Birleşik Krallık merkezli iklim aktivistleri gruplarından biri olan Just Stop Oil hareketi Van Gogh, Monet, Vermeer, Da Vinci gibi ustaların eserlerine çorba, püre fırlatmaya devam ediyor. Bu yüzden herbirimizi başlangıçta çileden çıkartan bu olaylar üzerine düşünerek neden çileden çıkıyoruz, aktivistlerin yaptıkları amacına uygun mantıklı eylemler olabilir mi diye düşünüyorum.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Mona Lisa Çorba Fırlatılmayı Hak Ediyor mu?

Pardon hanımefendi, işinizi biliyorum ama sizi sahneye alabilir miyiz? Dış ses açıklayacak. Girişiminle parlamak mı? Birlikte yaparız. Garanti BBVA, Kagider ve Ekonomist Dergisi İşbirliği ile düzenlenen Türkiye'nin Kadın Girişimcisi yarışmasına başvurular başladı. Sesini Türkiye'ye duyurmak ve ödülleri kazanmak için son başvuru tarihi 15 Kasım. Ayrıntılı bilgi garanti.bbwa.kadingirişimci.com'da. Bu Geçtiğimiz hafta iklim aktivistleri Paris'te bulunan Louvre Müzesi'ndeki Mona Lisa'ya çorba fırlattılar. İklim aktivistlerinin sanat eserlerine verdiği zararın mantığı yeniden tartışılmaya başlandı sosyal medyada. Bu tartışmalarda benim 2022 senesine yani iki sene kadar önce yayınladığım bir video vardı. Aktivistlerin sanat eserlerine saldırması saçmama dizinin tarafından Sesli Betimleme betimlemesi Derneğine TRT yaptırılmıştır. başlıklı. O dönem epey paylaşılan, konuşulan içeriklerden bir tanesiydi. Yani aktivistlerden tarafmışım gibi duruyor olması pek çok insanı rahatsız etmişti ama bir açıdan da hani böyle gönlü olmaya olmaya istemeselerdi oradaki mantığı aydınlattığını düşündükleri bir içerik olmuştu. Geçenlerde yine bu Mona Lisa'ya çorba fırlatıldıktan sonra bazı insanların kendi aralarında konuşurken benim bu videomdan bahsettiklerini gördüm. Bu hoş tabii. Yani felsefeyle ilgilenirken yeri geldiğinde gündelik bir olayı düşünmek ve ona dair başka bir perspektif sunmak ve bunun insanlarda karşılık bulması hoşuma giden detaylardan bir tanesi. Zaten amaç hep bu olmalı da bazen tarihin tozlu sayfalarında dolanırken ya gündemle ilgilenemiyorum ya bazen aklıma gerçekten bir şey gelmiyor. Özgün bir perspektif ortaya koymak zor oluyor. O yüzden bu podcast bölümünde şöyle bir şey yapacağım. Bazı fikirlerim tabii ki de değişiyor iki sene uzun bir süre. Ayrıca benim de çok sevdiğim sanat eserlerine zarar verme girişimlerini izlediğim için, bir noktadan sonra, insan kendisini, önyargılarını, duygularını paranteze alamıyor bazen. Bazen değil, zaten hani ilkesel olarak sizi oluşturan şeyleri paranteze alın demem çok da makul değil yani. Çünkü paranteze aldığınızda geriye siz olmakla ilgili hiçbir şey kalmıyor oluyor. Bu konuyu konuşmak istiyorum. Tabi bunu postcaste'e taşımak ve üzerine konuşmak istememin bir sebebi daha var. Biz burada iklim krizi ve sürdürülebilir bir gelecek tasarlamak üzerine de bölümler yapmıştık. Aslında birbirleriyle ilişkili konular bunlar. Sonuçta aktivistlerin sanat eserlerine saldırmasının altında yatan şey salt bir vandalizm değil. Aslında vermeye çalıştıkları bir mesaj var değil mi? Bu mesajı vermenin en münasip yollarından birinin sanat eserlerine zarar verip vermek olmadığını konuşalım istiyorum. Şimdi şöyle çok insani temel bir yerden başlayacağım. Benim üzerine konuştuğum o 2022'deki video muhtemelen aktivistlerin bir sanat eserine saldırdıkları ilk eylemdi. Ve o eylemde de Van Gogh'un Ay Çiçekleri adlı resmine çorba fırlatılmıştı. Ve ondan sonra işte farklı farklı müzelerde bazı eserlere bu gibi eylemlerin yapıldığını gördük. Yani kendilerini yapıştırmaya çalıştıkları başka bir tablo dahi vardı. Fakat o ilk eylemde Van Gogh'a çorba fırlatıldığında şunu hatırlıyorum. Bütün dünya bu olayı konuşmuştu. Twitter'da böyle hani dünya çapında gündem konularından biri haline gelmiştim. Çünkü biz ilk kez böyle bir olayla karşılaştığımız için hani bunun ne olduğunu bilmiyoruz. Eserin ne kadar korunup korunmadığını bilmiyoruz. O aktivistlerin yargılanıp yargılanmayacağını bilmiyoruz. Yani yaşadığımız şey düpedüz bir şok anıydı. Ve o videoyu ilk gördüğümde hissettiğim şey, bir iğrenme duygusuydu. Yani aktivistlerden iğrenmek değil de, bu kadar güzel, bu kadar eşsiz, bu kadar sevdiğimiz, bize ilham veren, insanın ortaya koyduğu kültürel bir ürünün zarar görmesi ihtimali, böyle gözünüzü kısarak, hani ya da böyle tırnaklarınızı avuç içlerinize bastırarak izlersiniz ya, tüylerinizi diken diken eder rahatsızlık hissiyatı. Benim de gördüğümde hissettiğim şey buydu. Ve pek çok insanın da benimle aynı duyguları paylaştığını düşünüyorum. Sonuçta çağdaş sanat sevdalısı olmak zorunda değilsiniz. Zaten bu eserlerin birçoğunun çağdaş sanattan seçilmiyor olması da bence manidar. Tabii ki bu da bilinçli bir tercih. Yani sanat tarihindeki başyapıtlar dediğimiz genel kamuoyu tarafından sevilen sanatçılar ve işlerin seçiliyor olması. Ne gibi mesela Van Gogh gibi, Monet gibi, Vermeer gibi ya da son örnekteki Leonardo da Vinci gibi. Sanat sendavlası olmasanız bile durup dururken böylesi eserlerin yok olması ve geri döndürülemez bir şekilde tahrip edilmesi hissiyatı karşısında benzer tepkiler verdik. Fakat sonra ne oldu? Hatırlarsanız o ilk eylemde pembe saçlı bir aktivist genç kız vardı. Onlar TikTok'ta yanılmıyorsam videolar paylaştılar yani röportaj verdiler. Dediler ki biz bu eserlerin korunduğunu biliyoruz. Böylesi başyapıtlar her zaman işte plastik saydam bir tabaka tarafından korunuyor ve biz bu eserlere kesinlikle zarar vermek istemiyoruz. Biz derken de kastettiği Stop Oil hareketiydi. Yani o zaman işte Birleşik Krallık merkezli bir iklim aktivistleri grubuydu bu. en azından bizim niyetimiz kesinlikle bu eserleri yok etmek, onlara kalıcı zararlar vermek değil, sadece sizdeki bu tiksinti duygusunu yaratmak ve dikkat çekmek. Dikkat çekmek, asıl dikkat çekmek istediğimiz konu konusunda bir kamuoyu yaratmak, bu konunun konuşulmaya başlanması ve, burası benim felsefeyi bulduğum ve biraz daha kazacağım bölüm, tiksinti yaratmak. Şimdi onlar bu açıklamayı yaptıktan sonra gerçekten de Londra'daki National Gallery'nin açıklama yaptığı ve Van Gogh'un Ay Çiçekleri resmine bir zarar gelmediğini, sadece çerçevesinde ufak bir hasar oluştuğunu ama bunun bir şekilde tamir edilebileceğini söylediler ve hepimiz rahatladık. O şok etkisinden sonra yani bu genel kamuoyunun oluşmasından sonra şöyle bir tartışma başlamıştım. Ya bunun iklimle ne ilgisi var? Yani bir tarafta sanat eserleri var, bir tarafta sen dünyada olan ve yanlış sürdürülen bazı politikaları eleştirmek istiyorsun. Ama bu yanlış politikaları eleştirmek için aslında bu politikaları uygulayan, atıyorum her yere jetiyle giden ve bu yüzden de karbonsalanım oranını katbekat arttıran Kim Kardashian'ın kıyafetine boya fırlatmıyorsun da Sanat tarihi içerisinde bile hak ettiği değeri yaşarken görmemiş, avangard bir şekilde, yalnız ve mutsuz bir şekilde ölen Van Gogh'a saldırıyorsun. Burada bir çelişki olduğunu söylemişlerdi ve kimileri bu hareketin oldukça saçma olduğunu söyledi. Şimdi işin saçma olmasından kaynaklanan zaten bir dikkat çekici unsur var. Yani eğri oturup doğru konuşalım. Kim Kardashian kürküyle gezdiği bir moda şovunda birileri onun üzerine boya fırlatmış olsaydı muhtemelen bu durum bizde bir şaşkınlık, tiksinti, kızma duygu durumu yaratmayacaktı. Belki kimilerinin hoşuna gidecekti, kimileri gülecekti. İnternette defalarca paylaştığımız gifler yapacaktık ama asıl konuyu yeterince konuşmayacaktık. İklim aktivistlerini bu noktada bizim için hassas olan, geri döndürülemez, bizim için değerli olan, hatta maddi değerini bile tam olarak böyle hesaplayamayacağımız, mesela Mona Lisa'nın maddi değeri ne kadardır tahmin edebiliyor musunuz? Böylesi eşsiz, yerine yeniden konulamayacak eserlere zarar verme ihtimalleri üzerinden anlatmaya çalıştıkları bir şey olduğunu düşünüyorum. Çünkü aslında bir tarafta sanat kavramının doğası gereği, hani kavram işte İngilizce'de art, art, arts'tan geliyor, arts da Grekçe'deki tehne kavramından geliyor ya, kavramın kökeninde olan şey şu, doğal olana insanın koyduğu yapay şey bir açıdan. Bu yüzden yapay zekanın İngilizce'deki karşılığı artificial intelligence'daki, artificial'daki o art da sanat demek. Yani insanın yapıp etmeleriyle doğal olana eklediği, koyduğu şeye biz sanat diyoruz. Ve böylesi bir üretimin temel karakteristiğinden bahsettiğimizde neler dersiniz? İşte insan üretimidir dersiniz, biriciktir dersiniz. Yani tekrar edilemezdir bu eserler. Mona Lisa'yı, işte Van Gogh'un Ay Çiçekleri'ni, Monet veya Vermeer'in eserlerine baktığımızda tekniğin olanaklarıyla yeniden üretebilirsiniz ama Walter Benjamin buna, eser biricik olduğu için aurasını yitirir derdi. Hakikaten Leonardo da Vinci'nin fırça darbeleriyle yapılan Mona Lisa bir tane. Ve onu yitirme ihtimalimiz karşısında şunu biliyoruz ki aslında ben o maddi değeri ödesem bile biz onu yerine koyamayız. Çünkü o zaman mekan içerisinde bir kez yaşandığı için hiçbir şekilde yerine koyamayacağımız bir değer ya da kültürel mirasımızın parçası. Tarihi sıkıcı buluyorsanız henüz gerçek tarihle tanışmamışsınız demektir. Acayip ve Garayip serisi sizi gerçek tarihle tanıştırmaya hazırlanıyor. Bu yolculukta muzaffer kumandanlar, ürkütücü sınırlar, muazzam ordular yok. Yalnız insanın tarihi her türden tuhaflığın tarihi var. Pod B'yle birlikte hazırladığımız Tarihte Acayip ve Garayip bunları anlatmak için huzurlarınızda. Hazırsanız başlayalım efendim. Peki başka ne biricik? Aslında şu anda göz göre göre tahrip olmasına müsaade ettiğimiz, hatta belki de tahrip edenler arasında olduğumuz, fütursuzca davrandığımız doğa. Sahip olduğumuz bir tane dünya var. Ve bu dünya da yerine konulabilir, tamir edilebilir bir şey değil. Bu da zaten büyük bir yanılgı değil mi? Doğa dediğimizde, hatta insan bedeni dediğimizde... ...böyle dişlilerden ve çarklardan oluşan mekanistik bir sistem düşünürseniz... ...giderseniz bir tane dişli bozulduğunda... onu tamir etmeye çalışırsınız ve yanılırsınız. Çünkü bunlar aslında bütünsel ilişkisel sistemler. Yani biz iklim kriziyle mücadelede işte dünyadaki ozon tabakasının delinmesinden söz ettiğimizde gidip sadece oradaki küçük bir kısmın işte etrafını böyle çitlerle sarıp orayı tamir etmeye çalışmayız çünkü bu hiçbir işe yaramaz. Burada hem içeriden dışarıya hem dışarıdan içeriye dinamik bir şekilde sürekli birbirini değiştiren, dönüştüren organik canlı bir sistem var. O yüzden tam da bu eylemlerin faili olan Just Stop Oil hareketi de aslında özellikle İngiliz hükümetinin yeni fosil yakıt lisanslarının üretimini sona erdirmesini istiyor. Çünkü bu fosil yakıtlar sizin de bildiğiniz gibi doğada geri döndürülemez büyük bir tahribat yaratıyor. Şimdi bu kısmı detaylı bir şekilde açmayacağım. Sadece antroposan kavramını hatırlatmak istiyorum. Neyde antroposan? İnsanın gezegen üzerindeki etkisinin geri döndürülemez olduğunu ve artık öylesi bir etki seviyesindeyiz ki biz bu neredeyse yeni bir jeolojik çağ olarak kabul ediliyor. Böylesi bir dönemde bizler dünyaya verilen zarar konusunda gerekli isyan bayraklarını açmıyoruz. Twitter'da her gün gündem olması gereken tartışmalar yapmıyoruz ama insanlık ve dünya yok olduktan sonra aslında hiçbir anlamı da kalmayacak sanat eserlerine en ufak bir zarar gelebilme ihtimalinde bile tırnaklarımızı çıkartıp köpürüyoruz. Bu bence iklim aktivistlerinin farkında olarak ya da olmayarak yaptıkları kocaman, çok da değerli bir sosyal deney. Çünkü bir tarafta bütün varlığınızı imkan tanıyan o zemin, o ev, o dünya var. Bir tarafta insanlığın ortaya koyduğu bu açıdan kültürel mirasın bir parçası olan, evet değer atfeden ama dünya ile kıyaslandığında bu değerin esamesi okunmayacak sanat eserleri var. ve birileri sanat eserlerine çorba fırlattığında gidip o aktivistleri tokatlamak istiyoruz ama hala fosil yakıt lisanslarını dağıtan hükümetlere aynı derecede tepki vermiyoruz. Bu yüzden bu sanat aracılığıyla yapılan tüm aktivizm bizi değer yargılarımızın çarpıklığıyla yüzleştirdi diye düşünüyorum. Ve ne zaman böyle bir video izlesem, bu en sonunda Mona Lisa örneğinde de olduğu gibi, Ne kadar ikiyüzlü olduğumla da karşı karşıya geliyorum. Sadece başka insanları eleştirmiyorum bakın. Kendi adıma da aynı şeyi söyleyebilirim. Yani uçağa binerken, seyahat ederken, plastik kullanırken... Tabii burada bireysel olarak benim yapmış olduğum şeylerin genel ölçekte ne kadar büyük bir etkisi olduğunda ayrı bir tartışma konusu olarak kalsın ama... Sonuç olarak iklim aktivistlerinin dikkat çekmeye çalıştığı, yüzlerce bilimsel makalede de ifade edildiği gibi geri döndürülemez bir sürece girdik ve bu benim sabah uyandığım andan itibaren hayatımdaki en öncelikli mesele olması gerekirken bunu geriye bir tarafa atıp, ''Aaa Mona Lisa'ya da çorba fırlatıldı, hemen bu iklim aktivistlerini artık birileri tartaklasın, hapse girsinler, lanet olsun böyle vandallara'' şeklinde onlarca tweet atabiliyorum mesela. Elbette bir tarafta iklim kriziyle mücadele konusunda gerekli olanlar yapılabilir ve bir yandan da kültürel değerlerimizi koruyabiliriz. Yani onları yok etmemiz gerekmiyor ki zaten en azından Just Stop Oil hareketinin de söylediği gibi kimsenin bu eserlere kalıcı bir zarar vermek gibi amacı yok gibi gözüküyor. Çünkü Mona Lisa'nın korunduğunu zaten biliyorsunuz. Hatta şöyle bir şey de var. Orası genellikle çok kalabalık. Farklı farklı müze görevlileri tarafından korunuyor. Dahası siz içeri girerken elinizde bir kahveyle içecekle giremiyorsunuz. Yani o çorba oraya nasıl sokuldu? Bununla ilgili teorilerden bir tanesi müze görevlilerinin ya da müzenin başındaki kişilerin aslında böylesi hareketlerden haberdar olduğu ve buna müsaade ettiği. Bunu sadece bir pazarlama aracı olarak düşünmemek de gerekiyor. Yani iklim aktivistlerinin bu eylemleriyle sanat kurumları arasında arka planda bir anlaşma mı var? Bunu bilmiyorum. Bu sadece bir spekülasyon. Ama sadece şu deneyiminizi düşünün. Mona Lisa'ya biri çorba fırlatıyor ve siz sinirleniyorsunuz. Bir yandan da şunu düşünün, içinde yaşadığımız gezegen cayır cayır yanıyor ve biz hiçbir şey yapmadan gündelik yaşamlarımıza devam ediyoruz. Bu bizim değerler sistemimizin ne kadar çarpık, ne kadar ikiyüzlü, ne kadar yanlış olduğunu gösteren bir sosyal deney olarak görülemez mi? Benim için en azından bu hareketlerin altında yatan felsefi mesaj bu. Yine de mesela şunu söylemek istiyorum. Bu eserlere şu an zarar verilmiyor, biliyorum. Peki gerçekten Mona Lisa'yı biri baltayla saldırsaydı veya Louvre Müzesi'ni komple yaksalardı, bütün müze yok olsaydı? Bu durumda da aynı tepkiyi verebilir miydim mesela? Veremezdim. Çünkü biz aktivizm kelimesinden bahsettiğimizde onun vandalizmden farklı olarak bireysel sebeplerle yapılan bir saldırıdan bahsetmeyiz. Aslında her eylemin amaçladığı, vermeye çalıştığı bir mesaj vardır. Dolayısıyla bu eylem ve bu mesaj arasında bir ilişki kurulması gerekir. Ve amaç bu mesajı karşı tarafa iletmek olduğu için o insanların bu mesajı alıp farklı şekilde davranma konusunda motive olmaları gerekiyor. Yani Lul Müzesi'nin komple yandığı bir senaryoda yaratacağınız şey dayanışma, motivasyon ve farkındalık olmaktan ziyade kötü duygular, nefret, şiddet eğilimleri olacaktır değil mi? O yüzden aktivizm ve vandalizm arasındaki sınırın nerede çekilmesi gerektiği de aslında aktivistlerin vermeye çalıştığı mesaj ve o mesajın iletilmesi konusunda kullanılan aracın insanlarda yaratacağı psikolojik durumu düşünmek gerek. Yani aktivizm dediğimizde 3-5 tane çocuğun rastgele yaptığı hareketlerden bahsetmiyoruz. Bunun kitleler üzerinde yarattığı psikolojik bir durum var. Yani ne şekilde geri dönüş alacağını düşünmek gerekiyor. Bu konuyla ilgili söyleyeceklerim bunlar. Umarım bu bölümü dinledikten sonra sanat eserlerine çorba fırlatıldığı haberlerini gördüğünüzde aklınızda başka bir bağlam yaratır ve size bir fikir vermiş olur. Biliyorum çok sinir bozucu, ben de çok sinir oluyorum ve her defasında gerçekten geri döndürülemez bir kaza yaşanmış mı diye bakıyorum ama şimdilik olanlar ya da bütün bu eylemler söylediğim bağlamda gibi gözüküyor. Bu arada bugün 6 Şubat. Geçtiğimiz yıl tam da bugün Kahramanmaraş depremleri olmuştu ve 53 bine aşkın insanımız hayatını yitirmişti. Doğal bir olayı felakete çeviren önlemleri almadığımız için yaşanan bu facianın da yeniden tekrarlanmamasını diliyorum. Elbette nasıl olacak bu? Farkındalıkla. Tıpkı bu bölümde konuştuğumuz iklim krizi konusunda olduğu gibi yapılacak, ses çıkartacak, talep edilecek çok şeyimiz var.

Pardon hanımefendi, işinizi biliyorum ama sizi sahneye alabilir miyiz? Dış ses açıklayacak. Girişiminle parlamak mı? Birlikte yaparız. Garanti BBVA, Kagider ve Ekonomist Dergisi İşbirliği ile düzenlenen Türkiye'nin Kadın Girişimcisi yarışmasına başvurular başladı. Sesini Türkiye'ye duyurmak ve ödülleri kazanmak için son başvuru tarihi 15 Kasım. Ayrıntılı bilgi garanti.bbwa.kadingirişimci.com'da.

Geçtiğimiz hafta iklim aktivistleri Paris'te bulunan Louvre Müzesi'ndeki Mona Lisa'ya çorba fırlattılar. İklim aktivistlerinin sanat eserlerine verdiği zararın mantığı yeniden tartışılmaya başlandı sosyal medyada. Bu tartışmalarda benim 2022 senesine yani iki sene kadar önce yayınladığım bir video vardı. Aktivistlerin sanat eserlerine saldırması saçmama

dizinin tarafından Sesli Betimleme betimlemesi Derneğine TRT yaptırılmıştır. başlıklı. O dönem epey paylaşılan, konuşulan içeriklerden bir tanesiydi. Yani aktivistlerden tarafmışım gibi duruyor olması pek çok insanı rahatsız etmişti ama bir açıdan da hani böyle gönlü olmaya olmaya istemeselerdi oradaki mantığı aydınlattığını düşündükleri bir içerik olmuştu. Geçenlerde yine bu Mona Lisa'ya çorba fırlatıldıktan sonra bazı insanların kendi aralarında konuşurken benim bu videomdan bahsettiklerini gördüm.

Bu hoş tabii. Yani felsefeyle ilgilenirken yeri geldiğinde gündelik bir olayı düşünmek ve ona dair başka bir perspektif sunmak ve bunun insanlarda karşılık bulması hoşuma giden detaylardan bir tanesi. Zaten amaç hep bu olmalı da bazen tarihin tozlu sayfalarında dolanırken ya gündemle ilgilenemiyorum ya bazen aklıma gerçekten bir şey gelmiyor. Özgün bir perspektif ortaya koymak zor oluyor.

O yüzden bu podcast bölümünde şöyle bir şey yapacağım. Bazı fikirlerim tabii ki de değişiyor iki sene uzun bir süre. Ayrıca benim de çok sevdiğim sanat eserlerine zarar verme girişimlerini izlediğim için, bir noktadan sonra, insan kendisini, önyargılarını, duygularını paranteze alamıyor bazen. Bazen değil, zaten hani ilkesel olarak sizi oluşturan şeyleri paranteze alın demem çok da makul değil yani. Çünkü paranteze aldığınızda geriye siz olmakla ilgili hiçbir şey kalmıyor oluyor.

Bu konuyu konuşmak istiyorum. Tabi bunu postcaste'e taşımak ve üzerine konuşmak istememin bir sebebi daha var. Biz burada iklim krizi ve sürdürülebilir bir gelecek tasarlamak üzerine de bölümler yapmıştık. Aslında birbirleriyle ilişkili konular bunlar. Sonuçta aktivistlerin sanat eserlerine saldırmasının altında yatan şey salt bir vandalizm değil. Aslında vermeye çalıştıkları bir mesaj var değil mi?

Bu mesajı vermenin en münasip yollarından birinin sanat eserlerine zarar verip vermek olmadığını konuşalım istiyorum.

Şimdi şöyle çok insani temel bir yerden başlayacağım. Benim üzerine konuştuğum o 2022'deki video muhtemelen aktivistlerin bir sanat eserine saldırdıkları ilk eylemdi. Ve o eylemde de Van Gogh'un Ay Çiçekleri adlı resmine çorba fırlatılmıştı. Ve ondan sonra işte farklı farklı müzelerde bazı eserlere bu gibi eylemlerin yapıldığını gördük. Yani kendilerini yapıştırmaya çalıştıkları başka bir tablo dahi vardı.

Fakat o ilk eylemde Van Gogh'a çorba fırlatıldığında şunu hatırlıyorum. Bütün dünya bu olayı konuşmuştu. Twitter'da böyle hani dünya çapında gündem konularından biri haline gelmiştim. Çünkü biz ilk kez böyle bir olayla karşılaştığımız için hani bunun ne olduğunu bilmiyoruz. Eserin ne kadar korunup korunmadığını bilmiyoruz. O aktivistlerin yargılanıp yargılanmayacağını bilmiyoruz. Yani yaşadığımız şey düpedüz bir şok anıydı.

Ve o videoyu ilk gördüğümde hissettiğim şey, bir iğrenme duygusuydu. Yani aktivistlerden iğrenmek değil de, bu kadar güzel, bu kadar eşsiz, bu kadar sevdiğimiz, bize ilham veren, insanın ortaya koyduğu kültürel bir ürünün zarar görmesi ihtimali, böyle gözünüzü kısarak, hani ya da böyle tırnaklarınızı avuç içlerinize bastırarak izlersiniz ya, tüylerinizi diken diken eder rahatsızlık hissiyatı.

Benim de gördüğümde hissettiğim şey buydu. Ve pek çok insanın da benimle aynı duyguları paylaştığını düşünüyorum. Sonuçta çağdaş sanat sevdalısı olmak zorunda değilsiniz. Zaten bu eserlerin birçoğunun çağdaş sanattan seçilmiyor olması da bence manidar. Tabii ki bu da bilinçli bir tercih. Yani sanat tarihindeki başyapıtlar dediğimiz genel kamuoyu tarafından sevilen sanatçılar ve işlerin seçiliyor olması.

Ne gibi mesela Van Gogh gibi, Monet gibi, Vermeer gibi ya da son örnekteki Leonardo da Vinci gibi. Sanat sendavlası olmasanız bile durup dururken böylesi eserlerin yok olması ve geri döndürülemez bir şekilde tahrip edilmesi hissiyatı karşısında benzer tepkiler verdik.

Fakat sonra ne oldu? Hatırlarsanız o ilk eylemde pembe saçlı bir aktivist genç kız vardı. Onlar TikTok'ta yanılmıyorsam videolar paylaştılar yani röportaj verdiler. Dediler ki biz bu eserlerin korunduğunu biliyoruz. Böylesi başyapıtlar her zaman işte plastik saydam bir tabaka tarafından korunuyor ve biz bu eserlere kesinlikle zarar vermek istemiyoruz. Biz derken de kastettiği Stop Oil hareketiydi. Yani o zaman işte Birleşik Krallık merkezli bir iklim aktivistleri grubuydu bu.

en azından bizim niyetimiz kesinlikle bu eserleri yok etmek, onlara kalıcı zararlar vermek değil, sadece sizdeki bu tiksinti duygusunu yaratmak ve dikkat çekmek. Dikkat çekmek, asıl dikkat çekmek istediğimiz konu konusunda bir kamuoyu yaratmak, bu konunun konuşulmaya başlanması ve, burası benim felsefeyi bulduğum ve biraz daha kazacağım bölüm, tiksinti yaratmak.

Şimdi onlar bu açıklamayı yaptıktan sonra gerçekten de Londra'daki National Gallery'nin açıklama yaptığı ve Van Gogh'un Ay Çiçekleri resmine bir zarar gelmediğini, sadece çerçevesinde ufak bir hasar oluştuğunu ama bunun bir şekilde tamir edilebileceğini söylediler ve hepimiz rahatladık. O şok etkisinden sonra yani bu genel kamuoyunun oluşmasından sonra şöyle bir tartışma başlamıştım.

Ya bunun iklimle ne ilgisi var? Yani bir tarafta sanat eserleri var, bir tarafta sen dünyada olan ve yanlış sürdürülen bazı politikaları eleştirmek istiyorsun. Ama bu yanlış politikaları eleştirmek için aslında bu politikaları uygulayan, atıyorum her yere jetiyle giden ve bu yüzden de karbonsalanım oranını katbekat arttıran Kim Kardashian'ın kıyafetine boya fırlatmıyorsun da

Sanat tarihi içerisinde bile hak ettiği değeri yaşarken görmemiş, avangard bir şekilde, yalnız ve mutsuz bir şekilde ölen Van Gogh'a saldırıyorsun. Burada bir çelişki olduğunu söylemişlerdi ve kimileri bu hareketin oldukça saçma olduğunu söyledi.

Şimdi işin saçma olmasından kaynaklanan zaten bir dikkat çekici unsur var. Yani eğri oturup doğru konuşalım. Kim Kardashian kürküyle gezdiği bir moda şovunda birileri onun üzerine boya fırlatmış olsaydı muhtemelen bu durum bizde bir şaşkınlık, tiksinti, kızma duygu durumu yaratmayacaktı.

Belki kimilerinin hoşuna gidecekti, kimileri gülecekti. İnternette defalarca paylaştığımız gifler yapacaktık ama asıl konuyu yeterince konuşmayacaktık. İklim aktivistlerini bu noktada bizim için hassas olan, geri döndürülemez, bizim için değerli olan, hatta maddi değerini bile tam olarak böyle hesaplayamayacağımız, mesela Mona Lisa'nın maddi değeri ne kadardır tahmin edebiliyor musunuz? Böylesi eşsiz, yerine yeniden konulamayacak eserlere zarar verme ihtimalleri üzerinden anlatmaya çalıştıkları bir şey olduğunu düşünüyorum. Çünkü aslında bir tarafta sanat kavramının doğası gereği, hani kavram işte İngilizce'de art, art, arts'tan geliyor, arts da Grekçe'deki tehne kavramından geliyor ya, kavramın kökeninde olan şey şu, doğal olana insanın koyduğu yapay şey bir açıdan.

Bu yüzden yapay zekanın İngilizce'deki karşılığı artificial intelligence'daki, artificial'daki o art da sanat demek. Yani insanın yapıp etmeleriyle doğal olana eklediği, koyduğu şeye biz sanat diyoruz. Ve böylesi bir üretimin temel karakteristiğinden bahsettiğimizde neler dersiniz?

İşte insan üretimidir dersiniz, biriciktir dersiniz. Yani tekrar edilemezdir bu eserler. Mona Lisa'yı, işte Van Gogh'un Ay Çiçekleri'ni, Monet veya Vermeer'in eserlerine baktığımızda tekniğin olanaklarıyla yeniden üretebilirsiniz ama Walter Benjamin buna, eser biricik olduğu için aurasını yitirir derdi. Hakikaten Leonardo da Vinci'nin fırça darbeleriyle yapılan Mona Lisa bir tane. Ve onu yitirme ihtimalimiz karşısında şunu biliyoruz ki aslında ben o maddi değeri ödesem bile biz onu yerine koyamayız. Çünkü o zaman mekan içerisinde bir kez yaşandığı için hiçbir şekilde yerine koyamayacağımız bir değer ya da kültürel mirasımızın parçası.

Tarihi sıkıcı buluyorsanız henüz gerçek tarihle tanışmamışsınız demektir. Acayip ve Garayip serisi sizi gerçek tarihle tanıştırmaya hazırlanıyor. Bu yolculukta muzaffer kumandanlar, ürkütücü sınırlar, muazzam ordular yok. Yalnız insanın tarihi her türden tuhaflığın tarihi var. Pod B'yle birlikte hazırladığımız Tarihte Acayip ve Garayip bunları anlatmak için huzurlarınızda. Hazırsanız başlayalım efendim.

Peki başka ne biricik? Aslında şu anda göz göre göre tahrip olmasına müsaade ettiğimiz, hatta belki de tahrip edenler arasında olduğumuz, fütursuzca davrandığımız doğa. Sahip olduğumuz bir tane dünya var. Ve bu dünya da yerine konulabilir, tamir edilebilir bir şey değil. Bu da zaten büyük bir yanılgı değil mi? Doğa dediğimizde, hatta insan bedeni dediğimizde... ...böyle dişlilerden ve çarklardan oluşan mekanistik bir sistem düşünürseniz... ...giderseniz bir tane dişli bozulduğunda... onu tamir etmeye çalışırsınız ve yanılırsınız. Çünkü bunlar aslında bütünsel ilişkisel sistemler. Yani biz iklim kriziyle mücadelede işte dünyadaki ozon tabakasının delinmesinden söz ettiğimizde gidip sadece oradaki küçük bir kısmın işte etrafını böyle çitlerle sarıp orayı tamir etmeye

çalışmayız çünkü bu hiçbir işe yaramaz. Burada hem içeriden dışarıya hem dışarıdan içeriye dinamik bir şekilde sürekli birbirini değiştiren, dönüştüren organik canlı bir sistem var. O yüzden tam da bu eylemlerin faili olan Just Stop Oil hareketi de aslında özellikle İngiliz hükümetinin yeni fosil yakıt lisanslarının üretimini sona erdirmesini istiyor. Çünkü bu fosil yakıtlar sizin de bildiğiniz gibi doğada geri döndürülemez büyük bir tahribat yaratıyor.

Şimdi bu kısmı detaylı bir şekilde açmayacağım. Sadece antroposan kavramını hatırlatmak istiyorum. Neyde antroposan? İnsanın gezegen üzerindeki etkisinin geri döndürülemez olduğunu ve artık öylesi bir etki seviyesindeyiz ki biz bu neredeyse yeni bir jeolojik çağ olarak kabul ediliyor.

Böylesi bir dönemde bizler dünyaya verilen zarar konusunda gerekli isyan bayraklarını açmıyoruz. Twitter'da her gün gündem olması gereken tartışmalar yapmıyoruz ama insanlık ve dünya yok olduktan sonra aslında hiçbir anlamı da kalmayacak sanat eserlerine en ufak bir zarar gelebilme ihtimalinde bile tırnaklarımızı çıkartıp köpürüyoruz.

Bu bence iklim aktivistlerinin farkında olarak ya da olmayarak yaptıkları kocaman, çok da değerli bir sosyal deney. Çünkü bir tarafta bütün varlığınızı imkan tanıyan o zemin, o ev, o dünya var. Bir tarafta insanlığın ortaya koyduğu bu açıdan kültürel mirasın bir parçası olan, evet değer atfeden ama dünya ile kıyaslandığında bu değerin esamesi okunmayacak sanat eserleri var.

ve birileri sanat eserlerine çorba fırlattığında gidip o aktivistleri tokatlamak istiyoruz ama hala fosil yakıt lisanslarını dağıtan hükümetlere aynı derecede tepki vermiyoruz. Bu yüzden bu sanat aracılığıyla yapılan tüm aktivizm bizi değer yargılarımızın çarpıklığıyla yüzleştirdi diye düşünüyorum. Ve ne zaman böyle bir video izlesem, bu en sonunda Mona Lisa örneğinde de olduğu gibi,

Ne kadar ikiyüzlü olduğumla da karşı karşıya geliyorum. Sadece başka insanları eleştirmiyorum bakın. Kendi adıma da aynı şeyi söyleyebilirim. Yani uçağa binerken, seyahat ederken, plastik kullanırken... Tabii burada bireysel olarak benim yapmış olduğum şeylerin genel ölçekte ne kadar büyük bir etkisi olduğunda ayrı bir tartışma konusu olarak kalsın ama...

Sonuç olarak iklim aktivistlerinin dikkat çekmeye çalıştığı, yüzlerce bilimsel makalede de ifade edildiği gibi geri döndürülemez bir sürece girdik ve bu benim sabah uyandığım andan itibaren hayatımdaki en öncelikli mesele olması gerekirken bunu geriye bir tarafa atıp, ''Aaa Mona Lisa'ya da çorba fırlatıldı, hemen bu iklim aktivistlerini artık birileri tartaklasın, hapse girsinler, lanet olsun böyle vandallara'' şeklinde onlarca tweet atabiliyorum mesela.

Elbette bir tarafta iklim kriziyle mücadele konusunda gerekli olanlar yapılabilir ve bir yandan da kültürel değerlerimizi koruyabiliriz. Yani onları yok etmemiz gerekmiyor ki zaten en azından Just Stop Oil hareketinin de söylediği gibi kimsenin bu eserlere kalıcı bir zarar vermek gibi amacı yok gibi gözüküyor.

Çünkü Mona Lisa'nın korunduğunu zaten biliyorsunuz. Hatta şöyle bir şey de var. Orası genellikle çok kalabalık. Farklı farklı müze görevlileri tarafından korunuyor. Dahası siz içeri girerken elinizde bir kahveyle içecekle giremiyorsunuz. Yani o çorba oraya nasıl sokuldu? Bununla ilgili teorilerden bir tanesi müze görevlilerinin ya da müzenin başındaki kişilerin aslında böylesi hareketlerden haberdar olduğu ve buna müsaade ettiği. Bunu sadece bir pazarlama aracı olarak düşünmemek de gerekiyor. Yani iklim aktivistlerinin bu eylemleriyle sanat kurumları arasında arka planda bir anlaşma mı var? Bunu bilmiyorum. Bu sadece bir spekülasyon.

Ama sadece şu deneyiminizi düşünün. Mona Lisa'ya biri çorba fırlatıyor ve siz sinirleniyorsunuz. Bir yandan da şunu düşünün, içinde yaşadığımız gezegen cayır cayır yanıyor ve biz hiçbir şey yapmadan gündelik yaşamlarımıza devam ediyoruz. Bu bizim değerler sistemimizin ne kadar çarpık, ne kadar ikiyüzlü, ne kadar yanlış olduğunu gösteren bir sosyal deney olarak görülemez mi?

Benim için en azından bu hareketlerin altında yatan felsefi mesaj bu. Yine de mesela şunu söylemek istiyorum. Bu eserlere şu an zarar verilmiyor, biliyorum. Peki gerçekten Mona Lisa'yı biri baltayla saldırsaydı veya Louvre Müzesi'ni komple yaksalardı, bütün müze yok olsaydı?

Bu durumda da aynı tepkiyi verebilir miydim mesela? Veremezdim. Çünkü biz aktivizm kelimesinden bahsettiğimizde onun vandalizmden farklı olarak bireysel sebeplerle yapılan bir saldırıdan bahsetmeyiz. Aslında her eylemin amaçladığı, vermeye çalıştığı bir mesaj vardır. Dolayısıyla bu eylem ve bu mesaj arasında bir ilişki kurulması gerekir. Ve amaç bu mesajı karşı tarafa iletmek olduğu için o insanların

bu mesajı alıp farklı şekilde davranma konusunda motive olmaları gerekiyor. Yani Lul Müzesi'nin komple yandığı bir senaryoda yaratacağınız şey dayanışma, motivasyon ve farkındalık olmaktan ziyade kötü duygular, nefret, şiddet eğilimleri olacaktır değil mi? O yüzden aktivizm ve vandalizm arasındaki sınırın nerede çekilmesi gerektiği de aslında aktivistlerin vermeye çalıştığı mesaj ve o mesajın iletilmesi konusunda kullanılan aracın insanlarda yaratacağı psikolojik durumu düşünmek gerek. Yani aktivizm dediğimizde 3-5 tane çocuğun rastgele yaptığı hareketlerden bahsetmiyoruz. Bunun kitleler üzerinde yarattığı psikolojik bir durum var. Yani ne şekilde geri dönüş alacağını düşünmek gerekiyor.

Bu konuyla ilgili söyleyeceklerim bunlar. Umarım bu bölümü dinledikten sonra sanat eserlerine çorba fırlatıldığı haberlerini gördüğünüzde aklınızda başka bir bağlam yaratır ve size bir fikir vermiş olur. Biliyorum çok sinir bozucu, ben de çok sinir oluyorum ve her defasında gerçekten geri döndürülemez bir kaza yaşanmış mı diye bakıyorum ama şimdilik olanlar ya da bütün bu eylemler söylediğim bağlamda gibi gözüküyor.

Bu arada bugün 6 Şubat. Geçtiğimiz yıl tam da bugün Kahramanmaraş depremleri olmuştu ve 53 bine aşkın insanımız hayatını yitirmişti. Doğal bir olayı felakete çeviren önlemleri almadığımız için yaşanan bu facianın da yeniden tekrarlanmamasını diliyorum. Elbette nasıl olacak bu? Farkındalıkla. Tıpkı bu bölümde konuştuğumuz iklim krizi konusunda olduğu gibi yapılacak, ses çıkartacak, talep edilecek çok şeyimiz var.

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Foucault Felsefesi: Söylemin Düzeni

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.



Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.

Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Felsefede İfade Özgürlüğü ve Sınırları

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Spiritüalizm Neden Seküler Kesimde Popülerleşti?

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Dans Etmesini Bilmeyen Bir Tanrıya İnanamam

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Neden Erkekler Günü Yok?: Feminizme Dair 4 Yanlış

Bu bölümde Pascal’ın ünlü bahis argümanı üzerinden ilerliyoruz: “Tanrı'nın var olduğuna bahse girerek kazancı ve kaybı tartalım. Bu iki ihtimali değerlendirelim. Eğer kazanırsan, her şeyi kazanırsın; eğer kaybedersen, hiçbir şey kaybetmezsin". Öyle mi? Yoksa bu argüman hatalı mı? Felsefi düşünme pratiğine hoşgeldiniz!

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Tanrı Kumarı: Varsa Hapı Yuttuk mu?

Dijital platformlar sayesinde felsefe akademinin dışına taşarak ilgi gören bir etkinlik haline gelince sürekli birbirine taş atan ve birbirlerinin felsefe yapma biçimlerini eleştiren kişilere rastlamaya başladık. Kimi tarihçi, kimi mantıkçı, kimi epey spekülatif. Bu bölümde akıllardaki bazı soru işaretlerini gidermek adına bazı kategoriler koyarak felsefe ile ilgilenmenin üç haliden söz ediyorum. Hangisi daha münasiptir siz karar verin.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Benim Felsefem Senin Felsefeni Döver

Nietzsche, Böyle Buyurdu Zerdüşt adlı eserinde en aşağılanası insanın, artık kendini aşağılamayan olduğunu söyler. Yükselmek için, önce batmak gerektiğini bilmez.

Bu bölümde Nietzsche’nin deve-aslan-çocuk metaforlarını inceleyerek tininin evriminden söz edeceğim, kendimizi aşmak için.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kendi Batışını İstemek

Bu bölümde doğum günümdeki bazı kararlarımdan çıktığım yolda Alan Watts'ın eşliğinde Doğu ve Batı düşüncesindeki aydınlanma ve kurtuluş anlayışları arasındaki çarpıcı farkı inceliyorum. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kahkahada Aydınlanmak

Bu bölümde, küçük bir zeytinden Uzak Doğu'ya uzanan bir zihinsel yolculuğa çıkıyorum ve bu yolda farkındalık ve şimdiki ana odaklanmanın önemi ele alıyorum.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Zeytinin İçindeki Evren

Spinoza ile birlikte haftanın anlam ve önemine istinaden aşkın felsefesini yapıyoruz. Nedir aşk? Neden ihtiyacımız var? Conatus bağlamında kuracağımız bu yapı esasen hangi ilişkinin bize toksik olduğu konusunda ipucu dahi verecek -yaşama kudretini azalttığı halde içerisindeysen toksik bir ilişkidir! :)

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Aşk, Yaşam Kudretini Arttırmalı!

Onlarca içerik içerisinden bu seriyi dinlemeye karar verdiğine göre muhtemelen senin de fark edip anlamlandıramadığın bir gerçek var, kendimizi bu dünyaya fırlatılmış halde bulduk. Bu yüzden bu podcastte bildiğimizi sandığımız ama muhtemelen yanıldığımız ya da belki de üzerine hiç düşünmediğimiz ama düşünmemiz gereken konuları ele alacağız.

Felsefenin İzinde

Doğum günüm vesilesiyle bu hafta gelenek haline gelmiş Stoacı bir pratikten söz ediyorum.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Podcast'e Soru Sor

Kaydet - Dinle - Gönder

Bildirimler

Felsefenin İzinde

Her hafta eklenen yeni bölümleri kaçırma!