Perili evleri sadece korkuya hizmet eden bir mit olarak mı görüyorsunuz? Düzenli olarak her gece aynı saatte sizi rahatsız eden bir ses tarafından uyandırıldığınızı düşünün. Sesten rahatsız olup salona inip camdan dışarın bakmayı düşüneceksiniz. Belli ki dışarda evsiz birilerinin ses yaptığını düşünüyorsunuz. Cama yaklaşın ve dışarı bakın; perili evlerin bir mit mi yoksa gerçek mi olduğunu hayatınızı değiştirecek biçimde öğreneceksiniz!

*Bu bölümdeki bazı unsurlar rahatsız edici olabilir*

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

24 - Amityville

13 Şubat 1976 sabahı Amerika, Kathleen ve George Lutz ile tanıştı. Yeni evlilerdi ve Amityville'deki evlerini terk etmişlerdi. Basın toplantısında konuşmanın çoğunu George yaptı. İsteksizce ve uzun süre düşündükten sonra hikayesini anlatmak zorunda kalmış gibiydi. Ayrıntılara girmek istemediğini söyledi. Ama evet dedi. Çok güçlü bir şey ailesini evden uzaklaştırmıştı. Ben Sezgi Aksu. Burası Karanlık Dosyalar. Halloween haftamıza birçok korku filmine konu olmuş tüyler ürpertici bir hikayeyle devam ediyoruz. Bugün sizler için Amityville olayını seçtim. Ne dersiniz? Hazırsanız başlayalım mı? George, evin perili olduğuna dair dedikoduları cevaplamak istiyordu. Hayır, ailesi evlerinde insan şeklinde gölgeler ve uçan cisimler görmemişti. Hayır, ağlama sesleri duymamışlardı ve hareket eden kanepeler görmemişlerdi. Ama evet, eve sadece bir aylığına sahip olduktan sonra aile olarak kendi güvenlikleri için endişe edip ayrılmışlardı. Ve şu an için paylaşmak istediği tek şey buydu. Muhabirler daha fazla ayrıntı için George'a baskı yaptılar. Yine de George kesin ve net bir şey söylemedi. Bir muhabir onunla konuşabildiğini iddia etti ve Lutz ailesinin araştırmacılar tarafından istense bile o evde bir gece daha kalmayacağını ve şu anda evi satmayı planlamadıklarını söyledi. Basın toplantısından bir gün sonra 112 Ocean Avenue'daki evin bahçesi gelip meseleleri bizzat araştırmaya karar vermiş insanlarla doluydu. Çoğunlukla Long Island'daki komşu kasabalardan gelmişlerdi. Cadde boyunca park halinde arabalar vardı ve bazı aileler yanlarına çocuklarını da almıştı. 12 yaşındaki oğlunu getiren bir baba, açıklanamayan şeylere ilgim var dedi. Geçen gece diğer oğlumla buradaydım ve bir süre elektrik sayacını izledik. Yemin ederim yavaşladı. Tabii buzdolabı yüzünden de olabilir." Lutz ailesi 1975 yılının Aralık ayında Emmettville'deki yeni aldıkları eve taşındı. George ve Kathy Lutz, 4 bin metrekarelik evi 80 bin dolara satın almalarının müthiş bir şansı olduğuna inanmıştı. Şanslı olabilirlerdi, evet. Belki de iyi bir şans değildi sadece. Evde bir hafta geçirdikten sonra fark ettikleri ilk şey duvardan sızan yeşil balçık oldu. Balçığı ellemeye korkmuşlardı ve oldukça da kötü kokuyordu. Kaynağını bulabilmek için balçığı takip etmeye başladılar ama hiçbir şey bulamadılar. Eski ev sahibine bu problemi onlarla paylaşmadıkları için sinirlendiler ve bu sorun devam ederse bir tamirci çağırabileceklerini düşündüler. Yeşil Balçık olmadık zamanlarda olmadık yerlerden sızmaya devam etti ve hiçbir tamirci yardımcı olamadı. Yeni eve taşınmak kolay bir şey değil elbet. Üstelik 4000 metrekare gibi iki kişi için oldukça büyük bir evden bahsediyorsak. Böyle bir evde geceleri korkmak da normal olabilirdi. Alışmak için sadece biraz zaman gerekliydi. Takıldıkları şey ise her gece 3.15'te uyanmalarıydı. Her gece 3.15'te garip sesler duyarak irkiliyorlardı ve bu onları çok yormuştu. En sonunda bir gece George sinirlendi ve etraftaki sarhoşların ses yaptığını düşünerek camdan dışarı baktı. Gördüğü şey ise ona bakan bir sürü göz oldu. Hemen camdan uzaklaştı. Gölge gibi şeyler sanki onu yemek istercesine ona bakıyordu. Uyku mahmurluğu olmalı diye düşündü. Kendini sakinleştirdi ve yatağa geri döndü. Eşine dışarıdaki sarhoşları kovuşturduğunu ve rahat uyumasını söyledi. O gece uyuyamadı ve her gece 3.15'de uyanmaya devam ettiler. George uyuyamamaktan çok yorulmuştu. Salonda biraz oturmanın iyi geleceğini düşündü. Onu uyandıran sesleri daha yakınında duymaya başladı. Ensesinde bir soğukluk hissetti ve irkilerek ayağa kalktı. Salondaki pencerelere baktığında ona bakan onlarca gözle karşılaştı ve istemsizce çığlık atarak uyuyan eşinin yanına koştu. Yatak odasına yaklaştıkça sesler daha da yükselmeye başladı. Odaya geldiğinde korkudan donup kaldı. Eşi Kathleen yataktan havalanmıştı ve garip sesler çıkartıyordu. Bu gece Lutz ailesinin Amityville'deki son gecesi oldu. DeFeo ailesinin ortanca oğlu Ronald Butch DeFeo Jr. iş çıkışı her zaman olduğu gibi mahallelerindeki bara gitti. Genelde işten oldukça sinirli çıkardı ve barda sızana kadar içer, etrafındakileri hayatından şikayet ederdi. O gece de şikayetleri bitmemişti elbette. Bar telefonundan evi arıyordu ama 6 kişilik ailesinden hiçbiri telefonunu açmıyordu. Anahtarını unutmuştu ve geç geleceğini haber vermek istemişti. Anlaşılan bu mümkün değildi. Bir süre daha etrafındakilere söylendikten sonra eve gitmeye karar verdi. Sabah 6.30'da bara geri döndü ve bağırmaya başladı. Yardım edin! Bana yardım etmelisiniz! Sanırım annem ve babam vuruldu. 13 Kasım 1974'te DeFeo ailesinin 6 üyesi, baba Ronald, anne Louise, 2 kızı ve 2 oğulları 112 Ocean Avenue'daki evlerinde ölü bulundu. Aile üyelerinin hepsi kendi yataklarında, karınları üzerine yatırılmıştı. Hepsi sabaha karşı 3.15 civarında tüfekle vurulmuştu. Herhangi bir boğuşma ya da uyuşturulmuş olduklarına dair bir iz yoktu. Anne ve baba DeFeo iki kez vurulmuş, çocuklarsa tek kurşunla öldürülmüştü. Fiziksel kanıtlar anne Louise DeFeo ve kızı Allison'ın ölümleri sırasında uyanık olduklarını gösteriyordu. Komşulardan hiçbiri silah sesi duymamışlardı. Her şeyin farkında olan tek kişi aile köpeğiydi ve aslında sürekli havlayarak insanları uyarmaya çalışmıştı. Ancak polis DeFeo Junior'ın masum olduğu iddialarına şüpheyle yaklaştı. Polis, yaklaşık 200 bin dolar tutarındaki sigorta parasını istediği için cinayetleri işlediğine inanmıştı. Cesetleri bulduktan sonraki iki gün içinde DeFeo Junior, 6 kişinin ikinci dereceden cinayetiyle suçlandı. Evin kendisinin perili olduğunu ve ailesinin evin kurbanları olduğunu iddia etti. İstismarcı bir baba ve pasif bir anneyle yaşıyordu. Sorunlu geçen çocukluğu madde bağımlılığıyla cebelleştiği yetişkinliğe dönüşmüştü. Bazen kendini savunmak için, bazen de yoksunluk krizlerinde babasına saldırırdı. Hatta bir keresinde onu silahla tehdit etmişti. Herhangi bir işte bir haftadan uzun duramaz, bulunduğu her yerde herkesle bir şekilde kavga ederdi. Her şeye rağmen ailesi onun evde yaşamasına izin vermişti ve ona haftalık belli bir miktar para veriyordu. DeFeo Junior cinayetler sırasında barda olduğunu savundu ve daha sonra mafya tetikçisi Louis Fellini'nin ailesini öldürürken onu izlemeye zorladığını söyledi. 14 Ekim 1975'te yargılandı. 1986'da Newsday'e verdiği bir röportajda DeFeo Junior, kız kardeşi Dawn'ın babalarını vurduğunu ve sonra perişan annelerinin bir tüfekle tüm kardeşlerini öldürdüğünü iddia etti. Kendisi de tüfeği alıp annesini vurmuştu. Suçu üstüne almıştı çünkü babası tehlikeli insanlarla dolu bir aileden geliyordu ve yaptıkları yüzünden annesini öldürerek intikam alabilirlerdi. Babasının amcası, başka bir davaya konu olan Genovese ailesinden Peter DeFeo'ydu. Yine aynı röportajda DeFeo Jr. cinayetler sırasında New Jersey'de birlikte yaşadığı Geraldine Gates adlı bir kadınla evli olduğunu ve annesinin telefon ederek Amityville'a dönmesini ve babasıyla aralarındaki kavgayı ayırmasını istediğini iddia etti. Daha sonra Geraldine'in kardeşi Richard Romondo ile Amityville'a gitmişlerdi. Söylediğine göre o da cinayetler sırasında yanındaydı ve hikayesini tamamen doğrulayabilirdi. 1990'da DeFeo Jr. mahkumiyetinin kaldırılması için bir dava açtı. Bu sefer de kim olduğunu iyi göremeden evden kaçan bir saldırganın nebeveynlerini vurduğunu, bundan sonra da en büyük kız kardeşi Dawn'ın kardeşlerini öldürdüğünü söyleyerek ifadesini değiştirdi. Kendisinin öldürdüğü tek kişinin Dawn olduğunu ve bunun da tüfek için mücadele ederken gerçekleştiğini söyledi. Geraldine ile evli olduğu ve cinayetler sırasında erkek kardeşinin yanında olduğunu dair ifadesine ise devam etti. Richard Romando'nun ifadesi mahkemeye sunuldu ve şahsen ifade vermek için orada bulunamayacağı belirtildi. Suffolk County Bölge Savcılığı, Richard Romando diye birinin var olmadığını, Geraldine Gates'in cinayetler sırasında başka biriyle evli olduğunu ve New York'ta yaşadığını öne süren kanıtlarla mahkemeye geldi. 1992'de Geraldine Gates'ten Sözde abisinin hayali olduğunu kabul ettiği yeminli bir ifade alındığı için bu duruşmada ifade vermedi. DeFeo'nun avukatı William Weber, mahkemeye çıktığı andan itibaren DeFeo'nun deli olduğu konusunda ısrar etti. Oğlunun yaptıklarından ölen Ronald DeFeo Senior'ı suçladı. Onun tacizci, zorbalık yapan bir adam olduğunu savundu. Sonunda DeFeo'nun cinayetleri kendi işlediğini itiraf etmesine rağmen savunma DeFeo'nun kafasındaki kötü niyetli sesler tarafından yönlendirildiğini ve davranışlarını kontrol edemediğini ileri sürdü. DeFeo bir kez başladığında duramadığını ve her şeyin çok hızlı gerçekleştiğini söyleyerek kendini savundu. Herkesi öldürdükten sonra banyo yaptığını ve üzerini düzelttiğini ardından tüfek, kanlı giysiler ve fişek gibi kalıntılardan nasıl kurtulduğunu ayrıntılı olarak anlattı. Polis soruşturması tüfeğe ses kesici takıldığı ve aile üyelerine sakinleştirici verildiğine dair hiçbir kanıt bulunmadığı sonucuna varmıştı. Ancak buna rağmen DeFeo, sorgusu sırasında ailesini uyuşturduğunu iddia etti. 30 Kasım 2000'de hapiste olan DeFeo ile röportaj yapmak isteyen, hikayesiyle yakından ilgilenen biri vardı. Rick Osuna. Osuna, DeFeo davasıyla ilgili bir kitap yazmak istiyordu. Osuna'ya göre yaklaşık 6 saat konuştular. Ancak De Feo daha sonra bir radyo programına bir mektup yazdı ve mektupta Rick Osuna'ya kullanması için bilgi vermediğini, röportajı hemen bıraktığını ve Osuna ile önemli bir şey hakkında konuşmadığını söyledi. Her şeye rağmen Osuna 2002 yılında De Feoların Öldüğü Gece kitabını yayınladı. Osuna'ya göre DeFeo, cinayetleri kız kardeşi Dawn ve iki arkadaşı Oggy DeGenero ve Bobby Kelske ile birlikte işlemişti. Sebebi ise ailesinin onu öldürmeyi planladığını düşünmesi ve çaresiz hissetmesiydi. İddiaya göre DeFeo, babasıyla yaşadığı öfkeli bir tartışmadan sonra zaten kendisi ve kız kardeşlerinin ebeveynlerini öldürmeyi planladığını ve onları öldürdükten sonra Dawn'ın çocukları tanık olarak ortadan kaldırmak için öldürdüğünü iddia etti. Kız kardeşinin yaptıklarını öğrenince çok sinirlendiğini, onu bilinçsizce yatağına yatırdığını ve başından vurduğunu söyledi. Polis, Dawn'ın geceliğinin üzerinde barut izleri buldu ve defa taraftarları, bunun Dawn'ın da silah kullandığına dair bir kanıt olarak sunulmasını istedi. Ancak duruşmada, balistik uzmanı Alfred de la Pena, silahın ateşlendiği sırada Dawn'ın sadece silahın namlusuna yakın olduğunu ve silahı ateşleyenin o olmadığını açıkladı. De Feo mahkumiyeti boyunca New York Fallsburg kasabasındaki Sullivan Islah Tehsisinde tutuldu ve ölümüne kadar şartı tahliye kuruluna yaptığı tüm temiz ve talepleri reddedildi. De Feo 12 Mart 2021'de 69 yaşında Albany Tıp Merkezi'nde öldü. Resmi ölüm nedeni kamuoyuna açıklanmadı. Jay Anson'un 1977 tarihli kitabı The Amityville Horror DeFeo Cinayetlerine dayanıyordu. Aynı adı taşıyan 1979 yapımı filmin çıkış noktası da bu kitaptı. Film 2005 yılında aynı isimle tekrar çekildi. Kitap en çok satanlar listesine hızlıca girerken film bir klasiğe dönüştü. Hikaye bir efsane haline geldi. Olsun onun aksine, Anson'un kitabı, Lutz ailesinin 45 saatlik kayıtlı görüşmelerinden oluşuyordu. 3 Lutz çocuğundan biri olan Christopher Carantino, tüm paranormal olayların gerçekleştiğini doğruladı. Ancak üvey babası George Lutz tarafından olayların abartıldığını da ekledi. George Lutz paranormal aktivitelere ilgiliydi. Karanlık diyarların gerçeklerini merak ediyordu ve aktif olarak ruhları çağırmaya çalışırdı zaten. Bunun yanı sıra, hikayesini medyaya satmak için finansal bir motivasyonu da vardı. Ailesi ağır bir borç içindeydi. DeFeo Jr.'ın avukatı Weber, paranormal olayların tamamen bir aldatmacı olduğunu söyledi. Ve onun iddiasına göre, George bu hikayeyi bir gün yazar Anson'la içki içerken uydurmuştu. DeFeo cinayetlerinin film versiyonları da gerçekleri yansıtmıyor. The Immutable Horror'ın 2005 versiyonunda Lenape'deki evin altında eski bir Kızılderili mezarlığı olduğu ve Defean'ın cinayetleri buradaki ruhlar tarafından yönetilerek işlediği anlatılıyordu. Ancak yerel tarihçiler ve Kızılderili liderleri tarafından bu iddialar reddedildi. Söylediklerine göre o bölgede bir mezarlık hiç var olmamıştı. Olayların gerçek olup olmaması korku severlerin şehre olan akınını azaltmıyordu. Bugün hala sayısız insan Lutz ve DeFeo ailesinin korkularını tatmak için Amityville korku evinin içine girmek için can atıyor. Amityville evi şu anda beş yatak odası, üç buçuk adet banyosuyla yüksek bir fiyata sahip olabilir ve zengin alıcıları çekebilir. Lutz'lardan sonra Riverhead Raceway'in sahipleri James ve Barbara Cromartie evi satın aldı. Romartiler takipçilerden kurtulmayı ve dalgalanan değerini korumayı umarak Amityville Korku Evi'nin adresini 112 Ocean Avenue'dan 108'e değiştirdi. Bugüne kadar Amityville Horror Evi'nin adresi 108 olarak kaldı. Son olarak ev 2017'de 605 bin dolara satıldı. Defeo'nun tüyler ürpertici suçları fazlasıyla gerçek olsa da, aslında evde yaşayan ve kısa süre sonra taşınan Latza ailesine musallat olan kötü ruhların kontrolü altında olması sizce mümkün mü? Evet, bu haftanın sizler için seçtiğim karanlık dosyasını ziyaret ettik. Başka bir karanlık dosyada görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın.

13 Şubat 1976 sabahı Amerika, Kathleen ve George Lutz ile tanıştı. Yeni evlilerdi ve Amityville'deki evlerini terk etmişlerdi. Basın toplantısında konuşmanın çoğunu George yaptı. İsteksizce ve uzun süre düşündükten sonra hikayesini anlatmak zorunda kalmış gibiydi. Ayrıntılara girmek istemediğini söyledi. Ama evet dedi. Çok güçlü bir şey ailesini evden uzaklaştırmıştı.

Ben Sezgi Aksu. Burası Karanlık Dosyalar. Halloween haftamıza birçok korku filmine konu olmuş tüyler ürpertici bir hikayeyle devam ediyoruz. Bugün sizler için Amityville olayını seçtim. Ne dersiniz? Hazırsanız başlayalım mı?

George, evin perili olduğuna dair dedikoduları cevaplamak istiyordu. Hayır, ailesi evlerinde insan şeklinde gölgeler ve uçan cisimler görmemişti.

Hayır, ağlama sesleri duymamışlardı ve hareket eden kanepeler görmemişlerdi. Ama evet, eve sadece bir aylığına sahip olduktan sonra aile olarak kendi güvenlikleri için endişe edip ayrılmışlardı. Ve şu an için paylaşmak istediği tek şey buydu.

Muhabirler daha fazla ayrıntı için George'a baskı yaptılar. Yine de George kesin ve net bir şey söylemedi. Bir muhabir onunla konuşabildiğini iddia etti ve Lutz ailesinin araştırmacılar tarafından istense bile o evde bir gece daha kalmayacağını ve şu anda evi satmayı planlamadıklarını söyledi.

Basın toplantısından bir gün sonra 112 Ocean Avenue'daki evin bahçesi gelip meseleleri bizzat araştırmaya karar vermiş insanlarla doluydu. Çoğunlukla Long Island'daki komşu kasabalardan gelmişlerdi. Cadde boyunca park halinde arabalar vardı ve bazı aileler yanlarına çocuklarını da almıştı.

12 yaşındaki oğlunu getiren bir baba, açıklanamayan şeylere ilgim var dedi. Geçen gece diğer oğlumla buradaydım ve bir süre elektrik sayacını izledik. Yemin ederim yavaşladı. Tabii buzdolabı yüzünden de olabilir." Lutz ailesi 1975 yılının Aralık ayında Emmettville'deki yeni aldıkları eve taşındı. George ve Kathy Lutz, 4 bin metrekarelik evi 80 bin dolara satın almalarının müthiş bir şansı olduğuna inanmıştı.

Şanslı olabilirlerdi, evet. Belki de iyi bir şans değildi sadece. Evde bir hafta geçirdikten sonra fark ettikleri ilk şey duvardan sızan yeşil balçık oldu. Balçığı ellemeye korkmuşlardı ve oldukça da kötü kokuyordu. Kaynağını bulabilmek için balçığı takip etmeye başladılar ama hiçbir şey bulamadılar.

Eski ev sahibine bu problemi onlarla paylaşmadıkları için sinirlendiler ve bu sorun devam ederse bir tamirci çağırabileceklerini düşündüler. Yeşil Balçık olmadık zamanlarda olmadık yerlerden sızmaya devam etti ve hiçbir tamirci yardımcı olamadı. Yeni eve taşınmak kolay bir şey değil elbet. Üstelik 4000 metrekare gibi iki kişi için oldukça büyük bir evden bahsediyorsak. Böyle bir evde geceleri korkmak da normal olabilirdi.

Alışmak için sadece biraz zaman gerekliydi. Takıldıkları şey ise her gece 3.15'te uyanmalarıydı. Her gece 3.15'te garip sesler duyarak irkiliyorlardı ve bu onları çok yormuştu. En sonunda bir gece George sinirlendi ve etraftaki sarhoşların ses yaptığını düşünerek camdan dışarı baktı.

Gördüğü şey ise ona bakan bir sürü göz oldu. Hemen camdan uzaklaştı. Gölge gibi şeyler sanki onu yemek istercesine ona bakıyordu. Uyku mahmurluğu olmalı diye düşündü. Kendini sakinleştirdi ve yatağa geri döndü. Eşine dışarıdaki sarhoşları kovuşturduğunu ve rahat uyumasını söyledi. O gece uyuyamadı ve her gece 3.15'de uyanmaya devam ettiler.

George uyuyamamaktan çok yorulmuştu. Salonda biraz oturmanın iyi geleceğini düşündü. Onu uyandıran sesleri daha yakınında duymaya başladı. Ensesinde bir soğukluk hissetti ve irkilerek ayağa kalktı. Salondaki pencerelere baktığında ona bakan onlarca gözle karşılaştı ve istemsizce çığlık atarak uyuyan eşinin yanına koştu.

Yatak odasına yaklaştıkça sesler daha da yükselmeye başladı. Odaya geldiğinde korkudan donup kaldı. Eşi Kathleen yataktan havalanmıştı ve garip sesler çıkartıyordu. Bu gece Lutz ailesinin Amityville'deki son gecesi oldu. DeFeo ailesinin ortanca oğlu Ronald Butch DeFeo Jr. iş çıkışı her zaman olduğu gibi mahallelerindeki bara gitti.

Genelde işten oldukça sinirli çıkardı ve barda sızana kadar içer, etrafındakileri hayatından şikayet ederdi. O gece de şikayetleri bitmemişti elbette. Bar telefonundan evi arıyordu ama 6 kişilik ailesinden hiçbiri telefonunu açmıyordu. Anahtarını unutmuştu ve geç geleceğini haber vermek istemişti. Anlaşılan bu mümkün değildi. Bir süre daha etrafındakilere söylendikten sonra eve gitmeye karar verdi.

Sabah 6.30'da bara geri döndü ve bağırmaya başladı. Yardım edin! Bana yardım etmelisiniz! Sanırım annem ve babam vuruldu. 13 Kasım 1974'te DeFeo ailesinin 6 üyesi, baba Ronald, anne Louise, 2 kızı ve 2 oğulları 112 Ocean Avenue'daki evlerinde ölü bulundu. Aile üyelerinin hepsi kendi yataklarında, karınları üzerine yatırılmıştı.

Hepsi sabaha karşı 3.15 civarında tüfekle vurulmuştu. Herhangi bir boğuşma ya da uyuşturulmuş olduklarına dair bir iz yoktu.

Anne ve baba DeFeo iki kez vurulmuş, çocuklarsa tek kurşunla öldürülmüştü. Fiziksel kanıtlar anne Louise DeFeo ve kızı Allison'ın ölümleri sırasında uyanık olduklarını gösteriyordu. Komşulardan hiçbiri silah sesi duymamışlardı. Her şeyin farkında olan tek kişi aile köpeğiydi ve aslında sürekli havlayarak insanları uyarmaya çalışmıştı. Ancak polis DeFeo Junior'ın masum olduğu iddialarına şüpheyle yaklaştı. Polis, yaklaşık 200 bin dolar tutarındaki sigorta parasını istediği için cinayetleri işlediğine inanmıştı. Cesetleri bulduktan sonraki iki gün içinde DeFeo Junior, 6 kişinin ikinci dereceden cinayetiyle suçlandı. Evin kendisinin perili olduğunu ve ailesinin evin kurbanları olduğunu iddia etti.

İstismarcı bir baba ve pasif bir anneyle yaşıyordu. Sorunlu geçen çocukluğu madde bağımlılığıyla cebelleştiği yetişkinliğe dönüşmüştü. Bazen kendini savunmak için, bazen de yoksunluk krizlerinde babasına saldırırdı. Hatta bir keresinde onu silahla tehdit etmişti. Herhangi bir işte bir haftadan uzun duramaz, bulunduğu her yerde herkesle bir şekilde kavga ederdi.

Her şeye rağmen ailesi onun evde yaşamasına izin vermişti ve ona haftalık belli bir miktar para veriyordu. DeFeo Junior cinayetler sırasında barda olduğunu savundu ve daha sonra mafya tetikçisi Louis Fellini'nin ailesini öldürürken onu izlemeye zorladığını söyledi. 14 Ekim 1975'te yargılandı.

1986'da Newsday'e verdiği bir röportajda DeFeo Junior, kız kardeşi Dawn'ın babalarını vurduğunu ve sonra perişan annelerinin bir tüfekle tüm kardeşlerini öldürdüğünü iddia etti. Kendisi de tüfeği alıp annesini vurmuştu. Suçu üstüne almıştı çünkü babası tehlikeli insanlarla dolu bir aileden geliyordu ve yaptıkları yüzünden annesini öldürerek intikam alabilirlerdi. Babasının amcası, başka bir davaya konu olan Genovese ailesinden Peter DeFeo'ydu.

Yine aynı röportajda DeFeo Jr. cinayetler sırasında New Jersey'de birlikte yaşadığı Geraldine Gates adlı bir kadınla evli olduğunu ve annesinin telefon ederek Amityville'a dönmesini ve babasıyla aralarındaki kavgayı ayırmasını istediğini iddia etti. Daha sonra Geraldine'in kardeşi Richard Romondo ile Amityville'a gitmişlerdi. Söylediğine göre o da cinayetler sırasında yanındaydı ve hikayesini tamamen doğrulayabilirdi.

1990'da DeFeo Jr. mahkumiyetinin kaldırılması için bir dava açtı. Bu sefer de kim olduğunu iyi göremeden evden kaçan bir saldırganın nebeveynlerini vurduğunu, bundan sonra da en büyük kız kardeşi Dawn'ın kardeşlerini öldürdüğünü söyleyerek ifadesini değiştirdi. Kendisinin öldürdüğü tek kişinin Dawn olduğunu ve bunun da tüfek için mücadele ederken gerçekleştiğini söyledi.

Geraldine ile evli olduğu ve cinayetler sırasında erkek kardeşinin yanında olduğunu dair ifadesine ise devam etti. Richard Romando'nun ifadesi mahkemeye sunuldu ve şahsen ifade vermek için orada bulunamayacağı belirtildi. Suffolk County Bölge Savcılığı, Richard Romando diye birinin var olmadığını, Geraldine Gates'in cinayetler sırasında başka biriyle evli olduğunu ve New York'ta yaşadığını öne süren kanıtlarla mahkemeye geldi.

1992'de Geraldine Gates'ten Sözde abisinin hayali olduğunu kabul ettiği yeminli bir ifade alındığı için bu duruşmada ifade vermedi. DeFeo'nun avukatı William Weber, mahkemeye çıktığı andan itibaren DeFeo'nun deli olduğu konusunda ısrar etti. Oğlunun yaptıklarından ölen Ronald DeFeo Senior'ı suçladı. Onun tacizci, zorbalık yapan bir adam olduğunu savundu.

Sonunda DeFeo'nun cinayetleri kendi işlediğini itiraf etmesine rağmen savunma DeFeo'nun kafasındaki kötü niyetli sesler tarafından yönlendirildiğini ve davranışlarını kontrol edemediğini ileri sürdü. DeFeo bir kez başladığında duramadığını ve her şeyin çok hızlı gerçekleştiğini söyleyerek kendini savundu. Herkesi öldürdükten sonra banyo yaptığını ve üzerini düzelttiğini ardından tüfek, kanlı giysiler ve fişek gibi kalıntılardan nasıl kurtulduğunu ayrıntılı olarak anlattı.

Polis soruşturması tüfeğe ses kesici takıldığı ve aile üyelerine sakinleştirici verildiğine dair hiçbir kanıt bulunmadığı sonucuna varmıştı. Ancak buna rağmen DeFeo, sorgusu sırasında ailesini uyuşturduğunu iddia etti. 30 Kasım 2000'de hapiste olan DeFeo ile röportaj yapmak isteyen, hikayesiyle yakından ilgilenen biri vardı. Rick Osuna. Osuna, DeFeo davasıyla ilgili bir kitap yazmak istiyordu.

Osuna'ya göre yaklaşık 6 saat konuştular. Ancak De Feo daha sonra bir radyo programına bir mektup yazdı ve mektupta Rick Osuna'ya kullanması için bilgi vermediğini, röportajı hemen bıraktığını ve Osuna ile önemli bir şey hakkında konuşmadığını söyledi. Her şeye rağmen Osuna 2002 yılında De Feoların Öldüğü Gece kitabını yayınladı.

Osuna'ya göre DeFeo, cinayetleri kız kardeşi Dawn ve iki arkadaşı Oggy DeGenero ve Bobby Kelske ile birlikte işlemişti. Sebebi ise ailesinin onu öldürmeyi planladığını düşünmesi ve çaresiz hissetmesiydi. İddiaya göre DeFeo, babasıyla yaşadığı öfkeli bir tartışmadan sonra zaten kendisi ve kız kardeşlerinin ebeveynlerini öldürmeyi planladığını ve onları öldürdükten sonra Dawn'ın çocukları tanık olarak ortadan kaldırmak için öldürdüğünü iddia etti.

Kız kardeşinin yaptıklarını öğrenince çok sinirlendiğini, onu bilinçsizce yatağına yatırdığını ve başından vurduğunu söyledi. Polis, Dawn'ın geceliğinin üzerinde barut izleri buldu ve defa taraftarları, bunun Dawn'ın da silah kullandığına dair bir kanıt olarak sunulmasını istedi. Ancak duruşmada, balistik uzmanı Alfred de la Pena, silahın ateşlendiği sırada Dawn'ın sadece silahın namlusuna yakın olduğunu ve silahı ateşleyenin o olmadığını açıkladı.

De Feo mahkumiyeti boyunca New York Fallsburg kasabasındaki Sullivan Islah Tehsisinde tutuldu ve ölümüne kadar şartı tahliye kuruluna yaptığı tüm temiz ve talepleri reddedildi. De Feo 12 Mart 2021'de 69 yaşında Albany Tıp Merkezi'nde öldü. Resmi ölüm nedeni kamuoyuna açıklanmadı.

Jay Anson'un 1977 tarihli kitabı The Amityville Horror DeFeo Cinayetlerine dayanıyordu. Aynı adı taşıyan 1979 yapımı filmin çıkış noktası da bu kitaptı. Film 2005 yılında aynı isimle tekrar çekildi. Kitap en çok satanlar listesine hızlıca girerken film bir klasiğe dönüştü. Hikaye bir efsane haline geldi.

Olsun onun aksine, Anson'un kitabı, Lutz ailesinin 45 saatlik kayıtlı görüşmelerinden oluşuyordu. 3 Lutz çocuğundan biri olan Christopher Carantino, tüm paranormal olayların gerçekleştiğini doğruladı. Ancak üvey babası George Lutz tarafından olayların abartıldığını da ekledi. George Lutz paranormal aktivitelere ilgiliydi. Karanlık diyarların gerçeklerini merak ediyordu ve aktif olarak ruhları çağırmaya çalışırdı zaten.

Bunun yanı sıra, hikayesini medyaya satmak için finansal bir motivasyonu da vardı. Ailesi ağır bir borç içindeydi. DeFeo Jr.'ın avukatı Weber, paranormal olayların tamamen bir aldatmacı olduğunu söyledi. Ve onun iddiasına göre, George bu hikayeyi bir gün yazar Anson'la içki içerken uydurmuştu. DeFeo cinayetlerinin film versiyonları da gerçekleri yansıtmıyor.

The Immutable Horror'ın 2005 versiyonunda Lenape'deki evin altında eski bir Kızılderili mezarlığı olduğu ve Defean'ın cinayetleri buradaki ruhlar tarafından yönetilerek işlediği anlatılıyordu. Ancak yerel tarihçiler ve Kızılderili liderleri tarafından bu iddialar reddedildi. Söylediklerine göre o bölgede bir mezarlık hiç var olmamıştı.

Olayların gerçek olup olmaması korku severlerin şehre olan akınını azaltmıyordu. Bugün hala sayısız insan Lutz ve DeFeo ailesinin korkularını tatmak için Amityville korku evinin içine girmek için can atıyor. Amityville evi şu anda beş yatak odası, üç buçuk adet banyosuyla yüksek bir fiyata sahip olabilir ve zengin alıcıları çekebilir. Lutz'lardan sonra Riverhead Raceway'in sahipleri James ve Barbara Cromartie evi satın aldı.

Romartiler takipçilerden kurtulmayı ve dalgalanan değerini korumayı umarak Amityville Korku Evi'nin adresini 112 Ocean Avenue'dan 108'e değiştirdi. Bugüne kadar Amityville Horror Evi'nin adresi 108 olarak kaldı. Son olarak ev 2017'de 605 bin dolara satıldı. Defeo'nun tüyler ürpertici suçları fazlasıyla gerçek olsa da, aslında evde yaşayan ve kısa süre sonra taşınan Latza ailesine musallat olan kötü ruhların kontrolü altında olması sizce mümkün mü? Evet,

bu haftanın sizler için seçtiğim karanlık dosyasını ziyaret ettik. Başka bir karanlık dosyada görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın.

Yeme bozukluğuyla olan mücadelesini kazanan Molly, artık hayatına bir kişiyi almaya hazırdı. Fakat Tinder'da eşleştiği kişi, onun için çok daha büyük bir tehlikeye dönüşecekti. 



Sunan: Sezgi Aksu

Hazırlayan: Sezgi Aksu, Gülşah Dim

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal 

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar:

Joshua: Batın Şahin

Molly: Gülşah Dim

Alexandra: Şevval Balkan

Leah: Hazal Beril Çam



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

179- Ölümcül Tinder Eşleşmesi: Molly McLaren 

15 yaşındaki Timothy Vander Ark, Michigan’daki küçük bir kasabada ölmüştü. Annesi Shanda, onun sadece hasta olduğunu söylüyordu. Fakat evin içinde ortaya çıkan izler bambaşka bir gerçeği anlatacaktı. 

Sunan: Sezgi Aksu

 Hazırlayan: Şeyma Orak 

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar

Shanda: Gülşah Dim

Eric: Özgür Yılgür

Öğretmen: Aslı Candaş

Paul: Adar Yılmaz 

Polis: Metin Bozkurt



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et! ------ Podbee Sunar ------- Bu podcast reklam içermektedir.

178-Canavar Anne: Shanda Vander Ark

Eric ve Kouri Richins çiftinin 3 çocukları ve kusursuz bir hayatları vardı. Fakat bir sabah 39 yaşındaki Eric Richins yatağında ölü bulundu. Hiçbir boğuşma ya da darp izine rastlanmamıştı. Peki son derece sağlıklı olduğu bilinen bu adamın beklenmedik ölümünün ardında nasıl bir sır gizliydi?



Sunan: Sezgi Aksu

Hazırlayan: Kevser Yağcı Biçici, Sezgi Aksu

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal 

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar:

Eric Richins: Ada Kanbur

Kouri Richins: Hazal Beril Çam

Polis: Umut Güloğlu



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

177- Sonumuz Böyle mi Olacaktı: Eric Richins Dosyası

Bir palyaço maskesinin ardına gizlenmiş onlarca cinayet... Herkes tarafından sevilen ve yardımsever bir iş insanı olan "Katil Palyaço", Amerika’nın en ürkütücü seri katillerinden biriydi. 





Sunan: Sezgi Aksu

Hazırlayan: Aslı Candaş

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal 

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar

John Wayne Gacy: Metin Bozkurt

Polis: Gülşah Dim

Donald: Ada Kanbur

Timothy: Umut Coşkun

Çocuk: Özgür Yılgür



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!

------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

176- Katil Palyaço: John Wayne Gacy 

Kaliforniya’da sevilen bir polis, evinin banyosunda ölü bulundu. Başlangıçta bir suikast ihtimali üzerinde duruluyordu ama soruşturma ilerledikçe çok daha başka bir gerçek gün yüzüne çıkacaktı.



Sunan: Sezgi Aksu

Hazırlayan: Şeyma Orak

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal 

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar

Daniel Green: Ada Kanbur

Erika Sandoval: Kevser Yağcı Biçici

Polis: Umut Coşkun





Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!


------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

175- Tek İstediği Mutlu Olmaktı: Daniel Green Dosyası

Jody, yeni başladığı karate kursuna büyük bir ilgiyle devam ediyordu. Ta ki dersler kabusa dönüşünceye kadar... Bu bölümde, adaleti mağdur olan taraf sağlıyor. 



Sunan: Sezgi Aksu

Hazırlayan: Gülşah Dim

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar

Gary: Metin Bozkurt


Polis: Ada Kanbur


Anne: Gülşah Dim


Arkadaş: Hazal Beril Çam



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!


------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

174- Bir Babanın İntikamı: Jody Plauche

April Holt’un ölümü polis raporlarına “intihar” olarak geçti. Ama yakınları bunun doğru olmadığını biliyordu. Yıllar süren mücadele, yalanların arasındaki gerçeği gün yüzüne çıkardı.



Sunan: Sezgi Aksu

Hazırlayan: Şeyma Orak

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar

Donovan: Ada Kanbur

Jamie: Gülşah Dim 

Polis: Metin Bozkurt

April: Hazal Beril Çam


Operatör: Kevser Biçici



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!


------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

173- Gerçeğin Peşinde: April Holt Dosyası

21 Ağustos 2017 sabahı Michigan'daki bir malikane korkunç bir çığlıkla sarsıldı. 14 yaşındaki Aya Altanawi okula gitmek üzere hazırlanmış ve annesi Nada’yı beklemeye başlamıştı. Ancak evden çıkma saati gelmesine rağmen Nada’dan ses yoktu. Evin içinde annesini aramaya başlayan Aya, Nada'yı hiç beklemediği bir yerde, hiç beklemediği bir şekilde bulacaktı. 





Sunan: Sezgi Aksu 

Hazırlayan: Sezgi Aksu, Kevser Yağcı Biçici

Ses Tasarımı ve Kurgu: Ada Suay Tekdal

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar:

Aya Altantawi: Şevval Balkan

Polis: Gülşah Dim

Bassel Altantawi: Umut Güloğlu

Muhammad Altantawi: Özgür Yılgür



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!



------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

172- Görünmeyen Düşman: Nada Huranieh Dosyası

Kaybolan kadınlar, sokaklara düşen korku ve susturulamayan bir fısıltı… İngiltere tarihine damga vuran bu dosya, yıllarca gizemini korudu. Her yeni kurban, katilin gölgesini büyütüyordu. Peki katil, nasıl iz bırakmadan senelerce görünmez kalmayı başarabilmişti?



Sunan: Sezgi Aksu 

Hazırlayan: Aslı Candaş

Ses Tasarımı ve Kurgu: Metin Bozkurt

Yapımcı: Podbee Media



Canlandıranlar:

Peter Sutcliffe: Zafer Toker

Trevor: Umut Coşkun

Grace O’Connor: Şevval Balkan

Polis: Umut Güloğlu

Marcella: Hazal Beril Çam

Anons: Kevser Biçici

Hakim: Ada Kanbur

Sokaktaki Kadınlar: Ceyda Aslan, Hazal Beril Çam, Şevval Balkan, Kevser Biçici, Rabia Altundal



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠⁠'u ziyaret et!



------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

171- İngiltere’yi Sarsan Seri Katil: Yorkshire Ripper

Macera dolu bir balayı, büyük bir trajediyle sonlandı. Çiçeği burunda evli çift Tina ve Gabe Watson'ın bu yaşadığı talihsiz bir kaza gibi gözükse de, denizin derinliklerinde çok daha karanlık bir hikâye gizliydi. 


Sunan: Sezgi Aksu 

Hazırlayan: Özgür Yılgür

Ses Tasarımı ve Kurgu: Metin Bozkurt

Yapımcı: Podbee Media



Tina Watson: Kevser Yağcı Biçici

Gabe Watson: Metin Bozkurt

Dalış Eğitmeni: Ada Kanbur



Tüm bölümleri dinlemek ve daha fazlası için ⁠⁠⁠podbeemedia.com⁠⁠⁠'u ziyaret et!



------ Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

170- Suyun Derinliklerindeki Şüphe: Tina Watson

Boğaz'da bir köşk, Ankara'da bir apartman, ıssız bir mezarlık ve filmlere konu olmuş bir olay. Bu bölümde Türkiye topraklarında yaşanmış 4 paranormal vakanın peşine düştük. Hikayeler ilerledikçe karanlık zihininizi kaplayacak. Hazırsanız başlayalım!

*Bu bölümdeki bazı unsurlar rahatsız edici olabilir*

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

25 - Türkiye'den Paranormal Hikayeler

Karanlık Dosyalar, tüm dünyadaki çözülmüş ve çözülmeyi bekleyen cinayet ve kayıp vakalarını incelerken dinleyici olarak sizleri davanın içine bir üçüncü şahıs olarak yerleştiriyor. Meraklısını fazlasıyla doyuracak, daha önce deneyimlememiş olanlar için de bağımlılık yaratacak.

Karanlık Dosyalar

Cadılar Bayramınız kutlu olsun! Karanlık Dosyalar, Sir Arthur Conan Doyle'un kült eseri Sherlock Holmes: Baskerville'lerin Köpeği davası ile karşınızda. Sherlock Holmes ve ortağı Dr. Watson, Devonshire'da, nesillerdir Baskerville Ailesi'ne musallat olan bir canavarın peşine düşüyor. Acaba bu davayı çözüp, Baskerville Konağı'nın varisi Henry Baskerville'i kurtarabilecekler mi? Yoksa genç Henry Baskerville bu lanetin kurbanı mı olacak?

*Bu bölümdeki bazı unsurlar rahatsız edici olabilir*

------- Podbee Sunar -------

Bu podcast reklam içermektedir.

Podcast'e Soru Sor

Kaydet - Dinle - Gönder

Bildirimler

Karanlık Dosyalar

Her hafta eklenen yeni bölümleri kaçırma!