Sen Ben O'nun sadece ses üzerinden akan hikâyelerini o başka türlü dinliyor. 30 yaşındaki Mustafa Keskin, anlamanın görmekle eş tutulduğu, görselliğin egemen olduğu bu çağda bir görme engelli. Önce bir gözünü, sonra diğerini kaybetti, dünyanın görünen halinden aşama aşama uzaklaştı Mustafa. Sonra hukuk okudu, ailesiyle yaşadığı şehirden çıkıp bağımsız bir hayat kurmaya cüret etti. Rehber köpeği Tabs'le ormanda yürürken kayıttayız. Kalan dört duyudan, renklerden, karanlıktan konuşuyoruz.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Sen Ben O'nun sadece ses üzerinden akan hikâyelerini o başka türlü dinliyor. 30 yaşındaki Mustafa Keskin, anlamanın görmekle eş tutulduğu, görselliğin egemen olduğu bu çağda bir görme engelli. Önce bir gözünü, sonra diğerini kaybetti, dünyanın görünen halinden aşama aşama uzaklaştı Mustafa. Sonra hukuk okudu, ailesiyle yaşadığı şehirden çıkıp bağımsız bir hayat kurmaya cüret etti. Rehber köpeği Tabs'le ormanda yürürken kayıttayız. Kalan dört duyudan, renklerden, karanlıktan konuşuyoruz.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

7 - #SadeceDuymakİstediklerin: "Hayır, biz karanlık içinde değiliz"

Bölüm başlığındaki hashtag'te de gördüğünüz gibi, hashtag sadece duymak istedikleriniz. PodB Media, belki zaten çoktan görmüş olduğunuz üzere, podcast mecrasının bilinirliğini arttırmak ve bu mecrayı büyütmek amacıyla 15 Ağustos'ta 3 animasyon filmini dijital ortamlarda yayınladı. Hatta İstanbul'da yaşıyorsanız şehir ekranları, Marmaray ve Modyo TV ekranlarında da bahsi geçen Pod B filmlerini göreceksiniz. Şu an bu podcast bölümünü dinlediğinize göre zaten kendinizi çoktan podcastin nevi şahsına münhasır eğlenceli dünyasında bulmuşsunuz. Sizler de bu kampanyanın bir parçası olabilir. Eşinize, dostunuza podcastten bahsedebilirsiniz. Çok seviniriz. Çünkü tatilde, metroda, ev işlerinde, tek başınıza güzel bir yürüyüşte ve daha pek çok anınızda podcastler size eşlik edebilir. Geniş yelpazedeki bu kocaman içerik havuzundan oluşturduğunuz favorilerinizle hashtag sadece duymak istediklerinizi seçebilirsiniz. İyi dinlemeler. Sen, ben, o. Hayatlardan bir koleksiyon, seslerden bir albüm. Belki sen, belki ben, ya da o. İçimizden biri hayatından hikayeler anlatıyor. Tüm tuhaflığıyla, ağırlığıyla, neşesiyle ve incelikle. Otur teyze o zaman. Şu anda Sarıyer'de Atatürk kent ormanındayız. Etrafımız yaşlı büyük ağaçlarla dolu bir yer. Yürüyüş parkurlarından yürüyerek geldik. Şu anda bir bankta oturuyoruz. Tabii ben de görme engelli olduğum için bana betimlendiği şekliyle ve hissettiğim şekliyle anlatıyorum ben de burada. Hafif bir esinti var. Biraz nemli. Muhtemelen kayıtta da çıkan kuş sesleri var. Kuş açısından zengin bir bölge burası. Hafif kumlu bir yoldan yürüyerek geldik. Önümüzde de o yol var. Bu şekilde. Mesela düşünürseniz, radyo tiyatroları görmeyenler için vazgeçilemez bir şey. Çünkü neden? İşte karşıdan Pınar geliyor, çok heyecanlı görünüyor diye adam diyaloğun içinde, daha doğrusu monoloğun içinde o sahneyi size betimlemiş oluyor aslında ister istemez. Bu da görmeyene büyük bir avantaj sağlıyor. Bu podcast'ta aslında görmeyenler için de belki videolar olsa betimlenmeyecek kısımları betimlemiş oluyorsunuz ve herkes için betimlenmiş oluyor. Sen, Ben, O'nun sadece ses üzerinden akan hikayelerini o başka türlü dinliyor aslında. 30 yaşındaki Mustafa Keskin, anlamanın görmekle eş tutulduğu, görselliğin egemen olduğu bu çağda bir görme engelli. Önce bir gözünü, sonra diğerini kaybetti. Yani dünyanın görünen halinden aşama aşama uzaklaştı Mustafa. Sonra hukuk okudu, ailesiyle yaşadığı şehirden çıkıp bağımsız bir hayat kurmaya cüret etti. Rehber köpeği tepsiyle ormanda yürürken kayıttayız. Kalan dört duyudan, renklerden, karanlıktan konuşuyoruz. Aslında benim görmeyle ilgili maceram belki de bebeklik evrisinden başlayan bir süreç. Doğuştan bir süre sonra oluşan bir hastalık sebebiyle önce üç aylıkken gözümün tekini kaybettim. Daha sonra tek gözümle 5-6 yaşlarına kadar tam gördüm. Sonra aynı hastalığın orada da sirayet etmesi sonucunda yavaş yavaş oranın da görmesini kaybettim. 9-10 yaşlarında artık tamamıyla görmüyordum. 11 yaşında geçirdiğim ameliyat sonucunda tamamıyla görme yetimi kaybettiğim kesinleşmiş oldu. Dolayısıyla 11 yaşından itibaren şu anda 30 yaşındayım. İşte bir 19 senedir total görme engelliyim. Bu yavaş yavaş görme eğitimi kaybetmem belki bir yumuşak geçiş sağladı bana. İşte bir gün görerek yattım, sabah görmeyerek kalktımdan ziyade belki de sürece adapte ola ola yeni yola geçiş sağlamış oldum. Tabi bu geçişle beraber eğitim sürecim de normal mürekkep yazıyla başladı. Dördüncü, beşinci sınıfa geçerken artık yeni hayatımın bir parçası olan bireyli alfabe, kabartma alfabeye doğru geçişle eğitim hayatımı devam ettirebildim. Gündelik hayatımda da sonuçta önceden gördüğüm için renkler olsun, çeşitli objeler, insan yüzleri hafızamda kaldı. Mesela kırmızı dendiğinde ya da elma dendiğinde kafamda bir görsel oluşuyor. Ama 2-3 yıldır seramikle uğraşıyorum. Orada heykelleri yaparken şeyi fark ettim. Evet bir atı hatırlıyorum. Onun o kafa yapısını, vücut yapısını, sırt eğimini, kuyruğunu karın yapısını hatırlıyorum. Ama ayrıntıları işlerken heykelime bazı ayrıntıları hafızamda daha kalmadığını fark ettim. Tabii bu da doğal bir süreç sanırım. Sonuçta 20 senedir bir görsel ileti beynime girmiyor. Dolayısıyla sanırım azıcık kalanlar da tozlanmaya, buğulaşmaya başlıyor diye düşünüyorum. Küçüklükten beri Oyun hamurlarıyla ya da bahçede çamurla bir haşır neşirliğim vardı. Yani bir şeyleri şekillendirmeyi seviyordum. Bunu biraz daha kaliteli bir hobiye dönüştürebilmek için seramik atölyesine gitmeye başladım. Daha çok hayvan figürleri odaklı. Hayvan sevgimden kaynaklı galiba. Ve çeşitli insan figürleri çalışıyorum. Hem bir şeyi şekillendirmeye çalışmak, o anda ona odaklanıyor olmak dünyadan sizi koparmış oluyor. O 3 saate yakın süre sizi kafanızın bir boşalmasına neden oluyor. O açıdan o çok güzel bir süreç. İkinci olarak Hafızamdaki görselleri tekrar bir elden geçirmem, önümdeki çamura yansıtmaya çalışmam da tabii kendimi keşfetmemi biraz daha sağladı. Hafızamda nelerin kaldığını ve neleri nasıl hatırladığımı tekrar görmüş oldum. Engelli bir çocuğun, engelli bir bireyin hayatı ailesinin ufkuyla sınırlıdır. Aile ne yapabilirse çocuk onu yaşar. Ben bu konuda biraz şanslıydım. Ailem yeniliklere açık, mücadeleye yatkın bir aileydi. Keza üniversite hayatı için şehir dışına gelmem sürecinde de farklı şehirlerde olsak da benden desteğine esirgemediler. Tabi artık belli bir yaşa geldikten sonra da karşılaştığınız insanların ufkuyla hayatınız sınırlanmaya başlıyor. Yani şunu demek istiyorum, üniversitede benim hocalarım çağdaş insanlar olmasaydı, arkadaşlarım dünyaya bakış açıları dar olsaydı, geniş olmasaydı daha farklı bir hayatım olabilirdi. Yani dışlanmış bir hayatım olabilirdi. Sonuçta biz sosyal bir devlet çatısı altında yaşıyoruz ama Ne yazık ki bizim mücadelemizin çoğu kısmı devlete karşı oluyor. Çünkü belli bir hakka sahipsiniz ama o hakka erişebilmeniz için, o hakkı tam anlamıyla kullanabilmeniz için devlete karşı da bir mücadele vermeniz gerekiyor. Ne yazık ki biz sokağa çıktığımızda ya da sosyal hayatımızda bu mücadeleyi verebilen insanları, o mücadeleyi verebilen insanların Evlatlarını görüyoruz engelli birey olarak. Kim bilir dört duvar arasında nice engelliler var. Bizi bizi. Bizi bizi. Bizi bizi. Bizi bizi bizi. Meslek seçimi ve düşündüğümden beri sanırım en baştan beri avukatlık aklımdaydı benim. Biraz da konuşmaya merakımdan ötürü böyle bir tercihe yönelmiş olabilirim. Güzel konuşan insanlar dikkatimi çekiyor özellikle televizyonda, radyoda ya da sokakta. Avukatlar da genellikle akıcı, güzel üsluplu konuşan insanlar olduğu için Bence beni ilk cezbeden konu bu oldu. İkincisi, en başından beri bir mücadele diyorum. Bu hak mücadelesi. Sanırım bu hak mücadelesi de ister istemez insanı hukuka, dolayısıyla avukatlığa doğru itiyor. Mesleğim, hayatımı kazandığım alan, hukuk alanı, özel hukuk, şirketler hukuku ve enerji hukuku. Ama kendi hayatımı idame edebileceğim yani haklarımı elde edip onları tam anlamıyla kullanabileceğim alan insan hakları olduğu için o alanda da gerek İstanbul Barosu'ndaki görevlerim gerek STK'lardaki görevlerim yani profesyonel hayatım dışındaki gönüllü görevlerimle o alanda da mesleğimi icra etmeye çalışıyorum. 18 yaşıma kadar Eskişehir'de yaşadım. Üniversite sınavına girip fena olmayan bir puan geldikten sonra Artık bir karar vermem gerekiyordu. Eskişehir'de mi kalacağım ailemle birlikte? Oradaki üniversitede mi okuyacağım? Yoksa İstanbul'daki üniversitelerden birini mi tercih edeceğim? Bu zor bir karar. Çünkü 18 yaşına kadar ailesinin yanından ayrılmamış bir engelli genç çocuk. En başta da söylemiştim ya karşılaştığınız insanların ufukları sizi şekillendiriyor diye. Eskişehir'de kıymetli bir hocayla konuşmuştum. O bana Bu yaşında ayakların üzerinde durmayı öğrenemezsen ne zaman öğreneceksin demişti. Bu benim için çok kıymetli oldu. Çünkü o anda İstanbul'a gitmeye karar verdim ben. Benim için zorlayıcı geçti. Ama şu an bakıyorum, iyi ki de olmuş. İyi ki de böyle bir karar almışım. İyi ki hocayla karşılaşmışım. İyi ki İstanbul'a gelmişim. İyi ki Koç Üniversitesi'ne gelmişim. Çünkü hayatım ondan sonra daha güzel şekillendi. Daha afayrı bir yola girdi diye düşünüyorum. Seni yerim, yerim, yerim. Yerim seni. Aşkım benim. İleri. Ben de bir tane böyle köpek alacağım. Ama golden değil mi bu? Hı hı. Ben de golden istiyorum. Çok akıllı oluyorlar ya. Umarım edilebilirsiniz bir gün. Aynen inşallah. Bulamıyorum, bulabilirsem. Evet inşallah. Hep ücretle veriyorlar. Barınaklarda bulursunuz bence. Bulurum değil mi? Hı hı, aynen bulursunuz. Yemin ediyorum var ya, insanlardan daha iyiler. Kayıtta şu anda en başta betimlemediğim bir sessiz canlı daha var. O da rehber köpeğim Teps. Teps benim hayatıma Kasım 2018'de girdi. Teps eğitimli bir köpek. Yani bir görme engelli olan bana yolda ve hayatımın her evresinde eşlik ediyor. Adeta benim gözüm gibi bana rehberlik ediyor. İşte işe de benimle geliyor. Restorana da benimle geliyor. Orman yürüyüşümde de bana eşlik ediyor. Evde de benimle birlikte oluyor. Bu eğitim kapsamında sosyal ortamlarda nasıl davranacak, bir görmeyene nasıl eşlik edecek gibi konularda eğitim aldım. İlk Tepsi ile karşılaştığımızda tabii aşırı köpek seven biri olarak direkt Tepsi'yi sevmeye başladım. Ama sonuçta köpek eğitimli de olsa buluştuğunuz ilk anda size rehberlik etmiyor. Tepsi ile biz beraber bir ay boyunca eğitim aldık. Her gün süren bir eğitim aldık. O eğitimin sonunda ikimiz de sınavdan geçerek beraber yaşamaya başladık. Hayata Tepsi'nin penceresinden baktığımda aslında şeyi görüyorum. Tepsi'nin davranışlarından bu yorumu çıkartabiliyorum. Tepsi rehber köpeklik vazifesini yerine getirirken bir göğüslük takıyorum. O göğüslüğü takar takmaz Tepsi daha ciddi bir köpek oluyor. Ama o göğüslüğü çıkardığımda teps sıradan bir golden haline gelmiş oluyor. Dolayısıyla gözlemim şu ki teps görevinin bilincinde bir hayvan. Ama o göğüslüğü takmadığım sürece Mustafa'nın bana ihtiyacı yok deyip daha rahat davranabiliyor. Rehber köpekler Türkiye'de çok yeniler. 2014'ten bu yana ülkemizde rehber köpek yetiştiriliyor. Şu anda 5-6 tane rehber köpek ülkemizde var. Avrupa'da, İngiltere'de, Almanya'da binlerce rehber köpekten söz edebiliyoruz. Orada devletin, sivil toplumun desteği de bu sayıyı arttıran süreçler. Tabii onlarda tarihsel gelişimi de çok geniş. Mesela ilk rehber köpeklerin çıkışına baktığımızda Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra Almanya'da gazilerin artışı sebebiyle onları hayata nasıl kazandırırız diye düşünüp ortaya çıkmış bir şey rehber köpekler. Tabi metrodaki asansörler özellikle... Engellilerin ulaşamayacağı kalabalıkta olabiliyor. Önünde uzun bir kuyruk olabiliyor. Orada tabi ki tepsin yapacağı bir şey olmadığı için ben devreye girerek asansörü kullanma hakkının engellilerde olduğu, önceliğin engellilere ait olduğunu onlara uygun bir dille anlatıp öncelik talep etmem gerekiyor. Tepsi geri gel. Otur şimdi. Otur ters. Ters otur. Bekliyoruz burada. Evet aferin sana. Sen çok akıllısın. Tepsi iş yerinde de benimle birlikte. Orada masamın altında oturup benim işimin bitmesini bekliyor. Genellikle o süreçte uyumuş, dinlenmiş oluyor. Zaten mola aralarında tepsi ya dışarı çıkarıyorum ya da oynatarak onun da keyifli vakit geçirmesini sağlıyorum. Şimdi asansör beklerken yine tepsi yere yatıp dinlenmeye başladı. Tepsi, lift. Tepsinin dikkatini dağılmaması gerekiyor. Çünkü sonuçta onun dikkatiyle biz yolda hareket edebiliyoruz. Çevremizdeki insanların işte tepse öpücük atması, şişt şişt demesi ya da onun dikkatini dağıtacak başka hareketlerde bulunması tepsinin yolu şaşırmasına neden olabiliyor. Dolayısıyla bizim insanlardan en büyük ricamız onun dikkatini dağıtacak hareketlerde bulunmaması oluyor. Bazı insanlar tabii köpekten korkabiliyor. Onlara da tepsinin benim için ne kadar yararlı bir canlı olduğunu anlatarak ikna ediyoruz. İstanbul içerisinde Büyükşehir Belediyesi'nin rehber köpeklerin toplu taşımına, kullanımına dair bir karar olduğu için görevlilerle rahat bir süreç aslında izliyoruz. Yani metroya, vapura binerken sıkıntı yaşamıyorum. Tepsi de bu konuda beni güzel yönlendirebiliyor. Özellikle çok sık işe gidip gelirken işte arkadaşlarımla buluşmaya giderken metro kullanıyorum. Metroda da tepside çok pratik hareket edebiliyoruz. Dediğim gibi evden çıkarıp beni metroya götürecek güzergahı biliyor zaten. Orada asansörü benim için buluyor. Daha sonra turn 2'den geçeceğim kapıyı bulabiliyor. Metroya rahat bir şekilde binip hareket edebiliyoruz. Hı. İnsanları gözlemlediğimde, çevremi gözlemlediğimde tabii sonuçta bir psikoloji eğitimim yok. Dolayısıyla bir insan algısını yorumlayacak akademik birikimim yok ama sıradan bir insan olarak benim fark ettiğim sanırım görsellik hayatlarımızda aşırı önemli ve diğer duyuları baskılayan bir duyu, görme duyusu. Dolayısıyla mesela bir insanla tanıştığınızda Onun görselliği diğer insanlar üzerinde çok çabuk etki yapabiliyor. Ona karşı algısını o şekillendirebiliyor. Ama benim üzerimde, yani görmeyen bir insan üzerinde o insanın konuşmaları, konuşmasındaki içeriği, bana karşı veya çevreye karşı davranışları beni daha etkileyen etmenler oluyor. Dolayısıyla onun dış görünüşü, kıyafetleri, yüzünün güzelliği, makyajı beni etkilemeyen hususlar oluyor. Dolayısıyla hayatımın diğer aşamalarında da diğer görme duyusu dışındaki diğer dört duyu benim hayatımda ister istemez daha büyük bir etkiye sahip oluyor. Mesela şu anda içerisinde bulunduğumuz ormandaki o Temiz hava kokusu, o yeşilliğin, ağaçların kokusu, hafif rüzgarda ağaçların çıkardığı hışırtı, kuş sesleri ve havadaki o hafif serinlik... benim için çok kıymetli. Yani o düyer, dört duyunun bana kazandırdığı algılar var olduğu sürece, ya niye ormana gideyim, yeşili görmeyeceğim nasıl olsa anlayışına, düşüncesine, yaklaşımına kapılmamış oluyorsunuz. Artık dijitalleşme ile birlikte dünyanın iletişimin görsele kayığı olması bizim için aslında bir erişilebilirlik sıkıntılarını, iletişim sıkıntılarını meydana getirdi. Mesela bir e-posta alıyorsunuz, e-posta metin kısmı görselden oluşuyor. Bir afiş olabilir bu, bir etkinlik afişi olabilir ya da bir konser afişi olabilir. Direkt o görselin metin kısmında size iletilmesi e-postanın sizin hiçbir şey anlamamızdan neden oluyor ya da keza Twitter'da, LinkedIn'da yani sosyal medya mecralarında bir görselin paylaşılması onu sizin anlayamamanıza otomatikman dışlanmanıza neden oluyor. Erişememiş oluyorsunuz o paylaşıma, o yetkinliğe. Dolayısıyla bu dijitalleşme evet aslında ilk başta bizim için çok büyük bir arsıydı. Çünkü gazete okuyabilmek, elektronik kitaplara erişebilmek muhteşem şeylerdi. Bizim bilgiye erişimimiz konusunda büyük yol katetti görme engeller için. Ama gün geçtikçe bu sefer yeni sınırlamalar, yeni bariyerler önümüze koymaya başladı. İnsanların gözündeki görmeyen algısı bir karanlık içerisinde yaşayan birey hayaliyle oluşuyor. Dolayısıyla bazı etkinlikler de düzenleniyor. İşte ortamdaki bütün aydınlatmalar kapatılıp, insanın eline bir baston tutuşturulup hareket etmesi isteniyor. Belki farkındalık açısından bu bir şeyler uyandırıyordur o insanda ama aslında bir görmeyen anlayışını ona yansıtmamış oluyor. Çünkü bir karanlık içerisinde değiliz. Karanlık da sonuçta gözle algılanan bir şey ama bizim algılayacak bir görme yetimiz yok. Ve o bir anlık karanlıkla bir hayat boyunca yaşanan görmeme aynı ifadeyi insanda yaratmıyor, aynı algıyı yaratmıyor. Çünkü öbüründe hayatınız o olunca ona bir uyum sağlıyorsunuz, o sürece alışıyorsunuz. Ama bir anlık işte bir saat boyunca karanlıkta yaşamak benim bile şu anda tahayyül edemeyeceğim bir sıkıntı bir iç sıkıntısı yaratan bir süreç bence. Seramik dışında da spor yapmaya çalışıyorum, ağırlık yapmaya çalışıyorum. Ormanda yürüyüş yapmaya çalışıyorum. Ve beni ne mutlu ediyor diye düşündüğümde de tabii ki arkadaşlarımla yaptığım sohbetler çok mutlu ediyor. Ve zirve noktası da bir şeyleri yemek. Tatlı tüketmek, işte yemek yemek... Hayır, yiyorum sadece. Gel tepsi. Kerem hanım. Pınar Övünç'ün hazırladığı Sen, Ben, O bir PodBeam hediye bu.

Bölüm başlığındaki hashtag'te de gördüğünüz gibi, hashtag sadece duymak istedikleriniz. PodB Media, belki zaten çoktan görmüş olduğunuz üzere, podcast mecrasının bilinirliğini arttırmak ve bu mecrayı büyütmek amacıyla 15 Ağustos'ta 3 animasyon filmini dijital ortamlarda yayınladı.

Hatta İstanbul'da yaşıyorsanız şehir ekranları, Marmaray ve Modyo TV ekranlarında da bahsi geçen Pod B filmlerini göreceksiniz. Şu an bu podcast bölümünü dinlediğinize göre zaten kendinizi çoktan podcastin nevi şahsına münhasır eğlenceli dünyasında bulmuşsunuz.

Sizler de bu kampanyanın bir parçası olabilir. Eşinize, dostunuza podcastten bahsedebilirsiniz. Çok seviniriz. Çünkü tatilde, metroda, ev işlerinde, tek başınıza güzel bir yürüyüşte ve daha pek çok anınızda podcastler size eşlik edebilir. Geniş yelpazedeki bu kocaman içerik havuzundan oluşturduğunuz favorilerinizle hashtag sadece duymak istediklerinizi seçebilirsiniz. İyi dinlemeler.

Sen, ben, o. Hayatlardan bir koleksiyon, seslerden bir albüm. Belki sen, belki ben, ya da o. İçimizden biri hayatından hikayeler anlatıyor. Tüm tuhaflığıyla, ağırlığıyla, neşesiyle ve incelikle.

Otur teyze o zaman. Şu anda Sarıyer'de Atatürk kent ormanındayız. Etrafımız yaşlı büyük ağaçlarla dolu bir yer. Yürüyüş parkurlarından yürüyerek geldik. Şu anda bir bankta oturuyoruz. Tabii ben de görme engelli olduğum için bana betimlendiği şekliyle ve hissettiğim şekliyle anlatıyorum ben de burada. Hafif bir esinti var. Biraz nemli.

Muhtemelen kayıtta da çıkan kuş sesleri var. Kuş açısından zengin bir bölge burası. Hafif kumlu bir yoldan yürüyerek geldik. Önümüzde de o yol var. Bu şekilde.

Mesela düşünürseniz, radyo tiyatroları görmeyenler için vazgeçilemez bir şey. Çünkü neden? İşte karşıdan Pınar geliyor, çok heyecanlı görünüyor diye adam diyaloğun içinde, daha doğrusu monoloğun içinde o sahneyi size betimlemiş oluyor aslında ister istemez. Bu da görmeyene büyük bir avantaj sağlıyor. Bu podcast'ta aslında görmeyenler için de belki videolar olsa betimlenmeyecek kısımları betimlemiş oluyorsunuz ve herkes için betimlenmiş oluyor.

Sen, Ben, O'nun sadece ses üzerinden akan hikayelerini o başka türlü dinliyor aslında. 30 yaşındaki Mustafa Keskin, anlamanın görmekle eş tutulduğu, görselliğin egemen olduğu bu çağda bir görme engelli. Önce bir gözünü, sonra diğerini kaybetti. Yani dünyanın görünen halinden aşama aşama uzaklaştı Mustafa. Sonra hukuk okudu, ailesiyle yaşadığı şehirden çıkıp bağımsız bir hayat kurmaya cüret etti.

Rehber köpeği tepsiyle ormanda yürürken kayıttayız. Kalan dört duyudan, renklerden, karanlıktan konuşuyoruz. Aslında benim görmeyle ilgili maceram belki de bebeklik evrisinden başlayan bir süreç. Doğuştan bir süre sonra oluşan bir hastalık sebebiyle önce üç aylıkken gözümün tekini kaybettim.

Daha sonra tek gözümle 5-6 yaşlarına kadar tam gördüm. Sonra aynı hastalığın orada da sirayet etmesi sonucunda yavaş yavaş oranın da görmesini kaybettim. 9-10 yaşlarında artık tamamıyla görmüyordum. 11 yaşında geçirdiğim ameliyat sonucunda tamamıyla görme yetimi kaybettiğim kesinleşmiş oldu.

Dolayısıyla 11 yaşından itibaren şu anda 30 yaşındayım. İşte bir 19 senedir total görme engelliyim. Bu yavaş yavaş görme eğitimi kaybetmem belki bir yumuşak geçiş sağladı bana. İşte bir gün görerek yattım, sabah görmeyerek kalktımdan ziyade belki de sürece adapte ola ola yeni yola geçiş sağlamış oldum.

Tabi bu geçişle beraber eğitim sürecim de normal mürekkep yazıyla başladı. Dördüncü, beşinci sınıfa geçerken artık yeni hayatımın bir parçası olan bireyli alfabe, kabartma alfabeye doğru geçişle eğitim hayatımı devam ettirebildim. Gündelik hayatımda da sonuçta önceden gördüğüm için renkler olsun, çeşitli objeler,

insan yüzleri hafızamda kaldı. Mesela kırmızı dendiğinde ya da elma dendiğinde kafamda bir görsel oluşuyor. Ama 2-3 yıldır seramikle uğraşıyorum. Orada heykelleri yaparken şeyi fark ettim. Evet bir atı hatırlıyorum. Onun o kafa yapısını, vücut yapısını, sırt eğimini, kuyruğunu

karın yapısını hatırlıyorum. Ama ayrıntıları işlerken heykelime bazı ayrıntıları hafızamda daha kalmadığını fark ettim. Tabii bu da doğal bir süreç sanırım. Sonuçta 20 senedir bir görsel ileti beynime girmiyor. Dolayısıyla sanırım azıcık kalanlar da tozlanmaya, buğulaşmaya başlıyor diye düşünüyorum. Küçüklükten beri

Oyun hamurlarıyla ya da bahçede çamurla bir haşır neşirliğim vardı. Yani bir şeyleri şekillendirmeyi seviyordum. Bunu biraz daha kaliteli bir hobiye dönüştürebilmek için seramik atölyesine gitmeye başladım. Daha çok hayvan figürleri odaklı. Hayvan sevgimden kaynaklı galiba. Ve çeşitli insan figürleri çalışıyorum.

Hem bir şeyi şekillendirmeye çalışmak, o anda ona odaklanıyor olmak dünyadan sizi koparmış oluyor. O 3 saate yakın süre sizi kafanızın bir boşalmasına neden oluyor. O açıdan o çok güzel bir süreç. İkinci olarak

Hafızamdaki görselleri tekrar bir elden geçirmem, önümdeki çamura yansıtmaya çalışmam da tabii kendimi keşfetmemi biraz daha sağladı. Hafızamda nelerin kaldığını ve neleri nasıl hatırladığımı tekrar görmüş oldum.

Engelli bir çocuğun, engelli bir bireyin hayatı ailesinin ufkuyla sınırlıdır. Aile ne yapabilirse çocuk onu yaşar. Ben bu konuda biraz şanslıydım. Ailem yeniliklere açık, mücadeleye yatkın bir aileydi.

Keza üniversite hayatı için şehir dışına gelmem sürecinde de farklı şehirlerde olsak da benden desteğine esirgemediler. Tabi artık belli bir yaşa geldikten sonra da karşılaştığınız insanların ufkuyla hayatınız sınırlanmaya başlıyor.

Yani şunu demek istiyorum, üniversitede benim hocalarım çağdaş insanlar olmasaydı, arkadaşlarım dünyaya bakış açıları dar olsaydı, geniş olmasaydı daha farklı bir hayatım olabilirdi. Yani dışlanmış bir hayatım olabilirdi. Sonuçta biz sosyal bir devlet çatısı altında yaşıyoruz ama

Ne yazık ki bizim mücadelemizin çoğu kısmı devlete karşı oluyor. Çünkü belli bir hakka sahipsiniz ama o hakka erişebilmeniz için, o hakkı tam anlamıyla kullanabilmeniz için devlete karşı da bir mücadele vermeniz gerekiyor. Ne yazık ki biz sokağa çıktığımızda ya da sosyal hayatımızda bu mücadeleyi verebilen insanları, o mücadeleyi verebilen insanların

Evlatlarını görüyoruz engelli birey olarak. Kim bilir dört duvar arasında nice engelliler var.

bizi. Bizi bizi. Bizi bizi. Bizi bizi bizi.

Meslek seçimi ve düşündüğümden beri sanırım en baştan beri avukatlık aklımdaydı benim. Biraz da konuşmaya merakımdan ötürü böyle bir tercihe yönelmiş olabilirim. Güzel konuşan insanlar dikkatimi çekiyor özellikle televizyonda, radyoda ya da sokakta. Avukatlar da genellikle akıcı, güzel üsluplu konuşan insanlar olduğu için

Bence beni ilk cezbeden konu bu oldu. İkincisi, en başından beri bir mücadele diyorum. Bu hak mücadelesi. Sanırım bu hak mücadelesi de ister istemez insanı hukuka, dolayısıyla avukatlığa doğru itiyor. Mesleğim, hayatımı kazandığım alan, hukuk alanı, özel hukuk, şirketler hukuku ve enerji hukuku. Ama kendi

hayatımı idame edebileceğim yani haklarımı elde edip onları tam anlamıyla kullanabileceğim alan insan hakları olduğu için o alanda da gerek İstanbul Barosu'ndaki görevlerim gerek STK'lardaki görevlerim yani profesyonel hayatım dışındaki gönüllü görevlerimle o alanda da mesleğimi icra etmeye çalışıyorum.

18 yaşıma kadar Eskişehir'de yaşadım. Üniversite sınavına girip fena olmayan bir puan geldikten sonra

Artık bir karar vermem gerekiyordu. Eskişehir'de mi kalacağım ailemle birlikte? Oradaki üniversitede mi okuyacağım? Yoksa İstanbul'daki üniversitelerden birini mi tercih edeceğim? Bu zor bir karar. Çünkü 18 yaşına kadar ailesinin yanından ayrılmamış bir engelli genç çocuk. En başta da söylemiştim ya karşılaştığınız insanların ufukları sizi şekillendiriyor diye. Eskişehir'de kıymetli bir hocayla konuşmuştum. O bana

Bu yaşında ayakların üzerinde durmayı öğrenemezsen ne zaman öğreneceksin demişti. Bu benim için çok kıymetli oldu. Çünkü o anda İstanbul'a gitmeye karar verdim ben. Benim için zorlayıcı geçti. Ama şu an bakıyorum, iyi ki de olmuş. İyi ki de böyle bir karar almışım. İyi ki hocayla karşılaşmışım. İyi ki İstanbul'a gelmişim. İyi ki Koç Üniversitesi'ne gelmişim. Çünkü hayatım ondan sonra daha güzel şekillendi. Daha afayrı bir yola girdi diye düşünüyorum.

Seni yerim, yerim, yerim. Yerim seni. Aşkım benim. İleri. Ben de bir tane böyle köpek alacağım. Ama golden değil mi bu? Hı hı. Ben de golden istiyorum. Çok akıllı oluyorlar ya. Umarım edilebilirsiniz bir gün. Aynen inşallah. Bulamıyorum, bulabilirsem. Evet inşallah. Hep ücretle veriyorlar. Barınaklarda bulursunuz bence. Bulurum değil mi? Hı hı, aynen bulursunuz. Yemin ediyorum var ya, insanlardan daha iyiler. Kayıtta şu anda en başta betimlemediğim bir sessiz canlı daha var. O da rehber köpeğim Teps. Teps benim hayatıma Kasım 2018'de girdi. Teps eğitimli bir köpek. Yani bir görme engelli olan bana yolda ve hayatımın her evresinde eşlik ediyor.

Adeta benim gözüm gibi bana rehberlik ediyor. İşte işe de benimle geliyor. Restorana da benimle geliyor. Orman yürüyüşümde de bana eşlik ediyor. Evde de benimle birlikte oluyor. Bu eğitim kapsamında sosyal ortamlarda nasıl davranacak, bir görmeyene nasıl eşlik edecek gibi konularda eğitim aldım.

İlk Tepsi ile karşılaştığımızda tabii aşırı köpek seven biri olarak direkt Tepsi'yi sevmeye başladım. Ama sonuçta köpek eğitimli de olsa buluştuğunuz ilk anda size rehberlik etmiyor. Tepsi ile biz beraber bir ay boyunca eğitim aldık. Her gün süren bir eğitim aldık. O eğitimin sonunda ikimiz de sınavdan geçerek beraber yaşamaya başladık.

Hayata Tepsi'nin penceresinden baktığımda aslında şeyi görüyorum. Tepsi'nin davranışlarından bu yorumu çıkartabiliyorum. Tepsi rehber köpeklik vazifesini yerine getirirken bir göğüslük takıyorum. O göğüslüğü takar takmaz Tepsi daha ciddi bir köpek oluyor.

Ama o göğüslüğü çıkardığımda teps sıradan bir golden haline gelmiş oluyor. Dolayısıyla gözlemim şu ki teps görevinin bilincinde bir hayvan. Ama o göğüslüğü takmadığım sürece Mustafa'nın bana ihtiyacı yok deyip daha rahat davranabiliyor. Rehber köpekler Türkiye'de çok yeniler. 2014'ten bu yana ülkemizde rehber köpek yetiştiriliyor. Şu anda 5-6 tane rehber köpek ülkemizde var.

Avrupa'da, İngiltere'de, Almanya'da binlerce rehber köpekten söz edebiliyoruz. Orada devletin, sivil toplumun desteği de bu sayıyı arttıran süreçler. Tabii onlarda tarihsel gelişimi de çok geniş. Mesela ilk rehber köpeklerin çıkışına baktığımızda Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra Almanya'da gazilerin artışı sebebiyle onları hayata nasıl kazandırırız diye düşünüp ortaya çıkmış bir şey rehber köpekler.

Engellilerin ulaşamayacağı kalabalıkta olabiliyor. Önünde uzun bir kuyruk olabiliyor. Orada tabi ki tepsin yapacağı bir şey olmadığı için ben devreye girerek asansörü kullanma hakkının engellilerde olduğu, önceliğin engellilere ait olduğunu onlara uygun bir dille anlatıp öncelik talep etmem gerekiyor. Tepsi geri gel.

Otur şimdi. Otur ters. Ters otur. Bekliyoruz burada. Evet aferin sana. Sen çok akıllısın.

Tepsi iş yerinde de benimle birlikte. Orada masamın altında oturup benim işimin bitmesini bekliyor. Genellikle o süreçte uyumuş, dinlenmiş oluyor. Zaten mola aralarında tepsi ya dışarı çıkarıyorum ya da oynatarak onun da keyifli vakit geçirmesini sağlıyorum. Şimdi

asansör beklerken yine tepsi yere yatıp dinlenmeye başladı.

Tepsinin dikkatini dağılmaması gerekiyor. Çünkü sonuçta onun dikkatiyle biz yolda hareket edebiliyoruz. Çevremizdeki insanların işte tepse öpücük atması, şişt şişt demesi ya da onun dikkatini dağıtacak başka hareketlerde bulunması tepsinin yolu şaşırmasına neden olabiliyor. Dolayısıyla bizim insanlardan en büyük ricamız onun dikkatini dağıtacak hareketlerde bulunmaması oluyor.

Bazı insanlar tabii köpekten korkabiliyor. Onlara da tepsinin benim için ne kadar yararlı bir canlı olduğunu anlatarak ikna ediyoruz.

İstanbul içerisinde Büyükşehir Belediyesi'nin rehber köpeklerin toplu taşımına, kullanımına dair bir karar olduğu için görevlilerle rahat bir süreç aslında izliyoruz. Yani metroya, vapura binerken sıkıntı yaşamıyorum.

Tepsi de bu konuda beni güzel yönlendirebiliyor. Özellikle çok sık işe gidip gelirken işte arkadaşlarımla buluşmaya giderken metro kullanıyorum. Metroda da tepside çok pratik hareket edebiliyoruz. Dediğim gibi evden çıkarıp beni metroya götürecek güzergahı biliyor zaten. Orada asansörü benim için buluyor. Daha sonra turn 2'den geçeceğim kapıyı bulabiliyor. Metroya rahat bir şekilde binip hareket edebiliyoruz.

İnsanları gözlemlediğimde, çevremi gözlemlediğimde tabii sonuçta bir psikoloji eğitimim yok. Dolayısıyla bir insan algısını yorumlayacak akademik birikimim yok ama sıradan bir insan olarak benim fark ettiğim sanırım görsellik hayatlarımızda aşırı önemli ve diğer duyuları baskılayan bir duyu, görme duyusu. Dolayısıyla mesela bir insanla tanıştığınızda

Onun görselliği diğer insanlar üzerinde çok çabuk etki yapabiliyor. Ona karşı algısını o şekillendirebiliyor. Ama benim üzerimde, yani görmeyen bir insan üzerinde o insanın konuşmaları, konuşmasındaki içeriği, bana karşı veya çevreye karşı davranışları beni daha etkileyen etmenler oluyor.

Dolayısıyla onun dış görünüşü, kıyafetleri, yüzünün güzelliği, makyajı beni etkilemeyen hususlar oluyor. Dolayısıyla hayatımın diğer aşamalarında da diğer görme duyusu dışındaki diğer dört duyu benim hayatımda ister istemez daha büyük bir etkiye sahip oluyor. Mesela şu anda içerisinde bulunduğumuz ormandaki o

Temiz hava kokusu, o yeşilliğin, ağaçların kokusu, hafif rüzgarda ağaçların çıkardığı hışırtı, kuş sesleri ve havadaki o hafif serinlik...

benim için çok kıymetli. Yani o düyer, dört duyunun bana kazandırdığı algılar var olduğu sürece, ya niye ormana gideyim, yeşili görmeyeceğim nasıl olsa anlayışına, düşüncesine, yaklaşımına kapılmamış oluyorsunuz.

Artık dijitalleşme ile birlikte dünyanın iletişimin görsele kayığı olması bizim için aslında bir erişilebilirlik sıkıntılarını, iletişim sıkıntılarını meydana getirdi. Mesela bir e-posta alıyorsunuz, e-posta metin kısmı görselden oluşuyor. Bir afiş olabilir bu, bir etkinlik afişi olabilir ya da bir konser afişi olabilir. Direkt o görselin metin kısmında size iletilmesi e-postanın

sizin hiçbir şey anlamamızdan neden oluyor ya da keza Twitter'da, LinkedIn'da yani sosyal medya mecralarında bir görselin paylaşılması onu sizin anlayamamanıza otomatikman dışlanmanıza neden oluyor. Erişememiş oluyorsunuz o paylaşıma, o yetkinliğe. Dolayısıyla bu dijitalleşme evet aslında ilk başta bizim için çok büyük bir arsıydı. Çünkü gazete okuyabilmek,

elektronik kitaplara erişebilmek muhteşem şeylerdi. Bizim bilgiye erişimimiz konusunda büyük yol katetti görme engeller için. Ama gün geçtikçe bu sefer yeni sınırlamalar, yeni bariyerler önümüze koymaya başladı.

gözündeki görmeyen algısı bir karanlık içerisinde

yaşayan birey hayaliyle oluşuyor. Dolayısıyla bazı etkinlikler de düzenleniyor. İşte ortamdaki bütün aydınlatmalar kapatılıp, insanın eline bir baston tutuşturulup hareket etmesi isteniyor. Belki farkındalık açısından bu bir şeyler uyandırıyordur o insanda ama aslında bir görmeyen anlayışını ona yansıtmamış oluyor. Çünkü bir karanlık içerisinde değiliz. Karanlık da sonuçta

gözle algılanan bir şey ama bizim algılayacak bir görme yetimiz yok. Ve o bir anlık karanlıkla bir hayat boyunca yaşanan görmeme aynı ifadeyi insanda yaratmıyor, aynı algıyı yaratmıyor. Çünkü öbüründe hayatınız o olunca ona bir uyum sağlıyorsunuz, o sürece alışıyorsunuz. Ama bir anlık işte bir saat boyunca karanlıkta yaşamak benim bile şu anda tahayyül edemeyeceğim bir sıkıntı

bir iç sıkıntısı yaratan bir süreç bence. Seramik dışında da spor yapmaya çalışıyorum, ağırlık yapmaya çalışıyorum. Ormanda yürüyüş yapmaya çalışıyorum. Ve beni ne mutlu ediyor diye düşündüğümde de tabii ki arkadaşlarımla yaptığım sohbetler çok mutlu ediyor. Ve zirve noktası da bir şeyleri yemek. Tatlı tüketmek, işte yemek yemek... Hayır, yiyorum sadece. Gel tepsi.

Pınar Övünç'ün hazırladığı Sen, Ben, O bir PodBeam hediye bu.

Yüzünü başka yönlere döndüyse de yaşıtı çamların yükseldiği bahçede buldu kendini. Çatalcalı Onur Erbil, artık soranlara “çiftçiyim” diyor. Üstelik enginarlara cümbüş, üzümlere klarnet çalan bir çiftçi. Bahçe konserlerinde mandolin ve ud da var. Tuhafsa tuhaf, ince sazın zerzevatı coşturduğuna inanıyor. Anlattıklarında, büyüyen İstanbul, sinsice dolanan stres bulutları, doğaya imar gözüyle bakanlar var. Ama bu, Köy Enstitülü acayip bir dedenin, hayatı manalı kılmaya çalışan 30'larının başında birinin rast makamında hikâyesi aynı zamanda. Onur'un kışlıkları ektiği gün Çatalca'dayız.











Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Yüzünü başka yönlere döndüyse de yaşıtı çamların yükseldiği bahçede buldu kendini. Çatalcalı Onur Erbil, artık soranlara “çiftçiyim” diyor. Üstelik enginarlara cümbüş, üzümlere klarnet çalan bir çiftçi. Bahçe konserlerinde mandolin ve ud da var. Tuhafsa tuhaf, ince sazın zerzevatı coşturduğuna inanıyor. Anlattıklarında, büyüyen İstanbul, sinsice dolanan stres bulutları, doğaya imar gözüyle bakanlar var. Ama bu, Köy Enstitülü acayip bir dedenin, hayatı manalı kılmaya çalışan 30'larının başında birinin rast makamında hikâyesi aynı zamanda. Onur'un kışlıkları ektiği gün Çatalca'dayız.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

10 - "Müziği gerek enginara, gerek kabağa, gerek salatalığa kaydediyorum ben"

Önce adaptörler birikmeye başladı sonra eski elektronik eşyalar evi

sardı. Derken aslen peyzaj mimarı olan Cem Özhatay kendisini esnaf

olarak buldu. Kadıköy Yazıcıoğlu Han'dayız. Disketler, Commodore

64'ler, ilk nesil yazıcılar, demode kameralar... Geçmişin teknolojik

artığı bugüne ve distopik denilen yarına dair neler söylüyor? Ve daha

önemlisi tavana kadar kutuların yükseldiği, her yanından kablolar

sarkan o dükkânda Cem aradığını nasıl buluyor? Uydu alıcılarına yuva

yapan kumrulara uzanacak bir hikâye.











Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Önce adaptörler birikmeye başladı sonra eski elektronik eşyalar evi
sardı. Derken aslen peyzaj mimarı olan Cem Özhatay kendisini esnaf
olarak buldu. Kadıköy Yazıcıoğlu Han'dayız. Disketler, Commodore
64'ler, ilk nesil yazıcılar, demode kameralar... Geçmişin teknolojik
artığı bugüne ve distopik denilen yarına dair neler söylüyor? Ve daha
önemlisi tavana kadar kutuların yükseldiği, her yanından kablolar
sarkan o dükkânda Cem aradığını nasıl buluyor? Uydu alıcılarına yuva
yapan kumrulara uzanacak bir hikâye.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

9 - "Distopya gibi bir şey bu aslında"

Zeliha Bürtek, mimarlık, sonra sanat tarihi ve felsefe okudu, 21 yıl boyunca üniversitelerde ders verdi. Ama 25 yıldır onun hayatını asıl biçimlendiren şey sokak hayvanlarını beslemek. Az uyuyor, her gün sabah 5'e kadar kilometrelerce yürüyerek hayvanları doyuruyor. Peki bunu neden yapıyor? Kendisi de felsefeci olduğundan sorabiliriz, çok insanın “delilik” olarak baktığı bu işin ardındaki felsefe ne? Hayatta mutluluktan, anlamdan ve sorumluluktan konuşuyoruz. Sarmanla Spinoza'nın, sürgün köpeklerle terazi burçlu filozofların buluştuğu bir hikâye anlatıyor. Bir gece o gezerken kayıttayız.





Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Zeliha Bürtek, mimarlık, sonra sanat tarihi ve felsefe okudu, 21 yıl boyunca üniversitelerde ders verdi. Ama 25 yıldır onun hayatını asıl biçimlendiren şey sokak hayvanlarını beslemek. Az uyuyor, her gün sabah 5'e kadar kilometrelerce yürüyerek hayvanları doyuruyor. Peki bunu neden yapıyor? Kendisi de felsefeci olduğundan sorabiliriz, çok insanın “delilik” olarak baktığı bu işin ardındaki felsefe ne? Hayatta mutluluktan, anlamdan ve sorumluluktan konuşuyoruz. Sarmanla Spinoza'nın, sürgün köpeklerle terazi burçlu filozofların buluştuğu bir hikâye anlatıyor. Bir gece o gezerken kayıttayız.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

8 - "Hayvanlara bakmaya başladıktan sonra insanlar beni yormaya başladı"

Nalan Atay'ı birkaç cümleye sığdırmak zor. 15'inde evlendirilmek, evlatlık olduğu gerçeğiyle yüzleşmek, maddi bağımsızlığını kazanmak için uzun yıllar oto tamirciliği yapmak.. Ankara'da sanayide Ayarcı Abla diye biliyorlar onu ya da Şeytanın Teyzesi. Ama erkeklere mahsus görünen bir işte ustalaşması değil onu o yapan. Ya da sonra tamirciliği bırakıp hayatını değiştirerek dünyayı gezmesi de değil. Zihnindeki özgürlükte direten, kendini de tamir eden bir kadın olarak anlatıyor. 











Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Nalan Atay'ı birkaç cümleye sığdırmak zor. 15'inde evlendirilmek, evlatlık olduğu gerçeğiyle yüzleşmek, maddi bağımsızlığını kazanmak için uzun yıllar oto tamirciliği yapmak.. Ankara'da sanayide Ayarcı Abla diye biliyorlar onu ya da Şeytanın Teyzesi. Ama erkeklere mahsus görünen bir işte ustalaşması değil onu o yapan. Ya da sonra tamirciliği bırakıp hayatını değiştirerek dünyayı gezmesi de değil. Zihnindeki özgürlükte direten, kendini de tamir eden bir kadın olarak anlatıyor. 

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

6 - "Zorlu yolları seviyorum, kendimle başa çıkabildiğim zorlu yolları"

Kızıldeniz'de fırtınanın ortasından atılmış bir mesajla çıkıyoruz yola, bir şehir hatları vapurunda devam ediyoruz. 29 yaşındaki Büşra Ertuğral, kuru yük gemilerinde, dev petrol tankerlerinde üçüncü kaptan, mesleki tarifiyle seyir zabiti olarak çalışıyor. Erkekler dünyasında kadın olmak, on ay toprağa ayak basamamak, Martı Beyler, yıldızlardan dostlar... Büşra üç yıl sonra ilk kez vapura binerken kayıttayız.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Kızıldeniz'de fırtınanın ortasından atılmış bir mesajla çıkıyoruz yola, bir şehir hatları vapurunda devam ediyoruz. 29 yaşındaki Büşra Ertuğral, kuru yük gemilerinde, dev petrol tankerlerinde üçüncü kaptan, mesleki tarifiyle seyir zabiti olarak çalışıyor. Erkekler dünyasında kadın olmak, on ay toprağa ayak basamamak, Martı Beyler, yıldızlardan dostlar... Büşra üç yıl sonra ilk kez vapura binerken kayıttayız.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

5 - "Kendimi kötü hissediyorum artık karada"

Kemanlarla miting meydanlarını, Soma'yla çelloları, ağaçlarla insanları, her ikisini de yok eden kederi ve nemi buluşturan bir hikâye... Yaylı çalgılar yapımcısı Semih Murat Topçu, yüzyıllar öncesinin tekniğiyle, yüzyıllar sonrasını düşünerek çalışıyor. Topçu, hayattan "yonttuklarını" anlatıyor.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Kemanlarla miting meydanlarını, Soma'yla çelloları, ağaçlarla insanları, her ikisini de yok eden kederi ve nemi buluşturan bir hikâye... Yaylı çalgılar yapımcısı Semih Murat Topçu, yüzyıllar öncesinin tekniğiyle, yüzyıllar sonrasını düşünerek çalışıyor. Topçu, hayattan "yonttuklarını" anlatıyor.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

4 -  "Aslında acaba kendimi mi yontuyorum?"

Bir telefon iki hikâyeyi bağlıyor. Emrullah Adakul ve Ayfer Kızıl'ın yolları setlerde kesişti. İkisi de öğretmenlikten emekli olduktan sonra hayatlarında yeni bir sayfa açtı, yıllardır dizilerde, filmlerde figüranlık yapıyorlar. Heyecanlı, bazen acımasız, bazen eğlenceli bu dünyayı anlatıyorlar; öğretmenlik anıları senaryolara, taşra maceraları set hatıralarına karışıyor.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Bir telefon iki hikâyeyi bağlıyor. Emrullah Adakul ve Ayfer Kızıl'ın yolları setlerde kesişti. İkisi de öğretmenlikten emekli olduktan sonra hayatlarında yeni bir sayfa açtı, yıllardır dizilerde, filmlerde figüranlık yapıyorlar. Heyecanlı, bazen acımasız, bazen eğlenceli bu dünyayı anlatıyorlar; öğretmenlik anıları senaryolara, taşra maceraları set hatıralarına karışıyor.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

3 - "Mat olmayacaksınız, artist de bunu yapar"

30'lu yaşlarının başında bir sokak müzisyeni... Gerçek ismiyle değil, Süveyda olarak anlatmak istedi hikâyesini. Sekiz yıl önce onu Azerbaycan'dan buralara getiren O Ses Türkiye'de sahneye çıkma arzusuydu, sonra katıldığı yarışmaların sayısını hatırlamıyor. Süveyda, sadece sosyal medyada paylaşabilmek için bir klibi olsun istiyor. Giyinecek, süslenecek, Rihanna makyajı yaptıracak. Onunla birlikte sokaklardayız, bu hayalin kaydındayız.
------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

30'lu yaşlarının başında bir sokak müzisyeni... Gerçek ismiyle değil, Süveyda olarak anlatmak istedi hikâyesini. Sekiz yıl önce onu Azerbaycan'dan buralara getiren O Ses Türkiye'de sahneye çıkma arzusuydu, sonra katıldığı yarışmaların sayısını hatırlamıyor. Süveyda, sadece sosyal medyada paylaşabilmek için bir klibi olsun istiyor. Giyinecek, süslenecek, Rihanna makyajı yaptıracak. Onunla birlikte sokaklardayız, bu hayalin kaydındayız.
------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

2 - "Beni duyan da ünlü olmak istiyorum sanacak"

Nadir bulunan bir tecrübeye sahip Murat Bayım. Genelde valelik kısa dönemli bir iş gibi düşünülür, o ise otoparkçılıkla başladığı bu mesleğin en eskilerinden. 25 yıldır gece kulübü, restoran, bar gibi birçok mekânda çalıştı, şu anda da bir kuaförde valeliğe devam ediyor. Etiler'deyiz. Bayım bir yandan işini yapıyor, bir yandan zenginler dünyasını, tanık olduğu sınıf gerilimlerini, çeyrek asırda biriktirdiklerini anlatıyor.

Katkılarından dolayı Cut Labs'e teşekkür ederiz.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Nadir bulunan bir tecrübeye sahip Murat Bayım. Genelde valelik kısa dönemli bir iş gibi düşünülür, o ise otoparkçılıkla başladığı bu mesleğin en eskilerinden. 25 yıldır gece kulübü, restoran, bar gibi birçok mekânda çalıştı, şu anda da bir kuaförde valeliğe devam ediyor. Etiler'deyiz. Bayım bir yandan işini yapıyor, bir yandan zenginler dünyasını, tanık olduğu sınıf gerilimlerini, çeyrek asırda biriktirdiklerini anlatıyor.

Katkılarından dolayı Cut Labs'e teşekkür ederiz.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

1 - “Bir hastalık var bende, geri geri gitmesini çok seviyorum”

Pınar Öğünç'ün Kaleminden;

Bu diziyi hayatlardan bir koleksiyon, seslerden bir albüm gibi düşünebiliriz. Her bölümde gerçek insanlar yıllara yayılan hikayelerini, bazen o hikayeden bir kesiti anlatıyorlar. Başlarından dünyanın en acayip şeyi geçmedi; ibretlik öyküler de değil bunlar. Yaşayarak gördükleri, gördüklerinin düşündürdükleri kayda geçiyor. Böylece hayata, bu düzene ve yaşadığımız zamana dair bir hakikati paylaşıyoruz. Tüm tuhaflığıyla, ağırlığıyla, neşesiyle; incelikle…

Podcast'e Soru Sor

Kaydet - Dinle - Gönder

Bildirimler

Sen Ben O

Her hafta eklenen yeni bölümleri kaçırma!