30'lu yaşlarının başında bir sokak müzisyeni... Gerçek ismiyle değil, Süveyda olarak anlatmak istedi hikâyesini. Sekiz yıl önce onu Azerbaycan'dan buralara getiren O Ses Türkiye'de sahneye çıkma arzusuydu, sonra katıldığı yarışmaların sayısını hatırlamıyor. Süveyda, sadece sosyal medyada paylaşabilmek için bir klibi olsun istiyor. Giyinecek, süslenecek, Rihanna makyajı yaptıracak. Onunla birlikte sokaklardayız, bu hayalin kaydındayız.
------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

30'lu yaşlarının başında bir sokak müzisyeni... Gerçek ismiyle değil, Süveyda olarak anlatmak istedi hikâyesini. Sekiz yıl önce onu Azerbaycan'dan buralara getiren O Ses Türkiye'de sahneye çıkma arzusuydu, sonra katıldığı yarışmaların sayısını hatırlamıyor. Süveyda, sadece sosyal medyada paylaşabilmek için bir klibi olsun istiyor. Giyinecek, süslenecek, Rihanna makyajı yaptıracak. Onunla birlikte sokaklardayız, bu hayalin kaydındayız.
------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

2 - "Beni duyan da ünlü olmak istiyorum sanacak"

Sen, ben, o. Hayatlardan bir koleksiyon, seslerden bir albüm. Belki sen, belki ben, ya da o. İçimizden biri hayatından hikayeler anlatıyor. Tüm tuhaflığıyla, ağırlığıyla, neşesiyle ve incelikle. Bir kor olduğu gönül yorulsun diye Gerçek ismiyle değil, Süveyda olarak anlatmak istediği hikayesini. Süveyda, otuzlu yaşlarının başında bir sokak müzisyeni. Yağmursuz günleri kovalayarak İstanbul'un farklı semtlerini geziyor her gün. Kalabalık meydanlarda şarkı söyleyerek geçiniyor. Beşiktaş'tayız. 8 yıl önce onu Azerbaycan'dan getiren ünlü olma arzusuydu. Çok da uğraştı bunun için. Şu ara sadece sosyal medyada paylaşabilmek için, aslında sadece kendisi için bir klibi olsun istiyor. Süveyda stüdyolarla görüşüyor. Giyinecek, süslenecek, Rihanna makyajı yaptıracak. Evet, Rihanna'ya benzemek çok istiyorum. Gerçi bir ara benzetiyordular. Yani yazın benzetiyorlar. Yazın çabuk kararlıyorum. Prozlaşıyorum. Ya şey yapmıyorum, hayran falan değilim Rihanna'nın. Sadece böyle, ne bileyim, yüz oluşuma gidiyorum. Ben de öyle olmak isterdim yani. Kimse için bir şey yapmıyorum yani, kendim için. Sadece kendimi öyle izlemeyi seviyorum. Ve bu söyleyeceğim şarkıyı çok beğene aldım. Beni takip ediyorlar, onlar da. böyle tam temiz kayıtla dinlesinler diye. Kurgulu falan böyle klip olmayacak. Sadece ben söyleyeceğim böyle. Arka plan değişecek, o kadar. Ya bende biraz, biraz değil baya bir özgür eksikliği var. Aslında kendim için yapıyorum bunu. Ama ne bileyim. Mesela bugün kendime bir şey yapıyorum ya. E belli olmaz mesela şimdi bu ses kaydını yaparım, klipi yaparım. Bir baktım tak onu da silmişim. Yani emek veriyorum, çok içten yapıyorum. Bugün beğeniyorum, yarın sabah ilk kalktığımda aklıma gelen şey sil onu, sil onu, sil onu. Bir özgüvensizlik var. Biliyorum aslında nedenini, psikolojik. Küçüklükten gelen bir şey. Kapıyı kapatırdım, 6 saat durmadan şarkı söylerdim sizin İbrahim Tatlıses, Ebru Gündeş, Emrah, Masum Kırmızıgül hepsi. Hepsi bitene kadar zaten 6 saat bitiyor. Onlarla beraber böyle, bir de plastik böyle hediye alınmıştı bana doğum günümde. Onu elimle böyle şey yapardım. Gerçekten ben söylüyormuşum gibi bir gözümü falan kapatırdım böyle. Bazen hiç kapatmama gerek kalmıyordu. Bildiğin şey gibi kafayı yemiş gibi etrafta böyle konser veriyormuşum gibi bir hayal kurardım gözü açık. Hepsi bağırıyor. İşte Süveyda Süveyda. Yani ünlü olmaya hayal ediyordum. Hatta bir resmim var onun. 14 yaşımda. O resmin arkasında hala yazım duruyor. Büyüyünce Nasıl yazmışım? Büyüyünce... Yok, büyüyünce değil. En büyük hayalim tanınmış şarkıcı olmak. En büyük sevdam müzik sanatı. Öyle bir şey yazmışım. Buna benzer. Hâlâ duruyor bende o resim. Yani kendimi bildim bileli ben şarkıcı olacağım dedim. Pek etrafımda takdir görülemedim. Yani ne bileyim. Dinlenilmedim yani. Ondan dolayı olabilir bu özgüvensizliğim. 14 yaşımda olan bir sesim var. Bir düğünde söylemiştim. Açayım. Bir kasetten, telefona çekip atmıştılar bana. Genelde atmıyorlar da. Burada çalan var çünkü. Boş çıkıyorlar. Ancak bu taraftan afro gelenler. Onlar da koşmuyorlarsa. Aslında telepati yaparım. Hiçbiri boş geçmez de uğraşmıyorum. Ben şarkı söylerken hayal dünyasına gidiyorum. Öyle yapmazsam çıldırırım burada. Aslında ben buraya popstar zamanı vardı, by hand falan. O zamanlar gelmeyi düşünüyordum. Tabii ben küçüktüm o zamanlar. Hatta evden kaçmıştım falan. Buraya gelmeyi düşünüyordum ama planım şuydu. Pazarda meyve, tereviz falan, sebze falan satıp öyle gelmek. Küçük aklıyla hayal kurmuştum işte. O kaçışım bir hafta sürdü. Haberlere falan çıktık ettik. Kardeşim de peşimden geldi. Sonra ben istediğim için yakaladılar yani. Kendim teslim oldum yani. 2014'e geldim işte en son. En son öyle aldım bilet parasını. Elimde cebimde de bir 10 dolarım vardı. 10 da gelir gelmez zaten. Bir şeyler, kek mik bir şeyler aldım. O da bitti. Öyle. Aslında Azerbaycan'da internet üzerinden katılmıştım. Bir stüdyoda kayıt yaptırmıştım bu klip. Bir gün aşklara bir terör söylemiştim. Sırf o ses Türkiye için gelmiştim. Hatta ben şey sanıyordum hani direkt beni o butonların olduğu yere şey yapacaklar sandım. Ama yok. Bir baktım, bir tek kameraman var. Bir orada ismini soran bir kız var, o kadar. Söylüyorsun, olumlu olursa sizi arayacağız diyorlar, gidiyorsun. Ya şu şeyden dolayı bir daha katılmam. Çünkü gerçekten öyle... Hepsini demiyorum tabii. Öyle çok... Yani en azından benim gibi söyleyen yani ses seviyesinden bahsediyorum, kalitesinden bahsediyorum. Görüyorum yani, ben niye çıkamıyorum oraya? Mesela bir keresinde yeteneksizliğinize katıldım. Azra'nın elemanı çektikten sonra dedim, kayıtı durdurdunuz mu dedim, evet dedi. Bir şey soracağım dedim. Beni o sahneyi çıkartmanız için herhangi bir soytarılık yapmam gerekiyor mu? Neden öyle? Allah aşkına adam biri dans edeceğim diyor. Çıkıyor Michael Jackson gibi bir saat duruyor öyle. Herkes alkışlıyor herhalde heyecandan böyle diye. Sonra Mevlana gibi dönüyor. Bu ne yaptı da önelemelerde bunu, o sahneyi çıkardınız? Bari bir kere sahneyi çıkarın, razıyım, jüriler bana hayır desin. Bu şansı bile bana vermiyorsunuz. Giderken de içimden dedim, zaten bu konuşmadan sonra hiç arasın. Arayacaklarsa da aramazlar. Bir de Serdar Ortaç'la... Bir şey vardı, başka bir jüriler vardı. Neydi o yarışmanın ismi? Bilmiyorum, bir de ona katıldım. Hatta şeye de katılmak istedim, 2 milyon orması. Var dedim, parayı bulayım. Şeye de katıldım, bu sıradaki gelsin diye. Emre Karayel'in bir yarışması var. Sıradaki gelsin, soru soruyor. Kazanırsan para veriyor. Çoğunlukla herkes bir teliyle ayrılıyordu oradan. Ya, müthiş bir şey yapıyorsun. Raporda çalan olmasaydı iyi olurdu. Single yaptım. Zolota sattım. 500 tane. Zaptör fırsat verseydi daha hızlı satardım ama bir buçuk ayda sattım. Çok şarkı biliyorum ama karaoke'sini bulamıyorum. Kendi sistemimi ayrılmam için bilgisayar lazım. Onu da sattım. Garsonluk. Mısır çekirdek sattım. Her yaz. Temizlikçilik. Yani restoran temizliği de yaptım. Günlük çalıştım. Bir de şöyle numaramı veriyordum restoranlara. Bakü'de ama. Nabran'da, Bakü'den biraz uzakta bir yerde. Komple kafe, restoran temizliyorum. Villa temizlemenin içinde çağırmışlar. Oraya da gittim. Ondan sonra bulaşıkçı. Bir fabrikada şişeyi temizledim. Peynir fabrikasında çalıştım. Kumarhanede çalışıyordum. Restoran falan almıyordu. Ne bileyim, kağıda yazıyordular işte bilmem ne, evrakları getir falan. Onlarda hiçbiri yoktu bende zaten. O zamanlar kaçaktım. Ondan sonra biri geldi, işte kumarında çalışmak ister misin dedi, tombalada. Gittim. 50 TL günlük yömyemdi. Arafat Hotel'de kalıyordum. 50 TL'yi oraya veriyordum zaten. Her tombalı yaptığımda da 10 TL veriyordular. Baskın yediğimizde yömye vermiyordular. İşte aylarım böyle gitti. Ne bileyim, baskın yediğim zaman ya çatıdan atlıyordum, kaçıyordum ya da kombinin üzerine çıkıp perde yüzüme, üzerime çekiyordum. Magazinciler geliyordur diye. Onlar da böyle böyle kalmıştılar. Perdeden gelip gülüyordum. Ondan sonra... Meğerse polis de biliyormuş benim orada olduğumu. Bir günde nezarethaneye attılar beni. Bu da ayrı bir olay. Ben şimdi kaçağım. Nezarethaneye atmışlar beni. Biraz uyuyayım dedim bari. Daha olan oldu artık dedim. Beni deport edecekler herhalde dedim. İçeride bir kumarhanenin sahibi, diğer benim yan nezarethanede. Anam bir horluyor, bir horluyor uyutmadı beni. Benim de telefon kulaklığım yanımdaydı. Kamerada tam benim şey çekiyor, parmakları çekiyor. Lan dedim burada bir oyunculuk yapman lazım dedim, burada bir şey yapman lazım. Öyle, hani şimdi arkadaşımı gönderdi, pasaport gelmese seni bırakmıyoruz dedi. Ha gelirse, kaçaksın da deport edeceğiz dediler. O zamanlar 5 tane Mısırlı bir kızla kalıyordum, o ayrı bir hikaye. Neyse. Ben başladım kulaklığı taktım, başladım Hint dansı, dans yapmayı çok seviyorum. Başladım dans etmeye, kameraya doğru özellikle. Kameraya bakmıyorum ama oraya doğru dans ediyorum. Niye? Bu kız rahat desinler, anladın? Beş dakika geçmedi, sen git dedi. Daha pasaport gelmeden ha. koştum koştum tam kapının önünde yakaladım arkadaşımı pasaportumu elinden aldım ona da pek güvenmiyordum pasaportu götürüp gider diye he ondan sonra işte bir gün patron geldi dedi ki işte çok baskın yiyoruz arkadaşlar kendinize başka mekan bulun iş bulun ya da gelmeyin burada bir süre bazen oluyordu ki mekanın içindeyiz polis geliyor tok tok açın kapıyı açın kapıyı biz çıt çıkarmıyoruz birinin orada telefonu çalınca gidip dövüyorlar Karanlık ışığı falan kapatmışız, polis yok bilip gitsin diye. Neyse. Ben dedim ne yapayım, ne edeyim dedim. Elimde 50 TL var. Gece saat 2. Kumarhanenin dışına çıktık hepimiz. Benden başka kızlar da vardı, onlar da süngenciydi. Müşteri gibi görünüyoruz ama biz kazandığımızda dükkan kazanıyoruz. Tam Tulum'a gidiyor mesela biri, araba, anahtar vereceğiz falan diyorlar ya, yılbaşında falan öyle bir şeyin çekilişleri oluyordu. Tam böyle biri Tulum'a gidiyor, böyle böyle göz karpıyor, diyor, evet diyor, bir rakam bekliyor diyor. Sıradaki rakam da o. Hemen gidiyor, oradan biri şantelleri indiriyor, elektrikler gitti, topu diye içine atıyorlar, başka bir top çıkarıyor, sen kaç bekliyorsun diyor bana, süngenciyim ya. 10-12'yi bekliyorum. 10-12 diyor, gel diyorum. Öbürü yana yana kalıyor orada. Bedava poğaçalardan yiyor, çaydan içiyor. 5 kuruşsuz gönderiyor herkese. Neyse. Ben dedim, o gün işte ne yapayım, ne edeyim dedim. 50 TL'm vardı. Ya bununla gideceksin Arfat Otel'de, bu gece kalacaksın. Kalkacaksın yine sokaktasın. Yani iş yok, bir şey yok. Ne yapacağız? Ya da dedim kumarhaneye gideceğiz. Yenidoğan'a kumarhaneye giden arkadaşlar vardı. Hepsi bağımlıydılar. Ben bağımlı falan olmadım hiçbir zaman. Benim tek derdim amfiye olmaktı. Kumarhaneye girdim, zar zor orada anam kartlar bir kapış kapış gidiyor. Böyle milletin arasından bir tane böyle mavi kartı aldım, oturdum. Biri yapacaktım, yapamadım. Bir tane taş bekliyordum. Gelmedi. İkiyi yaptım, tombala yaptım, 450 TL geldi. Benim anfi şu an 1100 TL, dolarla çalışıyor. Hatta şu an 1500'ü geçmiştir belki. O zamanlar 500'tü. Gittim, zar zor ikna ettim. 450'yi indirdi. Orada gitmişim şimdi, yalnızım dostlarım, gizli bağlar falan, böyle internet kafede ayrıladım kendi ses tonumu olanların hepsi. Hani böyle kulaklığı çıkarıyorum, böyle mırıldanıyorum, hep o ses tonumu diyor, bunu indirdim, hadi bakalım falan. Eve gidiyorum şimdi, prova yapıyorum. Böyle bildiğin ama dağlar nurdayım ha, yani kimse duymuyor orada. O yüzden rahat açmışım sesini. Onunla hazırım ben. Sesim de yerinde. Ama utanıyorum dışarı çıkmaya. Taksimden önce oturduk. Ben böyle titre titre gesip ağlar söylüyorum. Bir bakayım sesim uzaktan geliyor. Neyse zaaf da almış, arabayı bindirip gidiyor. Ben diyorum, ben hemen karaları bağlıyorum. O zamanlar öyleydim ben. Hemen başlıyorum ağlamaya falan. Elimde mikrofon kalmış böyle. Bir de taşa oturmuşum. O zaman tabirem de yok. En son bir süre işte Kadıköy'de takıldım. İskelen çıkışı. Kaseyi koyuyorum, tak tak tak doluyor. O zamanlar bereketliydi. Borcumu falan ödedim, ettim. Ondan sonra geçtim şeye, Ateşehir'e, Yetba'ya. Orada bir gece kondu gibi bir yer vardı. Yok ya, öyle olmadı. Bu müzikle ilgili konservatuvar mıdır nedir? Onun gül satanlar tarafında. Şarkı söylüyorum. Birden Afgan çocuk geldi. Normalde öyle herkese böyle derdim falan anlatmam, ben şey yapmam. Ama ona öyle gerekiyormuş demek ki. Nerede kalıyorsun falan dedi. Vallahi dedim hiçbir yerde kalmayayım dedim. Şarkı söylüyorum, dur bakalım dedim akşam ne olacak. Anası, gel bende kal istersen dedi. Nerede kalıyorsun? Ataşehirde. Bindik otobüse, gittik Ataşehir'e. Çatıda uyuduk. Sabah güneşten böyle patlıyor. Bir tane de arkadaşı daha vardı. Genç çocuklar böyle, benden de küçüktüler. Onlar yerde uyudu, ben de çekyatta uyudum. Sabah uyandım, elimi yüzümü yıkamak için aşağıya indim. Bir tane böyle kapı vardı. Kapıyı böyle ittim. Bir baktım, bir tane içeride şey var, çekyat var. Kutu gibi bir yer, hiçbir şey yok. Bir de dolap var, o kadar. Ondan sonra Kadın vardı, hem de emlakçıydı aynı zamanda, Orhan sahibi. Dedim, burayı bana kaça verirsin, kiralarsın? 250 verirsin, dedi. Benim hemen yanımda da tuvalet var. Herkes de oraya yapıyor. Kapımı açtığım anda, açmasam da hiç fark etmiyor, koku vuruyor oraya. Ama bir şekilde dayanıyorum. Gittim kendime tüp müp aldım böyle. İnterneti biraz kısıtlıyordu. Alıyordum internet, 7 numara dizisini falan indiriyordum. Sabahları kahvaltı yaparken onları izliyordum. 7 numara dizisini çok seviyorum. Önümdeki aydan itibaren 350 vereceğim dedi. Yağmur yağınca tepeme yağıyor. Vallahi yağmur yağıyor, ben böyle uyuyorum. O kadar uyku bastırmış ki yağmur tıp tıp tıp ıslatmış beni, uyanmak bile istemiyorum. Yok dedim kalma. Geldim tarla başında, 500 TL'ye yer tuttum. Orada kaldım, toparlandım. Öyle, yani benimkisi en işli şey ya, yokuşlu. En çok zabıtaların yüzünden. Benim mesela o korona o kadar bitirmedi. Şu anda hala devam ediyor. Sabremde kaç kere kırdılar, aldılar. Amfide mesela bu korona da hiç acıma yok. Aldı, 3 gün Zeytinburnu'na kaldı. Ben 3 gün Zeytinburnu'na gidip geldim. 42 TL depo parası ödedim. Mesela şöyle bir şeyim var, yeni bir yere gittiğimde, mesela diyelim her gün Beşiktaş'a gidiyorum ya, orası evim gibi oluyor mesela, çok rahatım orada. Hiç şey yapmam. Ama yeni bir mekana gittiğim zaman, yani semte gittiğim zaman orada biraz, birkaç gün utangaçlık oluyor. Oturmama rağmen. Ama sonradan alışıyorum. Eskiden hatırlıyorum böyle, tabire böyle açıyorum, böyle etrafa böyle, sanki milletin umurundaymışım gibi. Ama halen ta mesela insanlar bana Parattığı zaman aylarda utanıyorum mesela. Paratmadıkları zaman da sinir oluyorum. Dinleyen yok normalde. Bir de gelip bana diyorlar, playback mı yapıyorsun? Playback'i boş ver. Onu o kadar şey yapmıyorum. Tamam, normaldir. Bir operörler var, bir ben varım. Ama sen mi söylüyorsun diye gelip soranlar var ya, onu anlayamıyorum. Yok diyorum, ninemin ruhu diyorum, gelip söylüyor. Canımı sıkan şey o yedi saatte o paranın hakkı şey gelmemesi. Boğazım ağrıyor çünkü. Bir de üstüne gelip playback yapıyorsun diyen teyzeler var, ırkçılar var. Defol memleketimizden ne bileyim diyenler var. Onlara da ayrı bir gıcık oluyorum. Genellikle öyle gereksiz insanlar siliyorum kafamdan da takmıyorum yani alıştım artık. Ne evliymiş? Araplar gelmişti mesela. Otelde gel bize söyle diyordular. Öyle tip oldu. Bir rahmetli bir sarhoşumuz vardı Eminönü'nde. Yaşlı bir amca. Bekar gitti o da. Ondan evlenme teklifi aldım. Karaköy'de bir tanesi vardı, musallat olmuştu bana. Bir sarhoş, hapishaneden izinle çıkmıştı koronadan dolayı. Geliyordu bana tükürüyordu, ne bileyim, buradan git diyordu. Paramı alıyordu, öyle. Siyah çocuk vardı ya, Afrikalı. Saat falan satan. Her gittiğinde gidince böyle yapıyor bana. Namaza gidip geliyorum, diyorum, oğlum her gittiğinde bana niye hesap veriyorsun? Ben karım mıyım senin? İstediğin gibi git geldin. Geliyor. Namaza gidiyorum. E git dedim bana diyor. Geçen de gelmiş iyi çocuktur. Geçen de gelmiş çantasını bana bırakıyor. Ben de gidiyor herhalde namaza. Gelince alacak sanıyorum. Yok bakıyorum orada oturuyoruz. Saatler falan yandı. Hay senin ben dedim. Bıraktım mikrofonu buraya gittim oraya. Oğlum dedim çantayı niye dedim bıraktın oraya? El sallıyorum da bakmıyorsun. Ha burada zabıta gelecekmiş de diyor falan. Manyak dedim zabıta gelse önce beni dedim arabaya atar dedim. Saatlerine bakan Türkler vardı. Onlar da öldük gülmekten. Süveyda stüdyoya girdi. Sokakta da söylemeyi çok sevdiği bir şarkıyı kaydetti. Müzik kısmı tamam. Ama bu işin yarısı demek. Süveyda'nın beklediği başka haberler var. Susamış suların akışı gibi. Çaresiz gözlerin bakışı gibi. Kapının ansızın çalışı gibi. Akrebin ateşte yanışı gibi. Ne diyor? Oha oha. Ulan sen ne yaptın? Stüdyo günlük diyor 2500. Günlüğü ne yapayım ben? 24 saattir ne yapacağım? Makyaj 1500 TL. Çekim vası isterseniz ekstra. Kullanılacak ekmana göre değişiyor fiyatlar. Ama işte ne bileyim ya. Hevesim düşük gitti. Whatsapp'tan da adam yazıyor, ne tür bir klip istiyorsunuz? Bana şey yap falan. Oğlum biz klip çekmekten vazgeçmişiz sen diyorsun. Gerizekalı. Kaç haftadır yazıyorum, cevap yazmıyorsunuz. Şimdi hevesten düşmüşüm. Bana diyor, nasıl? Ne kadar fiyat şeyiniz var? Ya şöyle düşündüm aslında ben. Bir resim çekeyim. Çünkü baktım benim gibi sokak sanatçısı var bir tane. O da öyle yapmış. Fotoğrafını koymuş. Yani fotoğraftan video. Ses ona ait. Fotoğrafını koymuş. Öyle yapmak istedi. Daha masrafsız gelir bana diye. Neyse anlaşıldı. Sende bir yorum yok. Benim baya bir terapi görmem lazımdı, o da masraf. Psikiyatristler de masraf. Zaten o psikiyatriste o parayı verirsem, ben daha da depresyona girerim. Ya şükür depresyona değilim de, yani storajım bozulurdu abi. Ah bugünkü hayalim. İstanbul'da 6 tane darem olsun, oradan kira gelsin. Bir tane de. Kocaman, müstakil bir evim olsun. Havuz olsun, bahçesi olsun. Azerbaycandan tohum getireceğim. Ekeceğim. Kendi sebzemi şey yapacağım. Üç tekerli bisikletim olsun. Onunla ekmek almaya giderim. Sabahlar spor yaparım. Ülke ülke gezerim. Öyle küçük küçük biriktire biriktire. Hepsi altı talem olduktan sonra da halimdeki evi yapacağım. Sarıyer, Beykoz tarafları falan. Sessizlik. Sarıyer'de ben kaldım. Yirmi gün. Sahibi yoktu. Pencereden girip, pencereden çıkıyordum. Kışın zor oluyor yani. Soğukta söylemek zor oluyor. En fazla üç saat falan dayanabiliyorum. Bir de oturuyorum ya, kalkarken komik oluyor. Bir iki dakika robot gibi yürüyorum. Ayaklarını hissetmediğim için. Sonradan hızlı hızlı yürüyorum ki bedenim ısınsın. Ciğerlerim böyle alev şey yapıyor hızlı yürüdüğüm zaman. Senat oluyor mu? Merhaba. İyi misin? İyiyim sağolsun, nasılsınız? Teşekkür ederim. Şarkı istemedik. Zaman zaman dinliyorum. Zaman zaman dinliyoruz ondan güzel güzel parçalar. Bütün parçaları çok güzel onun. Beşte yağmur var ha. Beşte yağmur var. Beni duyan da ünlü olmak istiyorum sancaktan. Yoruldum ya. Burada vazgeçtim ama. Sen de uçan şey olsa bile onu da kaydediyorsun ha. Senin burcun ne? Yeni marına uğraşacağım. Yeni marına uğraşacağım. Gel şuraya. Pınar Övünç'ün hazırladığı Sen, Ben, O bir pol bimediye yapımı.

Sen, ben, o. Hayatlardan bir koleksiyon, seslerden bir albüm. Belki sen, belki ben, ya da o. İçimizden biri hayatından hikayeler anlatıyor. Tüm tuhaflığıyla, ağırlığıyla, neşesiyle ve incelikle.

Gerçek ismiyle değil, Süveyda olarak anlatmak istediği hikayesini. Süveyda, otuzlu yaşlarının başında bir sokak müzisyeni. Yağmursuz günleri kovalayarak İstanbul'un farklı semtlerini geziyor her gün. Kalabalık meydanlarda şarkı söyleyerek geçiniyor. Beşiktaş'tayız. 8 yıl önce onu Azerbaycan'dan getiren ünlü olma arzusuydu. Çok da uğraştı bunun için. Şu ara sadece sosyal medyada paylaşabilmek için, aslında sadece kendisi için bir klibi olsun istiyor. Süveyda stüdyolarla görüşüyor. Giyinecek, süslenecek, Rihanna makyajı yaptıracak. Evet, Rihanna'ya benzemek çok istiyorum. Gerçi bir ara benzetiyordular. Yani yazın benzetiyorlar.

Yazın çabuk kararlıyorum. Prozlaşıyorum. Ya şey yapmıyorum, hayran falan değilim Rihanna'nın. Sadece böyle, ne bileyim, yüz oluşuma gidiyorum. Ben de öyle olmak isterdim yani. Kimse için bir şey yapmıyorum yani, kendim için. Sadece kendimi öyle izlemeyi seviyorum. Ve bu söyleyeceğim şarkıyı çok beğene aldım. Beni takip ediyorlar, onlar da.

böyle tam temiz kayıtla dinlesinler diye. Kurgulu falan böyle klip olmayacak. Sadece ben söyleyeceğim böyle. Arka plan değişecek, o kadar. Ya bende biraz, biraz değil baya bir özgür eksikliği var. Aslında kendim için yapıyorum bunu. Ama ne bileyim. Mesela bugün kendime bir şey yapıyorum ya. E belli olmaz mesela şimdi bu ses kaydını yaparım, klipi yaparım. Bir baktım tak onu da silmişim. Yani emek veriyorum, çok içten yapıyorum.

Bugün beğeniyorum, yarın sabah ilk kalktığımda aklıma gelen şey sil onu, sil onu, sil onu. Bir özgüvensizlik var. Biliyorum aslında nedenini, psikolojik. Küçüklükten gelen bir şey. Kapıyı kapatırdım, 6 saat durmadan şarkı söylerdim sizin İbrahim Tatlıses, Ebru Gündeş, Emrah, Masum Kırmızıgül hepsi. Hepsi bitene kadar zaten 6 saat bitiyor. Onlarla beraber böyle, bir de plastik böyle hediye alınmıştı bana doğum günümde.

Onu elimle böyle şey yapardım. Gerçekten ben söylüyormuşum gibi bir gözümü falan kapatırdım böyle. Bazen hiç kapatmama gerek kalmıyordu. Bildiğin şey gibi kafayı yemiş gibi etrafta böyle konser veriyormuşum gibi bir hayal kurardım gözü açık. Hepsi bağırıyor. İşte Süveyda Süveyda. Yani ünlü olmaya hayal ediyordum. Hatta bir resmim var onun. 14 yaşımda. O resmin arkasında hala yazım duruyor. Büyüyünce

Nasıl yazmışım? Büyüyünce... Yok, büyüyünce değil. En büyük hayalim tanınmış şarkıcı olmak. En büyük sevdam müzik sanatı. Öyle bir şey yazmışım. Buna benzer. Hâlâ duruyor bende o resim. Yani kendimi bildim bileli ben şarkıcı olacağım dedim. Pek etrafımda takdir görülemedim. Yani ne bileyim. Dinlenilmedim yani. Ondan dolayı olabilir bu özgüvensizliğim.

14 yaşımda olan bir sesim var. Bir düğünde söylemiştim. Açayım. Bir kasetten, telefona çekip atmıştılar bana.

Burada çalan var çünkü. Boş çıkıyorlar. Ancak bu taraftan afro gelenler. Onlar da koşmuyorlarsa. Aslında telepati yaparım. Hiçbiri boş geçmez de uğraşmıyorum. Ben şarkı söylerken hayal dünyasına gidiyorum. Öyle yapmazsam çıldırırım burada. Aslında ben buraya popstar zamanı vardı, by hand falan. O zamanlar gelmeyi düşünüyordum. Tabii ben küçüktüm o zamanlar. Hatta evden kaçmıştım falan.

Buraya gelmeyi düşünüyordum ama planım şuydu. Pazarda meyve, tereviz falan, sebze falan satıp öyle gelmek. Küçük aklıyla hayal kurmuştum işte. O kaçışım bir hafta sürdü. Haberlere falan çıktık ettik. Kardeşim de peşimden geldi. Sonra ben istediğim için yakaladılar yani. Kendim teslim oldum yani. 2014'e geldim işte en son.

En son öyle aldım bilet parasını. Elimde cebimde de bir 10 dolarım vardı. 10 da gelir gelmez zaten. Bir şeyler, kek mik bir şeyler aldım. O da bitti. Öyle. Aslında Azerbaycan'da internet üzerinden katılmıştım. Bir stüdyoda kayıt yaptırmıştım bu klip. Bir gün aşklara bir terör söylemiştim. Sırf o ses Türkiye için gelmiştim. Hatta ben şey sanıyordum hani direkt beni o butonların olduğu yere şey yapacaklar sandım. Ama yok.

Bir baktım, bir tek kameraman var. Bir orada ismini soran bir kız var, o kadar. Söylüyorsun, olumlu olursa sizi arayacağız diyorlar, gidiyorsun. Ya şu şeyden dolayı bir daha katılmam. Çünkü gerçekten öyle... Hepsini demiyorum tabii. Öyle çok... Yani en azından benim gibi söyleyen yani ses seviyesinden bahsediyorum, kalitesinden bahsediyorum. Görüyorum yani, ben niye çıkamıyorum oraya? Mesela bir keresinde yeteneksizliğinize katıldım.

Azra'nın elemanı çektikten sonra dedim, kayıtı durdurdunuz mu dedim, evet dedi. Bir şey soracağım dedim.

Beni o sahneyi çıkartmanız için herhangi bir soytarılık yapmam gerekiyor mu? Neden öyle? Allah aşkına adam biri dans edeceğim diyor. Çıkıyor Michael Jackson gibi bir saat duruyor öyle. Herkes alkışlıyor herhalde heyecandan böyle diye. Sonra Mevlana gibi dönüyor. Bu ne yaptı da önelemelerde bunu, o sahneyi çıkardınız? Bari bir kere sahneyi çıkarın, razıyım, jüriler bana hayır desin. Bu şansı bile bana vermiyorsunuz.

Giderken de içimden dedim, zaten bu konuşmadan sonra hiç arasın. Arayacaklarsa da aramazlar. Bir de Serdar Ortaç'la... Bir şey vardı, başka bir jüriler vardı. Neydi o yarışmanın ismi? Bilmiyorum, bir de ona katıldım. Hatta şeye de katılmak istedim, 2 milyon orması. Var dedim, parayı bulayım. Şeye de katıldım, bu sıradaki gelsin diye. Emre Karayel'in bir yarışması var. Sıradaki gelsin, soru soruyor. Kazanırsan para veriyor. Çoğunlukla herkes bir teliyle ayrılıyordu oradan. Ya, müthiş bir şey yapıyorsun.

500 tane. Zaptör fırsat verseydi daha hızlı satardım ama bir buçuk ayda sattım. Çok şarkı biliyorum ama karaoke'sini bulamıyorum. Kendi sistemimi ayrılmam için bilgisayar lazım. Onu da sattım. Garsonluk. Mısır çekirdek sattım. Her yaz. Temizlikçilik. Yani restoran temizliği de yaptım. Günlük çalıştım. Bir de şöyle numaramı veriyordum restoranlara. Bakü'de ama.

Nabran'da, Bakü'den biraz uzakta bir yerde. Komple kafe, restoran temizliyorum. Villa temizlemenin içinde çağırmışlar. Oraya da gittim. Ondan sonra bulaşıkçı. Bir fabrikada şişeyi temizledim. Peynir fabrikasında çalıştım. Kumarhanede çalışıyordum. Restoran falan almıyordu.

Ne bileyim, kağıda yazıyordular işte bilmem ne, evrakları getir falan. Onlarda hiçbiri yoktu bende zaten. O zamanlar kaçaktım. Ondan sonra biri geldi, işte kumarında çalışmak ister misin dedi, tombalada. Gittim. 50 TL günlük yömyemdi. Arafat Hotel'de kalıyordum. 50 TL'yi oraya veriyordum zaten. Her tombalı yaptığımda da 10 TL veriyordular. Baskın yediğimizde yömye vermiyordular.

İşte aylarım böyle gitti. Ne bileyim, baskın yediğim zaman ya çatıdan atlıyordum, kaçıyordum ya da kombinin üzerine çıkıp perde yüzüme, üzerime çekiyordum. Magazinciler geliyordur diye. Onlar da böyle böyle kalmıştılar. Perdeden gelip gülüyordum. Ondan sonra... Meğerse polis de biliyormuş benim orada olduğumu. Bir günde nezarethaneye attılar beni. Bu da ayrı bir olay. Ben şimdi kaçağım. Nezarethaneye atmışlar beni. Biraz uyuyayım dedim bari. Daha olan oldu artık dedim. Beni deport edecekler herhalde dedim.

İçeride bir kumarhanenin sahibi, diğer benim yan nezarethanede. Anam bir horluyor, bir horluyor uyutmadı beni. Benim de telefon kulaklığım yanımdaydı. Kamerada tam benim şey çekiyor, parmakları çekiyor. Lan dedim burada bir oyunculuk yapman lazım dedim, burada bir şey yapman lazım. Öyle, hani şimdi arkadaşımı gönderdi, pasaport gelmese seni bırakmıyoruz dedi. Ha gelirse, kaçaksın da deport edeceğiz dediler. O zamanlar 5 tane Mısırlı bir kızla kalıyordum, o ayrı bir hikaye.

Neyse. Ben başladım kulaklığı taktım, başladım Hint dansı, dans yapmayı çok seviyorum. Başladım dans etmeye, kameraya doğru özellikle. Kameraya bakmıyorum ama oraya doğru dans ediyorum. Niye? Bu kız rahat desinler, anladın? Beş dakika geçmedi, sen git dedi. Daha pasaport gelmeden ha.

koştum koştum tam kapının önünde yakaladım arkadaşımı pasaportumu elinden aldım ona da pek güvenmiyordum pasaportu götürüp gider diye he ondan sonra işte bir gün patron geldi dedi ki işte çok baskın yiyoruz arkadaşlar kendinize başka mekan bulun iş bulun ya da gelmeyin burada bir süre bazen oluyordu ki mekanın içindeyiz polis geliyor tok tok açın kapıyı açın kapıyı biz çıt çıkarmıyoruz birinin orada telefonu çalınca gidip dövüyorlar

Karanlık ışığı falan kapatmışız, polis yok bilip gitsin diye. Neyse. Ben dedim ne yapayım, ne edeyim dedim. Elimde 50 TL var. Gece saat 2. Kumarhanenin dışına çıktık hepimiz. Benden başka kızlar da vardı, onlar da süngenciydi. Müşteri gibi görünüyoruz ama biz kazandığımızda dükkan kazanıyoruz.

Tam Tulum'a gidiyor mesela biri, araba, anahtar vereceğiz falan diyorlar ya, yılbaşında falan öyle bir şeyin çekilişleri oluyordu. Tam böyle biri Tulum'a gidiyor, böyle böyle göz karpıyor, diyor, evet diyor, bir rakam bekliyor diyor. Sıradaki rakam da o. Hemen gidiyor, oradan biri şantelleri indiriyor, elektrikler gitti, topu diye içine atıyorlar, başka bir top çıkarıyor, sen kaç bekliyorsun diyor bana, süngenciyim ya. 10-12'yi bekliyorum. 10-12 diyor, gel diyorum. Öbürü yana yana kalıyor orada. Bedava poğaçalardan yiyor, çaydan içiyor. 5 kuruşsuz gönderiyor herkese. Neyse. Ben dedim, o gün işte ne yapayım, ne edeyim dedim. 50 TL'm vardı. Ya bununla gideceksin Arfat Otel'de, bu gece kalacaksın. Kalkacaksın yine sokaktasın. Yani iş yok, bir şey yok.

Ne yapacağız? Ya da dedim kumarhaneye gideceğiz. Yenidoğan'a kumarhaneye giden arkadaşlar vardı. Hepsi bağımlıydılar. Ben bağımlı falan olmadım hiçbir zaman. Benim tek derdim amfiye olmaktı.

Kumarhaneye girdim, zar zor orada anam kartlar bir kapış kapış gidiyor. Böyle milletin arasından bir tane böyle mavi kartı aldım, oturdum. Biri yapacaktım, yapamadım. Bir tane taş bekliyordum. Gelmedi. İkiyi yaptım, tombala yaptım, 450 TL geldi. Benim anfi şu an 1100 TL, dolarla çalışıyor. Hatta şu an 1500'ü geçmiştir belki. O zamanlar 500'tü. Gittim, zar zor ikna ettim. 450'yi indirdi.

gitmişim şimdi, yalnızım dostlarım, gizli bağlar falan, böyle internet kafede ayrıladım kendi ses tonumu olanların hepsi. Hani böyle kulaklığı çıkarıyorum, böyle mırıldanıyorum, hep o ses tonumu diyor, bunu indirdim, hadi bakalım falan. Eve gidiyorum şimdi, prova yapıyorum. Böyle bildiğin ama dağlar nurdayım ha, yani kimse duymuyor orada.

O yüzden rahat açmışım sesini. Onunla hazırım ben. Sesim de yerinde. Ama utanıyorum dışarı çıkmaya. Taksimden önce oturduk. Ben böyle titre titre gesip ağlar söylüyorum. Bir bakayım sesim uzaktan geliyor. Neyse zaaf da almış, arabayı bindirip gidiyor.

Ben diyorum, ben hemen karaları bağlıyorum. O zamanlar öyleydim ben. Hemen başlıyorum ağlamaya falan. Elimde mikrofon kalmış böyle. Bir de taşa oturmuşum. O zaman tabirem de yok. En son bir süre işte Kadıköy'de takıldım. İskelen çıkışı. Kaseyi koyuyorum, tak tak tak doluyor. O zamanlar bereketliydi. Borcumu falan ödedim, ettim. Ondan sonra geçtim şeye, Ateşehir'e, Yetba'ya. Orada bir gece kondu gibi bir yer vardı. Yok ya, öyle olmadı.

Bu müzikle ilgili konservatuvar mıdır nedir? Onun gül satanlar tarafında. Şarkı söylüyorum. Birden Afgan çocuk geldi. Normalde öyle herkese böyle derdim falan anlatmam, ben şey yapmam. Ama ona öyle gerekiyormuş demek ki. Nerede kalıyorsun falan dedi. Vallahi dedim hiçbir yerde kalmayayım dedim. Şarkı söylüyorum, dur bakalım dedim akşam ne olacak.

Anası, gel bende kal istersen dedi. Nerede kalıyorsun? Ataşehirde. Bindik otobüse, gittik Ataşehir'e. Çatıda uyuduk. Sabah güneşten böyle patlıyor. Bir tane de arkadaşı daha vardı. Genç çocuklar böyle, benden de küçüktüler. Onlar yerde uyudu, ben de çekyatta uyudum. Sabah uyandım, elimi yüzümü yıkamak için aşağıya indim. Bir tane böyle kapı vardı. Kapıyı böyle ittim. Bir baktım, bir tane içeride şey var, çekyat var. Kutu gibi bir yer, hiçbir şey yok. Bir de dolap var, o kadar. Ondan sonra

Kadın vardı, hem de emlakçıydı aynı zamanda, Orhan sahibi. Dedim, burayı bana kaça verirsin, kiralarsın? 250 verirsin, dedi. Benim hemen yanımda da tuvalet var. Herkes de oraya yapıyor. Kapımı açtığım anda, açmasam da hiç fark etmiyor, koku vuruyor oraya. Ama bir şekilde dayanıyorum. Gittim kendime tüp müp aldım böyle. İnterneti biraz kısıtlıyordu.

Alıyordum internet, 7 numara dizisini falan indiriyordum. Sabahları kahvaltı yaparken onları izliyordum. 7 numara dizisini çok seviyorum.

Önümdeki aydan itibaren 350 vereceğim dedi. Yağmur yağınca tepeme yağıyor. Vallahi yağmur yağıyor, ben böyle uyuyorum. O kadar uyku bastırmış ki yağmur tıp tıp tıp ıslatmış beni, uyanmak bile istemiyorum. Yok dedim kalma.

Geldim tarla başında, 500 TL'ye yer tuttum. Orada kaldım, toparlandım. Öyle, yani benimkisi en işli şey ya, yokuşlu. En çok zabıtaların yüzünden. Benim mesela o korona o kadar bitirmedi. Şu anda hala devam ediyor. Sabremde kaç kere kırdılar, aldılar. Amfide mesela bu korona da hiç acıma yok. Aldı, 3 gün Zeytinburnu'na kaldı. Ben 3 gün Zeytinburnu'na gidip geldim. 42 TL depo parası ödedim.

Mesela şöyle bir şeyim var, yeni bir yere gittiğimde, mesela diyelim her gün Beşiktaş'a gidiyorum ya, orası evim gibi oluyor mesela, çok rahatım orada. Hiç şey yapmam. Ama yeni bir mekana gittiğim zaman, yani semte gittiğim zaman orada biraz, birkaç gün utangaçlık oluyor. Oturmama rağmen. Ama sonradan alışıyorum. Eskiden hatırlıyorum böyle, tabire böyle açıyorum, böyle etrafa böyle, sanki milletin umurundaymışım gibi. Ama halen ta mesela insanlar bana

Parattığı zaman aylarda utanıyorum mesela. Paratmadıkları zaman da sinir oluyorum. Dinleyen yok normalde. Bir de gelip bana diyorlar, playback mı yapıyorsun? Playback'i boş ver. Onu o kadar şey yapmıyorum. Tamam, normaldir. Bir operörler var, bir ben varım. Ama sen mi söylüyorsun diye gelip soranlar var ya, onu anlayamıyorum. Yok diyorum, ninemin ruhu diyorum, gelip söylüyor.

Canımı sıkan şey o yedi saatte o paranın hakkı şey gelmemesi. Boğazım ağrıyor çünkü. Bir de üstüne gelip playback yapıyorsun diyen teyzeler var, ırkçılar var. Defol memleketimizden ne bileyim diyenler var. Onlara da ayrı bir gıcık oluyorum. Genellikle öyle gereksiz insanlar siliyorum kafamdan da takmıyorum yani alıştım artık. Ne evliymiş? Araplar gelmişti mesela. Otelde gel bize söyle diyordular. Öyle tip oldu. Bir rahmetli bir sarhoşumuz vardı Eminönü'nde. Yaşlı bir amca. Bekar gitti o da.

Ondan evlenme teklifi aldım. Karaköy'de bir tanesi vardı, musallat olmuştu bana. Bir sarhoş, hapishaneden izinle çıkmıştı koronadan dolayı. Geliyordu bana tükürüyordu, ne bileyim, buradan git diyordu. Paramı alıyordu, öyle. Siyah çocuk vardı ya, Afrikalı. Saat falan satan. Her gittiğinde gidince böyle yapıyor bana. Namaza gidip geliyorum, diyorum, oğlum her gittiğinde bana niye hesap veriyorsun? Ben karım mıyım senin? İstediğin gibi git geldin.

Geliyor. Namaza gidiyorum. E git dedim bana diyor. Geçen de gelmiş iyi çocuktur. Geçen de gelmiş çantasını bana bırakıyor. Ben de gidiyor herhalde namaza. Gelince alacak sanıyorum. Yok bakıyorum orada oturuyoruz. Saatler falan yandı. Hay senin ben dedim. Bıraktım mikrofonu buraya gittim oraya. Oğlum dedim çantayı niye dedim bıraktın oraya? El sallıyorum da bakmıyorsun. Ha burada zabıta gelecekmiş de diyor falan. Manyak dedim zabıta gelse önce beni dedim arabaya atar dedim.

Saatlerine bakan Türkler vardı. Onlar da öldük gülmekten. Süveyda stüdyoya girdi. Sokakta da söylemeyi çok sevdiği bir şarkıyı kaydetti. Müzik kısmı tamam. Ama bu işin yarısı demek. Süveyda'nın beklediği başka haberler var.

Susamış suların akışı gibi. Çaresiz gözlerin bakışı gibi. Kapının ansızın çalışı gibi. Akrebin ateşte yanışı gibi. Ne diyor? Oha oha.

Ulan sen ne yaptın? Stüdyo günlük diyor 2500. Günlüğü ne yapayım ben? 24 saattir ne yapacağım? Makyaj 1500 TL. Çekim vası isterseniz ekstra. Kullanılacak ekmana göre değişiyor fiyatlar. Ama

işte ne bileyim ya. Hevesim düşük gitti.

Whatsapp'tan da adam yazıyor, ne tür bir klip istiyorsunuz? Bana şey yap falan. Oğlum biz klip çekmekten vazgeçmişiz sen diyorsun. Gerizekalı. Kaç haftadır yazıyorum, cevap yazmıyorsunuz. Şimdi hevesten düşmüşüm. Bana diyor, nasıl? Ne kadar fiyat şeyiniz var? Ya şöyle düşündüm aslında ben. Bir resim çekeyim. Çünkü baktım benim gibi sokak sanatçısı var bir tane.

O da öyle yapmış. Fotoğrafını koymuş. Yani fotoğraftan video. Ses ona ait. Fotoğrafını koymuş. Öyle yapmak istedi. Daha masrafsız gelir bana diye. Neyse

Benim baya bir terapi görmem lazımdı, o da masraf. Psikiyatristler de masraf. Zaten o psikiyatriste o parayı verirsem, ben daha da depresyona girerim. Ya şükür depresyona değilim de, yani storajım bozulurdu abi. Ah bugünkü hayalim. İstanbul'da 6 tane darem olsun, oradan kira gelsin.

Bir tane de. Kocaman, müstakil bir evim olsun. Havuz olsun, bahçesi olsun. Azerbaycandan tohum getireceğim. Ekeceğim. Kendi sebzemi şey yapacağım. Üç tekerli bisikletim olsun. Onunla ekmek almaya giderim.

Sabahlar spor yaparım. Ülke ülke gezerim. Öyle küçük küçük biriktire biriktire.

Hepsi altı talem olduktan sonra da halimdeki evi yapacağım. Sarıyer, Beykoz tarafları falan. Sessizlik. Sarıyer'de ben kaldım. Yirmi gün. Sahibi yoktu. Pencereden girip, pencereden çıkıyordum. Kışın zor oluyor yani. Soğukta söylemek zor oluyor. En fazla üç saat falan dayanabiliyorum.

Bir de oturuyorum ya, kalkarken komik oluyor. Bir iki dakika robot gibi yürüyorum. Ayaklarını hissetmediğim için. Sonradan hızlı hızlı yürüyorum ki bedenim ısınsın. Ciğerlerim böyle alev şey yapıyor hızlı yürüdüğüm zaman. Senat oluyor mu? Merhaba. İyi misin? İyiyim sağolsun, nasılsınız? Teşekkür ederim.

Şarkı istemedik. Zaman zaman dinliyorum. Zaman zaman dinliyoruz ondan güzel güzel parçalar. Bütün parçaları çok güzel onun. Beşte yağmur var ha. Beşte yağmur var.

duyan da ünlü olmak istiyorum sancaktan. Yoruldum ya. Burada vazgeçtim ama.

de uçan şey olsa bile onu da kaydediyorsun ha. Senin burcun ne?

Pınar Övünç'ün hazırladığı Sen, Ben, O bir pol bimediye yapımı.

Yüzünü başka yönlere döndüyse de yaşıtı çamların yükseldiği bahçede buldu kendini. Çatalcalı Onur Erbil, artık soranlara “çiftçiyim” diyor. Üstelik enginarlara cümbüş, üzümlere klarnet çalan bir çiftçi. Bahçe konserlerinde mandolin ve ud da var. Tuhafsa tuhaf, ince sazın zerzevatı coşturduğuna inanıyor. Anlattıklarında, büyüyen İstanbul, sinsice dolanan stres bulutları, doğaya imar gözüyle bakanlar var. Ama bu, Köy Enstitülü acayip bir dedenin, hayatı manalı kılmaya çalışan 30'larının başında birinin rast makamında hikâyesi aynı zamanda. Onur'un kışlıkları ektiği gün Çatalca'dayız.











Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Yüzünü başka yönlere döndüyse de yaşıtı çamların yükseldiği bahçede buldu kendini. Çatalcalı Onur Erbil, artık soranlara “çiftçiyim” diyor. Üstelik enginarlara cümbüş, üzümlere klarnet çalan bir çiftçi. Bahçe konserlerinde mandolin ve ud da var. Tuhafsa tuhaf, ince sazın zerzevatı coşturduğuna inanıyor. Anlattıklarında, büyüyen İstanbul, sinsice dolanan stres bulutları, doğaya imar gözüyle bakanlar var. Ama bu, Köy Enstitülü acayip bir dedenin, hayatı manalı kılmaya çalışan 30'larının başında birinin rast makamında hikâyesi aynı zamanda. Onur'un kışlıkları ektiği gün Çatalca'dayız.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

10 - "Müziği gerek enginara, gerek kabağa, gerek salatalığa kaydediyorum ben"

Önce adaptörler birikmeye başladı sonra eski elektronik eşyalar evi

sardı. Derken aslen peyzaj mimarı olan Cem Özhatay kendisini esnaf

olarak buldu. Kadıköy Yazıcıoğlu Han'dayız. Disketler, Commodore

64'ler, ilk nesil yazıcılar, demode kameralar... Geçmişin teknolojik

artığı bugüne ve distopik denilen yarına dair neler söylüyor? Ve daha

önemlisi tavana kadar kutuların yükseldiği, her yanından kablolar

sarkan o dükkânda Cem aradığını nasıl buluyor? Uydu alıcılarına yuva

yapan kumrulara uzanacak bir hikâye.











Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Önce adaptörler birikmeye başladı sonra eski elektronik eşyalar evi
sardı. Derken aslen peyzaj mimarı olan Cem Özhatay kendisini esnaf
olarak buldu. Kadıköy Yazıcıoğlu Han'dayız. Disketler, Commodore
64'ler, ilk nesil yazıcılar, demode kameralar... Geçmişin teknolojik
artığı bugüne ve distopik denilen yarına dair neler söylüyor? Ve daha
önemlisi tavana kadar kutuların yükseldiği, her yanından kablolar
sarkan o dükkânda Cem aradığını nasıl buluyor? Uydu alıcılarına yuva
yapan kumrulara uzanacak bir hikâye.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

9 - "Distopya gibi bir şey bu aslında"

Zeliha Bürtek, mimarlık, sonra sanat tarihi ve felsefe okudu, 21 yıl boyunca üniversitelerde ders verdi. Ama 25 yıldır onun hayatını asıl biçimlendiren şey sokak hayvanlarını beslemek. Az uyuyor, her gün sabah 5'e kadar kilometrelerce yürüyerek hayvanları doyuruyor. Peki bunu neden yapıyor? Kendisi de felsefeci olduğundan sorabiliriz, çok insanın “delilik” olarak baktığı bu işin ardındaki felsefe ne? Hayatta mutluluktan, anlamdan ve sorumluluktan konuşuyoruz. Sarmanla Spinoza'nın, sürgün köpeklerle terazi burçlu filozofların buluştuğu bir hikâye anlatıyor. Bir gece o gezerken kayıttayız.





Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Zeliha Bürtek, mimarlık, sonra sanat tarihi ve felsefe okudu, 21 yıl boyunca üniversitelerde ders verdi. Ama 25 yıldır onun hayatını asıl biçimlendiren şey sokak hayvanlarını beslemek. Az uyuyor, her gün sabah 5'e kadar kilometrelerce yürüyerek hayvanları doyuruyor. Peki bunu neden yapıyor? Kendisi de felsefeci olduğundan sorabiliriz, çok insanın “delilik” olarak baktığı bu işin ardındaki felsefe ne? Hayatta mutluluktan, anlamdan ve sorumluluktan konuşuyoruz. Sarmanla Spinoza'nın, sürgün köpeklerle terazi burçlu filozofların buluştuğu bir hikâye anlatıyor. Bir gece o gezerken kayıttayız.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

8 - "Hayvanlara bakmaya başladıktan sonra insanlar beni yormaya başladı"

Sen Ben O'nun sadece ses üzerinden akan hikâyelerini o başka türlü dinliyor. 30 yaşındaki Mustafa Keskin, anlamanın görmekle eş tutulduğu, görselliğin egemen olduğu bu çağda bir görme engelli. Önce bir gözünü, sonra diğerini kaybetti, dünyanın görünen halinden aşama aşama uzaklaştı Mustafa. Sonra hukuk okudu, ailesiyle yaşadığı şehirden çıkıp bağımsız bir hayat kurmaya cüret etti. Rehber köpeği Tabs'le ormanda yürürken kayıttayız. Kalan dört duyudan, renklerden, karanlıktan konuşuyoruz.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Sen Ben O'nun sadece ses üzerinden akan hikâyelerini o başka türlü dinliyor. 30 yaşındaki Mustafa Keskin, anlamanın görmekle eş tutulduğu, görselliğin egemen olduğu bu çağda bir görme engelli. Önce bir gözünü, sonra diğerini kaybetti, dünyanın görünen halinden aşama aşama uzaklaştı Mustafa. Sonra hukuk okudu, ailesiyle yaşadığı şehirden çıkıp bağımsız bir hayat kurmaya cüret etti. Rehber köpeği Tabs'le ormanda yürürken kayıttayız. Kalan dört duyudan, renklerden, karanlıktan konuşuyoruz.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

7 - #SadeceDuymakİstediklerin: "Hayır, biz karanlık içinde değiliz"

Nalan Atay'ı birkaç cümleye sığdırmak zor. 15'inde evlendirilmek, evlatlık olduğu gerçeğiyle yüzleşmek, maddi bağımsızlığını kazanmak için uzun yıllar oto tamirciliği yapmak.. Ankara'da sanayide Ayarcı Abla diye biliyorlar onu ya da Şeytanın Teyzesi. Ama erkeklere mahsus görünen bir işte ustalaşması değil onu o yapan. Ya da sonra tamirciliği bırakıp hayatını değiştirerek dünyayı gezmesi de değil. Zihnindeki özgürlükte direten, kendini de tamir eden bir kadın olarak anlatıyor. 











Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Nalan Atay'ı birkaç cümleye sığdırmak zor. 15'inde evlendirilmek, evlatlık olduğu gerçeğiyle yüzleşmek, maddi bağımsızlığını kazanmak için uzun yıllar oto tamirciliği yapmak.. Ankara'da sanayide Ayarcı Abla diye biliyorlar onu ya da Şeytanın Teyzesi. Ama erkeklere mahsus görünen bir işte ustalaşması değil onu o yapan. Ya da sonra tamirciliği bırakıp hayatını değiştirerek dünyayı gezmesi de değil. Zihnindeki özgürlükte direten, kendini de tamir eden bir kadın olarak anlatıyor. 

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

6 - "Zorlu yolları seviyorum, kendimle başa çıkabildiğim zorlu yolları"

Kızıldeniz'de fırtınanın ortasından atılmış bir mesajla çıkıyoruz yola, bir şehir hatları vapurunda devam ediyoruz. 29 yaşındaki Büşra Ertuğral, kuru yük gemilerinde, dev petrol tankerlerinde üçüncü kaptan, mesleki tarifiyle seyir zabiti olarak çalışıyor. Erkekler dünyasında kadın olmak, on ay toprağa ayak basamamak, Martı Beyler, yıldızlardan dostlar... Büşra üç yıl sonra ilk kez vapura binerken kayıttayız.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Kızıldeniz'de fırtınanın ortasından atılmış bir mesajla çıkıyoruz yola, bir şehir hatları vapurunda devam ediyoruz. 29 yaşındaki Büşra Ertuğral, kuru yük gemilerinde, dev petrol tankerlerinde üçüncü kaptan, mesleki tarifiyle seyir zabiti olarak çalışıyor. Erkekler dünyasında kadın olmak, on ay toprağa ayak basamamak, Martı Beyler, yıldızlardan dostlar... Büşra üç yıl sonra ilk kez vapura binerken kayıttayız.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

5 - "Kendimi kötü hissediyorum artık karada"

Kemanlarla miting meydanlarını, Soma'yla çelloları, ağaçlarla insanları, her ikisini de yok eden kederi ve nemi buluşturan bir hikâye... Yaylı çalgılar yapımcısı Semih Murat Topçu, yüzyıllar öncesinin tekniğiyle, yüzyıllar sonrasını düşünerek çalışıyor. Topçu, hayattan "yonttuklarını" anlatıyor.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Kemanlarla miting meydanlarını, Soma'yla çelloları, ağaçlarla insanları, her ikisini de yok eden kederi ve nemi buluşturan bir hikâye... Yaylı çalgılar yapımcısı Semih Murat Topçu, yüzyıllar öncesinin tekniğiyle, yüzyıllar sonrasını düşünerek çalışıyor. Topçu, hayattan "yonttuklarını" anlatıyor.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

4 -  "Aslında acaba kendimi mi yontuyorum?"

Bir telefon iki hikâyeyi bağlıyor. Emrullah Adakul ve Ayfer Kızıl'ın yolları setlerde kesişti. İkisi de öğretmenlikten emekli olduktan sonra hayatlarında yeni bir sayfa açtı, yıllardır dizilerde, filmlerde figüranlık yapıyorlar. Heyecanlı, bazen acımasız, bazen eğlenceli bu dünyayı anlatıyorlar; öğretmenlik anıları senaryolara, taşra maceraları set hatıralarına karışıyor.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Bir telefon iki hikâyeyi bağlıyor. Emrullah Adakul ve Ayfer Kızıl'ın yolları setlerde kesişti. İkisi de öğretmenlikten emekli olduktan sonra hayatlarında yeni bir sayfa açtı, yıllardır dizilerde, filmlerde figüranlık yapıyorlar. Heyecanlı, bazen acımasız, bazen eğlenceli bu dünyayı anlatıyorlar; öğretmenlik anıları senaryolara, taşra maceraları set hatıralarına karışıyor.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

3 - "Mat olmayacaksınız, artist de bunu yapar"

Nadir bulunan bir tecrübeye sahip Murat Bayım. Genelde valelik kısa dönemli bir iş gibi düşünülür, o ise otoparkçılıkla başladığı bu mesleğin en eskilerinden. 25 yıldır gece kulübü, restoran, bar gibi birçok mekânda çalıştı, şu anda da bir kuaförde valeliğe devam ediyor. Etiler'deyiz. Bayım bir yandan işini yapıyor, bir yandan zenginler dünyasını, tanık olduğu sınıf gerilimlerini, çeyrek asırda biriktirdiklerini anlatıyor.

Katkılarından dolayı Cut Labs'e teşekkür ederiz.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Nadir bulunan bir tecrübeye sahip Murat Bayım. Genelde valelik kısa dönemli bir iş gibi düşünülür, o ise otoparkçılıkla başladığı bu mesleğin en eskilerinden. 25 yıldır gece kulübü, restoran, bar gibi birçok mekânda çalıştı, şu anda da bir kuaförde valeliğe devam ediyor. Etiler'deyiz. Bayım bir yandan işini yapıyor, bir yandan zenginler dünyasını, tanık olduğu sınıf gerilimlerini, çeyrek asırda biriktirdiklerini anlatıyor.

Katkılarından dolayı Cut Labs'e teşekkür ederiz.

------- Podbee Sunar -------
Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir.
Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok.
ON Mobil'i İndir!
 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir.
Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!

Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir.

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

1 - “Bir hastalık var bende, geri geri gitmesini çok seviyorum”

Pınar Öğünç'ün Kaleminden;

Bu diziyi hayatlardan bir koleksiyon, seslerden bir albüm gibi düşünebiliriz. Her bölümde gerçek insanlar yıllara yayılan hikayelerini, bazen o hikayeden bir kesiti anlatıyorlar. Başlarından dünyanın en acayip şeyi geçmedi; ibretlik öyküler de değil bunlar. Yaşayarak gördükleri, gördüklerinin düşündürdükleri kayda geçiyor. Böylece hayata, bu düzene ve yaşadığımız zamana dair bir hakikati paylaşıyoruz. Tüm tuhaflığıyla, ağırlığıyla, neşesiyle; incelikle…

Podcast'e Soru Sor

Kaydet - Dinle - Gönder

Bildirimler

Sen Ben O

Her hafta eklenen yeni bölümleri kaçırma!