Özgüven vs Kibir: Youtube önce mevcut özgüvenimi mahvetti, sonra muhtemelen hayatımdaki en büyük kazanımlardan birini sağladı. Bu bölümde, haksız bir kibir ile sahici bir özgüven arasındaki farkları konuşuyoruz.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kibirden Özgüvene Kendini İnşa Etmek 

Pardon hanımefendi, işinizi biliyorum ama sizi sahneye alabilir miyiz? Dış ses açıklayacak. Girişiminle parlamak mı? Birlikte yaparız. Garanti BBVA, KAGİDER ve Ekonomist Dergisi İşbirliği ile düzenlenen Türkiye'nin Kadın Girişimcisi yarışmasına başvurular başladı. Sesini Türkiye'ye duyurmak ve ödülleri kazanmak için son başvuru tarihi 15 Kasım. Ayrıntılı bilgi garanti.bbwa.kadingirişimci.com'da. Şimdi size özgüven konusunda kendi hikayemi anlatacağım. Çünkü sosyal medyada, dijital platformlarda böylesi içerikler ürettiğim için genellikle kişiler nasıl bu kadar özgüvenli olabiliyorsun diye soruyorlar. Elbette kamerayı açıp insanların karşısına geçerek kendi hikayeni ya da bilgilerini anlatmak belirli bir düzeyde özgüven istiyor. Ama bazen özgüveniyle tam olarak neyi kastettiğimiz her birimiz için açık olmuyor. Kimileri özgüvenli olduğunu düşünürken kibirli oluyor, kimileri ise özgüven sağlamanın yegane yolunun insanların ona saygı duymasını sağlamak olduğunu düşünüyor. ve mevcut deneyimlerim gösterdi ki bana kalır ise ikisi de doğru değil. O yüzden size YouTube'un önce nasıl özgüvenimi mahvettiğini, sonra da muhtemelen hayatımdaki en büyük kazanımlardan birini nasıl sağladığından bahsedeceğim. Lise çağımda ukala, ağzı iyi laf yapan, kişilere hatalı veya yetersiz olduğunu ironiyle göstermeye çalışan tiplerdendim. Derslerim de fena değildi. Aşırı girişken olduğumdan okul etkinliklerinin düzenlenmesinde büyük rol üstlenirdim. Bu yüzden hocalarımla da aram iyiydi. Dolayısıyla kimse bana pek bulaşmak istemezdi. Buna yol açan temel sebeplerden biri ailemdi. Çünkü annem ve babam hem çok girişken hem de özgüveni yüksek insanlardır. Dahası, kardeşimle bana çocuk yaştan beri bir bireymişiz gibi davrandılar. Konuyla ilgili tüm detaylarıyla hatırladığım bir anım var. Bir gün sevdiğimiz aile dostlarımıza misafirliğe gitmiştik. Siyasi bir tartışma yapılıyordu, sanırım seçim arifesiydi. Ben de aralara girip bir şeyler söylüyordum fakat yaşımdan dolayı henüz benim sözüm geçer akçe değildi. Sonrasında babam bozulduğumu fark etmiş olacak ki bana dönüp kızım kime isterse ona oy vereceğim ben diyerek elimi öptü. Ben de gülümsedim. Ailemin bu ve benzer tavırları 25 yaşına geldiğimde YouTube kanalı açarak felsefe konuşmaları yapma cesaretini kazandıran şeydi. Sevgi ve saygı gördüğüm bir ortam içerisinde büyümüştüm ve bunun için minnettarım. Ama ben özgüven meselesinin inceliklerini kavrayabilecek olgunlukta olmadığımdan özgüveni kibir ile karıştırıyordum. Özgüven sizin inşa ettiğiniz değil de size giydirilen bir şey olduğunda esasen maskeli kibir oluyor. Ben iyiyim çünkü öyle diyorlar diye düşünüyorsunuz. Bu kez kendinizi olmadık yarışmaların içerisine sokarak rekabet etmeye başlıyorsunuz. Çünkü özgüvenden farklı olarak kibrin sürdürülmesi, bir başkasına kıyasla büyük olduğunuzu kendinize kanıtlamanıza bağımlı. Dolayısıyla burada vazgeçilmez olarak bir rekabet var. Bu yüzden ben de lise ve 20'li yaşlarımın başında adeta bir ruh emiciymişim gibi ayakta kalmam için gerekli olan enerjiyi insanlarla münakaşaya girme yoluyla sağlıyordum. Bu tip size hiç yabancı gelmemiştir, özellikle Twitter'deki saldırgan ortam düşünüldüğünde. Birdenbire bunları hatırlamama yol açarak beni bu bölümü kaydetmeye götüren şey, bu aralar saygısız ya da sert eleştiriler aldığımda dahi beni takip eden insanların yazdığı ifadeler oldu. Şöyle yazıyorlar genelde. Dilara çok saygılıdır. Dilara hanımefendi bir insandır. Dilara bu münakaşaya girmez. Dilara kavga etmez. Buna benzer bir yorumu daha bugün yayınladığım videoda gördüm. Gerçekten de 5 senedir popüler işler yapıyor olmama ve içlerine çekilmem için tahrik edilmeme rağmen münakaşaların pek parçası olmadım. Bir prensip olarak madem sosyal medyada iş yapıyorum, saygılı ve terbiyeli olmam lazım gibi kağıt üzerinde kurallar da belirlememiştim oysa. Bu yüzden önceleri eski halimi hatırlayarak, acaba ben çekiniyor muyum, özgüvenimi mi yitiriyorum diye düşünmüştüm. Fakat bu bakış özgüven denilen şeyin yanlış bir tanımına dayanıyordu. Yitirmekte olduğum şey sahici bir özgüven değil, haksız bir kibirdi. Çünkü işin aslı önce felsefe, sonra akademi, sonra dijital platformlarda iş yapmanın bana en büyük katkısı söz konusu bilgi ya da genel olarak yaşam olduğunda kimsenin ukalalık yaparak karşısındakinin deneyimini küçümseme hakkına gerçekten sahip olmadığını anlamam oldu. Esasen kimse bu yetkinlikte değil nitekim. Belirli bir alanda yetkin olsa bile yaşam konusunda değil. Yaşaman ustası diyebileceğimiz bilgeliğe en yakın kişiler ise kendi üstünlüğünü kanıtlama çabasının içerisine dahi girmiyor. Çünkü üstün olduğunu kanıtlamaya çalışmak üstün olanın özelliği değildir. Onlar bir çaba sarf etmeden sadece oluyorlar. Bunu Doğu Felsefesi ile karşılaşmalarımda öğrendim. Ufak bir ara verelim, sonrasında bölüme kaldığımız yerden devam ederiz. Tarihi sıkıcı buluyorsanız henüz gerçek tarihle tanışmamışsınız demektir. Acayip ve Garayip serisi sizi gerçek tarihle tanıştırmaya hazırlanıyor. Bu yolculukta muzaffer kumandanlar, ürkütücü sınırlar, muazzam ordular yok. Yalnız insanın tarihi, her türden tuhaflığın tarihi var. Pod B'yle birlikte hazırladığımız Tarihte Acayip ve Garayip bunları anlatmak için huzurlarınızda. Hazırsanız başlayalım efendim. Dolayısıyla şimdilerde saygısızca bir şey ile karşılaştığımda söylemin içeriğinden ziyade iki şey düşünmeyi deniyorum, size de tavsiye ederim. Bir, söyleyeni bu bakış açısı ve tavra iten bir nedenler ağı olduğunu hatırlamak. Ve böylelikle, bu söylemin gerçekten benimle çok az ilgisi olduğunun farkına varmak, yani biri bana hakaret ediyorsa ve beni yerden yere vurmaya çalışıyorsa, orada kişiyi bu söylemi ortaya atmaya götüren bir nedenler silsilesi olduğunu hatırlamaktan söz ediyorum. İki, bu söylemin alımlayıcısı olarak benim buna nasıl tepki verdiğimin söylemin değerini belirlediğini hatırlamak. Yani orada bir söylem var ama o kendi başına böyle müstakil bir mevcudiyete sahip değil, değil mi? Bu söylemin bir söyleyicisi var ve bu söyleyiciyi de bunu söylemeye iten bir nedenler silsilesi var. İki, bu söylemin bir de alımlayıcısı var ve benim onu ne şekilde yorumladığım, alıp kabul ettiğim, değerlendirdiğim söylemin gerçekte değerini belirleyen önemli bir faktör. O yüzden şu bir deney haline geldim. Diyelim ki beni sinirlendiren bir söylem ile karşılaşıyorum. Bu defa daha sıkı bir yanıt geliştirmek için çabalamak yerine şunu soruyorum kendime. Bu yorum neden beni bu kadar sinirlendirdi acaba? Mesela neden insanlar görünüşüm üzerinden beni acımasızca aşağıladığında dahi hiç umurumda olmuyor da düşünsel becerilerimin eleştirilmesine tahammül edemiyorum? Demek ki benim değerler hiyerarşimin kurulmasında bazı şeylerin etkisi olmuş değil mi? Bana hakaret ettiğinde, küfrettiğinde, çirkin olduğumun söylendiğinde, vücudumla dalga geçildiğinde hiç kulak asmıyorum. Ama akli melekelerim üzerinden değerlendirme yapıldığında sinirlenme ihtimalim artıyor. O noktada kulağımın içerisinde şöyle bir ses belirmeye başlıyor. Benim akıllı kızım. O yüzden kendime şunu soruyorum. Hala kimin onayını almak arzusundayım? Elbette bu gibi tartışmalar herkes gibi benim de kimi zaman egomun çatlaklarından içeri sızıyor ve öfkeleniyorum. Karşı savunmaya yeltendiğimde tıpkı kendini gören bir göz gibi kendimi yakalayıp şu sorularla kendimi durdurmayı deniyorum. Bu söylem bana neden acı verdi? Burada acıya yol açan arzu nedir? Buradaki Budizm tınıları size tanıdık gelmiş olmalı değil mi? Acı vardır, bu acının bir nedeni vardır ve bu acının nedeni esasen arzudur. Bu arzu bende her zaman başarı oluyor. Başarılı olmak arzusu üzerinden bu arzu beni köleleştirdiğinde acı çekmeye başladığımı fark ettim. ya da sahip olduğum acıların büyük bir çoğunluğunun başarı arzosuna dayandığını da söyleyebiliriz. Sonrasında başa dönüyorum ve şunu soruyorum, peki başarılı olmak neden benim için bu kadar önemli? Çoğumuzun arzuladığı şey tanınmak, onay görmek, sevilmek ve saygı görmek elbette. Bunda yanlış bir şey yok. Ama benim konuya dair kavrayışım şu. Esasen öz saygı, insanların sana saygı duymasını sağlayarak inşa edebileceğin bir şey değil. İnsanlar bana saygı duyuyor diyerek kendimize saygı duymuyoruz. Herkes beni seviyor diyerek kendimizi sahici bir şekilde sevmiyoruz. Bu bir yanılsama. Böyle olduğunda lisedeki Dilara gibi taşımak için çok fazla çaba sarf etmenin gerektiği bir kostüm oluyor. Kendini kanıtlamak için daimi olarak rekabet etmek zorunda hissediyorsun. Dışa bağımlı bu onay mekanizmasıyla içsel bir huzur sağlamanın ise imkanı yok. O yüzden son senelerde eylemlerimi belirleyen temel motivasyonda önemli bir kayma olduğunu fark ettim. Sevilmek veya saygı görmek odaklı değil, kendime olan sevgim ve saygımı kaybetmemek odaklı. Yani burada hala bir onay mekanizması var fakat bu kez bu onay kendinin rızasını alabilmeyi amaçlıyor. Bununla şunu kastediyorum. Günün sonunda, evet batırdım, iyi yapamadım, yeterince iyi değilim sanırım ama ben kendimden razıyım ya diyebiliyorsan, sanki su geçirmez bir kumaşmışsın gibi seni aşağılamayı amaçlayan söylemler üzerinden bir şekilde akıp gidiyor. O zaman kendini büyük olduğuna ikna etmek için büyüklenmeyi denemiyorsun mesela. Dahası kendimize saygı duymaya başlamamızın bir yan etkisi olarak insanlara da içtenlikle saygı duymamız mümkün hale geliyor. Çünkü dahil olmadığın yarışmanın kaybedeni de olamayacağını anlıyorsun. Böylelikle girdiğimiz diyaloglar rüştümüzü ispatlamamız gereken yarışlar değil, dönüştürücü karşılaşmalar haline geliyor. Bu çok daha büyük bir kazanım. İşte bu, her günleşme yolculuğunda yüz binlerce kişiyle etkileşim kurarken edindiğim en büyük deneyimlerden biri oldu. Başka bir büyük katkısı ise eskiden fotoğraflarıma baktığımda gördüğüm kadından nefret ederken, şimdi kendimi nasıl beğenmeye başlamam oldu ama o başka bir bölümün konusu. Dinlediğiniz için teşekkür ederim. Umarım bu bölüm size özgüven ve kibir arasındaki hattı düşünmek konusunda bazı ipuçları vermiştir ve sahici bir özgüven, öz saygı geliştirmenin esasen dışsal faktörlerle neredeyse hiçbir alakası olmadığını göstermiştir. Gelecek bölümde görüşene dek meraklı kalın.

Pardon hanımefendi, işinizi biliyorum ama sizi sahneye alabilir miyiz? Dış ses açıklayacak. Girişiminle parlamak mı? Birlikte yaparız. Garanti BBVA, KAGİDER ve Ekonomist Dergisi İşbirliği ile düzenlenen Türkiye'nin Kadın Girişimcisi yarışmasına başvurular başladı. Sesini Türkiye'ye duyurmak ve ödülleri kazanmak için son başvuru tarihi 15 Kasım. Ayrıntılı bilgi garanti.bbwa.kadingirişimci.com'da.

Şimdi size özgüven konusunda kendi hikayemi anlatacağım. Çünkü sosyal medyada, dijital platformlarda böylesi içerikler ürettiğim için genellikle kişiler nasıl bu kadar özgüvenli olabiliyorsun diye soruyorlar. Elbette kamerayı açıp insanların karşısına geçerek kendi hikayeni ya da bilgilerini anlatmak belirli bir düzeyde özgüven istiyor.

Ama bazen özgüveniyle tam olarak neyi kastettiğimiz her birimiz için açık olmuyor. Kimileri özgüvenli olduğunu düşünürken kibirli oluyor, kimileri ise özgüven sağlamanın yegane yolunun insanların ona saygı duymasını sağlamak olduğunu düşünüyor.

ve mevcut deneyimlerim gösterdi ki bana kalır ise ikisi de doğru değil. O yüzden size YouTube'un önce nasıl özgüvenimi mahvettiğini, sonra da muhtemelen hayatımdaki en büyük kazanımlardan birini nasıl sağladığından bahsedeceğim. Lise çağımda ukala, ağzı iyi laf yapan, kişilere hatalı veya yetersiz olduğunu ironiyle göstermeye çalışan tiplerdendim.

Derslerim de fena değildi. Aşırı girişken olduğumdan okul etkinliklerinin düzenlenmesinde büyük rol üstlenirdim. Bu yüzden hocalarımla da aram iyiydi. Dolayısıyla kimse bana pek bulaşmak istemezdi.

Buna yol açan temel sebeplerden biri ailemdi. Çünkü annem ve babam hem çok girişken hem de özgüveni yüksek insanlardır. Dahası, kardeşimle bana çocuk yaştan beri bir bireymişiz gibi davrandılar. Konuyla ilgili tüm detaylarıyla hatırladığım bir anım var. Bir gün sevdiğimiz aile dostlarımıza misafirliğe gitmiştik. Siyasi bir tartışma yapılıyordu, sanırım seçim arifesiydi.

Ben de aralara girip bir şeyler söylüyordum fakat yaşımdan dolayı henüz benim sözüm geçer akçe değildi. Sonrasında babam bozulduğumu fark etmiş olacak ki bana dönüp kızım kime isterse ona oy vereceğim ben diyerek elimi öptü. Ben de gülümsedim. Ailemin bu ve benzer tavırları 25 yaşına geldiğimde YouTube kanalı açarak felsefe konuşmaları yapma cesaretini kazandıran şeydi. Sevgi ve saygı gördüğüm bir ortam içerisinde büyümüştüm ve bunun için minnettarım. Ama ben özgüven meselesinin inceliklerini kavrayabilecek olgunlukta olmadığımdan özgüveni kibir ile karıştırıyordum.

Özgüven sizin inşa ettiğiniz değil de size giydirilen bir şey olduğunda esasen maskeli kibir oluyor. Ben iyiyim çünkü öyle diyorlar diye düşünüyorsunuz.

Bu kez kendinizi olmadık yarışmaların içerisine sokarak rekabet etmeye başlıyorsunuz. Çünkü özgüvenden farklı olarak kibrin sürdürülmesi, bir başkasına kıyasla büyük olduğunuzu kendinize kanıtlamanıza bağımlı. Dolayısıyla burada vazgeçilmez olarak bir rekabet var. Bu yüzden ben de lise ve 20'li yaşlarımın başında adeta bir ruh emiciymişim gibi ayakta kalmam için gerekli olan enerjiyi insanlarla münakaşaya girme yoluyla sağlıyordum.

Bu tip size hiç yabancı gelmemiştir, özellikle Twitter'deki saldırgan ortam düşünüldüğünde. Birdenbire bunları hatırlamama yol açarak beni bu bölümü kaydetmeye götüren şey, bu aralar saygısız ya da sert eleştiriler aldığımda dahi beni takip eden insanların yazdığı ifadeler oldu.

Şöyle yazıyorlar genelde. Dilara çok saygılıdır. Dilara hanımefendi bir insandır. Dilara bu münakaşaya girmez. Dilara kavga etmez. Buna benzer bir yorumu daha bugün yayınladığım videoda gördüm. Gerçekten de 5 senedir popüler işler yapıyor olmama ve içlerine çekilmem için tahrik edilmeme rağmen münakaşaların pek parçası olmadım.

Bir prensip olarak madem sosyal medyada iş yapıyorum, saygılı ve terbiyeli olmam lazım gibi kağıt üzerinde kurallar da belirlememiştim oysa. Bu yüzden önceleri eski halimi hatırlayarak, acaba ben çekiniyor muyum, özgüvenimi mi yitiriyorum diye düşünmüştüm. Fakat bu bakış özgüven denilen şeyin yanlış bir tanımına dayanıyordu.

Yitirmekte olduğum şey sahici bir özgüven değil, haksız bir kibirdi. Çünkü işin aslı önce felsefe, sonra akademi, sonra dijital platformlarda iş yapmanın bana en büyük katkısı söz konusu bilgi ya da genel olarak yaşam olduğunda kimsenin ukalalık yaparak karşısındakinin deneyimini küçümseme hakkına gerçekten sahip olmadığını anlamam oldu. Esasen kimse bu yetkinlikte değil nitekim.

Belirli bir alanda yetkin olsa bile yaşam konusunda değil. Yaşaman ustası diyebileceğimiz bilgeliğe en yakın kişiler ise kendi üstünlüğünü kanıtlama çabasının içerisine dahi girmiyor. Çünkü üstün olduğunu kanıtlamaya çalışmak üstün olanın özelliği değildir. Onlar bir çaba sarf etmeden sadece oluyorlar. Bunu Doğu Felsefesi ile karşılaşmalarımda öğrendim.

Ufak bir ara verelim, sonrasında bölüme kaldığımız yerden devam ederiz.

Tarihi sıkıcı buluyorsanız henüz gerçek tarihle tanışmamışsınız demektir. Acayip ve Garayip serisi sizi gerçek tarihle tanıştırmaya hazırlanıyor. Bu yolculukta muzaffer kumandanlar, ürkütücü sınırlar, muazzam ordular yok. Yalnız insanın tarihi, her türden tuhaflığın tarihi var. Pod B'yle birlikte hazırladığımız Tarihte Acayip ve Garayip bunları anlatmak için huzurlarınızda. Hazırsanız başlayalım efendim.

Dolayısıyla şimdilerde saygısızca bir şey ile karşılaştığımda söylemin içeriğinden ziyade iki şey düşünmeyi deniyorum, size de tavsiye ederim. Bir, söyleyeni bu bakış açısı ve tavra iten bir nedenler ağı olduğunu hatırlamak.

Ve böylelikle, bu söylemin gerçekten benimle çok az ilgisi olduğunun farkına varmak, yani biri bana hakaret ediyorsa ve beni yerden yere vurmaya çalışıyorsa, orada kişiyi bu söylemi ortaya atmaya götüren bir nedenler silsilesi olduğunu hatırlamaktan söz ediyorum.

İki, bu söylemin alımlayıcısı olarak benim buna nasıl tepki verdiğimin söylemin değerini belirlediğini hatırlamak. Yani orada bir söylem var ama o kendi başına böyle müstakil bir mevcudiyete sahip değil, değil mi? Bu söylemin bir söyleyicisi var ve bu söyleyiciyi de bunu söylemeye iten bir nedenler silsilesi var.

İki, bu söylemin bir de alımlayıcısı var ve benim onu ne şekilde yorumladığım, alıp kabul ettiğim, değerlendirdiğim söylemin gerçekte değerini belirleyen önemli bir faktör. O yüzden şu bir deney haline geldim. Diyelim ki beni sinirlendiren bir söylem ile karşılaşıyorum. Bu defa daha sıkı bir yanıt geliştirmek için çabalamak yerine şunu soruyorum kendime. Bu yorum neden beni bu kadar sinirlendirdi acaba?

Mesela neden insanlar görünüşüm üzerinden beni acımasızca aşağıladığında dahi hiç umurumda olmuyor da düşünsel becerilerimin eleştirilmesine tahammül edemiyorum? Demek ki benim değerler hiyerarşimin kurulmasında bazı şeylerin etkisi olmuş değil mi?

Bana hakaret ettiğinde, küfrettiğinde, çirkin olduğumun söylendiğinde, vücudumla dalga geçildiğinde hiç kulak asmıyorum. Ama akli melekelerim üzerinden değerlendirme yapıldığında sinirlenme ihtimalim artıyor. O noktada kulağımın içerisinde şöyle bir ses belirmeye başlıyor. Benim akıllı kızım. O yüzden kendime şunu soruyorum. Hala kimin onayını almak arzusundayım?

Elbette bu gibi tartışmalar herkes gibi benim de kimi zaman egomun çatlaklarından içeri sızıyor ve öfkeleniyorum. Karşı savunmaya yeltendiğimde tıpkı kendini gören bir göz gibi kendimi yakalayıp şu sorularla kendimi durdurmayı deniyorum. Bu söylem bana neden acı verdi?

Burada acıya yol açan arzu nedir? Buradaki Budizm tınıları size tanıdık gelmiş olmalı değil mi? Acı vardır, bu acının bir nedeni vardır ve bu acının nedeni esasen arzudur. Bu arzu bende her zaman başarı oluyor. Başarılı olmak arzusu üzerinden bu arzu beni köleleştirdiğinde acı çekmeye başladığımı fark ettim.

ya da sahip olduğum acıların büyük bir çoğunluğunun başarı arzosuna dayandığını da söyleyebiliriz. Sonrasında başa dönüyorum ve şunu soruyorum, peki başarılı olmak neden benim için bu kadar önemli?

Çoğumuzun arzuladığı şey tanınmak, onay görmek, sevilmek ve saygı görmek elbette. Bunda yanlış bir şey yok. Ama benim konuya dair kavrayışım şu. Esasen öz saygı, insanların sana saygı duymasını sağlayarak inşa edebileceğin bir şey değil. İnsanlar bana saygı duyuyor diyerek kendimize saygı duymuyoruz. Herkes beni seviyor diyerek kendimizi sahici bir şekilde sevmiyoruz.

Bu bir yanılsama. Böyle olduğunda lisedeki Dilara gibi taşımak için çok fazla çaba sarf etmenin gerektiği bir kostüm oluyor. Kendini kanıtlamak için daimi olarak rekabet etmek zorunda hissediyorsun. Dışa bağımlı bu onay mekanizmasıyla içsel bir huzur sağlamanın ise imkanı yok. O yüzden son senelerde eylemlerimi belirleyen temel motivasyonda önemli bir kayma olduğunu fark ettim.

Sevilmek veya saygı görmek odaklı değil, kendime olan sevgim ve saygımı kaybetmemek odaklı. Yani burada hala bir onay mekanizması var fakat bu kez bu onay kendinin rızasını alabilmeyi amaçlıyor.

Bununla şunu kastediyorum. Günün sonunda, evet batırdım, iyi yapamadım, yeterince iyi değilim sanırım ama ben kendimden razıyım ya diyebiliyorsan, sanki su geçirmez bir kumaşmışsın gibi seni aşağılamayı amaçlayan söylemler üzerinden bir şekilde akıp gidiyor. O zaman kendini büyük olduğuna ikna etmek için büyüklenmeyi denemiyorsun mesela.

Dahası kendimize saygı duymaya başlamamızın bir yan etkisi olarak insanlara da içtenlikle saygı duymamız mümkün hale geliyor. Çünkü dahil olmadığın yarışmanın kaybedeni de olamayacağını anlıyorsun. Böylelikle girdiğimiz diyaloglar rüştümüzü ispatlamamız gereken yarışlar değil, dönüştürücü karşılaşmalar haline geliyor. Bu çok daha büyük bir kazanım.

İşte bu, her günleşme yolculuğunda yüz binlerce kişiyle etkileşim kurarken edindiğim en büyük deneyimlerden biri oldu. Başka bir büyük katkısı ise eskiden fotoğraflarıma baktığımda gördüğüm kadından nefret ederken, şimdi kendimi nasıl beğenmeye başlamam oldu ama o başka bir bölümün konusu.

Dinlediğiniz için teşekkür ederim. Umarım bu bölüm size özgüven ve kibir arasındaki hattı düşünmek konusunda bazı ipuçları vermiştir ve sahici bir özgüven, öz saygı geliştirmenin esasen dışsal faktörlerle neredeyse hiçbir alakası olmadığını göstermiştir. Gelecek bölümde görüşene dek meraklı kalın.

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, 19 Mart 2025 sonrası Türkiye'deki siyasi atmosferi Michel Foucault'nun teorileri ışığında inceliyorum. Foucault'nun iktidar yapılarına ve söyleme dair analizlerinden yararlanarak iktidarın görünmez sınırlarını görünür kılmayı amaçlıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Foucault Felsefesi: Söylemin Düzeni

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.



Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, ifade özgürlüğü ile halkı kin ve düşmanlığa teşvik etme arasındaki muğlak sınırları inceliyorum. Öncelikle ifade özgürlüğüne tarihsel felsefe perspektifinden yaklaşıyorum. Ardından, günümüzden örnekler ve farklı ülkeler üzerinden çifte standartları ve bu alandaki temel sorunları ortaya koyuyorum. Son olarak, ifade özgürlüğünün sınırlarının belirlenmesinin iktidar ilişkileriyle nasıl bağlantılı olduğunu ve hangi söylemin meşru kabul edileceğine kimin karar verdiğini tartışıyorum.

Unutmayın, bu sınırları belirlemek aynı zamanda nasıl bir toplumda yaşamak istediğimize karar vermektir.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Felsefede İfade Özgürlüğü ve Sınırları

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde seküler kesimde spiritüel pratiklerin neden popülerlik kazandığını sosyolojik ve psikolojik açıdan inceliyorum ve bu akıma katkı sağlayan faktörleri tespit ediyorum. Ayrıca bu yönelimi nasıl bir vizyonla değerlendirmemiz gerektiğine dair bir çerçeve çizmeye çalışıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Spiritüalizm Neden Seküler Kesimde Popülerleşti?

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Londra'daki ilk ecstatic dance deneyimimden yola çıkarak bedenli varoluşumuz üzerine düşünmeye başlıyorum. Batı felsefesi geleneğinin göz ardı ettiği bedene Nietzsche eşliğinde meydan okumanın yollarını araştırırken dansı salt fiziksel bir aktivite olarak değil, yaşamı kutlayan varoluşsal bir duruş olarak ele alıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Dans Etmesini Bilmeyen Bir Tanrıya İnanamam

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.









Tüm bölümler ve daha fazlası için podbeemedia.com'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast, Garanti BBVA reklamı içermektedir. Bonus Platinum'un avantajlarını ⁠⁠keşfet⁠⁠!

Bu bölümde, Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle feminizm ve kadın hakları konusunda sıkça karşılaştığımız klişe ve yanlış söylemleri ele alıyorum. "Kadınlar günü kutlamak ayrımcılık" ve "kadın ve erkek biyolojik olarak eşit değil" gibi önermelerin neden geçersiz olduğunu felsefi, tarihsel ve toplumsal bağlamlarla açıklıyorum.

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast, On Dijital Bankacılık hakkında reklam içerir. Bankacılık On'la Rahat. Dünya Döndükçe EFT-Havale- Fast Ücreti Yok. ON Mobil'i _ndir! 
Bu podcast, Pegasus hakkında reklam içerir. Yeni seyahat rotanı planlamak için hemen https://www.flypgs.com/ ’u veya Pegasus Mobil uygulamasını ziyaret et!
Bu podcast, Garanti BBVA hakkında reklam içerir. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Neden Erkekler Günü Yok?: Feminizme Dair 4 Yanlış

Bu bölümde Pascal’ın ünlü bahis argümanı üzerinden ilerliyoruz: “Tanrı'nın var olduğuna bahse girerek kazancı ve kaybı tartalım. Bu iki ihtimali değerlendirelim. Eğer kazanırsan, her şeyi kazanırsın; eğer kaybedersen, hiçbir şey kaybetmezsin". Öyle mi? Yoksa bu argüman hatalı mı? Felsefi düşünme pratiğine hoşgeldiniz!

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Tanrı Kumarı: Varsa Hapı Yuttuk mu?

Dijital platformlar sayesinde felsefe akademinin dışına taşarak ilgi gören bir etkinlik haline gelince sürekli birbirine taş atan ve birbirlerinin felsefe yapma biçimlerini eleştiren kişilere rastlamaya başladık. Kimi tarihçi, kimi mantıkçı, kimi epey spekülatif. Bu bölümde akıllardaki bazı soru işaretlerini gidermek adına bazı kategoriler koyarak felsefe ile ilgilenmenin üç haliden söz ediyorum. Hangisi daha münasiptir siz karar verin.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Benim Felsefem Senin Felsefeni Döver

Nietzsche, Böyle Buyurdu Zerdüşt adlı eserinde en aşağılanası insanın, artık kendini aşağılamayan olduğunu söyler. Yükselmek için, önce batmak gerektiğini bilmez.

Bu bölümde Nietzsche’nin deve-aslan-çocuk metaforlarını inceleyerek tininin evriminden söz edeceğim, kendimizi aşmak için.



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kendi Batışını İstemek

Bu bölümde doğum günümdeki bazı kararlarımdan çıktığım yolda Alan Watts'ın eşliğinde Doğu ve Batı düşüncesindeki aydınlanma ve kurtuluş anlayışları arasındaki çarpıcı farkı inceliyorum. 

See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Kahkahada Aydınlanmak

Bu bölümde, küçük bir zeytinden Uzak Doğu'ya uzanan bir zihinsel yolculuğa çıkıyorum ve bu yolda farkındalık ve şimdiki ana odaklanmanın önemi ele alıyorum.


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Zeytinin İçindeki Evren

Frederic Gros, Yürümenin Felsefesi adlı kitabında filozofların yürüyüş pratikleri ve bu pratiklere dair fikirlerini aktarıyor. Benim favorim olan "Yürümek spor değildir.” adlı ilk bölümünden yola çıkarak bu yürüyüşlerin nasıl özgürleştirici eylemler olduğunu konuşuyoruz. 


See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Yürümenin Felsefesi

Onlarca içerik içerisinden bu seriyi dinlemeye karar verdiğine göre muhtemelen senin de fark edip anlamlandıramadığın bir gerçek var, kendimizi bu dünyaya fırlatılmış halde bulduk. Bu yüzden bu podcastte bildiğimizi sandığımız ama muhtemelen yanıldığımız ya da belki de üzerine hiç düşünmediğimiz ama düşünmemiz gereken konuları ele alacağız.

Felsefenin İzinde

Bu bölümde yaratılmak ve özgürlük kavramları arasındaki ilişkiyi kurcalamak istiyorum. Tüm bu olmakta olanların fazlasıyla absürt olduğunu söyledikten sonra hala yaşamaya devam etme motivasyonunu nasıl sağlayacağız?



See Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Podcast'e Soru Sor

Kaydet - Dinle - Gönder

Bildirimler

Felsefenin İzinde

Her hafta eklenen yeni bölümleri kaçırma!