4 Temmuz 1994 sabahı Baraboo Wisconsin’de 13 yaşında bir çocuk kayboldu. Bu kayıp, ilk olmayacaktı.
Sunan: Sezgi Aksu
Hazırlayan: Sezgi Aksu, Hazal Beril Çam
Ses Tasarımı ve Kurgu: Tolgacan Bozca
Yapımcı: Podbee Media

Canlandıranlar:
Clark: Tolga Öztürk
Thad: Kadir Can Değer
Polis: Tolgacan Bozca


------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

99 - Parçalanmış Kemiklerin İzinde: Joe Clark Dosyası

Siz de akan ırmakların, kuş cıvıltılarının, deniz dalgalarının ve kırılan kemiklerin sesini dinlemeyi sever misiniz? Ben Sezgi Aksu. Burası Karanlık Dosyalar. Bugün sizlerle Wisconsin'ı saran panik dalgasının peşinden gidecek, 911'i meşgul eden kayıp ihbarlarını arayacağız. Ne dersiniz? Parçalanmış kemiklerin izini sürmeye hazır mısınız? 4 Temmuz 1994 sabahı, Barabow, Wisconsin'da yaşayan 14 yaşındaki Chris Steiner ve ailesi için güzel başlamıştı. Amerika'nın Bağımsızlık Günü kutlamalarının ardından yorgun bir şekilde evlerine dönmüş, kutlamaların ne kadar coşkulu olduğundan bahsediyorlardı. Chris'in koltukta uyuklamaya başlamasıyla herkes odasına geçip yatmaya hazırlandı. Ertesi gün Chris'in yeni işindeki ilk günüydü. Erken uyanması gerekiyordu. Hem kendi parasını kazanacağı hem de yeni bir maceraya atılacağı için çok heyecanlıydı. Hayatındaki bu yeni dönemin nasıl olacağına dair hayaller kurarak huzurla uykuya daldı. Sabah saat 6.15'te babası onu uyandırmak için odasına geldi. Ancak beklemediği bir şeyle karşılaştı. Chris yatağında ya da odasında değildi. Erken kalkmış olabileceğini düşünerek annesiyle birlikte evi aradılar. Ama evde yoktu. Telaşla evden çıkıp Chris'in iş yerine gittiler. Ancak orada da olmadığını öğrendiler. Bu durum normal değildi. Gecikmeden polisi aradılar. Polisler eve geldiğinde, babası onları önceki gece saat 22'de oğlumu kontrol ettiğinde onu yatağında uyurken gördüğünü söyledi. Bu, Chris'in canlı görüldüğü son saatti. Evde arama yapan polisler bazı ilginç şeylere rastlamışlardı. Zemin katta Chris'in abisinin yatak odası vardı. O gece abisi evde değildi. Geceyi dışarıda geçirmişti. İlginç olansa odasındaki pencerenin cam kısmının çıkarılmış olmasıydı. Ayrıca evin her yerinde çamurlu ayak izleri vardı. Zemin katta bulunan iki veranda kapısı da kilitlenmemiş haldeydi. Polis başlangıçta en olası senaryoyu düşünüp paniklememelerini söyledi. Chris sonuçta genç bir erkekti ve önceki gün 4 Temmuz'du. Ailesinden gizli bir partiye gitmiş olabilirdi. Ya da belki de bir kız arkadaşı vardı ve onunla görüşmek için kimseye gözükmeden evden çıkmıştı. Bunların hepsi olabilirdi. Tabii hiçbiri de. Aile her ne kadar endişeli olsa da polisin bu konuda haklı olabileceğini de göz arda edemiyordu. Ama diğer taraftan evdeki çamurlu ayak izlerini de açıklayamadıklarından tedirginliği üstlerinden atamıyorlardı. Oğullarının eve dönebileceğini umarak beklemeye başladılar. Annesi kapıdan, babasıysa duvardaki saatten gözünü alamıyordu. Bir ara bahçeden bir ses duyar gibi olup cama koştular. Ama dışarıda kimse yoktu. Öylece beklemeye devam ettiler. Aradan saatler geçti. Ne gelen vardı ne giden. Saatler günlere dönüştü. Chris hala dönmemişti. Panik aileyi iyice sarmaya başladı. Polisin aklına gelen başka bir teori de Chris'in evden kaçmış olabileceğiydi. Ancak ebeveynleri buna katılmıyordu. oğullarını tanıyorlardı. Yeni işi için heyecanlıydı ve evde her şey yolundaydı. Chris'in kaçmak için bir nedeni olmadığı konusunda ısrar ettiler. 10 Temmuz'a gelindiğinde polis soruşturmasına devam ederken Wisconsin nehrinde bir ceset bulundu. Ceset genç bir erkeğe aitti. Yapılan incelemeler sonucu diş kayıtları bunun Chris Steiner'ın cesedi olduğunu ortaya çıkardı. Bedeni suda geçirdiği günler nedeniyle fena halde çürümüş ve şişmişti. Chris'in oraya nasıl geldiğine dair kimsenin hiçbir fikri yoktu. Daha da kötüsü ölüm nedeni boğulma, ölüm şekli ise belirsizdi. Olay bir kaza olarak kayıtlara geçti. Ta ki bir yıl sonrasına kadar. 29 Temmuz 1995'te yine Barabow, Wisconsin'da yaşayan 13 yaşındaki Ted Phillips ve kız kardeşi televizyon izlerken kanepede uyuyakalmışlardı. Nerede uyurlarsa uyusunlar, babaları mutlaka bir noktada gelip onları yataklarına taşırdı. Baba? Şşşş! Çok eğleneceğiz. Sabah saat dörtte babaları uyanmış ve çocuklarının odalarına bakmıştı. İkisinin de odalarında olmadığını görünce salona gitti. Kanepede uyuyakalmış olabileceklerini düşündü. Kızı kanepede uyuyordu. Onu kaldırıp odasına götürdü. Ancak Ted yoktu. Evin içinde onu aramaya başladı. Ancak bulamadı. Ted hiçbir yerde yoktu. Tıpkı Chris gibi. Bu hiç normal değildi. 13 yaşındaki bir çocuk o saatte bir yere gitmiş olamazdı. Hemen polisi aradılar. O sırada Ted, yeni arkadaşı olduğun düşündüğü kişiyle sohbet ediyordu. Bizimkiler de yok bu gece. Evde ablamla parti veriyoruz. Herkesi böyle kaçırıyormuş gibi yapalım dedik. Çok eğleneceksin. Hatta bu sizin yanınızdaki Robin's de bizde. O kadar komik korktu ki bir görsen. Robin's de mi orada? Aynı sınıftayız biz onunla. Evet, evet. Evde bizi bekliyor. Hadi. Ya ama annemler merak eder. Saat kaç oldu baksana. Saçmalama Ted. Kaç yaşına geldin. Hem onlar uyanmadan dönersin. Öyle mi diyorsun? Tabii canım. Neredeydi eviniz? O sırada Ted'in anne ve babası evin etrafındaki sokakları dolaşmaya başladılar. Ancak Ted ve Clark gittikçe onlardan uzaklaşıyordu. Polisler eve geldiğinde Ted'in ortadan kayboluşuna dair hiçbir işaret bulamadılar. Eve bir yabancının girdiğine veya Ted'e birinin bir şey yaptığına dair herhangi bir iz yoktu. Ancak ebeveynleri, oğullarının kendilerine haber vermeden asla evden ayrılmayacağından emindi. Eve kesinlikle biri girmiş olmalıydı. Polisler olayı araştırmaya başladılar. Ama onların bulmasına gerek kalmadan, Ted gerçekten de ailesini habersiz bırakmayacaktı. Ted, güvenli evinden yarı uykulu ve kafası karışmış halde götürüldükten tam 43 saat sonra kendini kilitli bir dolabın içinde buldu. Her yeri parçalanmış ve kanlar içindeydi. Bir süre durduktan sonra bayıldığını hatırladı. 43 saatten beri belki de 4. uyanışıydı bu. Parçalanmış bedeni ve kırılmış kemikleri merdivenlerden aşağı sarkıyordu. Çaresiz durumdaydı. Ancak her şeye rağmen yine de şanslı sayılırdı. Yerde bir telefon vardı. Zor zor telefona uzandı ve 911'i tuşladı. Wisconsin Polis Departmanı. Yardım edin. Lütfen yardım edin. Buyurun dinliyorum. Bir yerde zorla tutuyorlar beni. Kalkamıyorum, yürüyemiyorum. Bütün kemiklerim kırıldı. Lütfen yardım edin, lütfen. Neredesin? Bulunduğun adresi söyleyebilecek durumda mısın? Hemen geleceğiz, merak etme. Hayır, bilmiyorum. Bilmiyorum, hiçbir şey bilmiyorum. Kurtarın beni ne olur. Şimdi kısa bir ara veriyoruz. Ardından hız kesmeden davamıza geri döneceğiz. Polisler Çağrı'nın izini sürmüş ve 30 dakika içinde Ted'in esir tutulduğu eve varabilmişti. Böylece Ted'in işkencesi ve onu kaçıran 17 yaşındaki Joe Clark'ın sadist suçları sona erecekti. Ted polise Clark'ın başlangıçta arkadaş canlısı olduğunu düşündüğünü söyledi. Onunla beraber partiye gitmek, yaşıtlarıyla eğlenmek istemişti sadece. Clark'ın kendisine işkence edebileceğini aklının ucundan bile geçirmemişti. Elbette tüm bunlar Ted'in şüphelenmesini engellemek için yapılan bir tuzaktan ibaretti. Ted'i o gece evden alıp, yıkık ve kirli evine götürdükten sonra Clark'ın maskesi düştü. Önce Ted'i bahanelerle üst kata çıkardı. Sonra onu yatağa attı ve ayak bileğini kırılıncaya kadar döndürdü. Ted şok içindeydi ve kaçmaya çalıştı. Ama bu sadece Clark'ı daha da öfkelendirmişti. Ted'den yaşça büyük ve fiziksel olarak da daha güçlüydü. Onu öfkeyle dövmeye başladı. Clark, Ted'in çığlıkları duyulmasın diye onu susturmak için bir havlu kullanarak ağzını tıkıyor, ona saatlerce işkence edip dövüyordu. Bu uzun süreli saldırıların tetikleyicisi genellikle anlık bir sıkıntı oluyordu. Clark, bacağını öne doğru zorlayarak ve kırılıncaya kadar ona yaslanarak Ted'in uyluk kemiğini kırmış ve göğsünün üzerinde zıplayarak onu boğmaya çalışmıştı. Bunların üstüne bacaklarını kırıp onu yürümeye zorladı. Artık Ted, Clark'ın onu öldüreceğinden emindi. Direnmeyi kesmiş, ne istediyse yapıyordu. Tam o sırada Clark, hiç beklemediği bir şey yaptı. Sanki bunların hiçbiri olmamış, Ted'e öldüresiye işkence etmemiş gibi, onun yaralarını bandajlar ve çoraplardan yapılan derme çatma alçılarla sarmaya başladı. Sanki Ted'in dışında iki kişi daha vardı o odada. Biri ona işkence eden kötü kişi, diğeri onun yaralarını saran iyi kişi. İyi olan, Ted'i televizyon izlemesi ve kendisiyle sohbet etmesi için kucağına alıp alt kata taşıdı. Ona gülümsüyordu. Ted neden kendisine bunu yaptığını sorduğundaysa cevabı oldukça basit ama bir o kadar da dehşet vericiydi. Kemik kırılma sesi var ya... Bayılıyorum. Sesinden, hissinden. Hem bu ilk kez yaptığım bir şey değil. Daha önce iki kere daha yaptım. Ama senin kemiklerinden çıkan ses favorim oldu. Bak dinle. Ted bu çocuğun adını Chris olarak hatırlıyordu. Adeta bir Jekyll ve Hyde kişiliğine sahipti Clark. Bunun başka bir kanıtı olarak Ted'i bir dolaba kilitlemiş ve evden ayrılmıştı. Gününü diğer tanıdıklarıyla birlikte iyilik maskesiyle geçirecekti. Ancak Ted'in evden kaçamayacak halde olduğunu olan güveni Clark'ın sonunu getirdi. Polisler eve geldiğinde Clark'a evde yoktu. Kız arkadaşıyla partilemeye gitmişti. Evde ise sadece 13 yaşında kayıp bir çocuk olan Ted vardı. Polisin gelmesiyle hayatının kurtarılabilmesi için derhal hastaneye kaldırıldı. Vücudu yalnızca kötü bir araba kazası kurbanında görebileceğiniz bir haldeydi. Ted'in bacakları dört yerden kırılmıştı. Bükülmüş ayaklarında lastiği andıran bir deri vardı. Ve ayak parmakları ters yöne bakıyordu. Hastaneye getirildiğinde iç kanama geçiriyordu. Ölüm riski yüksekti. Doktorlar üzülerek ölmesine muhtemelen saatler kaldığını söyledi. Polis bu olayın faili olarak kimi aradığını biliyordu. Ama onu bulmakta zorluk yaşadılar. Çeşitli partilere baskın yapsalar da bulamadılar. Ama sonunda Clark'ın evinde bir gözetim başlatılması sayesinde Ted'in 911'i aramasından yaklaşık 4 saat sonra onu tutuklayabildiler. Polis onun evini aradığında bir günlük buldu. İçerisinde bulundukları bölgede yaşayan oğlan çocuklarının bir listesi yer almaktaydı. Ve hepsi 3 farklı başlık altına toplanmıştı. Bu korkunç listede 29 isim yer almaktaydı. Başlıklarsa şu şekildeydi. Bekleyebilirler... Tanışılacaklar... Ve en güzeli... Bacak kemiği. Clark, Ted'i götürdüğünü itiraf etti. Ancak niyetinin sadece takılmak olduğunda da ısrarcıydı. Bunu planlamamıştı. Ne olduğunu ya da Ted'in nasıl yaralandığını hatırlamadığını, çünkü bir nevi baygınlık geçirdiğini iddia etti. Clark'a birinci derece kasıtlı cinayet girişimi, bir çocuğa bedensel ve zihinsel zarar verme, sakatlama ve çocuk kandırma suçlamaları yöneltildi. Clark suçlamalara hiçbir itirazda bulunmadı. Akıl hastalığı nedeniyle suçsuz olduğunu iddia etti. Savunmasında biyolojik annesinin, kendisi evlat edinilmişti, hamileliği boyunca ağır bir uyuşturucu kullanıcısı olduğunu söyledi. Ve önceki yıl bir bisiklet kazasında kafa travması geçirdiğini savundu. Ancak yine de suçlu bulunarak 100 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Ted hayata tutunmayı başarmıştı. İki yıl süren bir tedavi süreci ve cerrahi müdahalelerin ardından, toparlayarak da olsa tekrar yürümeye başladı. Mahkeme, Ted'e aldığı fiziksel ve ruhsal zarardan ötürü Clark tarafından 21 milyon dolar tazminat ödenmesine karar vermişti. 21 milyon dolarlık anlaşmanın bir parçası olarak Ted, 31.566 dolar tıbbi tazminat, 6 milyon dolar tazminat ve 15 milyon dolar cezai tazminat alacaktı. Ancak Clark'ın yıllarca geçirdiği pahalı ameliyatlar ve tıbbi tedaviler için TED'e ödeyecek parası hiçbir zaman olmadı. Chris Steiner'ın davası ise yeniden açıldı. Cesedi mezardan çıkarıldı ve yapılan otopsi sonucunda bacaklarında ve ayak bileklerinde TED'inkiyle aynı olan kırıklar ortaya çıktı. Çocuğun bu halde suya atılması durumunda bacaklarını yüzmek için kullanamayacağı ve kolayca boğulabileceği açıktı. Anlaşılan o ki Clark ona da aynı şekilde işkence etmiş ve sonra da ölmesi için onu nehre atmıştı. Clark'a bu dava çevresinde de Ted'e yaptığı şeyler hakkında suçlamalar yöneltildi. Clark yine suçsuz olduğunu iddia etmişti ve bugüne kadar da aksi beyanda bulunmadı. Hala masumiyeti konusunda ısrarcı. Ancak tüm suçlamalardan suçlu bulundu ve şartlı tahliye olmaksızın 60 yıl ömür boyu hapis cezasına çarptırıldı. 1998 yılında delil yetersizliğinden dolayı mahkumiyet kararına itiraz etme girişiminde bulunmuş olsa da bu itirazı mahkeme tarafından reddedildi. Nisan 2023'te Beraboğlu Olga Johnson ve kocası Ted'e yardım etmek amacıyla 100 bin dolarlık bir GoFundMe kurdu. Onun yaşadığı yerdeki topluluğu kurtardığını ve Chris Steiner'ın ailesine huzur getirdiğini düşünüyorlardı. Ve ona teşekkür etmek amacıyla bunu yapmışlardı. Joe Clark'ın böylesine soğukkanlı bir şekilde, çıplak elleriyle insanların kemiklerini kırması ve bundan keyif alması dehşet verici. Evindeki listeyi düşündükçe tüylerim diken diken oldu. Yakalanmasa kim bilir başka kaç çocuğa daha aynılarını yapacaktı. Listedeki tüm kişilerin erkek oluşu da beni düşündürdü. Sizce neden kurban olarak hep erkekleri seçmiş olabilir? Evet, bu haftanın karanlık dosyasının da sonuna geldik. Bir sonraki karanlık dosyada görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın.

Siz de akan ırmakların, kuş cıvıltılarının, deniz dalgalarının ve kırılan kemiklerin sesini dinlemeyi sever misiniz?

Ben Sezgi Aksu. Burası Karanlık Dosyalar. Bugün sizlerle Wisconsin'ı saran panik dalgasının peşinden gidecek, 911'i meşgul eden kayıp ihbarlarını arayacağız. Ne dersiniz? Parçalanmış kemiklerin izini sürmeye hazır mısınız?

Temmuz 1994 sabahı, Barabow, Wisconsin'da yaşayan 14 yaşındaki Chris Steiner ve ailesi için güzel başlamıştı. Amerika'nın Bağımsızlık Günü kutlamalarının ardından yorgun bir şekilde evlerine dönmüş, kutlamaların ne kadar coşkulu olduğundan bahsediyorlardı.

Chris'in koltukta uyuklamaya başlamasıyla herkes odasına geçip yatmaya hazırlandı. Ertesi gün Chris'in yeni işindeki ilk günüydü. Erken uyanması gerekiyordu. Hem kendi parasını kazanacağı hem de yeni bir maceraya atılacağı için çok heyecanlıydı. Hayatındaki bu yeni dönemin nasıl olacağına dair hayaller kurarak huzurla uykuya daldı. Sabah saat 6.15'te babası onu uyandırmak için odasına geldi. Ancak beklemediği bir şeyle karşılaştı.

Chris yatağında ya da odasında değildi. Erken kalkmış olabileceğini düşünerek annesiyle birlikte evi aradılar. Ama evde yoktu. Telaşla evden çıkıp Chris'in iş yerine gittiler. Ancak orada da olmadığını öğrendiler.

Bu durum normal değildi. Gecikmeden polisi aradılar. Polisler eve geldiğinde, babası onları önceki gece saat 22'de oğlumu kontrol ettiğinde onu yatağında uyurken gördüğünü söyledi. Bu, Chris'in canlı görüldüğü son saatti. Evde arama yapan polisler bazı ilginç şeylere rastlamışlardı. Zemin katta Chris'in abisinin yatak odası vardı. O gece abisi evde değildi. Geceyi dışarıda geçirmişti.

İlginç olansa odasındaki pencerenin cam kısmının çıkarılmış olmasıydı. Ayrıca evin her yerinde çamurlu ayak izleri vardı. Zemin katta bulunan iki veranda kapısı da kilitlenmemiş haldeydi. Polis başlangıçta en olası senaryoyu düşünüp paniklememelerini söyledi. Chris sonuçta genç bir erkekti ve önceki gün 4 Temmuz'du. Ailesinden gizli bir partiye gitmiş olabilirdi.

Ya da belki de bir kız arkadaşı vardı ve onunla görüşmek için kimseye gözükmeden evden çıkmıştı. Bunların hepsi olabilirdi. Tabii hiçbiri de. Aile her ne kadar endişeli olsa da polisin bu konuda haklı olabileceğini de göz arda edemiyordu.

Ama diğer taraftan evdeki çamurlu ayak izlerini de açıklayamadıklarından tedirginliği üstlerinden atamıyorlardı. Oğullarının eve dönebileceğini umarak beklemeye başladılar. Annesi kapıdan, babasıysa duvardaki saatten gözünü alamıyordu.

Bir ara bahçeden bir ses duyar gibi olup cama koştular. Ama dışarıda kimse yoktu. Öylece beklemeye devam ettiler. Aradan saatler geçti. Ne gelen vardı ne giden. Saatler günlere dönüştü. Chris hala dönmemişti. Panik aileyi iyice sarmaya başladı. Polisin aklına gelen başka bir teori de Chris'in evden kaçmış olabileceğiydi. Ancak ebeveynleri buna katılmıyordu.

oğullarını tanıyorlardı. Yeni işi için heyecanlıydı ve evde her şey yolundaydı. Chris'in kaçmak için bir nedeni olmadığı konusunda ısrar ettiler. 10 Temmuz'a gelindiğinde polis soruşturmasına devam ederken Wisconsin nehrinde bir ceset bulundu. Ceset genç bir erkeğe aitti. Yapılan incelemeler sonucu diş kayıtları bunun Chris Steiner'ın cesedi olduğunu ortaya çıkardı.

Bedeni suda geçirdiği günler nedeniyle fena halde çürümüş ve şişmişti. Chris'in oraya nasıl geldiğine dair kimsenin hiçbir fikri yoktu. Daha da kötüsü ölüm nedeni boğulma, ölüm şekli ise belirsizdi. Olay bir kaza olarak kayıtlara geçti. Ta ki bir yıl sonrasına kadar.

29 Temmuz 1995'te yine Barabow, Wisconsin'da yaşayan 13 yaşındaki Ted Phillips ve kız kardeşi televizyon izlerken kanepede uyuyakalmışlardı. Nerede uyurlarsa uyusunlar, babaları mutlaka bir noktada gelip onları yataklarına taşırdı.

Şşşş! Çok eğleneceğiz. Sabah saat dörtte babaları uyanmış ve çocuklarının odalarına bakmıştı. İkisinin de odalarında olmadığını görünce salona gitti. Kanepede uyuyakalmış olabileceklerini düşündü.

Kızı kanepede uyuyordu. Onu kaldırıp odasına götürdü. Ancak Ted yoktu. Evin içinde onu aramaya başladı. Ancak bulamadı. Ted hiçbir yerde yoktu. Tıpkı Chris gibi. Bu hiç normal değildi. 13 yaşındaki bir çocuk o saatte bir yere gitmiş olamazdı. Hemen polisi aradılar. O sırada Ted, yeni arkadaşı olduğun düşündüğü kişiyle sohbet ediyordu.

Bizimkiler de yok bu gece. Evde ablamla parti veriyoruz. Herkesi böyle kaçırıyormuş gibi yapalım dedik. Çok eğleneceksin. Hatta bu sizin yanınızdaki Robin's de bizde. O kadar komik korktu ki bir görsen. Robin's de mi orada? Aynı sınıftayız biz onunla. Evet, evet. Evde bizi bekliyor. Hadi. Ya ama annemler merak eder. Saat kaç oldu baksana. Saçmalama Ted. Kaç yaşına geldin. Hem onlar uyanmadan dönersin. Öyle mi diyorsun? Tabii canım. Neredeydi eviniz? O sırada Ted'in anne ve babası evin etrafındaki sokakları dolaşmaya başladılar. Ancak Ted ve Clark gittikçe onlardan uzaklaşıyordu. Polisler eve geldiğinde Ted'in ortadan kayboluşuna dair hiçbir işaret bulamadılar.

Eve bir yabancının girdiğine veya Ted'e birinin bir şey yaptığına dair herhangi bir iz yoktu. Ancak ebeveynleri, oğullarının kendilerine haber vermeden asla evden ayrılmayacağından emindi. Eve kesinlikle biri girmiş olmalıydı. Polisler olayı araştırmaya başladılar. Ama onların bulmasına gerek kalmadan, Ted gerçekten de ailesini habersiz bırakmayacaktı.

Ted, güvenli evinden yarı uykulu ve kafası karışmış halde götürüldükten tam 43 saat sonra kendini kilitli bir dolabın içinde buldu. Her yeri parçalanmış ve kanlar içindeydi. Bir süre durduktan sonra bayıldığını hatırladı. 43 saatten beri belki de 4. uyanışıydı bu. Parçalanmış bedeni ve kırılmış kemikleri merdivenlerden aşağı sarkıyordu. Çaresiz durumdaydı. Ancak her şeye rağmen yine de şanslı sayılırdı. Yerde bir telefon vardı. Zor zor telefona uzandı ve 911'i tuşladı. Wisconsin Polis Departmanı. Yardım edin. Lütfen yardım edin. Buyurun dinliyorum. Bir yerde zorla tutuyorlar beni. Kalkamıyorum, yürüyemiyorum. Bütün kemiklerim kırıldı.

Lütfen yardım edin, lütfen. Neredesin? Bulunduğun adresi söyleyebilecek durumda mısın? Hemen geleceğiz, merak etme. Hayır, bilmiyorum. Bilmiyorum, hiçbir şey bilmiyorum. Kurtarın beni ne olur. Şimdi kısa bir ara veriyoruz. Ardından hız kesmeden davamıza geri döneceğiz. Polisler Çağrı'nın izini sürmüş ve 30 dakika içinde Ted'in esir tutulduğu eve varabilmişti.

Böylece Ted'in işkencesi ve onu kaçıran 17 yaşındaki Joe Clark'ın sadist suçları sona erecekti. Ted polise Clark'ın başlangıçta arkadaş canlısı olduğunu düşündüğünü söyledi. Onunla beraber partiye gitmek, yaşıtlarıyla eğlenmek istemişti sadece. Clark'ın kendisine işkence edebileceğini aklının ucundan bile geçirmemişti.

Elbette tüm bunlar Ted'in şüphelenmesini engellemek için yapılan bir tuzaktan ibaretti. Ted'i o gece evden alıp, yıkık ve kirli evine götürdükten sonra Clark'ın maskesi düştü.

Önce Ted'i bahanelerle üst kata çıkardı. Sonra onu yatağa attı ve ayak bileğini kırılıncaya kadar döndürdü. Ted şok içindeydi ve kaçmaya çalıştı. Ama bu sadece Clark'ı daha da öfkelendirmişti. Ted'den yaşça büyük ve fiziksel olarak da daha güçlüydü. Onu öfkeyle dövmeye başladı.

Clark, Ted'in çığlıkları duyulmasın diye onu susturmak için bir havlu kullanarak ağzını tıkıyor, ona saatlerce işkence edip dövüyordu. Bu uzun süreli saldırıların tetikleyicisi genellikle anlık bir sıkıntı oluyordu. Clark, bacağını öne doğru zorlayarak ve kırılıncaya kadar ona yaslanarak Ted'in uyluk kemiğini kırmış ve göğsünün üzerinde zıplayarak onu boğmaya çalışmıştı. Bunların üstüne bacaklarını kırıp onu yürümeye zorladı.

Artık Ted, Clark'ın onu öldüreceğinden emindi. Direnmeyi kesmiş, ne istediyse yapıyordu. Tam o sırada Clark, hiç beklemediği bir şey yaptı. Sanki bunların hiçbiri olmamış, Ted'e öldüresiye işkence etmemiş gibi, onun yaralarını bandajlar ve çoraplardan yapılan derme çatma alçılarla sarmaya başladı. Sanki Ted'in dışında iki kişi daha vardı o odada.

Biri ona işkence eden kötü kişi, diğeri onun yaralarını saran iyi kişi. İyi olan, Ted'i televizyon izlemesi ve kendisiyle sohbet etmesi için kucağına alıp alt kata taşıdı. Ona gülümsüyordu. Ted neden kendisine bunu yaptığını sorduğundaysa cevabı oldukça basit ama bir o kadar da dehşet vericiydi. Kemik kırılma sesi var ya...

Bayılıyorum. Sesinden, hissinden. Hem bu ilk kez yaptığım bir şey değil. Daha önce iki kere daha yaptım. Ama senin kemiklerinden çıkan ses favorim oldu. Bak dinle. Ted

bu çocuğun adını Chris olarak hatırlıyordu.

Adeta bir Jekyll ve Hyde kişiliğine sahipti Clark. Bunun başka bir kanıtı olarak Ted'i bir dolaba kilitlemiş ve evden ayrılmıştı. Gününü diğer tanıdıklarıyla birlikte iyilik maskesiyle geçirecekti.

Ancak Ted'in evden kaçamayacak halde olduğunu olan güveni Clark'ın sonunu getirdi. Polisler eve geldiğinde Clark'a evde yoktu. Kız arkadaşıyla partilemeye gitmişti. Evde ise sadece 13 yaşında kayıp bir çocuk olan Ted vardı. Polisin gelmesiyle hayatının kurtarılabilmesi için derhal hastaneye kaldırıldı.

Vücudu yalnızca kötü bir araba kazası kurbanında görebileceğiniz bir haldeydi. Ted'in bacakları dört yerden kırılmıştı. Bükülmüş ayaklarında lastiği andıran bir deri vardı. Ve ayak parmakları ters yöne bakıyordu. Hastaneye getirildiğinde iç kanama geçiriyordu. Ölüm riski yüksekti. Doktorlar üzülerek ölmesine muhtemelen saatler kaldığını söyledi. Polis bu olayın faili olarak kimi aradığını biliyordu.

Ama onu bulmakta zorluk yaşadılar. Çeşitli partilere baskın yapsalar da bulamadılar. Ama sonunda Clark'ın evinde bir gözetim başlatılması sayesinde Ted'in 911'i aramasından yaklaşık 4 saat sonra onu tutuklayabildiler. Polis onun evini aradığında bir günlük buldu. İçerisinde bulundukları bölgede yaşayan oğlan çocuklarının bir listesi yer almaktaydı.

Ve hepsi 3 farklı başlık altına toplanmıştı. Bu korkunç listede 29 isim yer almaktaydı. Başlıklarsa şu şekildeydi. Bekleyebilirler...

Clark, Ted'i götürdüğünü itiraf etti. Ancak niyetinin sadece takılmak olduğunda da ısrarcıydı. Bunu planlamamıştı. Ne olduğunu ya da Ted'in nasıl yaralandığını hatırlamadığını, çünkü bir nevi baygınlık geçirdiğini iddia etti. Clark'a birinci derece kasıtlı cinayet girişimi, bir çocuğa bedensel ve zihinsel zarar verme, sakatlama ve çocuk kandırma suçlamaları yöneltildi.

Clark suçlamalara hiçbir itirazda bulunmadı. Akıl hastalığı nedeniyle suçsuz olduğunu iddia etti. Savunmasında biyolojik annesinin, kendisi evlat edinilmişti, hamileliği boyunca ağır bir uyuşturucu kullanıcısı olduğunu söyledi. Ve önceki yıl bir bisiklet kazasında kafa travması geçirdiğini savundu. Ancak yine de suçlu bulunarak 100 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Ted hayata tutunmayı başarmıştı.

İki yıl süren bir tedavi süreci ve cerrahi müdahalelerin ardından, toparlayarak da olsa tekrar yürümeye başladı. Mahkeme, Ted'e aldığı fiziksel ve ruhsal zarardan ötürü Clark tarafından 21 milyon dolar tazminat ödenmesine karar vermişti. 21 milyon dolarlık anlaşmanın bir parçası olarak Ted, 31.566 dolar tıbbi tazminat, 6 milyon dolar tazminat ve 15 milyon dolar cezai tazminat alacaktı.

Ancak Clark'ın yıllarca geçirdiği pahalı ameliyatlar ve tıbbi tedaviler için TED'e ödeyecek parası hiçbir zaman olmadı. Chris Steiner'ın davası ise yeniden açıldı. Cesedi mezardan çıkarıldı ve yapılan otopsi sonucunda bacaklarında ve ayak bileklerinde TED'inkiyle aynı olan kırıklar ortaya çıktı.

Çocuğun bu halde suya atılması durumunda bacaklarını yüzmek için kullanamayacağı ve kolayca boğulabileceği açıktı. Anlaşılan o ki Clark ona da aynı şekilde işkence etmiş ve sonra da ölmesi için onu nehre atmıştı. Clark'a bu dava çevresinde de Ted'e yaptığı şeyler hakkında suçlamalar yöneltildi. Clark yine suçsuz olduğunu iddia etmişti ve bugüne kadar da aksi beyanda bulunmadı. Hala masumiyeti konusunda ısrarcı. Ancak tüm suçlamalardan suçlu bulundu ve şartlı tahliye olmaksızın 60 yıl ömür boyu hapis cezasına çarptırıldı.

1998 yılında delil yetersizliğinden dolayı mahkumiyet kararına itiraz etme girişiminde bulunmuş olsa da bu itirazı mahkeme tarafından reddedildi.

Nisan 2023'te Beraboğlu Olga Johnson ve kocası Ted'e yardım etmek amacıyla 100 bin dolarlık bir GoFundMe kurdu. Onun yaşadığı yerdeki topluluğu kurtardığını ve Chris Steiner'ın ailesine huzur getirdiğini düşünüyorlardı. Ve ona teşekkür etmek amacıyla bunu yapmışlardı.

Joe Clark'ın böylesine soğukkanlı bir şekilde, çıplak elleriyle insanların kemiklerini kırması ve bundan keyif alması dehşet verici. Evindeki listeyi düşündükçe tüylerim diken diken oldu. Yakalanmasa kim bilir başka kaç çocuğa daha aynılarını yapacaktı. Listedeki tüm kişilerin erkek oluşu da beni düşündürdü. Sizce neden kurban olarak hep erkekleri seçmiş olabilir?

Evet, bu haftanın karanlık dosyasının da sonuna geldik. Bir sonraki karanlık dosyada görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın.

15 yaşındaki Timothy Vander Ark, Michigan’daki küçük bir kasabada ölmüştü. Annesi Shanda, onun sadece hasta olduğunu söylüyordu. Fakat evin içinde ortaya çıkan izler bambaşka bir gerçeği anlatacaktı. 

Sunan: Sezgi Aksu

 Hazırlayan: Şeyma Orak 

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar

Shanda: Gülşah Dim

Eric: Özgür Yılgür

Öğretmen: Aslı Candaş

Paul: Adar Yılmaz 

Polis: Metin Bozkurt



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et! ------ Podbee Sunar ------- Bu podcast reklam içermektedir.

178-Canavar Anne: Shanda Vander Ark

Eric ve Kouri Richins çiftinin 3 çocukları ve kusursuz bir hayatları vardı. Fakat bir sabah 39 yaşındaki Eric Richins yatağında ölü bulundu. Hiçbir boğuşma ya da darp izine rastlanmamıştı. Peki son derece sağlıklı olduğu bilinen bu adamın beklenmedik ölümünün ardında nasıl bir sır gizliydi?



Sunan: Sezgi Aksu

Hazırlayan: Kevser Yağcı Biçici, Sezgi Aksu

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal 

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar:

Eric Richins: Ada Kanbur

Kouri Richins: Hazal Beril Çam

Polis: Umut Güloğlu



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

177- Sonumuz Böyle mi Olacaktı: Eric Richins Dosyası

Bir palyaço maskesinin ardına gizlenmiş onlarca cinayet... Herkes tarafından sevilen ve yardımsever bir iş insanı olan "Katil Palyaço", Amerika’nın en ürkütücü seri katillerinden biriydi. 





Sunan: Sezgi Aksu

Hazırlayan: Aslı Candaş

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal 

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar

John Wayne Gacy: Metin Bozkurt

Polis: Gülşah Dim

Donald: Ada Kanbur

Timothy: Umut Coşkun

Çocuk: Özgür Yılgür



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

176- Katil Palyaço: John Wayne Gacy 

Kaliforniya’da sevilen bir polis, evinin banyosunda ölü bulundu. Başlangıçta bir suikast ihtimali üzerinde duruluyordu ama soruşturma ilerledikçe çok daha başka bir gerçek gün yüzüne çıkacaktı.



Sunan: Sezgi Aksu

Hazırlayan: Şeyma Orak

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal 

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar

Daniel Green: Ada Kanbur

Erika Sandoval: Kevser Yağcı Biçici

Polis: Umut Coşkun





Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!


------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

175- Tek İstediği Mutlu Olmaktı: Daniel Green Dosyası

Jody, yeni başladığı karate kursuna büyük bir ilgiyle devam ediyordu. Ta ki dersler kabusa dönüşünceye kadar... Bu bölümde, adaleti mağdur olan taraf sağlıyor. 



Sunan: Sezgi Aksu

Hazırlayan: Gülşah Dim

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar

Gary: Metin Bozkurt


Polis: Ada Kanbur


Anne: Gülşah Dim


Arkadaş: Hazal Beril Çam



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!


------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

174- Bir Babanın İntikamı: Jody Plauche

April Holt’un ölümü polis raporlarına “intihar” olarak geçti. Ama yakınları bunun doğru olmadığını biliyordu. Yıllar süren mücadele, yalanların arasındaki gerçeği gün yüzüne çıkardı.



Sunan: Sezgi Aksu

Hazırlayan: Şeyma Orak

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar

Donovan: Ada Kanbur

Jamie: Gülşah Dim 

Polis: Metin Bozkurt

April: Hazal Beril Çam


Operatör: Kevser Biçici



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!


------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

173- Gerçeğin Peşinde: April Holt Dosyası

21 Ağustos 2017 sabahı Michigan'daki bir malikane korkunç bir çığlıkla sarsıldı. 14 yaşındaki Aya Altanawi okula gitmek üzere hazırlanmış ve annesi Nada’yı beklemeye başlamıştı. Ancak evden çıkma saati gelmesine rağmen Nada’dan ses yoktu. Evin içinde annesini aramaya başlayan Aya, Nada'yı hiç beklemediği bir yerde, hiç beklemediği bir şekilde bulacaktı. 





Sunan: Sezgi Aksu 

Hazırlayan: Sezgi Aksu, Kevser Yağcı Biçici

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar:

Aya Altantawi: Şevval Balkan

Polis: Gülşah Dim

Bassel Altantawi: Umut Güloğlu

Muhammad Altantawi: Özgür Yılgür



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!



------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

172- Görünmeyen Düşman: Nada Huranieh Dosyası

Kaybolan kadınlar, sokaklara düşen korku ve susturulamayan bir fısıltı… İngiltere tarihine damga vuran bu dosya, yıllarca gizemini korudu. Her yeni kurban, katilin gölgesini büyütüyordu. Peki katil, nasıl iz bırakmadan senelerce görünmez kalmayı başarabilmişti?



Sunan: Sezgi Aksu 

Hazırlayan: Aslı Candaş

Ses Tasarımı ve Kurgu: Metin Bozkurt

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar:

Peter Sutcliffe: Zafer Toker

Trevor: Umut Coşkun

Grace O’Connor: Şevval Balkan

Polis: Umut Güloğlu

Marcella: Hazal Beril Çam

Anons: Kevser Biçici

Hakim: Ada Kanbur

Sokaktaki Kadınlar: Ceyda Aslan, Hazal Beril Çam, Şevval Balkan, Kevser Biçici, Rabia Altundal



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!



------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

171- İngiltere’yi Sarsan Seri Katil: Yorkshire Ripper

Macera dolu bir balayı, büyük bir trajediyle sonlandı. Çiçeği burunda evli çift Tina ve Gabe Watson'ın bu yaşadığı talihsiz bir kaza gibi gözükse de, denizin derinliklerinde çok daha karanlık bir hikâye gizliydi. 


Sunan: Sezgi Aksu 

Hazırlayan: Özgür Yılgür

Ses Tasarımı ve Kurgu: Metin Bozkurt

Yapımcı: Podbee Media



Tina Watson: Kevser Yağcı Biçici

Gabe Watson: Metin Bozkurt

Dalış Eğitmeni: Ada Kanbur



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠'u ziyaret et!



------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

170- Suyun Derinliklerindeki Şüphe: Tina Watson

Bender Ailesi 1870li yıllarda Amerika'nın Kansas eyaletine göç etmiş, vahşi batının göbeğinde, yol üstünde bir çiftlik evi inşa etmişlerdi. Ardından evlerinin bir kısmını bir dinlenme tesisine çeviren Bender'lar gelen geçen yolculara hizmet vermeye başladı. Fakat yolu buradan geçen pek çok kişinin aniden ortadan kaybolması bazı şüphelere neden olacaktı. Acaba Bender'lar gerçekte nasıl bir aileydi?





Sunan: Sezgi Aksu 

Hazırlayan: Kevser Yağcı Biçici

Ses Tasarımı ve Kurgu: Tolgacan Bozca 

Yapımcı: Podbee Media



George Longcor: Tolgacan Bozca

Kate Bender: Gülşah Dim

Kadın: Kevser Biçici

Albay Alexander York: Metin Bozkurt



Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!



------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

169- Vahşi Batı’nın Sessiz Dehşeti: Amerika’nın İlk Seri Katil Ailesi

24 Mayıs 1987 gecesi Kenneth James Parks ve ailesi kendilerini hiç ummadıkları bir durumun içinde buldu.

Sunan: Sezgi Aksu
Hazırlayan: Kadir Can Değer
Ses Tasarımı ve Kurgu: Tolgacan Bozca
Yapımcı: Podbee Media

Canlandıranlar:
Kenneth: Kadir Can Değer
Karen: Hazal Beril Çam
Marlys: Şevval Balkan
Barbara: Kevser Biçici

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

100 - Uykusuz Bir Gece: Kenneth James Parks

Karanlık Dosyalar, tüm dünyadaki çözülmüş ve çözülmeyi bekleyen cinayet ve kayıp vakalarını incelerken dinleyici olarak sizleri davanın içine bir üçüncü şahıs olarak yerleştiriyor. Meraklısını fazlasıyla doyuracak, daha önce deneyimlememiş olanlar için de bağımlılık yaratacak.

Karanlık Dosyalar

Rebecca Schaeffer hayatının baharında, çok sevilen bir dizinin yıldızı, ünlü ve başarılı bir oyuncu olma yolunda emin adımlarla ilerleyen genç bir kadındı. Takıntılı hayranı Robert John Bardo ile hiç karşılaşmasaydı, bugün tanıdığımız ve sevdiğimiz Hollywood yıldızlarından biri olabilir miydi?


Sunan: Sezgi Aksu
Hazırlayan: Sezgi Aksu, Kevser Biçici
Ses Tasarımı ve Kurgu: Tolgacan Bozca
Yapımcı: Podbee Media

Canlandıranlar:
Rebecca Schaeffer: Gülşah Dim
Robert John Bardo: Kadir Can Değer
Restoran Çalışanı: Umut Güloğlu
Patron: Hazal Beril Çam
Güvenlik: Özgür Yılgür


------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Podcast'e Soru Sor

Kaydet - Dinle - Gönder

Bildirimler

Karanlık Dosyalar

Her hafta eklenen yeni bölümleri kaçırma!