Bu bölümde, modern hayatın bizleri içine soktuğu statü endişesini incelerken başarıyı ölçme, kendini başkalarıyla kıyaslama ve bu takıntının getirdiği baskıları ele alıyorum.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Statü Endişesi: Başarının Ağırlığı

başarı bizi özgürleştireceğine çoğu zaman daha fazla baskı altına alır. Bu sadece herhangi bir alıntı değil benim için, birebir deneyimlerime dayanarak bunun nasıl bir baskı yarattığını biliyorum. Bu bölümde sene sonuna yaklaşmışken hepimizin gelecek seneye dair planlar yarattığının bilinciyle bir kitaptan bahsetmek istiyorum. Neden buradayız? Her şey ne anlama geliyor? Ben kimim? Nasıl yaşamalı? Metafizikten gündelik yaşantımıza yanıtını aradığımız onlarca sorumuz var. Ben Dilara. Bu gibi sorulara cevap aramak adına bu podcast de seninle birlikte felsefenin izinde yola koyuluyoruz. Garanti BBVA Pardon hanımefendi, işinizi biliyorum ama sizi sahneye alabilir miyiz? Dış ses açıklayacak. Girişiminle parlamak mı? Birlikte yaparız. Garanti BBVA, Kagider ve Ekonomist Dergisi İşbirliği ile düzenlenen Türkiye'nin Kadın Girişimcisi yarışmasına başvurular başladı. Sesini Türkiye'ye duyurmak ve ödülleri kazanmak için son başvuru tarihi 15 Kasım. Ayrıntılı bilgi garantibbvakadingirişimci.com'da. Bu sene neler yaptım, neleri başaramadım, gelecek sene neler başarmak istiyorum diyerek kocaman kocaman planlar yapmaya başladım. Ve o planların altında şimdiden eziliyorum. Yani 2025'te olabilecek şeyler hakkında 2024'ün dili arasının ezildiğini görünce bir dakikaya bununla ilgili bir kitap vardı. Ona böyle bir dönsem, altını çizdiğim cümleleri karıştırsam, sonra da sevgili podcast dinleyicilerimle paylaşsam nasıl olur diye düşündüm. Bahsettiğim kitap Alain de Botton'un Statü Endişesi. Muhteşem bir kitap. Mutlaka okumanızı öneririm. Çok böyle akıcı bir şekilde, gerçekten yaşam içerisinden konuşan yazarlardan bir tanesi Alain de Botton. Böyle daha modern çağ düşünürü gibi bir havası var. Farklı ilgi alanları var onun da. Bazı ilgi alanlarımızda gerçekten birebir örtüşüyor. Şimdi yazarı bir kenara bırakırsak, şu statü endişesi dediğimiz kavrama bakalım ve bunun başarıyla olan, bizim bu hırslı yapımızla olan ilişkisine dönelim. Botton, modern bireyin başarının peşinde koşma nedenini tarihsel bir dönüşümle açıklıyor. Bence kitaptaki en iyi analizlerden bir tanesi bu. O da dinin geri çekilmesi. Ne demek istiyoruz? Din ve başarının ne alakası var diye düşünebilirsiniz. Şimdi şöyle, orta çağda bir insanın değeri aslında onun toplumsal pozisyonundan bağımsız olarak Tanrı ile olan ilişkisinde yatar. Eğer Tanrı'nın gözünde değerliyseniz, gerekli olan dininizin size buyurduğu görevleri yerine getiriyorsanız, Tanrı katındaki değeriniz toplumun gözündeki değerinizden daha önemli. Ya da bunu şöyle de söyleyebiliriz. Toplum içerisinde statik farkları olsa da yoksul biri de tanrı katında değerli olabileceğini bilirdi. Ancak aydınlanma çağı ve modernitenin yükselişiyle birlikte ne oldu? Din bir nevi geri çekilmeye başladı. Bu biraz Weber'in büyü bozumu olarak adlandırdığı şey değil mi? Yani bir yerden sonra özellikle 20. yüzyıla geldiğimizde bütünüyle sekülerleşmeye başlayan bir toplumla karşı karşıya kaldık ve büyü bozuldu. Alain de Botton da şöyle söylüyor, modernitenin yükselişiyle birlikte tanrının yerine toplum geçer. Dolayısıyla artık bireyin değeri başkalarının gözündeki yeriyle ölçülmeye başlanır. Bu konuyla ilgili güzel bir alıntı var. Modern toplumda bir insanın değeri onun ekonomik başarılarına, mesleki statüsüne ve toplumsal görünürlüğüne indirgenmiştir. Şimdi tanrının perspektifinden bütünüyle eşit bireyler olarak doğduğumuz ve sonrasında ona karşı görevlerimizi yapıp etmelerimizle kazandığımız bir sistemden, artık ekonomik başarılarımıza ve mesleki statülerimize indirgendiğimiz bir topluma doğru geçiyoruz. Bu tabii ki bireyler için ezici bir dönüşüm. Eskiden kişinin değeri ilahi bağlama oturtulurken, artık tamamen dünya üzerindeki başarılarına bağlı değil mi? O yüzden Weber'in söylediği bu büyü bozumu ile birlikte düşünürsek, sanki kendimize tahammül edebilmek için diğerlerinin şefkatine bağımlıyız. Eskiden bizi dolayısızca sevecek, hayatlarımıza müdahale edecek, ölümden sonra ne olduğunu bildiğimiz bir ilahi planın parçası iken artık hem kendimize hem de yaşama katlanmamız diğerlerinin şefkatine bağlı. O yüzden Alain de Botton şöyle söylüyor. Sanayi devrimi ve liberal kapitalizm herkesin başarıya ulaşabileceği fikrini yaydı. Bu konuyla ilgili ben de Jungchul Han'ın özellikle Yorgunluk Toplumu adlı kitabı üzerine yaptığım yayınlarda konuşmuştum. Çünkü liberal anlatının merkezi fikri diyebileceğimiz şey, bireysel özgürlüklerimiz, özgür irademiz ve bu özgür tercihlerimizle, kendi yapıp etmelerimizle kaderimize yön verebileceğimiz fikri değil mi? Altında yatan o birey oldukça önemli bir zemin. Dolayısıyla böylesi bir bireysellik üzerine kurulan bir anlatı bana bir özgürlük tanımlamış olsa da gerçekten ekonomik sınıflar arasında hareket edebilirim ama Bir açıdan da herkesin başarıya ulaşabileceği fikri, eğer ki başarısız olduysam... ...bende bir nevi depresyon kaynağı haline geliyor. Buna Yung Chulhan, pozitifteki aşırılığın yaratmış olduğu bir depresyon demişti. Yapabilirim ama yapamadımın yaratmış olduğu bir depresyon. O yüzden statü endişesinde bu yeni düzenin ikili bir etki yarattığı vurgulanıyor. O yüzden özetlemek gerekirse statü endişesinde şöyle bir iki madde sıralanıyor. İnsanlar doğdukları sınıfa mahkum olmaktan kurtulmuş gibi gözüktüler. Bu olumlu bir şey gibi görünebilir başlangıçta. Ama bir yandan da başarısızlık artık tamamen bireysel bir mesele haline geldi. Yani başaramadıysan bu senin suçun. Fakat buradaki en çarpıcı analoji bence şu, eşitlik fikri bize umut verirken, aynı zamanda bizi daha yalnız ve yetersiz hissettirir. Çünkü eskiden başarısızlık kader diye adlandırılıyordu, şimdi yetersizlik olarak etiketleniyor. En önemli ayrımlardan bir tanesine gelmiş bulunuyoruz. Başarı ve başarısızlık arasında yaratmış olduğumuz bu fark, bu anlatı, modern travmanın da kaynağı haline geliyor. O yüzden kıskançlığın, modern başarı anlayışının en güçlü motorlarından biri olduğunu söyleyebiliriz. Çünkü biz sadece mutlu bir hayat sürmekle ilgilenmiyoruz aslında artık değil mi? Aynı zamanda çevremizdeki insanlardan da daha mutlu olmak istiyoruz. Sosyal medya çağına da bakarsak bunu bir nevi kıskançlık makinesi olarak adlandırabileceğimizi söylüyor yazar. Artık kendi hayatlarımızın değerini kendi hayatlarımızın içerisinde değil de başkalarının hayatlarına göre değer biçmeye başladık. Çok sağlıklı gözüken insanlar, çok iyi yaşayan insanları gördükçe yani bunu çok basit bir şekilde deneyebilirsiniz. Benim öyle bir günüm vardı. Instagram'ın keşfet kısmında yaklaşık bir saat geçirdiğim bir gün var. Biliyorsunuz o algoritma her defasında size dair bir avatar yarattığı için sizi orada tutmak için ilginizi çekebilecek içerikleri sıralar. Ben o bir saatin sonunda şöyle düşünmeye başlamıştım. Ne kadar kötü yaşıyorum. Evim ne kadar düzensizmiş. Mutfakta şöyle aletlerim yokmuş. Kendime hiç değer vermiyorum. Bedenim de çok kötü. Ben kendimi sevmiyorum sanırım. İnsanlar iki buçuk saat cilt bakımı yapıyor diyerek kalktım. Sonra bir dakikaya... Şu an daha önce hiç ihtiyacını dahi duymadığım şeylere ihtiyacım olduğu fikrine kapıldım dediğimde böyle telefonunuzu fırlatmak istediğiniz bir an gelir ya. Eren birçoğumuzun yaşadığı şeylerden bir tanesi. Kitapta bununla ilgili şöyle güzel bir alıntı var. Bir köylü komşusu da fakir olduğu sürece kendi yoksulluğuyla barışabilirdi. Modern birey ise Instagram'da gördüğü bir arkadaşının başarısını kıskanır. Çünkü başarı artık toplumsal bir gösteri meselesi haline gelmiştir. Bizim için başarının tanımının kendimizi gerçekleştirmek olduğunu düşünüyorsak, özellikle bu gösteri toplumu kavramını yeterince iyi okuyamıyoruz demektir. Biz artık sadece kendi yeteneklerimizi gerçekleştirmekle ilgilenmiyoruz. Bu gösteride spot ışıklarının altındaki parlayan bireylerden bir tanesi olmak istiyoruz. 3 ay ertelemeli anında krediniz İşçep'te. İşçep'ten anında krediye başvurun. Onaylanan kredinizin ilk taksitini 3 ay sonraya erteleyin. İhtiyaçlarınızı ertelemeyin. Ayrıntılı bilgi İşçep ve İşbank.com.tr'de. Düşünsenize, eskiden bir çiftçi ya da marangoz yaptığı işin toplumsal değerini ya da bu sahnedeki yeri üzerine ne kadar düşünürdü? Ama bugün hepimiz yaptığımız işin anlamını ve değerini sürekli sorgulamak zorunda kalıyoruz. Ve bu durum bizi bir başarı yarışına sürüklüyor. Çünkü biriyle de tanıştığımızda ilk sorulan soru ne iş yaptığımız? Dolayısıyla bu soruya verdiğimiz yanıt insanların bizi kendi aralarına ne oranda kabul edeceğini belirlemeye başladı. Kitapta bununla ilgili şöyle bir cümle var. Üzerine düşünülmesi gerektiğini düşünüyorum. Her sabah uyandığınızda kim olduğunuzdan asla emin olamazsınız. Değeriniz sabit değildir. Sürekli olarak yeni başarılarla kanıtlanması gerekir. Bu özellikle dijital içerik üreticilerinin bilhassa içerisinde oldukları durumlardan bir tanesi sanırım. Dediğim gibi, kendimden bildiğim için konuşuyorum. Birkaç sene önce YouTube kanalımın 500 bin aboneye ulaşmasını hayal dahi edemezdim belki. Yani başlangıçta hayal ettiğim şeylerin her birinden çok daha ileride bir yerdeyim. Başladığım yerden çok uzaktayım. Bu yüzden aslında... Ama sadece içten motive olarak değil, dışarıdan da yatılan bir zorunlulukla birlikte ister istemez o yarışın içerisine sürükleniyorsunuz. Mesela benim Instagram hesabıma şöyle yorumlar bazen gelir. Eskiden şöyle böyle videolar yapıyordun, şu kadar bu kadar izleniyordun. Senden üç sene sonra kanal açan insanlar bak kaç bin aboneye ulaştı, sen ulaşamadın. İşte eskiden her pazar video yayınlıyordun. Şimdi iki üç ayda bir video yayınlıyorsun. Keza podcast'e de ara vermek durumunda kaldın. böyle yaparsan markan silinip gidecek. Şimdi bu tarz cümleleri gördüğünüzde bazı kişiler bunu iyi niyetinden dolayı söylediklerini düşünüyorlar. Aslında onların niyetini bir kenara bırakırsak ne kadar sağlam bir psikolojiniz olsa bile bu tarz cümleleri gördüğünüzde ilk olarak afallıyorsunuz ve artık ben başarımı yitirmeye mi başlıyorum? Artık ben eskisi kadar ön planda olan, eskisi kadar beğenilen, takip edilen biri değil miyim diye düşünüyorsunuz. özellikle bir de bazı çatlaklarınız varsa. Ama hepimizin çatlakları var değil mi? Ve çok da güzel bir söz var bu konuyla ilgili. Hepimizin çatlakları vardır ve ışık da ancak böyle içeri girer diye. O yüzden içerisinde bulunduğumuz ve maruz kaldığımız bu başarı dayatmasından etkilenmeyen bir insan olmak gerçekten zor. Kitapta bu statü endişesinin nedenlerini beş anla başlıkta topluyor yazar. Bir tanesi sevgisizlik. Başkalarının ilgisini, sevgisini, saygısını kazanma arzumuz. Ve bu bir nevi görünür olma çabasıyla birleşir. Bu da bireylere elbette statü reyşına iter. Benim daha dün terapisteme söylediğim şeylerden bir tanesi ...ya şimdi bu statü endişesi ve performans anksiyetesi olarak adlandırabileceğim şey... ...bunu yenmeye çalışıyorum birkaç aydır. Ve bu yüzden de YouTube'dan, podcast'tan, içeriklerden uzaklaşmaya başladım. Mesela Twitter'da falan oldukça az yer alıyorum. Bu noktada kendimi de görmek istedim açıkçası. Yani gerçekten ürettiğim şeylere olan onları bakışımdaki samimiyeti test etmek istedim. Benim de böyle ayda üç tane, beş tane, altı tane içerik yayınlayarak daha fazla izlenmeye kaygım olmadan üretmek, hala bununla eğlenip eğlenemeyeceğimi görmek istemiştim. Biz böyle konuşurken bir noktada bu görünür olma arzusu ve sevgisizlik konusuna gelmişti konu. Ben de hem ailemden, hem arkadaşlarımdan, hem de partnerimden böyle bir sevgisizlik hissiyatı duymadığımı, muhtemelen aksine çok sevgi ve takdirle büyütüldüğümü, bu yüzden sebebin sevgisizlik olamayacağını söylemiştim. Kitap da zaten sevgisiz olduğunuz için statü endişesi taşıyorsanız diyerek bitirmiyor. Bir başka madde bu konuda snopluk. Toplumda insanların değerini statüyle ölçen bir kesim var ve bunlara biz snoplar diyoruz. Bu snoplar insanları sadece toplumsal konumlarına göre değerlendirirler ve bu da statü endişesini körükler. Bu enteresan bir konu. Enteresan olmaktan ziyade benim için daha anlamlı bir konu. Sizin böyle takdir ettiğiniz yazarların, bilim insanlarının veya sanatçıların öncelikle okula, işe, nerede yaşadığına baktığını görünce onların saygısını kazanmak için belirli bir statüye sahip olmanız gerektiğini düşünüyoruz. Dahası bir başka neden var olan meritokrasi. Bu da başlangıçta konuştuğumuz şeye geri dönüş anlamına geliyor. Yani başarı ve statünün tamamen bireysel yetenek ve çaba ile elde edildiğine dair bir inancımız var. Aslında bu bir yanılsama. Çünkü modern dünyada ortaya atılan başarı hikayelerine bakarsak onlarla ilgili hep bir ilizyon vardır. İnsanların karşılaştıkları zorlukları ya da başarılı olmaları için gerekli olan rastlantıyı, şansı gizler. Bununla ilgili muhteşem bir kitap vardı, Malcolm Gladwell'in, çizginin dışındakiler, Outliers adlı kitabı. Orada Bill Gates gibi isimleri örneklendirmişti. Yani çok büyük başarılara ulaşan insanların sanki sad bireysel çabalarıyla oraya geldiğini düşünme eğilimi içerisindeyiz ama mesela Bill Gates'in çocukken, yanılmıyorsam lisede, gittiği okulda böyle basit düzlemde bir bilgisayar, bir makina varmış. ve bütün vaktini orada geçirerek bilgisayarı olan ilgisini, yeteneklerini keşfetme fırsatını yakalamış. O yüzden özetlemek gerekirse şunu düşünmek gerekiyor. Başarı çoğu zaman şans ve ayrıcalık meselesi. Özellikle liberal anlatıyla birlikte yaygınlaşan fikir ne? Başarının tamamen bireysel yetenek ve çalışkanlıkla elde edildiği fikri. Oysa bu gerçekten bir yanılsama. Benim kendi hayatımda da gördüğüm şeylerden biri buydu. Şans çok çok önemli bir faktör ve kimilerinin kader dediği şey aslında bu değil mi? Antik Yunan dastoğacılar talihle ilgili şöyle bir şey söylemişti. Talih cesaret ve azmi sever. Başlangıçta bir adım atmak için cesaret gösterdiğinizde, sonra yaptığınız şeyi sürdürmek için azimle çalıştığınızda aslında şans olanaklarınızı, şanslı rastlantıları arttırıyorsunuz. Ama aksine talih yüzüne gülmeden, hayata gözlerini yuman ve sonrasında ölümünden sonra büyük başarıya ulaşan pek çok sanatçı var. Ya da bununla ilgili bir kaynaktan daha bahsetmek istiyorum. Randall Collins'in Dünya Felsefe Tarihinin Oluşumu adlı muhteşem bir çalışması var. Bir nevi felsefenin sosyolojisi gibi görebiliriz bu kitabı. Collins de bize ağlardan bahsediyor. Yani atıyorum işte Newton gibi bir bilim insanından bahsettiğimizde bile aslında Newton'un yakın olduğu, sürekli entelektüel olarak bilgi alışverişinde bulunduğu bilginin üretildiği ağlara ne kadar yakın olduğunu görmek değil mi? Ve o bu analizine başladıktan sonra görüyoruz ki hiçbir filozof hem bilim insanları hem felsefeciler söz konusu olduğunda doğru insanlarla karşılaşabilmek, onlarla iletişim geçebilmek, bu yüzden doğru zamanda doğru yerde olmak oldukça etkili olmuş. Dolayısıyla toparlarsak ve bana kalırsa kitabın en etkili mesajı şu. Aslında başarısızlığı bir damga gibi görüyor olmamıza rağmen başarısızlık doğal, insani bir deneyim değil mi? Özellikle yaratıcı işler yapıyorsak başarısızlığın öğrenmenin ve büyümenin bir parçası olduğunu anlamamız gerekiyor. Benim durumumda duraksamanın da büyümenin bir parçası olduğunu anlamamız gerekiyor. O yüzden sıklıkla kendimi hatırlatmaya çalıştığım şeylerden bir tanesi başarısızlığın kaçınılmaz olduğu ve hatta değerli olduğu. Bu noktada başarı formülümüzü sorgulayarak başarısızlığın ne anlama geldiğine dair kendi ölçütlerimizi oluşturmak zorundayız. Ve gerçek başarının ne olduğu üzerine bir tanımımız olmazsa statü endişesiyle pertinlenen bir şekilde toplumun bize dayattığı başarı anlayışının peşinde koşarken hayatımızı heba etmemiz kaçınılmaz olacak. Çünkü az önce de söylediğim gibi bu başarı hem bir yanılsama hem de sonu gelmeyen bir arzu çemberi. Hiçbir zaman kendimizi yeteri kadar başarılı hissetmeyeceğiz. O yüzden sanırım gerçek başarı yalnızca kendi iç sesimizi dinleyerek ulaşabileceğimiz bir şey. Bu, sizin için ailenizle geçirdiğiniz kaliteli bir zaman olabilir, yardımlaşmak, başkaları için faydalı işler yapmaktan duyulan tatmin yani diğer kamlık olabilir, yetenekli olduğunuz bir alanın üzerine giderek kalıcı, başkalarını etkileyebilecek bir eser ortaya koymaya çalışabilirsiniz. Bu liste sizin kim olduğunuza ve değerlerinize bağlı olarak değişir. O yüzden bu bölümü dinleyenlerden bir ricam olacak. Elinize bir kağıt kalem alıp, başarının sizin için hangi kavramlarla ilişkili olduğuna dair basit bir zihin haritası yaratmanız. Başarılı olmak gerçekten sizin için ne demek? Yaratıcı olmak mı? Zengin olmak mı? Cömert olmak mı? Bedeninize iyi davranmak mı? Cesaretle hiç keşfedilmemiş olanı keşfetmek mi? Yanı tamamen size bağlı. Dinlediğiniz için teşekkür ederim. Gelecek bölümde görüşene dek meraklı kalın.

başarı bizi özgürleştireceğine çoğu zaman daha fazla baskı altına alır. Bu sadece herhangi bir alıntı değil benim için, birebir deneyimlerime dayanarak bunun nasıl bir baskı yarattığını biliyorum. Bu bölümde sene sonuna yaklaşmışken hepimizin gelecek seneye dair planlar yarattığının bilinciyle bir kitaptan bahsetmek istiyorum.

Neden buradayız? Her şey ne anlama geliyor? Ben kimim? Nasıl yaşamalı? Metafizikten gündelik yaşantımıza yanıtını aradığımız onlarca sorumuz var. Ben Dilara. Bu gibi sorulara cevap aramak adına bu podcast de seninle birlikte felsefenin izinde yola koyuluyoruz.

Garanti BBVA Pardon hanımefendi, işinizi biliyorum ama sizi sahneye alabilir miyiz? Dış ses açıklayacak. Girişiminle parlamak mı? Birlikte yaparız. Garanti BBVA, Kagider ve Ekonomist Dergisi İşbirliği ile düzenlenen Türkiye'nin Kadın Girişimcisi yarışmasına başvurular başladı. Sesini Türkiye'ye duyurmak ve ödülleri kazanmak için son başvuru tarihi 15 Kasım. Ayrıntılı bilgi garantibbvakadingirişimci.com'da.

Bu sene neler yaptım, neleri başaramadım, gelecek sene neler başarmak istiyorum diyerek kocaman kocaman planlar yapmaya başladım. Ve o planların altında şimdiden eziliyorum. Yani 2025'te olabilecek şeyler hakkında 2024'ün dili arasının ezildiğini görünce bir dakikaya bununla ilgili bir kitap vardı.

Ona böyle bir dönsem, altını çizdiğim cümleleri karıştırsam, sonra da sevgili podcast dinleyicilerimle paylaşsam nasıl olur diye düşündüm. Bahsettiğim kitap Alain de Botton'un Statü Endişesi. Muhteşem bir kitap. Mutlaka okumanızı öneririm. Çok böyle akıcı bir şekilde, gerçekten yaşam içerisinden konuşan yazarlardan bir tanesi Alain de Botton. Böyle daha modern çağ düşünürü gibi bir havası var. Farklı ilgi alanları var onun da.

Bazı ilgi alanlarımızda gerçekten birebir örtüşüyor. Şimdi yazarı bir kenara bırakırsak, şu statü endişesi dediğimiz kavrama bakalım ve bunun başarıyla olan, bizim bu hırslı yapımızla olan ilişkisine dönelim. Botton, modern bireyin başarının peşinde koşma nedenini tarihsel bir dönüşümle açıklıyor. Bence kitaptaki en iyi analizlerden bir tanesi bu. O da dinin geri çekilmesi.

Ne demek istiyoruz? Din ve başarının ne alakası var diye düşünebilirsiniz. Şimdi şöyle, orta çağda bir insanın değeri aslında onun toplumsal pozisyonundan bağımsız olarak Tanrı ile olan ilişkisinde yatar. Eğer Tanrı'nın gözünde değerliyseniz, gerekli olan dininizin size buyurduğu görevleri yerine getiriyorsanız, Tanrı katındaki değeriniz toplumun gözündeki değerinizden daha önemli.

Ya da bunu şöyle de söyleyebiliriz. Toplum içerisinde statik farkları olsa da yoksul biri de tanrı katında değerli olabileceğini bilirdi. Ancak aydınlanma çağı ve modernitenin yükselişiyle birlikte ne oldu? Din bir nevi geri çekilmeye başladı. Bu biraz Weber'in büyü bozumu olarak adlandırdığı şey değil mi? Yani bir yerden sonra özellikle 20. yüzyıla geldiğimizde bütünüyle sekülerleşmeye başlayan bir toplumla karşı karşıya kaldık ve büyü bozuldu.

Alain de Botton da şöyle söylüyor, modernitenin yükselişiyle birlikte tanrının yerine toplum geçer. Dolayısıyla artık bireyin değeri başkalarının gözündeki yeriyle ölçülmeye başlanır. Bu konuyla ilgili güzel bir alıntı var. Modern toplumda bir insanın değeri onun ekonomik başarılarına, mesleki statüsüne ve toplumsal görünürlüğüne indirgenmiştir. Şimdi tanrının perspektifinden bütünüyle eşit bireyler olarak doğduğumuz

ve sonrasında ona karşı görevlerimizi yapıp etmelerimizle kazandığımız bir sistemden, artık ekonomik başarılarımıza ve mesleki statülerimize indirgendiğimiz bir topluma doğru geçiyoruz. Bu tabii ki bireyler için ezici bir dönüşüm. Eskiden kişinin değeri ilahi bağlama oturtulurken, artık tamamen dünya üzerindeki başarılarına bağlı değil mi?

O yüzden Weber'in söylediği bu büyü bozumu ile birlikte düşünürsek, sanki kendimize tahammül edebilmek için diğerlerinin şefkatine bağımlıyız. Eskiden bizi dolayısızca sevecek, hayatlarımıza müdahale edecek, ölümden sonra ne olduğunu bildiğimiz bir ilahi planın parçası iken artık hem kendimize hem de yaşama katlanmamız diğerlerinin şefkatine bağlı.

O yüzden Alain de Botton şöyle söylüyor. Sanayi

devrimi ve liberal kapitalizm herkesin başarıya ulaşabileceği fikrini yaydı. Bu konuyla ilgili ben de Jungchul Han'ın özellikle Yorgunluk Toplumu adlı kitabı üzerine yaptığım yayınlarda konuşmuştum.

Çünkü liberal anlatının merkezi fikri diyebileceğimiz şey, bireysel özgürlüklerimiz, özgür irademiz ve bu özgür tercihlerimizle, kendi yapıp etmelerimizle kaderimize yön verebileceğimiz fikri değil mi? Altında yatan o birey oldukça önemli bir zemin. Dolayısıyla böylesi bir bireysellik üzerine kurulan bir anlatı bana bir özgürlük tanımlamış olsa da gerçekten ekonomik sınıflar arasında hareket edebilirim ama

Bir açıdan da herkesin başarıya ulaşabileceği fikri, eğer ki başarısız olduysam... ...bende bir nevi depresyon kaynağı haline geliyor. Buna Yung Chulhan, pozitifteki aşırılığın yaratmış olduğu bir depresyon demişti. Yapabilirim ama yapamadımın yaratmış olduğu bir depresyon. O yüzden statü endişesinde bu yeni düzenin ikili bir etki yarattığı vurgulanıyor.

O yüzden özetlemek gerekirse statü endişesinde şöyle bir iki madde sıralanıyor. İnsanlar doğdukları sınıfa mahkum olmaktan kurtulmuş gibi gözüktüler. Bu olumlu bir şey gibi görünebilir başlangıçta. Ama bir yandan da başarısızlık artık tamamen bireysel bir mesele haline geldi. Yani başaramadıysan bu senin suçun.

Fakat buradaki en çarpıcı analoji bence şu, eşitlik fikri bize umut verirken, aynı zamanda bizi daha yalnız ve yetersiz hissettirir. Çünkü eskiden başarısızlık kader diye adlandırılıyordu, şimdi yetersizlik olarak etiketleniyor.

En önemli ayrımlardan bir tanesine gelmiş bulunuyoruz. Başarı ve başarısızlık arasında yaratmış olduğumuz bu fark, bu anlatı, modern travmanın da kaynağı haline geliyor. O yüzden kıskançlığın, modern başarı anlayışının en güçlü motorlarından biri olduğunu söyleyebiliriz. Çünkü biz sadece mutlu bir hayat sürmekle ilgilenmiyoruz aslında artık değil mi? Aynı zamanda çevremizdeki insanlardan da daha mutlu olmak istiyoruz.

Sosyal medya çağına da bakarsak bunu bir nevi kıskançlık makinesi olarak adlandırabileceğimizi söylüyor yazar. Artık kendi hayatlarımızın değerini kendi hayatlarımızın içerisinde değil de başkalarının hayatlarına göre değer biçmeye başladık. Çok sağlıklı gözüken insanlar, çok iyi yaşayan insanları gördükçe yani bunu çok basit bir şekilde deneyebilirsiniz. Benim öyle bir günüm vardı.

Instagram'ın keşfet kısmında yaklaşık bir saat geçirdiğim bir gün var. Biliyorsunuz o algoritma her defasında size dair bir avatar yarattığı için sizi orada tutmak için ilginizi çekebilecek içerikleri sıralar. Ben o bir saatin sonunda şöyle düşünmeye başlamıştım.

Ne kadar kötü yaşıyorum. Evim ne kadar düzensizmiş. Mutfakta şöyle aletlerim yokmuş. Kendime hiç değer vermiyorum. Bedenim de çok kötü. Ben kendimi sevmiyorum sanırım. İnsanlar iki buçuk saat cilt bakımı yapıyor diyerek kalktım. Sonra bir dakikaya... Şu an daha önce hiç ihtiyacını dahi duymadığım şeylere ihtiyacım olduğu fikrine kapıldım dediğimde böyle telefonunuzu fırlatmak istediğiniz bir an gelir ya. Eren birçoğumuzun yaşadığı şeylerden bir tanesi. Kitapta bununla ilgili şöyle güzel bir alıntı var. Bir köylü komşusu da fakir olduğu sürece kendi yoksulluğuyla barışabilirdi. Modern birey ise Instagram'da gördüğü bir arkadaşının başarısını kıskanır. Çünkü başarı artık toplumsal bir gösteri meselesi haline gelmiştir.

Bizim için başarının tanımının kendimizi gerçekleştirmek olduğunu düşünüyorsak, özellikle bu gösteri toplumu kavramını yeterince iyi okuyamıyoruz demektir. Biz artık sadece kendi yeteneklerimizi gerçekleştirmekle ilgilenmiyoruz. Bu gösteride spot ışıklarının altındaki parlayan bireylerden bir tanesi olmak istiyoruz.

3 ay ertelemeli anında krediniz İşçep'te. İşçep'ten anında krediye başvurun. Onaylanan kredinizin ilk taksitini 3 ay sonraya erteleyin. İhtiyaçlarınızı ertelemeyin. Ayrıntılı bilgi İşçep ve İşbank.com.tr'de.

Düşünsenize, eskiden bir çiftçi ya da marangoz yaptığı işin toplumsal değerini ya da bu sahnedeki yeri üzerine ne kadar düşünürdü? Ama bugün hepimiz yaptığımız işin anlamını ve değerini sürekli sorgulamak zorunda kalıyoruz. Ve bu durum bizi bir başarı yarışına sürüklüyor.

Çünkü biriyle de tanıştığımızda ilk sorulan soru ne iş yaptığımız? Dolayısıyla bu soruya verdiğimiz yanıt insanların bizi kendi aralarına ne oranda kabul edeceğini belirlemeye başladı. Kitapta bununla ilgili şöyle bir cümle var. Üzerine düşünülmesi gerektiğini düşünüyorum. Her sabah uyandığınızda kim olduğunuzdan asla emin olamazsınız. Değeriniz sabit değildir. Sürekli olarak yeni başarılarla kanıtlanması gerekir.

Bu özellikle dijital içerik üreticilerinin bilhassa içerisinde oldukları durumlardan bir tanesi sanırım. Dediğim gibi, kendimden bildiğim için konuşuyorum. Birkaç sene önce YouTube kanalımın 500 bin aboneye ulaşmasını hayal dahi edemezdim belki. Yani başlangıçta hayal ettiğim şeylerin her birinden çok daha ileride bir yerdeyim. Başladığım yerden çok uzaktayım. Bu yüzden aslında...

Ama sadece içten motive olarak değil, dışarıdan da yatılan bir zorunlulukla birlikte ister istemez o yarışın içerisine sürükleniyorsunuz. Mesela benim Instagram hesabıma şöyle yorumlar bazen gelir. Eskiden şöyle böyle videolar yapıyordun, şu kadar bu kadar izleniyordun. Senden üç sene sonra kanal açan insanlar bak kaç bin aboneye ulaştı, sen ulaşamadın. İşte eskiden her pazar video yayınlıyordun. Şimdi iki üç ayda bir video yayınlıyorsun. Keza podcast'e de ara vermek durumunda kaldın.

böyle yaparsan markan silinip gidecek. Şimdi bu tarz cümleleri gördüğünüzde bazı kişiler bunu iyi niyetinden dolayı söylediklerini düşünüyorlar. Aslında onların niyetini bir kenara bırakırsak ne kadar sağlam bir psikolojiniz olsa bile bu tarz cümleleri gördüğünüzde ilk olarak afallıyorsunuz ve artık ben başarımı yitirmeye mi başlıyorum? Artık ben eskisi kadar ön planda olan, eskisi kadar beğenilen, takip edilen biri değil miyim diye düşünüyorsunuz. özellikle bir de bazı çatlaklarınız varsa. Ama hepimizin çatlakları var değil mi? Ve çok da güzel bir söz var bu konuyla ilgili. Hepimizin çatlakları vardır ve ışık da ancak böyle içeri girer diye. O yüzden içerisinde bulunduğumuz ve maruz kaldığımız bu başarı dayatmasından etkilenmeyen bir insan olmak gerçekten zor. Kitapta bu statü endişesinin nedenlerini beş anla başlıkta topluyor yazar. Bir tanesi sevgisizlik.

Başkalarının ilgisini, sevgisini, saygısını kazanma arzumuz. Ve bu bir nevi görünür olma çabasıyla birleşir. Bu da bireylere elbette statü reyşına iter. Benim daha dün terapisteme söylediğim şeylerden bir tanesi

...ya şimdi bu statü endişesi ve performans anksiyetesi olarak adlandırabileceğim şey... ...bunu yenmeye çalışıyorum birkaç aydır. Ve bu yüzden de YouTube'dan, podcast'tan, içeriklerden uzaklaşmaya başladım. Mesela Twitter'da falan oldukça az yer alıyorum. Bu noktada kendimi de görmek istedim açıkçası. Yani gerçekten ürettiğim şeylere olan onları bakışımdaki samimiyeti test etmek istedim. Benim de böyle ayda üç tane, beş tane, altı tane içerik yayınlayarak daha fazla izlenmeye kaygım olmadan üretmek, hala bununla eğlenip eğlenemeyeceğimi görmek istemiştim.

Biz böyle konuşurken bir noktada bu görünür olma arzusu ve sevgisizlik konusuna gelmişti konu. Ben de hem ailemden, hem arkadaşlarımdan, hem de partnerimden böyle bir sevgisizlik hissiyatı duymadığımı, muhtemelen aksine çok sevgi ve takdirle büyütüldüğümü, bu yüzden sebebin sevgisizlik olamayacağını söylemiştim.

Kitap da zaten sevgisiz olduğunuz için statü endişesi taşıyorsanız diyerek bitirmiyor. Bir başka madde bu konuda snopluk. Toplumda insanların değerini statüyle ölçen bir kesim var ve bunlara biz snoplar diyoruz. Bu snoplar insanları sadece toplumsal konumlarına göre değerlendirirler ve bu da statü endişesini körükler. Bu enteresan bir konu. Enteresan olmaktan ziyade benim için daha anlamlı bir konu.

Sizin böyle takdir ettiğiniz yazarların, bilim insanlarının veya sanatçıların öncelikle okula, işe, nerede yaşadığına baktığını görünce onların saygısını kazanmak için belirli bir statüye sahip olmanız gerektiğini düşünüyoruz. Dahası bir başka neden var olan meritokrasi. Bu da başlangıçta konuştuğumuz şeye geri dönüş anlamına geliyor. Yani başarı ve statünün tamamen bireysel yetenek ve çaba ile elde edildiğine dair bir inancımız var. Aslında bu bir yanılsama. Çünkü modern dünyada ortaya atılan başarı hikayelerine bakarsak onlarla ilgili hep bir ilizyon vardır. İnsanların karşılaştıkları zorlukları ya da başarılı olmaları için gerekli olan rastlantıyı, şansı gizler.

Bununla ilgili muhteşem bir kitap vardı, Malcolm Gladwell'in, çizginin dışındakiler, Outliers adlı kitabı. Orada Bill Gates gibi isimleri örneklendirmişti. Yani çok büyük başarılara ulaşan insanların sanki sad bireysel çabalarıyla oraya geldiğini düşünme eğilimi içerisindeyiz ama mesela Bill Gates'in çocukken, yanılmıyorsam lisede, gittiği okulda böyle basit düzlemde bir bilgisayar, bir makina varmış.

ve bütün vaktini orada geçirerek bilgisayarı olan ilgisini, yeteneklerini keşfetme fırsatını yakalamış. O yüzden özetlemek gerekirse şunu düşünmek gerekiyor. Başarı çoğu zaman şans ve ayrıcalık meselesi. Özellikle liberal anlatıyla birlikte yaygınlaşan fikir ne? Başarının tamamen bireysel yetenek ve çalışkanlıkla elde edildiği fikri. Oysa bu gerçekten bir yanılsama. Benim kendi hayatımda da gördüğüm şeylerden biri buydu. Şans çok çok önemli bir faktör ve kimilerinin kader dediği şey aslında bu değil mi?

Antik Yunan dastoğacılar talihle ilgili şöyle bir şey söylemişti. Talih cesaret ve azmi sever. Başlangıçta bir adım atmak için cesaret gösterdiğinizde, sonra yaptığınız şeyi sürdürmek için azimle çalıştığınızda aslında şans olanaklarınızı, şanslı rastlantıları arttırıyorsunuz. Ama aksine talih yüzüne gülmeden, hayata gözlerini yuman ve sonrasında ölümünden sonra büyük başarıya ulaşan pek çok sanatçı var. Ya da bununla ilgili bir kaynaktan daha bahsetmek istiyorum.

Randall Collins'in Dünya Felsefe Tarihinin Oluşumu adlı muhteşem bir çalışması var. Bir nevi felsefenin sosyolojisi gibi görebiliriz bu kitabı. Collins de bize ağlardan bahsediyor. Yani atıyorum işte Newton gibi bir bilim insanından bahsettiğimizde bile aslında Newton'un yakın olduğu, sürekli entelektüel olarak bilgi alışverişinde bulunduğu

bilginin üretildiği ağlara ne kadar yakın olduğunu görmek değil mi? Ve o bu analizine başladıktan sonra görüyoruz ki hiçbir filozof hem bilim insanları hem felsefeciler söz konusu olduğunda doğru insanlarla karşılaşabilmek, onlarla iletişim geçebilmek, bu yüzden doğru zamanda doğru yerde olmak oldukça etkili olmuş.

Dolayısıyla toparlarsak ve bana kalırsa kitabın en etkili mesajı şu. Aslında başarısızlığı bir damga gibi görüyor olmamıza rağmen başarısızlık doğal, insani bir deneyim değil mi? Özellikle yaratıcı işler yapıyorsak başarısızlığın öğrenmenin ve büyümenin bir parçası olduğunu anlamamız gerekiyor. Benim durumumda duraksamanın da büyümenin bir parçası olduğunu anlamamız gerekiyor.

O yüzden sıklıkla kendimi hatırlatmaya çalıştığım şeylerden bir tanesi başarısızlığın kaçınılmaz olduğu ve hatta değerli olduğu. Bu noktada başarı formülümüzü sorgulayarak başarısızlığın ne anlama geldiğine dair kendi ölçütlerimizi oluşturmak zorundayız. Ve gerçek başarının ne olduğu üzerine bir tanımımız olmazsa statü endişesiyle pertinlenen bir şekilde toplumun bize dayattığı başarı anlayışının peşinde koşarken

hayatımızı heba etmemiz kaçınılmaz olacak. Çünkü az önce de söylediğim gibi bu başarı hem bir yanılsama hem de sonu gelmeyen bir arzu çemberi. Hiçbir zaman kendimizi yeteri kadar başarılı hissetmeyeceğiz. O yüzden sanırım gerçek başarı yalnızca kendi iç sesimizi dinleyerek ulaşabileceğimiz bir şey.

Bu, sizin için ailenizle geçirdiğiniz kaliteli bir zaman olabilir, yardımlaşmak, başkaları için faydalı işler yapmaktan duyulan tatmin yani diğer kamlık olabilir, yetenekli olduğunuz bir alanın üzerine giderek kalıcı, başkalarını etkileyebilecek bir eser ortaya koymaya çalışabilirsiniz. Bu liste sizin kim olduğunuza ve değerlerinize bağlı olarak değişir.

O yüzden bu bölümü dinleyenlerden bir ricam olacak. Elinize bir kağıt kalem alıp, başarının sizin için hangi kavramlarla ilişkili olduğuna dair basit bir zihin haritası yaratmanız. Başarılı olmak gerçekten sizin için ne demek? Yaratıcı olmak mı? Zengin olmak mı? Cömert olmak mı? Bedeninize iyi davranmak mı? Cesaretle hiç keşfedilmemiş olanı keşfetmek mi? Yanı tamamen size bağlı. Dinlediğiniz için teşekkür ederim. Gelecek bölümde görüşene dek meraklı kalın.

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Foucault Felsefesi: Söylemin Düzeni

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.



Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.

Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Felsefede İfade Özgürlüğü ve Sınırları

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Spiritüalizm Neden Seküler Kesimde Popülerleşti?

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Dans Etmesini Bilmeyen Bir Tanrıya İnanamam

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Neden Erkekler Günü Yok?: Feminizme Dair 4 Yanlış

Bu bölümde Pascal’ın ünlü bahis argümanı üzerinden ilerliyoruz: “Tanrı'nın var olduğuna bahse girerek kazancı ve kaybı tartalım. Bu iki ihtimali değerlendirelim. Eğer kazanırsan, her şeyi kazanırsın; eğer kaybedersen, hiçbir şey kaybetmezsin". Öyle mi? Yoksa bu argüman hatalı mı? Felsefi düşünme pratiğine hoşgeldiniz!

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Tanrı Kumarı: Varsa Hapı Yuttuk mu?

Dijital platformlar sayesinde felsefe akademinin dışına taşarak ilgi gören bir etkinlik haline gelince sürekli birbirine taş atan ve birbirlerinin felsefe yapma biçimlerini eleştiren kişilere rastlamaya başladık. Kimi tarihçi, kimi mantıkçı, kimi epey spekülatif. Bu bölümde akıllardaki bazı soru işaretlerini gidermek adına bazı kategoriler koyarak felsefe ile ilgilenmenin üç haliden söz ediyorum. Hangisi daha münasiptir siz karar verin.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Benim Felsefem Senin Felsefeni Döver

Nietzsche, Böyle Buyurdu Zerdüşt adlı eserinde en aşağılanası insanın, artık kendini aşağılamayan olduğunu söyler. Yükselmek için, önce batmak gerektiğini bilmez.

Bu bölümde Nietzsche’nin deve-aslan-çocuk metaforlarını inceleyerek tininin evriminden söz edeceğim, kendimizi aşmak için.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kendi Batışını İstemek

Bu bölümde doğum günümdeki bazı kararlarımdan çıktığım yolda Alan Watts'ın eşliğinde Doğu ve Batı düşüncesindeki aydınlanma ve kurtuluş anlayışları arasındaki çarpıcı farkı inceliyorum. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kahkahada Aydınlanmak

Bu bölümde, küçük bir zeytinden Uzak Doğu'ya uzanan bir zihinsel yolculuğa çıkıyorum ve bu yolda farkındalık ve şimdiki ana odaklanmanın önemi ele alıyorum.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Zeytinin İçindeki Evren

Onlarca içerik içerisinden bu seriyi dinlemeye karar verdiğine göre muhtemelen senin de fark edip anlamlandıramadığın bir gerçek var, kendimizi bu dünyaya fırlatılmış halde bulduk. Bu yüzden bu podcastte bildiğimizi sandığımız ama muhtemelen yanıldığımız ya da belki de üzerine hiç düşünmediğimiz ama düşünmemiz gereken konuları ele alacağız.

Felsefenin İzinde

Klasik Çincede, birinin kimliğini sormak için kullanılan geleneksel ifade 'sen hangi kişisin?'dir (汝是何人?). Bu basit gözüken ama benlik kuramı hakkında bize pek fazla şey söyleyen tercüme farkından yola çıkarak benlik kuramına dair henüz yeterince sistematik olmayan kendi fikirlerimi ele alıyorum.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Podcast'e Soru Sor

Kaydet - Dinle - Gönder

Bildirimler

Felsefenin İzinde

Her hafta eklenen yeni bölümleri kaçırma!