Klasik Çincede, birinin kimliğini sormak için kullanılan geleneksel ifade 'sen hangi kişisin?'dir (汝是何人?). Bu basit gözüken ama benlik kuramı hakkında bize pek fazla şey söyleyen tercüme farkından yola çıkarak benlik kuramına dair henüz yeterince sistematik olmayan kendi fikirlerimi ele alıyorum.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Bugün Hangi Kişisin?

Neden buradayız? Her şey ne anlama geliyor? Ben kimim? Nasıl yaşamalım? Metafizikten gündelik yaşantımıza yanıtını aradığımız onlarca sorumuz var. Ben Dilara. Bu gibi sorulara cevap aramak adına bu podcast de seninle birlikte felsefenin izinde yola koyuluyoruz. Bu aralar okuldaki çalışma grubumla birlikte bazı klasik Çince metinlere bakıyoruz ve oradaki soru kalıplarının İngilizce'den, Türkçe'den olan farkları üzerinden felsefedeki kalıplaşmış bazı geleneksel problemleri nasıl aşabileceğimiz üzerine konuşuyoruz. Bu çok soyut bir giriş oldu. Doğrudan örnek vereceğim ve onun üzerinden ilerleyeceğiz. Mesela klasik Çince'de birinin kimliğini sormak için değil, burada kullanılan soru kalıbının aslında şöyle bir anlamı var. Sen hangi kişisin? Normal koşullar altında anlamı sen kimsinden önemli bir ölçüde farklı değil mi? Sen kimsin veya kimsin sen sorusuyla sen hangi kişisin arasında ciddi bir fark var. Çünkü sen hangi kişisin ifadesinde kimsin sen ifadesinde bulunmayan bir ima var. Nedir peki o ima derseniz orada sabit mutlak bir ben ya da sen olmadığı anlamına gelir değil mi? kimsin sen, ben, iki nokta üst üste şuyum diyemediğiniz, bunun yerine olma olanaklarınız içerisinden pek çok hali işaret eden bir tarzda, onlardan hangisisin ya da bugün onlardan hangisisin anlamına gelen bir kısım var. Bunu okuduğumda çok şaşırmıştım. Bir de bunun üzerine son çalışmak grubumuzda okuduğumuz Happy Fish başlıklı Zohang Zilan alıntılanan bir bölümde de Sen bunu nasıl biliyorsun sorusunu ifade eden nasıl yerine yani how do you know yerine aslında oradaki klasik Çince'deki ifadenin sen bunu nereden biliyorsun from where'e evrildiğini görmüştüm. Burada da bunu nereden biliyorsun dediğimizde bilginin daima belirli bir pozisyondan, belirli bir yerde durarak, belirli bir perspektif aracılığıyla kurulduğuna işaret eden yani relativizme selamlayan bir iması var. Ama benim bu bölümde özellikle üzerine konuşmak istediğim şey, nasıl farklı diller ve farklı kültürler olgu problemlerini aşıyorlar değil. Sen hangi kişisin ve bunu nereden biliyorsun sorularının bana düşündürdüğü şeyler? Pardon hanımefendi, işinizi biliyorum ama sizi sahneye alabilir miyiz? Dış ses açıklayacak. Girişiminle parlamak mı? Birlikte yaparız. Garanti BBVA, KAGİDER ve Ekonomist Dergisi İşbirliği ile düzenlenen Türkiye'nin Kadın Girişimcisi yarışmasına başvurular başladı. Sesini Türkiye'ye duyurmak ve ödülleri kazanmak için son başvuru tarihi 15 Kasım. Ayrıntılı bilgi garantibbvakadingiricimci.com'da. Şimdi bu tartışmalara ek olarak eş zamanlı olarak daha doğrusu bu çalışma grubundaki herkes British. Yani Birleşik Krallık sınırları içerisinde doğup büyüyen Birleşik Krallık'taki üniversitelerden mezun. Anadili İngilizce olan ve eğer göçmen ailelerden geliyorlarsa bu İngilizce anadili ek olarak bir de Çince, Arapça gibi ya da Hintçe gibi ek diller bildikleri anlamına geliyor. Ama burada çok önemli bir nokta var. Bu insanların birinci düşünme ve yazma dili İngilizce. Ve tabii bir de Britanya'da sürdürülen akademik felsefe ile Türkiye'deki akademik felsefe birbirlerinden farklılar. Şu bağlamda Türkiye'de çoğu okulda hala felsefe bölümünde hakim olan şey kıta felsefesi. Bütün okullarda böyle değil. Bunun istisnası Koç Üniversitesi'nde, Boğaziçi'nde ve Bilkent Üniversitesi'nde görülebilir. Birleşik Krallık, analitik geleneğin oluşmasında öncü ülkelerden, öncü kültürlerden bir tanesi. Buna karşın Türkiye'de felsefenin ortaya çıkışı, işte ilk felsefe bölümü İstanbul Üniversitesi'nde kuruluyor ve bölümün kurucusu Ernst von Aster. Alman bir düşünür. Dolayısıyla bizdeki ekoller biraz da Fransız-Alman geleneğinin izlerini taşıyarak kuruluyor. Şimdi bu ayrım şu açıdan önemli. Ben buradaki bu çalışma grubuna katıldığımda, burada okula gittiğimde, tez yazdığımda sürekli bir yabancılık hissiyatı yaşıyorum. Neden? Mesela burada işte master öğrencilerine de doktor öğrencilerine de eğer bir analitik üniversiteden mezun değillerse zorunlu olarak analitik felsefeyle ilgili giriş derslerinin alınması gerektiğini söylüyorlar. Yani bunu alman gerekiyor çünkü ekol böyle ilerliyor okulda. Ve benim okuduğum okul Kings College London aslında farklı disiplinler ve farklı kültürlere odaklanmasıyla ünlü olduğu halde bunu söylüyor. Kings College'da işte Hint felsefesi dersi de var. Gördüğünüz gibi Çin felsefesi metinleri okuyoruz. Keza Black Philosophy de oldukça öne çıkartılmaya çalışılan alanlardan bir tanesi. Yani çeşitlilik, felsefe tarihindeki çeşitlilik çok önemli bir vurgudur. Ama yine de buna rağmen şunu görüyorsunuz, argümanların kurulum aşamasında yine bir analitik izlenceyi takip etmek durumundasınız. Benim için durum şuna döndü. Bir, kendi ana dilim içerisinde düşünmüyorum. İki, kendi ana dilimde konuşmuyorum. Üç, alışageldiğim geleneğin içerisinde de değilim. Dört, Çin felsefesi gibi başka bir yere doğru gidiyoruz. Yani tamamen yabancı olduğum bir alan. Dolayısıyla Bu durum bende başlangıçta şöyle bir kaygı yaratmaya başladı. Daha çok sessiz olmak, gerekli olmadıkça konuşmamak. Hani her defasında ortaya atıp fikirler savurmak değil de, çünkü herkes ana dili içerisinde, Britanya'da eğitim almış oldukları arka planla birlikte o rahatlıkla konuşurken sen yabancısın. Daimi olarak bunu düşünüyordum kafamın içerisinde. Ve bu durum ister istemez beni biraz pasifliğe doğru itmişti. O yüzden de hiç alışık olmadığım bir Dilara ile tanışma fırsatı yakaladım. Bu Dilara konuşkan değil, sessizce dinleyen Dilara. Düşünüyorum da belki ortaokuldan beri çok konuşkan bir öğrenciydim. Böyle okulun münazara takımlarına katılan, şiir yarışmalarına giden, 23 Nisan 19 Mayıs gösterisi varsa sunucu olan, sınıf başkanı, okul temsilcisi böyle bir tip olur ya hani sürekli konuşur. Ben oydum ve sonrasında da böyle bir iş yaptığım için YouTube'da, podcast'ta yine daimi olarak felsefe üzerine konuştuğum, felsefe anlattığım bir işim oldu. Ben konuşan bir taraftım ama burada az önce saydığım nedenlerden dolayı konuşan Dilara geriye çekildi ve daha çok dinleyen, sessiz kalan, oturumlardan böyle çok nadiren konuşup aklında bir şey varsa onu söyleyen ama sonra yine sessizliğe bürünen bir karaktere büründüm başlangıçta. O noktada ilk kendi içimde hani ben bunu gerçekten yapabilecek miyim diye böyle bir özgüven krizinin olduğu bir dönem vardı. Ama sonra tam da bu girişte alıntıladığım klasik Çince metindeki sen hangi kişisin sorusuyla şunu düşünmeye başladım. Ben bu kez Bu deneyimin içerisinde, bu karşılaşmada ben kimim ve ben hangi kişiyim? Konuşkan Dilara değil, daha çok dinleyen, insanların fikirleri üzerine düşünen, insanların fikirlerini not eden ve onları içtenlikle anlamaya çalışıp dört kulakla onlara kesilen bir Dilara. Bu benim alışık olduğum bir Dilara da değil. Bunu kendime eleştiririz bir tarzda söylüyorum. İki konuşup bir dinleyen biri olmak yerine bu kez bir konuşup beş dinleyen biri oluyorsun. Ve o klasik Çince'deki gibi, Dilara eşittir şu demek yerine, ben Dilara'nın olma olanaklarından bir başkasını deneyimlemeye başladım. Bu kez ben dinleyici Dilara'yım demeye başladım. Ve Otmuet'in orada anlatmaya çalıştığı yani benliğin tek bir şey olmaktan ziyade, benliğin bir olay, bir hal olduğu ve içinde bulunduğu farklı olaylar aracılığıyla farklı farklı şekillerde kendini tezahür etme olanığını Birinci elden deneyimleyerek bulduğum için de çok hoşuma giden bir anekdot oldu bu. Tabii ki benlik çok kompleks bir konu. Yani psikoloji literatürü içerisinde ele alınma biçimleri var. Bunu daha çok bedenli pratiklerle birleştiren ve aslında benlik kavrayışımızın beden pratiklerimizle bedenin kendisine, bedenin zihne iz düşümü olduğunu söyleyen yaklaşımlar var ama Ben şu an biraz daha tam da o klasik Çince metindeki vurgusuyla düşünmek istiyorum. Ben olmak bir olay ve nasıl ki her olay zamana mekana bağlı olarak tekrar aynı şekilde yaşanmıyorsa, birbirinden farklı ilişkilenme ve karşılaşma biçimlerini gerektiriyorsa, Benlik de bu farklı olaylar içerisinde tekrar tekrar şekillenen, birleşen ve parçalanan bir olay olarak düşünülmeli. Şimdi bu çok daha böyle postmodern bir yaklaşım. Bir açıdan benliği mesela Derek Parfitt gibi düşünürlerin vermiş olduğu zincir metaforuyla da düşünebiliriz. Evet sürekli gündelik hayatım benlik zincirimin ucuna yeni yeni halkalar ekliyor ve aslında o zincirin başlangıcındaki halkalar bir yerden sonra yitip gidiyor değil mi? 4 yaşındaki Dilara'nın zevklerinden tercihlerinden uzaklaştığım için zincirin başındaki halkalar yitiyor ama zincirin şimdiki zamanına sürekli yeni halkalar eklendiği için zincir süreklilik arz ediyor ve Ve bu süreklilikten dolayı sanki kalıcın zamandan ve mekandan bağımsız süre gelen bir benliğim varmış gibi hissediyorum. Yani benlik kavrayışımdaki sürekliliği sağlayan şey bu. Ama aslında o zinciri oluşturan halkalar bir noktada bütünüyle değiştiği için ben önceki ben de olmuyorum, yeni bir şey haline geliyorum. 3 ay ertelemeli anında krediniz İşçep'te. İşçep'ten anında krediye başvurun. Onaylanan kredinizin ilk taksitini 3 ay sonraya erteleyin. İhtiyaçlarınızı ertelemeyin. Ayrıntılı bilgi İşçep ve İşbank.com.tr'de. Theseus'un gemisi metaforunda olduğu gibi bütün parçalar bütün zincir değiştikten sonra ben hala aynı ben olur muyum? Şimdi bunu tuttuktan sonra bir de ben olmanın olay olması ve farklı farklı olanaklarla farklı karşılaşmalar ve ilişkilenme biçimlerinde benim başka bir yüzünün daha açığa çıkması Tıpkı Çince metinde olduğu gibi yani ben hangi benim bugün diye sormak hem kendimize hem de başka insanlara karşı bir anlayış geliştirmekte epey faydalı. Bazen özgüvenli olabilirsiniz, bazen özgüvensiz olabilirsiniz. Bazen bulunduğunuz ortamdaki en iyi konuşmacısınızdır, bazen bulunduğunuz ortamdaki zayıf halkasınızdır. Karşınızdaki kişi bazen hoşgörülüdür, bazen o gün karşılaştığınız en öfkeli insandır. Çünkü tanımlama biçimlerimiz normal şartlarda hem kendimize hem de bir başkasına karşı o hakikat perestliğimizle ne yapıyoruz? Kişileri iki nokta üst üste diyerek belirli bir tanımın kalıbın içerisine sıkıştırmaya çalışıyoruz ve kendimiz için de yapmaya çalıştığımız şey bu değil mi? Ama bununla da sınırlı değil. Çünkü bu noktada da şunu söyleyebilirsiniz. Sen hangi kişisin sorusu bizi bir olanak denizine, bir olanak ufkuna davet eder. Evet ama Dilara şu olabilir, bu olabilir, o olabilir. Ama sonsuz şey olamaz. Çünkü her şeyin değişken olduğu ve ilişkilenme biçimlerinde yeniden yeniden var olduğunu söylediğinizde bunun bir sonsuz olanak olduğunu söylemek ne yapıyor sizi? Herkes haline getiriyor. Bu noktada Nietzsche'nin çok sevdiğim bir sözü vardı. Herkes her zaman hiç kimsedir demiştim. Eğer herkesteniz bir açıdan bu hiç kimse olduğunuz anlamına gelecek. Çünkü herkesin her şey olabildiği ve hatta her şey olduğu bir yerde aslında herkes hiç kimseye denk olmuş olacak değil mi? Bu noktada şunu hatırlamak lazım. Bir şeyi o şey yapan şey yani bir şeye otantik varlığını kazandıran şey onun diğer şeyleri olan benzerliği değil farkıdır. Farkımız üzerinden tanımlanırız. Dolayısıyla Dilara pek çok şey haline gelebilir ve hangi kişisin dediğimizde arkasında bir olay ufkuna işaret edebilir. Ama buna rağmen Dilara'nın olamayacağı şeyler de var ki ben ona hala Dilara diyebiliyorum. Yani elimde bir tanım var, belli bir sınır var olanaklara dair. Bu konuyu benim kafamda nasıl açtığımı anlatmak istiyorum. Bunlar böyle henüz çok sistematik hale gelmiş felsefi fikirler değil ama en azından kendi fikirlerimi bu konuda paylaşabileceğimi düşünüyorum. Şimdi bana kalırsa mevcut felsefeyi literatürdeki kategoriler ile benliği düşündüğümüzde ya o ya bu kampına giriyoruz değil mi? Dolayısıyla bir tarafta olay içeren performatif akışkan bir benliğimiz, diğer tarafta da özcülük ikliminde kalıyoruz. Yani Dilara'nın sabit mutlak bir şey olduğu, Dilara olmanın bir özü olduğundan bahsediyoruz. Akışkanlık, özcülük. İkili bir ayrım var. Oysa benim burada formülize etmeye çalıştığım başka bir kendilik kuramı ve arkasında ise daha temel bir metafizik kabulü var. Zamanı birbirini takip eden kendi içerisinde sonsuz anlardan itibaren düşünmek. Şu an buradan sonrası herhangi bir düşünüre referans verebileceğim bir yer değil. Yani kendi fikirlerimden bahsediyorum. Ne demiştik? Genellikle bizim düşündüğümüz, benlik söz konusu olduğunda düşündüğümüz bir ikilik var. Özcülük, performatif akışkanlık. Ve bana kalırsa her iki kamp da kendi içerisinde gerçekte olanı yakalama konusunda başarısız. Çünkü az önce de söylediğim gibi, ilk olarak benlik dediğimiz şey bütünüyle performatif, akışkan olsaydı, tıpkı elastik bir varlık gibi oluşun her haline aynı derecede performe edebiliyor olmamız gerekirdi. Oysa öyle değil, değil mi? Olabileceğim şeyler var, olamayacağım şeyler var. Bu yüzden şöyle bir yere gidiyorum. Elastik değiliz ama plastiğiz. Elastik her biçimi alabilir, plastik ise kırılabilir. Plastiğin yakın olmasa bile bir sınırı vardır. Bizler de bazı yerlerde kırılabiliyoruz, limitlerimiz var. Dolayısıyla bazı şeyler o an itibariyle bana uygun oluyor ya da olmuyor. Tam karşı kampa gidersem ikinci olarak benlik a priori bir öze dayansaydı Bu kez 20 yaşındayken eylemlerimi sürdürdüğüm formsal kalıpları hala aynı şekilde sürdürebiliyor olmam, zaman içerisinde edindiğim deneyimlerin o forma etki etmiyor olması gerekirdi. Ama durum böyle de değil. Değişiyorum, dönüşüyorum. Dolayısıyla geleneksel iki kategorinin de kusurlu olduğunu düşünen biri olarak Aslında benim aradığım şey birini diğerine tercih etmeyen bir iç içelik hali. Ben buna şimdilik daha böyle üzerine çok düşündürülmemiş bir şekilde geçici formal kalıplar diyorum. Yani bugünkü koşullarım ve mevcut halimde içinde bulunduğum an itibariyle benim için bu anda idealleşebilecek bir form var ve bana daha uygun olanı ya da olmayanı var. Ama bu form özcülük değil. Çünkü özcülüğün temel niteliği zamandan ve mekandan bağımsız olması. Oysa bana kalırsa olan şey birbirini takip eden değişen formlar akışı. O yüzden bu Dilara'nın hala üfürdüğü ve gelişletmeye çalıştığı fikir burada akışkan bir formellik var. Ve bu özcülük ve performatif akışkanlığın ortası. Yani bunu böyle bir akademik makale halinde daha argümanlar halinde sıralamak çok daha iyi olurdu ama benim benlik anlayışım bütünüyle zaman meselesini değerlendirmeyi gerektiriyor. Dolayısıyla ben kendiliğin, benliğin, varlık ve zaman metafiziğinin bir parçası olarak değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyorum ve iddia etmiş oluyorum bu noktada. Konu basit bir tercümeden sonra benim İngiltere'deki hayatıma sonrasında da benlik metafiziği dediğim bir alana geldi. Bölümü bence burada kapatmalıyım. Bilmiyorum ne düşündünüz. Dilediğiniz için teşekkür ederim.

Neden buradayız? Her şey ne anlama geliyor? Ben kimim? Nasıl yaşamalım? Metafizikten gündelik yaşantımıza yanıtını aradığımız onlarca sorumuz var. Ben Dilara. Bu gibi sorulara cevap aramak adına bu podcast de seninle birlikte felsefenin izinde yola koyuluyoruz.

Bu aralar okuldaki çalışma grubumla birlikte bazı klasik Çince metinlere bakıyoruz ve oradaki soru kalıplarının İngilizce'den, Türkçe'den olan farkları üzerinden felsefedeki kalıplaşmış bazı geleneksel problemleri nasıl aşabileceğimiz üzerine konuşuyoruz. Bu çok soyut bir giriş oldu. Doğrudan örnek vereceğim ve onun üzerinden ilerleyeceğiz. Mesela klasik Çince'de birinin kimliğini sormak için değil, burada kullanılan soru kalıbının aslında şöyle bir anlamı var.

Sen hangi kişisin? Normal koşullar altında anlamı sen kimsinden önemli bir ölçüde farklı değil mi? Sen kimsin veya kimsin sen sorusuyla sen hangi kişisin arasında ciddi bir fark var. Çünkü sen hangi kişisin ifadesinde kimsin sen ifadesinde bulunmayan bir ima var. Nedir peki o ima derseniz orada sabit mutlak bir ben ya da sen olmadığı anlamına gelir değil mi?

kimsin sen, ben, iki nokta üst üste şuyum diyemediğiniz, bunun yerine olma olanaklarınız içerisinden pek çok hali işaret eden bir tarzda, onlardan hangisisin ya da bugün onlardan hangisisin anlamına gelen bir kısım var. Bunu okuduğumda çok şaşırmıştım. Bir de bunun üzerine son çalışmak grubumuzda okuduğumuz Happy Fish başlıklı Zohang Zilan alıntılanan bir bölümde de

Sen bunu nasıl biliyorsun sorusunu ifade eden nasıl yerine yani how do you know yerine aslında oradaki klasik Çince'deki ifadenin sen bunu nereden biliyorsun from where'e evrildiğini görmüştüm. Burada da bunu nereden biliyorsun dediğimizde bilginin daima belirli bir pozisyondan, belirli bir yerde durarak, belirli bir perspektif aracılığıyla kurulduğuna işaret eden yani relativizme selamlayan bir iması var.

Ama benim bu bölümde özellikle üzerine konuşmak istediğim şey, nasıl farklı diller ve farklı kültürler olgu problemlerini aşıyorlar değil. Sen hangi kişisin ve bunu nereden biliyorsun sorularının bana düşündürdüğü şeyler? Pardon

hanımefendi, işinizi biliyorum ama sizi sahneye alabilir miyiz? Dış ses açıklayacak.

Girişiminle parlamak mı? Birlikte yaparız. Garanti BBVA, KAGİDER ve Ekonomist Dergisi İşbirliği ile düzenlenen Türkiye'nin Kadın Girişimcisi yarışmasına başvurular başladı. Sesini Türkiye'ye duyurmak ve ödülleri kazanmak için son başvuru tarihi 15 Kasım. Ayrıntılı bilgi garantibbvakadingiricimci.com'da.

Şimdi bu tartışmalara ek olarak eş zamanlı olarak daha doğrusu bu çalışma grubundaki herkes British. Yani Birleşik Krallık sınırları içerisinde doğup büyüyen Birleşik Krallık'taki üniversitelerden mezun. Anadili İngilizce olan ve eğer göçmen ailelerden geliyorlarsa bu İngilizce anadili ek olarak bir de Çince, Arapça gibi ya da Hintçe gibi ek diller bildikleri anlamına geliyor.

Ama burada çok önemli bir nokta var. Bu insanların birinci düşünme ve yazma dili İngilizce. Ve tabii bir de Britanya'da sürdürülen akademik felsefe ile Türkiye'deki akademik felsefe birbirlerinden farklılar. Şu bağlamda Türkiye'de çoğu okulda hala felsefe bölümünde hakim olan şey kıta felsefesi. Bütün okullarda böyle değil. Bunun istisnası Koç Üniversitesi'nde, Boğaziçi'nde ve Bilkent Üniversitesi'nde görülebilir. Birleşik Krallık, analitik geleneğin oluşmasında öncü ülkelerden, öncü kültürlerden bir tanesi. Buna karşın Türkiye'de felsefenin ortaya çıkışı, işte ilk felsefe bölümü İstanbul Üniversitesi'nde kuruluyor ve bölümün kurucusu Ernst von Aster.

Alman bir düşünür. Dolayısıyla bizdeki ekoller biraz da Fransız-Alman geleneğinin izlerini taşıyarak kuruluyor. Şimdi bu ayrım şu açıdan önemli. Ben buradaki bu çalışma grubuna katıldığımda, burada okula gittiğimde, tez yazdığımda sürekli bir yabancılık hissiyatı yaşıyorum.

Neden? Mesela burada işte master öğrencilerine de doktor öğrencilerine de eğer bir analitik üniversiteden mezun değillerse zorunlu olarak analitik felsefeyle ilgili giriş derslerinin alınması gerektiğini söylüyorlar. Yani bunu alman gerekiyor çünkü ekol böyle ilerliyor okulda. Ve benim okuduğum okul Kings College London aslında farklı disiplinler ve farklı kültürlere odaklanmasıyla ünlü olduğu halde bunu söylüyor. Kings College'da işte Hint felsefesi dersi de var. Gördüğünüz gibi Çin felsefesi metinleri okuyoruz. Keza Black Philosophy de oldukça öne çıkartılmaya çalışılan alanlardan bir tanesi. Yani çeşitlilik, felsefe tarihindeki çeşitlilik çok önemli bir vurgudur. Ama yine de buna rağmen şunu görüyorsunuz, argümanların kurulum aşamasında yine bir analitik izlenceyi takip etmek durumundasınız. Benim için durum şuna döndü. Bir, kendi ana dilim içerisinde düşünmüyorum. İki, kendi ana dilimde konuşmuyorum. Üç, alışageldiğim geleneğin içerisinde de değilim. Dört, Çin felsefesi gibi başka bir yere doğru gidiyoruz. Yani tamamen yabancı olduğum bir alan. Dolayısıyla

Bu durum bende başlangıçta şöyle bir kaygı yaratmaya başladı. Daha çok sessiz olmak, gerekli olmadıkça konuşmamak. Hani her defasında ortaya atıp fikirler savurmak değil de, çünkü herkes ana dili içerisinde, Britanya'da eğitim almış oldukları arka planla birlikte o rahatlıkla konuşurken sen yabancısın. Daimi olarak bunu düşünüyordum kafamın içerisinde.

Ve bu durum ister istemez beni biraz pasifliğe doğru itmişti. O yüzden de hiç alışık olmadığım bir Dilara ile tanışma fırsatı yakaladım. Bu Dilara konuşkan değil, sessizce dinleyen Dilara. Düşünüyorum da belki ortaokuldan beri çok konuşkan bir öğrenciydim. Böyle okulun münazara takımlarına katılan, şiir yarışmalarına giden, 23 Nisan 19 Mayıs gösterisi varsa sunucu olan, sınıf başkanı, okul temsilcisi böyle bir tip olur ya hani sürekli konuşur.

Ben oydum ve sonrasında da böyle bir iş yaptığım için YouTube'da, podcast'ta yine daimi olarak felsefe üzerine konuştuğum, felsefe anlattığım bir işim oldu. Ben konuşan bir taraftım ama burada az önce saydığım nedenlerden dolayı konuşan Dilara geriye çekildi ve daha çok dinleyen, sessiz kalan, oturumlardan böyle çok nadiren konuşup aklında bir şey varsa onu söyleyen ama sonra yine sessizliğe bürünen bir karaktere büründüm başlangıçta.

O noktada ilk kendi içimde hani ben bunu gerçekten yapabilecek miyim diye böyle bir özgüven krizinin olduğu bir dönem vardı. Ama sonra tam da bu girişte alıntıladığım klasik Çince metindeki sen hangi kişisin sorusuyla şunu düşünmeye başladım. Ben bu kez

Bu deneyimin içerisinde, bu karşılaşmada ben kimim ve ben hangi kişiyim? Konuşkan Dilara değil, daha çok dinleyen, insanların fikirleri üzerine düşünen, insanların fikirlerini not eden ve onları içtenlikle anlamaya çalışıp dört kulakla onlara kesilen bir Dilara. Bu benim alışık olduğum bir Dilara da değil. Bunu kendime eleştiririz bir tarzda söylüyorum. İki konuşup bir dinleyen biri olmak yerine bu kez bir konuşup beş dinleyen biri oluyorsun.

Ve o klasik Çince'deki gibi, Dilara eşittir şu demek yerine, ben Dilara'nın olma olanaklarından bir başkasını deneyimlemeye başladım. Bu kez ben dinleyici Dilara'yım demeye başladım. Ve Otmuet'in orada anlatmaya çalıştığı yani benliğin tek bir şey olmaktan ziyade, benliğin bir olay, bir hal olduğu ve içinde bulunduğu farklı olaylar aracılığıyla farklı farklı şekillerde kendini tezahür etme olanığını

Birinci elden deneyimleyerek bulduğum için de çok hoşuma giden bir anekdot oldu bu. Tabii ki benlik çok kompleks bir konu. Yani psikoloji literatürü içerisinde ele alınma biçimleri var. Bunu daha çok bedenli pratiklerle birleştiren ve aslında benlik kavrayışımızın beden pratiklerimizle bedenin kendisine, bedenin zihne iz düşümü olduğunu söyleyen yaklaşımlar var ama

Ben şu an biraz daha tam da o klasik Çince metindeki vurgusuyla düşünmek istiyorum. Ben olmak bir olay ve nasıl ki her olay zamana mekana bağlı olarak tekrar aynı şekilde yaşanmıyorsa, birbirinden farklı ilişkilenme ve karşılaşma biçimlerini gerektiriyorsa, Benlik de bu farklı olaylar içerisinde tekrar tekrar şekillenen, birleşen ve parçalanan bir olay olarak düşünülmeli. Şimdi bu çok daha böyle postmodern bir yaklaşım. Bir açıdan benliği mesela Derek Parfitt gibi düşünürlerin vermiş olduğu zincir metaforuyla da düşünebiliriz.

Evet sürekli gündelik hayatım benlik zincirimin ucuna yeni yeni halkalar ekliyor ve aslında o zincirin başlangıcındaki halkalar bir yerden sonra yitip gidiyor değil mi? 4 yaşındaki Dilara'nın zevklerinden tercihlerinden uzaklaştığım için zincirin başındaki halkalar yitiyor ama zincirin şimdiki zamanına sürekli yeni halkalar eklendiği için zincir süreklilik arz ediyor ve

Ve bu süreklilikten dolayı sanki kalıcın zamandan ve mekandan bağımsız süre gelen bir benliğim varmış gibi hissediyorum. Yani benlik kavrayışımdaki sürekliliği sağlayan şey bu. Ama aslında o zinciri oluşturan halkalar bir noktada bütünüyle değiştiği için ben önceki ben de olmuyorum, yeni bir şey haline geliyorum.

3 ay ertelemeli anında krediniz İşçep'te. İşçep'ten anında krediye başvurun. Onaylanan kredinizin ilk taksitini 3 ay sonraya erteleyin. İhtiyaçlarınızı ertelemeyin. Ayrıntılı bilgi İşçep ve İşbank.com.tr'de.

Theseus'un gemisi metaforunda olduğu gibi bütün parçalar bütün zincir değiştikten sonra ben hala aynı ben olur muyum? Şimdi bunu tuttuktan sonra bir de ben olmanın olay olması ve farklı farklı olanaklarla farklı karşılaşmalar ve ilişkilenme biçimlerinde benim başka bir yüzünün daha açığa çıkması

Tıpkı Çince metinde olduğu gibi yani ben hangi benim bugün diye sormak hem kendimize hem de başka insanlara karşı bir anlayış geliştirmekte epey faydalı. Bazen özgüvenli olabilirsiniz, bazen özgüvensiz olabilirsiniz. Bazen bulunduğunuz ortamdaki en iyi konuşmacısınızdır, bazen bulunduğunuz ortamdaki zayıf halkasınızdır. Karşınızdaki kişi bazen hoşgörülüdür, bazen o gün karşılaştığınız en öfkeli insandır. Çünkü tanımlama biçimlerimiz normal şartlarda hem kendimize hem de bir başkasına karşı o hakikat perestliğimizle ne yapıyoruz? Kişileri iki nokta üst üste diyerek belirli bir tanımın kalıbın içerisine sıkıştırmaya çalışıyoruz ve kendimiz için de yapmaya çalıştığımız şey bu değil mi? Ama bununla da sınırlı değil. Çünkü bu noktada da şunu söyleyebilirsiniz. Sen hangi kişisin sorusu bizi bir olanak denizine, bir olanak ufkuna davet eder. Evet ama Dilara şu olabilir, bu olabilir, o olabilir. Ama sonsuz şey olamaz. Çünkü her şeyin değişken olduğu ve ilişkilenme biçimlerinde yeniden yeniden var olduğunu söylediğinizde bunun bir sonsuz olanak olduğunu söylemek ne yapıyor sizi? Herkes haline getiriyor.

Bu noktada Nietzsche'nin çok sevdiğim bir sözü vardı. Herkes her zaman hiç kimsedir demiştim. Eğer herkesteniz bir açıdan bu hiç kimse olduğunuz anlamına gelecek. Çünkü herkesin her şey olabildiği ve hatta her şey olduğu bir yerde aslında herkes hiç kimseye denk olmuş olacak değil mi? Bu noktada şunu hatırlamak lazım. Bir şeyi o şey yapan şey yani bir şeye otantik varlığını kazandıran şey onun diğer şeyleri olan benzerliği değil farkıdır. Farkımız üzerinden tanımlanırız.

Dolayısıyla Dilara pek çok şey haline gelebilir ve hangi kişisin dediğimizde arkasında bir olay ufkuna işaret edebilir. Ama buna rağmen Dilara'nın olamayacağı şeyler de var ki ben ona hala Dilara diyebiliyorum. Yani elimde bir tanım var, belli bir sınır var olanaklara dair. Bu konuyu benim kafamda nasıl açtığımı anlatmak istiyorum. Bunlar böyle henüz çok sistematik hale gelmiş felsefi fikirler değil ama en azından kendi fikirlerimi bu konuda paylaşabileceğimi düşünüyorum.

Şimdi bana kalırsa mevcut felsefeyi literatürdeki kategoriler ile benliği düşündüğümüzde ya o ya bu kampına giriyoruz değil mi?

Dolayısıyla bir tarafta olay içeren performatif akışkan bir benliğimiz, diğer tarafta da özcülük ikliminde kalıyoruz. Yani Dilara'nın sabit mutlak bir şey olduğu, Dilara olmanın bir özü olduğundan bahsediyoruz. Akışkanlık, özcülük. İkili bir ayrım var. Oysa benim burada formülize etmeye çalıştığım başka bir kendilik kuramı ve arkasında ise daha temel bir metafizik kabulü var. Zamanı birbirini takip eden

kendi içerisinde sonsuz anlardan itibaren düşünmek. Şu an buradan sonrası herhangi bir düşünüre referans verebileceğim bir yer değil. Yani kendi fikirlerimden bahsediyorum. Ne demiştik? Genellikle bizim düşündüğümüz, benlik söz konusu olduğunda düşündüğümüz bir ikilik var. Özcülük, performatif akışkanlık. Ve bana kalırsa her iki kamp da kendi içerisinde gerçekte olanı yakalama konusunda başarısız.

Çünkü az önce de söylediğim gibi, ilk olarak benlik dediğimiz şey bütünüyle performatif, akışkan olsaydı, tıpkı elastik bir varlık gibi oluşun her haline aynı derecede performe edebiliyor olmamız gerekirdi. Oysa öyle değil, değil mi? Olabileceğim şeyler var, olamayacağım şeyler var.

Bu yüzden şöyle bir yere gidiyorum. Elastik değiliz ama plastiğiz. Elastik her biçimi alabilir, plastik ise kırılabilir. Plastiğin yakın olmasa bile bir sınırı vardır. Bizler de bazı yerlerde kırılabiliyoruz, limitlerimiz var. Dolayısıyla bazı şeyler o an itibariyle bana uygun oluyor ya da olmuyor. Tam karşı kampa gidersem ikinci olarak benlik a priori bir öze dayansaydı

Bu kez 20 yaşındayken eylemlerimi sürdürdüğüm formsal kalıpları hala aynı şekilde sürdürebiliyor olmam, zaman içerisinde edindiğim deneyimlerin o forma etki etmiyor olması gerekirdi. Ama durum böyle de değil. Değişiyorum, dönüşüyorum. Dolayısıyla geleneksel iki kategorinin de kusurlu olduğunu düşünen biri olarak

Aslında benim aradığım şey birini diğerine tercih etmeyen bir iç içelik hali. Ben buna şimdilik daha böyle üzerine çok düşündürülmemiş bir şekilde geçici formal kalıplar diyorum. Yani bugünkü koşullarım ve mevcut halimde içinde bulunduğum an itibariyle benim için bu anda idealleşebilecek bir form var ve bana daha uygun olanı ya da olmayanı var. Ama bu form özcülük değil. Çünkü özcülüğün temel niteliği zamandan ve mekandan bağımsız olması. Oysa bana kalırsa olan şey birbirini takip eden değişen formlar akışı. O yüzden bu Dilara'nın hala üfürdüğü ve gelişletmeye çalıştığı fikir burada akışkan bir formellik var. Ve bu özcülük ve performatif akışkanlığın ortası. Yani bunu böyle bir akademik makale halinde daha

argümanlar halinde sıralamak çok daha iyi olurdu ama benim benlik anlayışım bütünüyle zaman meselesini değerlendirmeyi gerektiriyor. Dolayısıyla ben kendiliğin, benliğin, varlık ve zaman metafiziğinin bir parçası olarak değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyorum ve iddia etmiş oluyorum bu noktada. Konu basit bir tercümeden sonra benim İngiltere'deki hayatıma sonrasında da benlik metafiziği dediğim bir alana geldi. Bölümü bence burada kapatmalıyım. Bilmiyorum ne düşündünüz. Dilediğiniz için teşekkür ederim.

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Foucault Felsefesi: Söylemin Düzeni

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.



Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.

Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Felsefede İfade Özgürlüğü ve Sınırları

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Spiritüalizm Neden Seküler Kesimde Popülerleşti?

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Dans Etmesini Bilmeyen Bir Tanrıya İnanamam

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Neden Erkekler Günü Yok?: Feminizme Dair 4 Yanlış

Bu bölümde Pascal’ın ünlü bahis argümanı üzerinden ilerliyoruz: “Tanrı'nın var olduğuna bahse girerek kazancı ve kaybı tartalım. Bu iki ihtimali değerlendirelim. Eğer kazanırsan, her şeyi kazanırsın; eğer kaybedersen, hiçbir şey kaybetmezsin". Öyle mi? Yoksa bu argüman hatalı mı? Felsefi düşünme pratiğine hoşgeldiniz!

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Tanrı Kumarı: Varsa Hapı Yuttuk mu?

Dijital platformlar sayesinde felsefe akademinin dışına taşarak ilgi gören bir etkinlik haline gelince sürekli birbirine taş atan ve birbirlerinin felsefe yapma biçimlerini eleştiren kişilere rastlamaya başladık. Kimi tarihçi, kimi mantıkçı, kimi epey spekülatif. Bu bölümde akıllardaki bazı soru işaretlerini gidermek adına bazı kategoriler koyarak felsefe ile ilgilenmenin üç haliden söz ediyorum. Hangisi daha münasiptir siz karar verin.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Benim Felsefem Senin Felsefeni Döver

Nietzsche, Böyle Buyurdu Zerdüşt adlı eserinde en aşağılanası insanın, artık kendini aşağılamayan olduğunu söyler. Yükselmek için, önce batmak gerektiğini bilmez.

Bu bölümde Nietzsche’nin deve-aslan-çocuk metaforlarını inceleyerek tininin evriminden söz edeceğim, kendimizi aşmak için.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kendi Batışını İstemek

Bu bölümde doğum günümdeki bazı kararlarımdan çıktığım yolda Alan Watts'ın eşliğinde Doğu ve Batı düşüncesindeki aydınlanma ve kurtuluş anlayışları arasındaki çarpıcı farkı inceliyorum. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kahkahada Aydınlanmak

Bu bölümde, küçük bir zeytinden Uzak Doğu'ya uzanan bir zihinsel yolculuğa çıkıyorum ve bu yolda farkındalık ve şimdiki ana odaklanmanın önemi ele alıyorum.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Zeytinin İçindeki Evren

Bu bölümde, modern hayatın bizleri içine soktuğu statü endişesini incelerken başarıyı ölçme, kendini başkalarıyla kıyaslama ve bu takıntının getirdiği baskıları ele alıyorum.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Statü Endişesi: Başarının Ağırlığı

Onlarca içerik içerisinden bu seriyi dinlemeye karar verdiğine göre muhtemelen senin de fark edip anlamlandıramadığın bir gerçek var, kendimizi bu dünyaya fırlatılmış halde bulduk. Bu yüzden bu podcastte bildiğimizi sandığımız ama muhtemelen yanıldığımız ya da belki de üzerine hiç düşünmediğimiz ama düşünmemiz gereken konuları ele alacağız.

Felsefenin İzinde

Yaşam karşımıza beklememiz gereken peşi sıra yeni aşamaları sıralarken yine de her şeye rağmen beklemeden yaşamak nasıl mümkün? 
Bu bölümde gelişim ve dönüşüm şeklinde kavramsal bir ikilikten bahsedeceğim.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Podcast'e Soru Sor

Kaydet - Dinle - Gönder

Bildirimler

Felsefenin İzinde

Her hafta eklenen yeni bölümleri kaçırma!