da almış başını gitmişken bütün kaynaklarımızı, zamanımızı ona buna harcamaya gerek yok. Ben de normal şartlarda felsefenin izinde yolculukla birlikte aslında bundan sonra önce Kudüs'e sonra İran'a sonrasını Mısır'a ve Fas'a gidecektim. Orta Doğu'nun da hali zaten çok iç açıcı gözükmüyor şu aralar. Evde devam edelim o zaman projeye desem ne derdiniz mesela?

Hayır, gidip görmek kadar olmaz derdiniz muhtemelen. İşte tam da neden gidip görmek kadar olmaz dediğiniz argümanın altını felsefi bir şekilde dolduralım istiyorum. Bu noktada bir grubun şey diyeceğine eminim, mesela aranızda Paris'teki Louvre Müzesi'ne gidenler vardır mutlaka, Mona Lisa resmini gördüğünde hayal kırıklığına uğrayanlar.

Bunu çok sık duyuyorum. Çünkü Mona Lisa'yı çok daha büyük, heybetli bekleyenler vardır. İşte çok küçük olduğunu görünce şaşırırlar. Veya o kadar kalabalıktır ki ortam. Zaten resimle karşı karşıya gelemezsin. Onun üstünde koruyucu bir tabaka vardır. Ve senin saatlerce sıra bekleyip orada izdaham yaşamana gerek yoktur diyenler olur.

Walter Benjamin isimli 20. yüzyılda yaşamış bir filozof var. Walter Benjamin, sanat eseriyle karşı karşıya gelmenin, sanat eseri hakkında okumak veya onun fotoğrafını görmekten farklı olduğunu söyler. Buradan belki yola çıkabiliriz diye düşünüyorum. Onun kullandığı bir kelime var. Aura.

Kitabının ismi Tekniğin Olanaklarıyla Yeniden Üretilebildiği Çağda Sanat Yapıtı. Yani reproduksiyon meselesi üzerine bir tartışma yaratıyor tabii. Hani sanatta biriciklik, özgünlük ne demek? Ve Benjamin'e göre sanat eserinin biricikliği var. Yani bir aurası var. Ve o ne yeniden üretilebilir, ne fotoğrafı aracılığıyla taşınabilir... ...ne Google görsellerde çok yüksek boyutlarda bir görselde taşınabilir. Siz ancak onu doğrudan deneyimlediğinizde yaşayabilirsiniz.

Benjamin'in ne demek istediğini anlıyorum ama tam olarak katılmıyorum sanırım. Neden? Ben birinci yüksek lisans tezimi Mondrian üzerine yapmıştım, Piet Mondrian. Hani bu kareler var ya, çizgiler içinde işte kırmızı mavi tonlar var. Burada nasıl anlatacaksan bunu Google'a girin, Mondrian yazın karşınıza çıkacaktır. Mondrian'ı bence, şimdi bunu söylediğim için tepki de alacağım biliyorum ama, görmeseniz de olur.

Bakın önemsiz demiyorum. Ben Master Thesis'i yazdığıma göre üzerine önemli olduğunu düşünüyorum sanat yapıtlarının ama Mondrian'ın Mondrian'ı yapan şey benim için fikri. Yani oradaki felsefem.

Çünkü incelikli bir teknik uygulamıyor veya üç boyutlu böyle mekana yayılan bir eser yok. O yüzden bedensel olarak sizi içine çeken bir şey olmadığına göre hani iki boyutlu bir şeyi iki boyutlu ekranda da görebilirsiniz. Hatta belki iki boyutlu ekranda daha iyi de görebilirsiniz eğer sanat mekanı size konforlu bir deneyim sunmuyorsa.

O yüzden şöyle bir ayrım yapabiliriz diye düşünüyorum. Resimlerin birçoğu sınıfta kalabilir mesela deneyim konusunda. Çünkü resim dediğimiz şey zaten iki boyutlu. Ama bir heykelin resmini görmekle bir heykeli gerçekten karşısına geçip deneyimlemek arasında ciddi manada fark var. Neden? Heykel üç boyutlu.

Buradan bir ipucuna ulaşabiliriz. Bize o şeyin bilgisine sahip olmak, onu online bir şekilde incelemek, ona dair metinleri okumakla... ...o şeyi gerçekten fiziksel bir mekanda deneyimlemek, yani onunla karşılaşmayı gerektiren şey ayrımını veren mekansallık olmalı değil mi?

Çünkü bu resim ve heykel arasında yaptığım örneği genişletebiliriz. Aynı şeyi dans için de söyleyebiliriz değil mi? Sonuçta dans dediğimizde kişinin mekanda yapmış olduğu bir performans var. Üç boyutluluk söz konusu. Ve benim dans hakkında ne online bir şekilde gördüğüm videolar, görseller gerçekte yaşadığım deneyimi yansıtıyor, ne de dansın nasıl olduğuna dair herhangi bir kitabı okumam, onun aynı mekânı paylaşmamı sağlayabiliyor.

O yüzden ben şöyle bir şeye karar verdim. Bundan sonra herhangi bir seyahat veya deneyim tasarlarken, planlarken insanların mutlaka bunu da yapmalısın diyerek bana verdikleri to-do listleri göz ardı etmek ve gerçekten onu deneyimlemek benim onun hakkındaki bilgimi genişletir mi diye sormak. Yani ben bunu internetten baktığımda veya ben oraya kadar gidip bunu gördüğümde arada bir fark olacak mı diye sormak ve bu bağlamda hem zamanımı hem enerjimi hem de ekonomik kaynaklarımı kullanmaya karar verdim. Bu seyahatin felsefesi dediğim şey de benim için birinci öncelik oldu. Bu seyahat kavramını lütfen sadece yurt dışına yaptığınız geziler olarak düşünmeyin. Kendi şehrinizde turist olarak dolanacağınız bir sergi, bir konser, bir kültürel bir etkinlik de olabilir.

O noktada kendime yine de şunu söyledim. Mesela Kyoto'daki ormanda dolaşma deneyimi, o bambu ormanlarında dolaşma deneyimi... ...benim ne okuyarak ne de fotoğraflarda görerek yaşayabileceğim bir şeydi değil mi? Çünkü beden olarak o atmosferi, o oksijeni soluyarak ormanda yürümekle... ...ona dair Instagram'daki fotoğrafları görmek arasında ciddi manada fark var. Her ne kadar kalabalık olduğu için hiç tat alamasam da, Osaka planını iptal edip Kyoto'da kalmak istememin sebebi böyle bir gerekçelendirmeydi. Evet, Osaka'ya gitmeden Japonya'dan dönüyorum.

Seyahatin sanatındaki ikinci kural ise benim için şu. Aynı şeylere bakıyoruz ama aynı şeyleri görmüyoruz. Çünkü görmek ve bakmak arasında bir farklılık var. Bakmak fizyolojik bir olayken, görmek aynı zamanda sizin arka planda sosyal kültürel birikiminizi, ideolojinizi değil mi, kimliğinizi de içerisine alan bir bakış hali.

Bunun en güzel örneklerinden bir tanesi genelde çağdaş sanat eserleri söz konusu olduğunda olur. İki insan çağdaş sanat eserine bakar ve bir tarafta mesela Kenan Evren der ki bunu ben de yaparım. Ama bir başkası oraya baktığında sanatın tarihini veya o sanatçının özellikle o şekilde betimlemek, çizmek istemesinin gerekçelerini görmeye başlar ve oradan mesaj alır.

Seyahatin sanatındaki ikinci adım bu yüzden görmeyi geliştirmek üzerine ki ben Japonya seyahatimi tasarlarken öncesinde bir okuma kaynakçı listesi çıkarmıştım ve işte Japon kültüründen, tutunda, tarihine, sonrasında zen felsefesine bir kültür dünyasına aşina olmaya çalıştım. Tüm seyahatim boyunca da zen odaklı okumalar yaptım.

Dolayısıyla herhangi turistik bir mekana gittiğinizde yemek servis ettiğinizde karşınıza gelen tepsideki o küçük küçük bir sürü yemeğin bile bir felsefesi olduğunu anlayarak onu yiyorsunuz. Bu noktada deneyimin kendisi de zenginleşiyor.

Yani çok okuyan mı bilir, çok gezen mi bilir sorusunda çok okuyan bilir değil. Çünkü bazı şeylerin hakikaten gezip görerek o şeyin deneyimine katılarak ancak geliştirilebileceğini söyledik kural bir de. Ama argümanı tam tersine çevirip okumanın önemsiz olduğunu da söyleyemeyeceğimiz bir yerdeyiz. Çünkü o deneyimi o deneyimi yapan ve benim onu görmemi geliştiren şey ise ona ilişkin edinmiş olduğum bilgi yani kültür dünyası.

Bu ikisinin birbirinin içerisine geçmiş ve bir diğerini indirgenemeyecek bir kurallar silsilesi olduğunu düşünüyorum. Önce okumak ve belirli bir kültür edinmek ve akabinde o şeyi gerekliyse eğer, Instagram tuzaklarına düşmeden hakikaten gerekliyse, bilgiyi genişletecekse, deneyimlemek ve böylesi kendi içerisine dönüşlü bir şekilde seyahatin tasarlanması bence bunun en ideal yolu olur.

Bu iki maddeye dikkat ettiğimiz sürece seyahatin felsefesinin de hakkını verebileceğimizi düşünüyorum. Bazı şeyleri görmeye gerek yok demiş bulundum. Biraz böyle iddialı şeyler söylemiş olayım. Üzerine tartışmak isterseniz memnuniyetle sizin de fikirlerinizi dinlerim. Dinlediğiniz için teşekkür ederim. Gelecek bölümde görüşmek üzere. Meraklı kalın, yolda olun.

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Foucault Felsefesi: Söylemin Düzeni

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.



Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.

Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Felsefede İfade Özgürlüğü ve Sınırları

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Spiritüalizm Neden Seküler Kesimde Popülerleşti?

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Dans Etmesini Bilmeyen Bir Tanrıya İnanamam

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Neden Erkekler Günü Yok?: Feminizme Dair 4 Yanlış

Bu bölümde Pascal’ın ünlü bahis argümanı üzerinden ilerliyoruz: “Tanrı'nın var olduğuna bahse girerek kazancı ve kaybı tartalım. Bu iki ihtimali değerlendirelim. Eğer kazanırsan, her şeyi kazanırsın; eğer kaybedersen, hiçbir şey kaybetmezsin". Öyle mi? Yoksa bu argüman hatalı mı? Felsefi düşünme pratiğine hoşgeldiniz!

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Tanrı Kumarı: Varsa Hapı Yuttuk mu?

Dijital platformlar sayesinde felsefe akademinin dışına taşarak ilgi gören bir etkinlik haline gelince sürekli birbirine taş atan ve birbirlerinin felsefe yapma biçimlerini eleştiren kişilere rastlamaya başladık. Kimi tarihçi, kimi mantıkçı, kimi epey spekülatif. Bu bölümde akıllardaki bazı soru işaretlerini gidermek adına bazı kategoriler koyarak felsefe ile ilgilenmenin üç haliden söz ediyorum. Hangisi daha münasiptir siz karar verin.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Benim Felsefem Senin Felsefeni Döver

Nietzsche, Böyle Buyurdu Zerdüşt adlı eserinde en aşağılanası insanın, artık kendini aşağılamayan olduğunu söyler. Yükselmek için, önce batmak gerektiğini bilmez.

Bu bölümde Nietzsche’nin deve-aslan-çocuk metaforlarını inceleyerek tininin evriminden söz edeceğim, kendimizi aşmak için.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kendi Batışını İstemek

Bu bölümde doğum günümdeki bazı kararlarımdan çıktığım yolda Alan Watts'ın eşliğinde Doğu ve Batı düşüncesindeki aydınlanma ve kurtuluş anlayışları arasındaki çarpıcı farkı inceliyorum. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kahkahada Aydınlanmak

Bu bölümde, küçük bir zeytinden Uzak Doğu'ya uzanan bir zihinsel yolculuğa çıkıyorum ve bu yolda farkındalık ve şimdiki ana odaklanmanın önemi ele alıyorum.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Zeytinin İçindeki Evren

Bu aslında bir eve dönüş bölümü. Ama benden ve duygularımdan çok az bahsedeceğiz. Çünkü dönüş yolunda aklıma geldikçe muzipçe gülümsediğim bir söz var; “Kendinizi kaybetmenizin takdire şayan binlerce yolu vardır.”
Sözün sahibi Nietzsche. Söz ile ilgili en sevdiğim şey herkes kendini aramaktan söz ederken Nietzsche’nin, kaybetmeye dikkat çekmesi. Yani kendimizi nasıl buluruz değil; nasıl kaybederize odaklanıyor olması. Peki kendinizi neden kaybetmek istiyoruz? 
Yanıtı basit, bulmak için. Bu fikir Japonya’da Zen tapınağında kalırken yine karşıma çıktı. Ünlü Bir Zen sözü var, “Bilmek, kendini bilmektir. kendini bilmekse kendini unutmaktır.” O halde bu bölümde kendilik üzerine konuşarak yolculuğumuzu bir süreliğine noktalıyoruz.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kendinizi Kaybetmenin Takdire Şayan Yolları - Eve Dönüş

Onlarca içerik içerisinden bu seriyi dinlemeye karar verdiğine göre muhtemelen senin de fark edip anlamlandıramadığın bir gerçek var, kendimizi bu dünyaya fırlatılmış halde bulduk. Bu yüzden bu podcastte bildiğimizi sandığımız ama muhtemelen yanıldığımız ya da belki de üzerine hiç düşünmediğimiz ama düşünmemiz gereken konuları ele alacağız.

Felsefenin İzinde

Japonya, Kyoto’da ZEN Tapınağı’nda kaldım.
Ve bu hayatta yaşadığım en güzel deneyimlerden biri idi. Çay, Kaiseki usulü yemekler, kaligrafi ve bolca meditasyon içeren günler oldu. 

Baş rahip batı felsefesi konusunda ciddi manada bilgili, dünyanın en prestijli üniversitelerinde konuşma yapan biri olunca durum daha da güzelleşti. Bu bölümde Zen deneyimlerimden söz ediyoruz.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Podcast'e Soru Sor

Kaydet - Dinle - Gönder

Bildirimler

Felsefenin İzinde

Her hafta eklenen yeni bölümleri kaçırma!