Podcast bölümlerime bu sıralar yaşantılarım ilham veriyor. Bu bölümde bir sohbette açılan kıskançlık ile mücadele konusu üzerine düşünüyorum ve bir bakış açısı öneriyorum.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kıskançlığın Zehrine Bir Panzehir Önerisi

Bu bölümde kimilerimizi terapi koltuğunu sürükleyen bir başka nedenden söz ederek felsefe ile bunu aşmayı deneyeceğiz. Konumuz kıskançlık. Şimdi bu konuya nasıl karar verdim? Bundan bahsetmek istiyorum. Çünkü bu sene benim içerik üreticilik kariyerimdeki beşinci senem. Ve mail bültenler yazdım, online atölyeler verdim, yüz yüze atölyeler verdim. YouTube'da yaklaşık 350 tane videom var ama hiçbir zaman kıskançlıktan bahsetmemiştim. Bu benim için de yeni bir konu oldu ve buna ilham veren her zaman olduğu gibi bir yaşantı var. Bu bölümlerde özellikle bu konuların yaşantılarımdan çıkmasını önemsediğimi söylemiştim. Aksi takdirde böyle gaipten konuşan tanrısal bir ses gibi buyurgan bir ifadeyle şöyle yapın, böyle yapın dediğim listelere dönüyor. Her defasında bir olayla başlayalım ve onun üzerine konuşalım demiştik. O yüzden sizi geçen hafta çarşamba günü kız arkadaşlarımla yaptığımız toplantıya davet etmek istiyorum öncelikle. Yeni bir arkadaş grubum var, hepsi de bu podcast'ı takip ediyor ve bu bölümü dinlediklerinde çok şaşıracaklarında da eminim. Selamlar kızlar, isimlerinizi vermeyeceğim rahat olabilirsiniz. Oturuyorduk, muhabbet ediyorduk ve öyle bir alan açtık ki birbirimizi. Kimsenin kimseyi yargılamadığı, ne hissediyorsa, ne düşünüyorsa gelişi güzel bir şekilde söyleyebileceği bir yer orası. Ve arkadaşlarımdan bir tanesi şey dedim, bu kıskançlık, bu başkasına özenme, kendini onunla yarıştırma konusunu nasıl aşıyorsunuz dedi. Şimdi doğruya doğru her birimiz kendimizi başka insanlarla kıyaslıyoruz değil mi? Ve hatta genellikle kendimizi dünkü halimizle değil de bir başkasının pozisyonu üzerinden değerlendiriyoruz ve o noktadan baktığımızda gördüğümüz şey genellikle yetersizlik, olduramamışlık oluyor. Ve bu kıskançlık meselesi tıpkı dağın tepesinden aşağı doğru sürüklenen bir kar topu gibi bir noktadan sonra eğer yeterince inme kazandıysa durduramadığınız sizi zehirlemeye başlayan bir konu. Edebiyatta da hatırlarsanız Anna Karenina'da vardı mesela. Kıskançlık iğrenç bir sözcük. Kıskanamam ve inanamam. Neler hissettiğimi anlatamam ama çok korkunç gibi bir paragraf vardı. Ya da Otello'da Shakespeare'in ne dediğini hatırlayın. Kıskançlık kendi kendini doğuran bir canavardır demiştim. O yüzden bu konuyu biraz deşmek istiyorum. Yani zehirli olduğu çok açık ama zehirli olmasının yanında Gabriel Marquez'in de dediği gibi aslında kıskançlık bize gerçeklerden daha fazlasını anlamamız konusunda bir perspektif sunuyor. Burayı önemsiyorum. Benim o noktada söylediğim şey, arkadaşıma verdiğim yanıt, benim de kimi zaman tabii ki her insanda olduğu gibi bu duyguya sahip olmam, kendimi kıyaslamam ve kendime karşı inanılmaz bir acımasız yargıça dönüşmem. Ama bir senedir özellikle Budizm çalışmalarından öğrendiğim şeyin kendine odaklanan, kendi değerini yücelten, yani öz şefkat üzerinden temellendirilen bir kıskançlıkla mücadelenin bence saçmalık olduğunu. Çünkü bu noktaya kadar söyleyeceğim şeyin, işte kendi değerini fark et, diğer insanla kıyasladığında sen de çok değerlisin gibi devam edeceğini düşünüyorsanız asla oradan gitmeyeceğim. Bu öz şefkat ve sevgi kavramlarını da birbirinden ayıracağım. Benim için kıskançlık gibi, işte kıyas gibi, haset gibi kavramlarla mücadele etmenin esasen kanunu panzehir kanunu. Böyle bir kanun yok. Ben uyduruyorum şu an. Panzehir nedir? Ortada bir zehirli durum vardır ve o zehirli durumu onun tam aksi olan kimyasalla çözmeye çalışırsınız. Yani oraya koyduğunuz panzehir bir nevi çözücüdür değil mi? Onun etkisini azaltır. Eğer ki durum kıskançlıksa, kıskançlığın panzehri birey olarak kendimize dönmek ve bu defa da kendimizi olmadık bir yerden yüceltmek, kendimize şefkat göstermek, ya ben de çok iyiyim aslında demekmiş gibi gelmiyor bana. Hasetin ya da kıskançlığın, hep kavram olarak bunu kullandım, karıştırmayayım şimdi. Panzehiri takdir olmak zorunda ama kendime olan bir takdir değil. Karşımda kıskandığım, hoşlanmadığım hatta belki de içten içe böyle kötücül bir yerden başarısız olmasını istediğim insanı takdir etme becerisi geliştirme. İşte ben buna panzehir kanunu diyorum. Burada çarpık bir kavrayış var ve neyin çarpık olduğunu hem eski Yunanca iki kavramdan yola çıkarak tartışacağım... ...hem de Japonya'da zen bölümlerini dinleyenlerin hatırlayacağı bir keşişin söylediklerine başvurarak çözeceğim. Biz bir öz şefkat, öz değer, öz saygı gibi kavramdan söz ediyoruz. Bir de sevgi gibi bir kavramdan söz ediyoruz değil mi? Yani öz sevgi de diyebilirsiniz buna. Aslında eski Yunanca'da öz şefkat ya da kendi kendine olan sevgi anlamına gelen kelime filiatoa. Bu filiatoa, anlayış göstermek, kendine karşı şefkati ifade eden bir terim ve burada kişinin kendi duygusal ihtiyaçlarına karşı da duyarlılık gösterme yani kendinize karşı ne kadar nazik olabilme becerisini tanımlıyor. Burada kavramın kullanılma biçimi, diğer insanlara duyulan sevgiden biraz daha bağımsız, yani direkt öz şefkat temasına karşılık geldiğini söyleyebiliriz. Bir de yine eski Yunanca'da sevgi bağlamında kullanılan başka bir kelime var, agape. İşte benim sizi davet etmek istediğim yer filio-toa değil, agape. Çünkü Agape derin, özverili, anlayışlı bir sevgiyi ifade ediyor ve aslında bu kavram Hristiyanlık bağlamında sıkça kullanılıyor ve sonrasında tarihsel gelişimine de baktığımızda Tanrı'nın insanlara duyduğu sevgiyi temsil ediyor. Yani biz burada ilahi bir aşktan söz ediyoruz. Bunu Sufizm bağlamında da düşünebilirsiniz. Burada bahsedilen tanrısal bir sevgi ama Tanrı'nın yarattıklarını duyduğu sevgi gibi değil de her şeyin Tanrı'dan gelmesinden mütevellit ya da her şeyin yine Tanrı'ya gidip orada çözüleceğini düşündüğümüz için hem kendime hem bir başkasına hem doğaya hem hayvanlara yani aklınıza gelebilecek her şeyin Tanrı'da olmasından dolayı duyulan bir sevgi. İncil'de Yuhanna mektuplarında yer alan söze bakalım. Ey sevgililer, birbirimizi sevelim çünkü sevgi Allah'tandır ya da Tanrı'dandır. Ve her seven adam Tanrı'dan doğmuştur, Tanrı'yı bilir. Sevmeyen adam Tanrı'yı bilmez çünkü Tanrı sevgidir. Şu kısmı çizmek istiyorum. Tanrı sevgidir. Yani Hristiyanlıkta zaten Tanrı dediğimiz şey en temelde sevgi kavramı bağlamında açıklanıyor. Sonrasında da mesela Ortaçağ Hristiyan Edebiyatı'na da baktığımızda kimi hatırlayabiliriz? Dante'yi. Dante'nin de çok ünlü bir eseri var bilirsiniz. İlahi Komedyam. Orada Cennet adlı kitabın son bölümünde de söz şu. Güneşi ve yıldızları hareket ettiren aşktır ya da sevgidir. Burası oldukça böyle Mevleviliği, Sufizmi çağrıştıran bir yer değil mi? Yani her şeyin aşk olduğu, her şeyin aşktan geldiği ve aşkla hareket ettiğim. Özetle ben hem kendimi ama kendimi olduğu kadar bir başkasını da ilahi olanın yansıması olduğu için sevmeliyim. Kıskançlık bağlamını da buralarda çözmemiz gerektiğini düşünüyorum. Şimdi burası tanrı olsun ya da olmasın, tanrıya inanmıyor da olabilirsiniz. Benim çizmek istediğim yer yani filoatoa anlamında öz şefkate odaklanan sürekli olarak kendini yücelten ben merkezci bir bireysel bakışın hasetin üstesinden gelebileceğini düşünmüyorum. Aksine ben merkezci bireyselliğe odaklanan bir öz şefkat temasının rekabeti arttırdığını düşünüyorum ben. Burada esas olan agape anlamında bir sevgiye gitmek. Bu noktada bölüme kısa bir ara verelim. Sonrasında devam edeceğiz. Şimdi şu zen tapınağında kaldığım günlerde Keşiş'in bana anlattığı kısmı da hatırlatmak istiyorum. Çünkü felsefenin izinde yolculuk projesini takip edemeyenler veya ilk kez bu bölüm aracılığıyla tanıştığımız biri olabilir. Japonya 200 sene kadar bütün sınırlarını kapatmıştı. Yani dünyanın kalanıyla, özellikle batı kültürleriyle hiçbir etkileşimi yoktu. Dolayısıyla her tarafı kapalı, iletişimin olmadığı böyle otantik bir Japon kültürünün gelişmesine yol açtım. Ve 19. yüzyılda Amerikalılar onları zorlayana kadar da bu durum devam etti. Sonrasında Batı ile olan ilişkilenmeleri sebebiyle bir dil krizi yaşandı değil mi? Yani hangi dilde anlaşacaklar ve Japonlar İngilizce ile bu şekilde tanışmış oldular. Şimdi bunu anlatmamın bir sebebi var. Benim kaldığım tapınaktaki Zen keşiş bana şunu söylemişti. Japonca'da Amerikalılar ya da Batılılar gelene kadar olmayan bir kavram olduğu fark ediliyor. Individual yani birey, bireysellik. Bireysellik kavramını Japonlar batılılardan öğreniyorlar ve bu kavramı Japoncaya doğrudan tercüme edemediklerini fark ediyorlar. Yani kültürel olarak aslında bireysellik denilen bir anlayış olmadığı için dillerinde de bunun bir yansıması yok. Burası muazzam bir yer, çok önemli bir detay olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden zen-budizminde öz şefkate, öz değere, kendine odaklanarak, kendini yücelten bir anlayış yok. Her defasında daha kolektif, daha ilişkisel, daha bütüncül bir yerden ilerleyen bir anlayış var. İşte benim filiatuev, öz şefkat temasına karşı agape anlamında bütünlüğe dair, birliğe dair bir sevgiden bahsederken kişileri davet ettiğim yer de burası. Eğer ki siz kıskançlığı aşma konusunda kendinizin ne kadar değerli olduğundan yola çıkarak bir anlayış geliştirmeye çalışırsanız, bu ya egoizmle sonuçlanır, ya sahte bir narsizmle sonuçlanır ya da kaçınılmaz bir rekabetçilikle sonuçlanır. Ama siz bireyin bir yanılsama olduğunu, esas olan şeyin birlik olduğunu, ve her şeyin o birliğin bir parçası olarak ondan geldiği, onda çözüldüğü ve yeniden ona karışacağını düşünürseniz, karşınızdaki kişi nasıl bir kötülük yaparsa yapsın ya da sizi kendiniz hakkınızda hoşlanmadığınız yanlarınızla yüzleştirmiş olsun, yine onu da o birlik fikrinden yola çıkarak yani bir başkasının da sen olduğun fikrinden yola çıkarak sevmeniz ve takdir etmeniz mümkün hale gelebilir. Şimdi bu benim aslında Budizm'den öğrendiğim şeylerden bir tanesi. Budizm'de biliyorsunuz ki insanın bütün yapması gereken şey ya da onun varoluşsal sorumluluğu aydınlanması ve Nirvana'ya ulaşması. Biz Budizm'i bugüne kadar podcast bölümlerinin her birinde dünyanın acılarından kurtulmak doktrini üzerinden değerlendirdik değil mi? Yani hep acıya odaklandık. Aslında Budizm'de insanın acılardan kurtuluşunu sağlayacak çeşitli yollar var ve bu yollardan bir tanesi de sevgiye odaklanmak. Tam olarak benim panzehir kanunu dediğim şey. Acıya karşı vücudu nötrleştirmeye doğru giden yer, Vipassana'da dahi böyleydi, acıyı acıyla beslemek, kötü düşünceyi kötü düşünceyle körüklemek değil de, aksini onu çözecek, onun zıt kavramıyla onu beslemeyi durdurmak. Burada da Budizm'de farklı kavramlar var. Mesela bütün varlıklara, bütün canlılara karşı sınırsız bir evrensel sevgi duymak buna metta deniyor. Ya da acı çeken her varlığa karşı merhamet etmek buna karuna deniyor. Bu Budizm'de özellikle kutlu metinlerde karşımıza çıkan temalardan bir tanesi. Hatta Stoicilik'te de çok benzer bir yan var. Mesela trafikte gidiyorsunuz, bir araba önünüze kırıyor veya sizi solluyor, saçma sapan bir hareket yapıyor. O anda öfkelenmek yerine aslında onu bu davranışa iten oldukça kötü şartlar olabileceğini düşünmek değil mi? Her defasında mevcut durumu olabilecek en iyi niyetli açıdan yorumlamak. Bu da Budizm'in esaslarından bir tanesi. Ama benim altını çizmek istediğim kavram mudita. Bu, bir başkasının mutluluğundan sevinç duymak. Yani bir başkasının başarısından, zenginliğinden, varlığından, iyi şartlarından da sevinç duyabilmek. Nasıl bir anlayışla bu mümkün? Tam da hasetin bittiği yer. Aslında ben-sen ayrımını yapmadığınız yerde mümkün olabilecek bir şey bu değil mi? Martin Buber o yüzden ben-seni, sen-beni dediği böyle ben ve seni birbirinden ayırmadığı bir kavramdan söz eder. Bu, benim perspektifimden bakıldığında çok erdemli, takdir edilesi bir davranış ama bunu hayata geçirmenin her birimiz için o kadar kolay olmadığının farkındayım. Bazen her şeyi sevmek gerçekten mümkün olmuyor. Ya da bazen her şeyi affetmek, en nefret edilecek anlarda bile sevme becerisi geliştirmek mümkün gözükmüyor. Burada da başka bir filozofu anacağım. Başka bir bağlamda söylediği önemli bir cümle vardı. Jacques Derrida affetmek aslında affedilemez olanı affetmektir diye bir cümle sarf eder. Yani affedilebilir olanı, sevilebilir olanı, hoş görülebilir olanı Herkes hoş görür değil mi? Sevilesi olan şeyi sevmek bir erdem değildir. Esasen affedilemez olanı affetmek, sevilemez olanı sevmek, nefret edilesi olanı sevme becerisi geliştirmek bir erdem. Çünkü seni her yandan rahatsız etmesine karşın sen hala ona karşı bir antitez, bir panzehirle gelebiliyorsan Bu demek oluyor ki sen aslında zayıf yanlarını biliyorsun, zayıf yanlarını görüyorsun ve kabulleniyorsun. Dolayısıyla zayıf yanlarının varlığının körüklediği bir kibirden de kurtulmuşsun. Aslında her birimizin varması gereken yer burası. Bu Aristoteles'in Nikomakos'a etikte bile bahsettiği bir şeydi. O da kıskançlık meselesini tartışır ve insan için erdemli olan şeyin tam da böylesi bir hasetin üstesinden gelebilme becerisi olduğunu söyler. Ben bu kısmı en azından şu son bir senedir Budizm üzerine yaptığım çalışmalarla birlikte kendi içimde çalışmayı deniyorum. Hatta böyle Nisan-Mayıs aylarıydı doğrudan tarihini de vereyim. Bir insana karşı böyle tatlı bir imrenme duygusunu aşan aynı zamanda kendimi böyle rekabetçi bir yarışın içerisine soktuğum... Ve milisaniyeler içerisinden aklımdan kötü düşüncelerin geçtiği bir anda kendimi yakaladım. Kendinizi yakalarsınız ya böyle. Çok enteresan bir şey değil mi? Yani kafamızın içerisinde hem kendimizin mimarıyız, hem kendimizin yargıçıyız, hem kendimizin suçlusuyuz. Ve böylesi anlarda yapmamız gereken şey aslında kendi kendisini gören bir göz olabilmeye yaklaşmak. Çünkü göz normalde kendini göremez ama Bizim en azından etik bir şekilde yaşamak için yapmamız gereken şey bu imkansızlığı olabildiğince aşma denemesine girmek. Yani ne demiştik? Kendini gören bir göz olmaya yaklaşmak. Ben de kafamın içerisinden böylesi kötücül düşünceler geçtiğinde oturup şunu yaptım. Gözlerimi kapattım. Kişide benim ona imrenmemi sağlayan nitelikleri tekrar düşündüm. Ve aslında böylesi niteliklere, böylesi varlığa, böylesi durumlara hangi yollardan geçerek ulaştığını düşündüm. Çünkü hayat hiçbirimiz için kolay değil. Ve bunu düşünmek belki de çok büyük talihsizlikler yaşadığı halde bu pozisyona varmak için gösterdiği çabayı düşünmek aslında onu bu defa takdir etmeme yol açtı. Ve benim onda imrendiğim şeyin şu şekilde bir hale dönüşüp dönüşemeyeceğini düşündüm. Hani takdir ettiğim sahip olduğu durum var ya ve bunu sahip olmak için göstermiş olduğu çaba. Peki ben bu çabayı gösterme becerisine sahip miyim ya da ben bu çabayı göstermeye gönüllü müyüm diye düşünmeye başladım. Bu şey var, Levinas her defasında bir başkasının varlığı üzerinden kendimizi de sorgulayabileceğimizi söyler ve etiğini tam da burada kurar. Yani onda öteki dediğimiz bir kavram var ve etiğin merkezi unsuru olarak öteki kavramını gösterir o. Tam bununla ilgili bir sözü var. Başkasının mevcudiyeti benim kendiliğindenliğimin sorgulanışıdır diye bir başkasına baktığımda onda haset duyduğum şeyin ya da hoşlanmadığım, nefret ettiğim veya sevdiğim herhangi bir duygu duruma karşılık gelen şeyin aslında kendimi sorgulamam için muazzam bir alan açtığını düşünmek gerek ve o noktadan sonra kötü niyetlerimizi karşımızdakine savurmak yerine kendimizi sorgulayarak hangi yanlarımıza bakmamız, hangi yanlarımızı geliştirmemiz gerektiğine dair bir ayna olarak görmeli diye düşünüyorum. Bu haftanın meditasyonunu şununla bitireceğim o yüzden. Böylesi nahoş duygu durumların içerisinden geçtiğimizde, ki biz buna kıskançlık dedik bölümde, ona karşı bir panzehir geliştirmek, kıskançlığa karşı her defasında o alanı takdirle beslemek mümkün olur mu? Şimdi ben bunları anlatırken bu bölümü dinleyen herkesin kafasında bir ya da birden fazla insan belirmiştir diye düşünüyorum. Kimi kıskandığınızı veya kimin hakkında kötücül duygular beslediğinizi muhakkak düşünmüşsünüzdür. Bölümü kapattıktan sonra lütfen o kişiyi bir de takdir etmeyi deneyin. Bakalım Panzeir Kanunu sizin için de benim için olduğu kadar geçerli olacak mı? Dinlediğiniz için teşekkür ederim. Gelecek bölümde görüşene dek meraklı kalın.

Bu bölümde kimilerimizi terapi koltuğunu sürükleyen bir başka nedenden söz ederek felsefe ile bunu aşmayı deneyeceğiz. Konumuz kıskançlık.

Şimdi bu konuya nasıl karar verdim? Bundan bahsetmek istiyorum. Çünkü bu sene benim içerik üreticilik kariyerimdeki beşinci senem. Ve mail bültenler yazdım, online atölyeler verdim, yüz yüze atölyeler verdim. YouTube'da yaklaşık 350 tane videom var ama hiçbir zaman kıskançlıktan bahsetmemiştim. Bu benim için de yeni bir konu oldu ve buna ilham veren her zaman olduğu gibi bir yaşantı var.

Bu bölümlerde özellikle bu konuların yaşantılarımdan çıkmasını önemsediğimi söylemiştim. Aksi takdirde böyle gaipten konuşan tanrısal bir ses gibi buyurgan bir ifadeyle şöyle yapın, böyle yapın dediğim listelere dönüyor. Her defasında bir olayla başlayalım ve onun üzerine konuşalım demiştik. O yüzden sizi geçen hafta çarşamba günü kız arkadaşlarımla yaptığımız toplantıya davet etmek istiyorum öncelikle.

Yeni bir arkadaş grubum var, hepsi de bu podcast'ı takip ediyor ve bu bölümü dinlediklerinde çok şaşıracaklarında da eminim. Selamlar kızlar, isimlerinizi vermeyeceğim rahat olabilirsiniz.

Oturuyorduk, muhabbet ediyorduk ve öyle bir alan açtık ki birbirimizi. Kimsenin kimseyi yargılamadığı, ne hissediyorsa, ne düşünüyorsa gelişi güzel bir şekilde söyleyebileceği bir yer orası. Ve arkadaşlarımdan bir tanesi şey dedim, bu kıskançlık, bu başkasına özenme, kendini onunla yarıştırma konusunu nasıl aşıyorsunuz dedi.

Şimdi doğruya doğru her birimiz kendimizi başka insanlarla kıyaslıyoruz değil mi? Ve hatta genellikle kendimizi dünkü halimizle değil de bir başkasının pozisyonu üzerinden değerlendiriyoruz ve o noktadan baktığımızda gördüğümüz şey genellikle yetersizlik, olduramamışlık oluyor.

Ve bu kıskançlık meselesi tıpkı dağın tepesinden aşağı doğru sürüklenen bir kar topu gibi bir noktadan sonra eğer yeterince inme kazandıysa durduramadığınız sizi zehirlemeye başlayan bir konu.

Edebiyatta da hatırlarsanız Anna Karenina'da vardı mesela. Kıskançlık iğrenç bir sözcük. Kıskanamam ve inanamam. Neler hissettiğimi anlatamam ama çok korkunç gibi bir paragraf vardı. Ya da Otello'da Shakespeare'in ne dediğini hatırlayın. Kıskançlık kendi kendini doğuran bir canavardır demiştim. O yüzden bu konuyu biraz deşmek istiyorum. Yani zehirli olduğu çok açık ama zehirli olmasının yanında Gabriel Marquez'in de dediği gibi aslında kıskançlık bize gerçeklerden daha fazlasını anlamamız konusunda bir perspektif sunuyor. Burayı önemsiyorum.

Benim o noktada söylediğim şey, arkadaşıma verdiğim yanıt, benim de kimi zaman tabii ki her insanda olduğu gibi bu duyguya sahip olmam, kendimi kıyaslamam ve kendime karşı inanılmaz bir acımasız yargıça dönüşmem. Ama bir senedir özellikle Budizm çalışmalarından öğrendiğim şeyin kendine odaklanan, kendi değerini yücelten, yani öz şefkat üzerinden temellendirilen bir kıskançlıkla mücadelenin bence saçmalık olduğunu.

Çünkü bu noktaya kadar söyleyeceğim şeyin, işte kendi değerini fark et, diğer insanla kıyasladığında sen de çok değerlisin gibi devam edeceğini düşünüyorsanız asla oradan gitmeyeceğim. Bu öz şefkat ve sevgi kavramlarını da birbirinden ayıracağım. Benim için kıskançlık gibi, işte kıyas gibi, haset gibi kavramlarla mücadele etmenin esasen kanunu panzehir kanunu. Böyle bir kanun yok. Ben uyduruyorum şu an.

Panzehir nedir? Ortada bir zehirli durum vardır ve o zehirli durumu onun tam aksi olan kimyasalla çözmeye çalışırsınız. Yani oraya koyduğunuz panzehir bir nevi çözücüdür değil mi? Onun etkisini azaltır.

Eğer ki durum kıskançlıksa, kıskançlığın panzehri birey olarak kendimize dönmek ve bu defa da kendimizi olmadık bir yerden yüceltmek, kendimize şefkat göstermek, ya ben de çok iyiyim aslında demekmiş gibi gelmiyor bana. Hasetin ya da kıskançlığın, hep kavram olarak bunu kullandım, karıştırmayayım şimdi.

Panzehiri takdir olmak zorunda ama kendime olan bir takdir değil. Karşımda kıskandığım, hoşlanmadığım hatta belki de içten içe böyle kötücül bir yerden başarısız olmasını istediğim insanı takdir etme becerisi geliştirme. İşte ben buna panzehir kanunu diyorum. Burada çarpık bir kavrayış var ve neyin çarpık olduğunu hem eski Yunanca iki kavramdan yola çıkarak tartışacağım... ...hem de Japonya'da zen bölümlerini dinleyenlerin hatırlayacağı bir keşişin söylediklerine başvurarak çözeceğim. Biz bir öz şefkat, öz değer, öz saygı gibi kavramdan söz ediyoruz. Bir de sevgi gibi bir kavramdan söz ediyoruz değil mi? Yani öz sevgi de diyebilirsiniz buna.

Aslında eski Yunanca'da öz şefkat ya da kendi kendine olan sevgi anlamına gelen kelime filiatoa. Bu filiatoa, anlayış göstermek, kendine karşı şefkati ifade eden bir terim ve burada kişinin kendi duygusal ihtiyaçlarına karşı da duyarlılık gösterme yani kendinize karşı ne kadar nazik olabilme becerisini tanımlıyor.

Burada kavramın kullanılma biçimi, diğer insanlara duyulan sevgiden biraz daha bağımsız, yani direkt öz şefkat temasına karşılık geldiğini söyleyebiliriz. Bir de yine eski Yunanca'da sevgi bağlamında kullanılan başka bir kelime var, agape. İşte benim sizi davet etmek istediğim yer filio-toa değil, agape.

Çünkü Agape derin, özverili, anlayışlı bir sevgiyi ifade ediyor ve aslında bu kavram Hristiyanlık bağlamında sıkça kullanılıyor ve sonrasında tarihsel gelişimine de baktığımızda Tanrı'nın insanlara duyduğu sevgiyi temsil ediyor. Yani biz burada ilahi bir aşktan söz ediyoruz. Bunu Sufizm bağlamında da düşünebilirsiniz. Burada bahsedilen tanrısal bir sevgi ama

Tanrı'nın yarattıklarını duyduğu sevgi gibi değil de her şeyin Tanrı'dan gelmesinden mütevellit ya da her şeyin yine Tanrı'ya gidip orada çözüleceğini düşündüğümüz için hem kendime hem bir başkasına hem doğaya hem hayvanlara yani aklınıza gelebilecek her şeyin Tanrı'da olmasından dolayı duyulan bir sevgi. İncil'de Yuhanna mektuplarında yer alan söze bakalım. Ey sevgililer, birbirimizi sevelim çünkü sevgi Allah'tandır ya da Tanrı'dandır. Ve her seven adam Tanrı'dan doğmuştur, Tanrı'yı bilir. Sevmeyen adam Tanrı'yı bilmez çünkü Tanrı sevgidir.

Şu kısmı çizmek istiyorum. Tanrı sevgidir. Yani Hristiyanlıkta zaten Tanrı dediğimiz şey en temelde sevgi kavramı bağlamında açıklanıyor. Sonrasında da mesela Ortaçağ Hristiyan Edebiyatı'na da baktığımızda kimi hatırlayabiliriz? Dante'yi. Dante'nin de çok ünlü bir eseri var bilirsiniz. İlahi Komedyam. Orada Cennet adlı kitabın son bölümünde de söz şu. Güneşi ve yıldızları hareket ettiren aşktır ya da sevgidir.

Burası oldukça böyle Mevleviliği, Sufizmi çağrıştıran bir yer değil mi? Yani her şeyin aşk olduğu, her şeyin aşktan geldiği ve aşkla hareket ettiğim. Özetle ben hem kendimi ama kendimi olduğu kadar bir başkasını da ilahi olanın yansıması olduğu için sevmeliyim. Kıskançlık bağlamını da buralarda çözmemiz gerektiğini düşünüyorum.

Şimdi burası tanrı olsun ya da olmasın, tanrıya inanmıyor da olabilirsiniz. Benim çizmek istediğim yer yani filoatoa anlamında öz şefkate odaklanan sürekli olarak kendini yücelten ben merkezci bir bireysel bakışın hasetin üstesinden gelebileceğini düşünmüyorum. Aksine ben merkezci bireyselliğe odaklanan bir öz şefkat temasının rekabeti arttırdığını düşünüyorum ben. Burada esas olan agape anlamında bir sevgiye gitmek.

Bu noktada bölüme kısa bir ara verelim. Sonrasında devam edeceğiz. Şimdi şu zen tapınağında kaldığım günlerde Keşiş'in bana anlattığı kısmı da hatırlatmak istiyorum. Çünkü felsefenin izinde yolculuk projesini takip edemeyenler veya ilk kez bu bölüm aracılığıyla tanıştığımız biri olabilir.

Japonya 200 sene kadar bütün sınırlarını kapatmıştı. Yani dünyanın kalanıyla, özellikle batı kültürleriyle hiçbir etkileşimi yoktu. Dolayısıyla her tarafı kapalı, iletişimin olmadığı böyle otantik bir Japon kültürünün gelişmesine yol açtım. Ve 19. yüzyılda Amerikalılar onları zorlayana kadar da bu durum devam etti.

Sonrasında Batı ile olan ilişkilenmeleri sebebiyle bir dil krizi yaşandı değil mi? Yani hangi dilde anlaşacaklar ve Japonlar İngilizce ile bu şekilde tanışmış oldular. Şimdi bunu anlatmamın bir sebebi var. Benim kaldığım tapınaktaki Zen keşiş bana şunu söylemişti. Japonca'da Amerikalılar ya da Batılılar gelene kadar olmayan bir kavram olduğu fark ediliyor. Individual yani birey, bireysellik.

Bireysellik kavramını Japonlar batılılardan öğreniyorlar ve bu kavramı Japoncaya doğrudan tercüme edemediklerini fark ediyorlar. Yani kültürel olarak aslında bireysellik denilen bir anlayış olmadığı için dillerinde de bunun bir yansıması yok. Burası muazzam bir yer, çok önemli bir detay olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden zen-budizminde öz şefkate, öz değere, kendine odaklanarak, kendini yücelten bir anlayış yok. Her defasında daha kolektif, daha ilişkisel, daha bütüncül bir yerden ilerleyen bir anlayış var. İşte benim filiatuev, öz şefkat temasına karşı agape anlamında bütünlüğe dair, birliğe dair bir sevgiden bahsederken kişileri davet ettiğim yer de burası.

Eğer ki siz kıskançlığı aşma konusunda kendinizin ne kadar değerli olduğundan yola çıkarak bir anlayış geliştirmeye çalışırsanız, bu ya egoizmle sonuçlanır, ya sahte bir narsizmle sonuçlanır ya da kaçınılmaz bir rekabetçilikle sonuçlanır. Ama siz bireyin bir yanılsama olduğunu, esas olan şeyin birlik olduğunu, ve her şeyin o birliğin bir parçası olarak ondan geldiği, onda çözüldüğü ve yeniden ona karışacağını düşünürseniz, karşınızdaki kişi nasıl bir kötülük yaparsa yapsın ya da sizi kendiniz hakkınızda hoşlanmadığınız yanlarınızla yüzleştirmiş olsun, yine onu da o birlik fikrinden yola çıkarak yani bir başkasının da sen olduğun fikrinden yola çıkarak sevmeniz ve takdir etmeniz mümkün hale gelebilir.

Şimdi bu benim aslında Budizm'den öğrendiğim şeylerden bir tanesi. Budizm'de biliyorsunuz ki insanın bütün yapması gereken şey ya da onun varoluşsal sorumluluğu aydınlanması ve Nirvana'ya ulaşması. Biz Budizm'i bugüne kadar podcast bölümlerinin her birinde dünyanın acılarından kurtulmak doktrini üzerinden değerlendirdik değil mi? Yani hep acıya odaklandık.

Aslında Budizm'de insanın acılardan kurtuluşunu sağlayacak çeşitli yollar var ve bu yollardan bir tanesi de sevgiye odaklanmak. Tam olarak benim panzehir kanunu dediğim şey. Acıya karşı vücudu nötrleştirmeye doğru giden yer, Vipassana'da dahi böyleydi, acıyı acıyla beslemek, kötü düşünceyi kötü düşünceyle körüklemek değil de, aksini onu çözecek, onun zıt kavramıyla onu beslemeyi durdurmak.

Burada da Budizm'de farklı kavramlar var. Mesela bütün varlıklara, bütün canlılara karşı sınırsız bir evrensel sevgi duymak buna metta deniyor. Ya da acı çeken her varlığa karşı merhamet etmek buna karuna deniyor. Bu Budizm'de özellikle kutlu metinlerde karşımıza çıkan temalardan bir tanesi. Hatta Stoicilik'te de çok benzer bir yan var.

Mesela trafikte gidiyorsunuz, bir araba önünüze kırıyor veya sizi solluyor, saçma sapan bir hareket yapıyor. O anda öfkelenmek yerine aslında onu bu davranışa iten oldukça kötü şartlar olabileceğini düşünmek değil mi? Her defasında mevcut durumu olabilecek en iyi niyetli açıdan yorumlamak. Bu da Budizm'in esaslarından bir tanesi. Ama benim altını çizmek istediğim kavram mudita. Bu, bir başkasının mutluluğundan sevinç duymak. Yani bir başkasının başarısından,

zenginliğinden, varlığından, iyi şartlarından da sevinç duyabilmek. Nasıl bir anlayışla bu mümkün? Tam da hasetin bittiği yer. Aslında ben-sen ayrımını yapmadığınız yerde mümkün olabilecek bir şey bu değil mi? Martin Buber o yüzden ben-seni, sen-beni dediği böyle ben ve seni birbirinden ayırmadığı bir kavramdan söz eder.

Bu, benim perspektifimden bakıldığında çok erdemli, takdir edilesi bir davranış ama bunu hayata geçirmenin her birimiz için o kadar kolay olmadığının farkındayım. Bazen her şeyi sevmek gerçekten mümkün olmuyor. Ya da bazen her şeyi affetmek, en nefret edilecek anlarda bile sevme becerisi geliştirmek mümkün gözükmüyor.

Burada da başka bir filozofu anacağım. Başka bir bağlamda söylediği önemli bir cümle vardı. Jacques Derrida affetmek aslında affedilemez olanı affetmektir diye bir cümle sarf eder. Yani affedilebilir olanı, sevilebilir olanı, hoş görülebilir olanı

Herkes hoş görür değil mi? Sevilesi olan şeyi sevmek bir erdem değildir. Esasen affedilemez olanı affetmek, sevilemez olanı sevmek, nefret edilesi olanı sevme becerisi geliştirmek bir erdem. Çünkü seni her yandan rahatsız etmesine karşın sen hala ona karşı bir antitez, bir panzehirle gelebiliyorsan

Bu demek oluyor ki sen aslında zayıf yanlarını biliyorsun, zayıf yanlarını görüyorsun ve kabulleniyorsun. Dolayısıyla zayıf yanlarının varlığının körüklediği bir kibirden de kurtulmuşsun. Aslında her birimizin varması gereken yer burası. Bu Aristoteles'in Nikomakos'a etikte bile bahsettiği bir şeydi. O da kıskançlık meselesini tartışır ve insan için erdemli olan şeyin tam da böylesi bir hasetin üstesinden gelebilme becerisi olduğunu söyler.

Ben bu kısmı en azından şu son bir senedir Budizm üzerine yaptığım çalışmalarla birlikte kendi içimde çalışmayı deniyorum. Hatta böyle Nisan-Mayıs aylarıydı doğrudan tarihini de vereyim. Bir insana karşı böyle tatlı bir imrenme duygusunu aşan aynı zamanda kendimi böyle rekabetçi bir yarışın içerisine soktuğum... Ve milisaniyeler içerisinden aklımdan kötü düşüncelerin geçtiği bir anda kendimi yakaladım. Kendinizi yakalarsınız ya böyle. Çok enteresan bir şey değil mi? Yani kafamızın içerisinde hem kendimizin mimarıyız, hem kendimizin yargıçıyız, hem kendimizin suçlusuyuz. Ve böylesi anlarda yapmamız gereken şey aslında kendi kendisini gören bir göz olabilmeye yaklaşmak. Çünkü göz normalde kendini göremez ama

Bizim en azından etik bir şekilde yaşamak için yapmamız gereken şey bu imkansızlığı olabildiğince aşma denemesine girmek. Yani ne demiştik? Kendini gören bir göz olmaya yaklaşmak. Ben de kafamın içerisinden böylesi kötücül düşünceler geçtiğinde oturup şunu yaptım.

Gözlerimi kapattım. Kişide benim ona imrenmemi sağlayan nitelikleri tekrar düşündüm. Ve aslında böylesi niteliklere, böylesi varlığa, böylesi durumlara hangi yollardan geçerek ulaştığını düşündüm. Çünkü hayat hiçbirimiz için kolay değil.

Ve bunu düşünmek belki de çok büyük talihsizlikler yaşadığı halde bu pozisyona varmak için gösterdiği çabayı düşünmek aslında onu bu defa takdir etmeme yol açtı. Ve benim onda imrendiğim şeyin şu şekilde bir hale dönüşüp dönüşemeyeceğini düşündüm. Hani takdir ettiğim sahip olduğu durum var ya ve bunu sahip olmak için göstermiş olduğu çaba. Peki ben bu çabayı gösterme becerisine sahip miyim ya da ben bu çabayı göstermeye gönüllü müyüm diye düşünmeye başladım. Bu şey var, Levinas her defasında bir başkasının varlığı üzerinden kendimizi de sorgulayabileceğimizi söyler ve etiğini tam da burada kurar. Yani onda öteki dediğimiz bir kavram var ve etiğin merkezi unsuru olarak öteki kavramını gösterir o.

Tam bununla ilgili bir sözü var. Başkasının mevcudiyeti benim kendiliğindenliğimin sorgulanışıdır diye bir başkasına baktığımda onda haset duyduğum şeyin ya da hoşlanmadığım, nefret ettiğim veya sevdiğim herhangi bir duygu duruma karşılık gelen şeyin aslında kendimi sorgulamam için muazzam bir alan açtığını düşünmek gerek ve o noktadan sonra kötü niyetlerimizi karşımızdakine savurmak yerine

kendimizi sorgulayarak hangi yanlarımıza bakmamız, hangi yanlarımızı geliştirmemiz gerektiğine dair bir ayna olarak görmeli diye düşünüyorum.

Bu haftanın meditasyonunu şununla bitireceğim o yüzden. Böylesi nahoş duygu durumların içerisinden geçtiğimizde, ki biz buna kıskançlık dedik bölümde, ona karşı bir panzehir geliştirmek, kıskançlığa karşı her defasında o alanı takdirle beslemek mümkün olur mu? Şimdi ben bunları anlatırken bu bölümü dinleyen herkesin kafasında bir ya da birden fazla insan belirmiştir diye düşünüyorum.

Kimi kıskandığınızı veya kimin hakkında kötücül duygular beslediğinizi muhakkak düşünmüşsünüzdür. Bölümü kapattıktan sonra lütfen o kişiyi bir de takdir etmeyi deneyin. Bakalım Panzeir Kanunu sizin için de benim için olduğu kadar geçerli olacak mı? Dinlediğiniz için teşekkür ederim. Gelecek bölümde görüşene dek meraklı kalın.

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Foucault Felsefesi: Söylemin Düzeni

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.



Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.

Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Felsefede İfade Özgürlüğü ve Sınırları

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Spiritüalizm Neden Seküler Kesimde Popülerleşti?

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Dans Etmesini Bilmeyen Bir Tanrıya İnanamam

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Neden Erkekler Günü Yok?: Feminizme Dair 4 Yanlış

Bu bölümde Pascal’ın ünlü bahis argümanı üzerinden ilerliyoruz: “Tanrı'nın var olduğuna bahse girerek kazancı ve kaybı tartalım. Bu iki ihtimali değerlendirelim. Eğer kazanırsan, her şeyi kazanırsın; eğer kaybedersen, hiçbir şey kaybetmezsin". Öyle mi? Yoksa bu argüman hatalı mı? Felsefi düşünme pratiğine hoşgeldiniz!

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Tanrı Kumarı: Varsa Hapı Yuttuk mu?

Dijital platformlar sayesinde felsefe akademinin dışına taşarak ilgi gören bir etkinlik haline gelince sürekli birbirine taş atan ve birbirlerinin felsefe yapma biçimlerini eleştiren kişilere rastlamaya başladık. Kimi tarihçi, kimi mantıkçı, kimi epey spekülatif. Bu bölümde akıllardaki bazı soru işaretlerini gidermek adına bazı kategoriler koyarak felsefe ile ilgilenmenin üç haliden söz ediyorum. Hangisi daha münasiptir siz karar verin.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Benim Felsefem Senin Felsefeni Döver

Nietzsche, Böyle Buyurdu Zerdüşt adlı eserinde en aşağılanası insanın, artık kendini aşağılamayan olduğunu söyler. Yükselmek için, önce batmak gerektiğini bilmez.

Bu bölümde Nietzsche’nin deve-aslan-çocuk metaforlarını inceleyerek tininin evriminden söz edeceğim, kendimizi aşmak için.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kendi Batışını İstemek

Bu bölümde doğum günümdeki bazı kararlarımdan çıktığım yolda Alan Watts'ın eşliğinde Doğu ve Batı düşüncesindeki aydınlanma ve kurtuluş anlayışları arasındaki çarpıcı farkı inceliyorum. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kahkahada Aydınlanmak

Bu bölümde, küçük bir zeytinden Uzak Doğu'ya uzanan bir zihinsel yolculuğa çıkıyorum ve bu yolda farkındalık ve şimdiki ana odaklanmanın önemi ele alıyorum.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Zeytinin İçindeki Evren

Bu bölümde Taoculuktan öğrendiğim kutupluluk fikrine odaklanarak, yaşamın mutlak bir iyilik hali olarak sürmesinin imkansız olduğundan söz edeceğiz. Böylelilikle idealize ettiğimiz yaşamlarımızın imkansız bir çaba olduğu gerçeğiyle belki kendimizi biraz rahat bırakabiliriz. Bahsedilen kitap: Tao te Ching


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Yanlışı Olmayan Bir Yol: Taodan Öğrendiklerim

Onlarca içerik içerisinden bu seriyi dinlemeye karar verdiğine göre muhtemelen senin de fark edip anlamlandıramadığın bir gerçek var, kendimizi bu dünyaya fırlatılmış halde bulduk. Bu yüzden bu podcastte bildiğimizi sandığımız ama muhtemelen yanıldığımız ya da belki de üzerine hiç düşünmediğimiz ama düşünmemiz gereken konuları ele alacağız.

Felsefenin İzinde

Kendi kendime oynadığım bir yeni yıl oyunum var, bu ilhamı Nietzsche’nin bengidönüş kavramından aldım. Onun sunduğu bu öğretiden yola çıkarak her 1 Ocak’ta oturup kendime “Ya bu hayatı sonsuza dek tekrar tekrar yaşamak zorunda olsaydım?” diye soruyorum. Bu bölüm benden size felsefi bir yeni yıl hediyesi olsun.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Podcast'e Soru Sor

Kaydet - Dinle - Gönder

Bildirimler

Felsefenin İzinde

Her hafta eklenen yeni bölümleri kaçırma!